First topic message reminder : Skrzynka pocztowaoficera WilliamsonaTajne łamane przez poufne podniesione to potęgi trzeciej; każda z wiadomości, która znajdzie drogę do poczty, odczytywana jest tak prędko, jak to tylko możliwe i jeszcze prędzej zamieniana w nicość — najwyraźniej tę skrzynkę sprzedano w komplecie z zapalniczką. Ostatnio zmieniony przez Barnaby Williamson dnia Pią 1 Lis - 14:57, w całości zmieniany 17 razy |
23 kwietnia, 1985 grozisz czy obiecujesz? Przyjdę; bez kasku, ale w tych jeansach. Jeśli będzie powtórka z marca, to pożegnaj się z tą lampą w salonie. Byłoby jej szkoda — żarówka ma ładny kolor. PS Sprzedaj śmiało Shirley. Nie widziałam jej od lutego. Ten z aresztowania to adres Aarona — nieboszczyk niewiele Gwardii już powie. Ile przysług będę Ci winna, jeśli nie mogę powiedzieć za co dokładnie? PS 2 Oczywiście, że jest; bez jej opanowania nie można przejść do warującego psa nad zachodzącym słońcem. Nie ośmieszaj się, Williamson. |
23 kwietnia, 1985 nieistotne, pamiętaj po prostu, że jestem bardzo zabawna, a Kazamata pożera wszystko, co zabawne. PS Dziewięć i pół to uczciwa cena. Mogę mieć dla Ciebie świeży trop do zwęszenia na maj, tak powiem na zachętę. Oraz nowy horoskop. PS 2 Zanotowane — przyjść bez spodni. PS 3 Spal te listy. |
24 kwietnia 1985 żadnego aresztowania nie będzie, ale sprawa jest pilna. Daj znać, jeśli się czegoś dowiesz. Dzięki. |
13 marca, 1985 czujesz ten zapach? Tak pachnie (nie)świeży trop w naszej sprawie zagadkowo zaginionych ciał. Dla przypomnienia, bo wiem, jak jest z Twoją psią pamięcią: pięć ciał ukradziono z magicznego cmentarza, rysopisy podejrzanych mam nadzieję, że masz zapisanych. Moja siatka informatorów (w liczbie jeden) doszła do nowych informacji. Ponoć w okolicach cmentarza poprzedzając 16 stycznia, kręciły się rutynowo te same samochody w środku nocy, może to wskazywać na bardziej zorganizowaną akcję, niż impulsywne rozkopanie pięciu grobów. Nie pamiętam, czy Ci to mówiłam, ale mam taką teorię (własną, niczym niepotwierdzoną), że część z nich musiała być niemagiczna, bo tylko ten z blizną rozmawiał z duchem, reszta zdawała się ją ignorować — ergo mogli jej zupełnie nie dostrzegać. Skupiłabym się więc na poszukiwaniu głównie jego, reszta osób mogła być tam jako tania siła robocza. W każdym razie — dowiedziałam się o tożsamości (groby mają tożsamości?) kolejnego, splądrowanego grobu i nie dziwi mnie zupełnie, że ta informacja jest trzymana w ścisłej tajemnicy. Heanford Abernathy już na cmentarzu nie mieszka — z relacji świadków, którzy odkryli miejsce już—nie—jego—spoczynku, wynika, że splądrował potem jakiś demon, ale wątpią, by to on stał za zniknięciem ciała. Raczej po prostu — uważaj, to będzie dobre — zwęszył okazję. Byłoby to dobre miejsce do przesłuchania, nie sądzisz? Możesz przekazać informację zaufanemu słuchaczowi — myślę, że doskonale wiesz, kogo nam na myśli. Może usłyszy tam coś nowego. Niech jednak zachowa dyskrecję; Bloodworthowie nie są chyba zadowoleni z ciągnięcia tej sprawy dalej. |
21 kwietnia, 1985 Musiałem dziś odpchlić pięć barghestów i pomyślałem o Tobie; jeden wyglądał dostatecznie osądzająco — nazwałem go Barnaby i w podziękowaniu próbował odgryźć mi trzy palce. Wysuwam teorię, że to przez pchły; znam skuteczny czar, zainteresowany terapią? Skoro konsekwencje boksu są tak odpychające, jak twierdzisz, mam przypomnieć Ci, kto dwa tygodnie temu domagał się lekcji? Podpowiedź: ktoś, kto w końcu uznał, że nie mam czasu, a poza tym nie zawracaj mi dupy telefonami, Lanthier, od kiedy w lesie macie prąd? (Trzech lat, skoro chcesz wiedzieć, ale ciągle zrywa nam linie). Dwudziestego drugiego kwietnia mógłbyś — z całą potencjalnością tego słowa — odwiedzić nas w Starlight Place, o ile Twój plan na weekend zakłada hospitalizację. Jej prawdopodobieństwo wzrosło o sześćdziesiąt procent, kiedy zażądałeś bœuf bourguignon w wykonaniu Jackie; masz szczęście, że otworzyłem skrzynkę, kiedy próbowała w ogrodzie powstrzymać syna A przed zakopaniem syna B żywcem w celu, cytuję, przekonania się, ile minut można oddychać z cukierkiem malinowym w buzi. Ich teoria zakłada, że zielone wydłużają żywotność po zagrzebaniu pod ziemią; dlaczego, pytasz? Bo mają kolor trawy, tato, więc można pod nią leżeć. Wiesz, że nigdy nie pogardzę zdrową dawką nieuzasadnionej przemocy; mam starą szopę do wyburzenia i coś mówi mi, że obejdzie się bez rozbiórki — wystarczy nam popołudnie z porównywaniem, kto ma większego Ron P.S. Dlaczego masz kolorowanki z żukami? Ponowię pytanie, kiedy nas odwiedzisz, więc przygotuj odpowiedź. Co do zabawek — nic im nie kupuj, ich ulubiona rozrywka obecnie zakłada rzucanie kamieniami na odległość. |
5 — IV — 1985 Z czystej, zupełnie niepowiązanej z niczym, całkowicie swobodnej i niezobowiązującej ciekawości — ile zielonych mogę zażądać od pani Audrey Verity za przetłumaczenie około stu czternastu stron (bez przypisów) łacińskiego podręcznika traktującego o alchemii rytualnej? |
10 IV 1985 Możliwe, że w takim razie niepotrzebnie oddałam Ci ostatni — miałabym teraz dwa, a to już prawie kolekcja. Chyba, że to zaproszenie do łańcuszka. Nie ma sprawy — przekaże podarunek dalej, w bardziej troskliwe ręce. Dziękuję, że zawsze o mnie pamiętasz. Nawet przy codziennych zakupach. Całuję, |
11 kwietnia, 1985 co do chuja? To było czternaście lat, dziesięć kilogramów i jedno dziecko temu. Ten zakład powinien się przedawnić po sześciu latach, wraz z Twoimi oszustwami podatkowymi. Mam jednak chorą córkę (przeziębiła się, nie chodzi do przedszkola i od tygodnia walczę z nią, by dała sobie zakropić nos. Przyślij posiłki) do wykarmienia, więc przyjmuje spłatę długu. Carol miała urodziny w maju, więc albo jesteś spóźniony prawie rok, albo jesteś za wcześnie. Chłopaki na komisariacie mówią, że często bywasz za wcześnie, więc przeznaczę to na tegoroczny urodzinowy budżet. Murphy PS Carol odsyła laurkę. Ponoć ten dinozaur to Ty, bo jest zmęczony i bolą go plecy. Aha i pyta kiedy ją odwiedzisz, bo ma kolejne misie do polatania. Chcesz wyjaśnić? do listu dołączono złożony rysunek |
13 marca, 1985 od dupy strony zacząłeś i na dupie powinieneś skończyć (tak, jak Lucyfer przykazał). To mu zapłać, jaki problem? Lepiej spożytkowane pieniądze podatników, niż na pensje tych dwóch pierdolonych imbecyli, Aspekt polityczny ma kolor żółty — jak osikany przez psa śnieg. Dopisane. Dopisałam również, że oprócz bycia chujem, bywasz też hipokrytą. Twoja hiena jest bardziej sucha, niż mój długopis (który nb. jest wystarczająco mokry, dziękuję bardzo). Mylisz się stosunkowo często. Złote rybki nie zapominają niczego, pomyłek w szczególności. PS Skoro Ty próbujesz mówić mi, co mam połykać, to kolej na Ciebie. W podeszłym wieku już problemy są nie tylko z pamięcią, a również — cóż, pewnie sam dobrze wiesz. PS 2 Dionizos in the city to prawdziwy zespół. Jestem zażenowana tym, że ich nie znasz. Naprawdę jesteś stary. do listu dołączono "eliksir na potencję", który w rzeczywistości jest winem Bombastic przesłanym do fiolki alchemicznej |
13 marca, 1985 pisze do Pana Pański uniżony informator, który oczywiście nie pracuje i pieniądze na życie dostaje z nieistniejącego funduszu powierniczego, więc ma bardzo dużo wolnego czasu, aby obrażać się w listach. Dużo czasu, mało chęci. Nie wiem, czy historycznie tryb rozkazujący zrobił komukolwiek tyle problemów. Doceniam to, co robisz. Naprawdę. Dziękuję, że się temu przyjrzysz i że pójdziesz tam razem z nim. Wiem, że dwa etaty wymagają od Ciebie wiele — nie chciałam, żebyś poczuł, że masz dokładany trzeci. PS Jak smakował Ci bombastic? Trochę piecze w gardle, ale dziwnie uzależnia. Mam więcej, list dostarczony został pod wieczór, w znacznej przerwie od poprzednich |
13 marca, 1985 przyjadę. Jadłeś? |
kwiecień 10, 1985 człowiek uczy się całe życie i blablabla. Wolałbym, byś zostawił to między nami (chyba nawet nie muszę o to prosić, prawda?). Poleć mi lektury na temat magii odpychania. |
6 marca, 1985 tu mnie jeszcze nie było. W Twojej skrzyneczce, ma się rozumieć. Ładna, ale trochę w niej ciemno (tu też ściany pomalowałeś na czarno?) i ciasno. Skoro już mowa o rzeczach ciemnych i ciasnych, to muszę Ci coś bardzo ważnego powiedzieć: Riverbend 1/13 Wciąż Sonk Road, ale widok na rzekę trochę to wynagradza. Mogę przysiąc, że słyszałam dzisiaj przez uchylone okno, jak jakiś rasowy piesek wyje z tęsknoty. Czytałam gdzieś, że przy tresurze powinno się wynagradzać dobre zachowanie — to, co się wydarzyło (ważniejsze: co się nie wydarzyło) w zeszłym tygodniu, zdecydowanie zasługuje na nagrodę. Już nie musisz szukać mnie nad pirsem, gdy następnym razem będziesz chciał wysłać mi kartkę. Mieszkanie jest wolne od wszelakich współlokatorów, więc możesz po prostu przyjść. Naprawdę nie wierzę, że to piszę, Williamson, ale dobrze się z Tobą rozmawia. Dobrze się też z Tobą... siedzi. Chętnie to powtórzę. Przeprowadzka to jednak skomplikowany proces — trzeba zdecydować, na co ma się miejsce w nowym etapie życia, a co trzeba zostawić za sobą. To dobry moment na decyzje. Twierdziłeś, że mogę podjąć ją sama i chyba właśnie to zrobiłam. Załączam kaktusa, bo zmieniłam zdanie. Zaopiekuj się nim. Ma kolce, więc może Cię to trochę zaboleć, ale warto. do przesyłki dołączono niewielkiego kaktusa w glinianej doniczce — na jej spodzie napisano markerem "ufam ci, nie spierdol tego". |
15.03.1985 to bardzo miłe i naprawdę doceniam, że wszyscy wokół się zamartwiają moim losem i starają się rozświetlić mi nadchodzące dni. Czuję się rewelacyjnie ze świadomością, że Maaike przestała dopytywać o zaręczyny z bufonem z Bostonu (czuję w kościach, że chce się mnie stąd pozbyć), za to znalazła nowy sposób na zatrucie mi życia — każe mi iść do pracy. JA, DO PRACY, rozumiesz?! Przyprawia mnie o nowy rodzaj dreszczy, wspominając o zasileniu szeregów sztabu, wysyła do Richiego, by omówić szczegóły. Wprost nie mogę się doczekać. A co do twojej sprawy, musisz chyba zmienić swój trop. Demony co do zasady grobów nie plądrują. Jest wprawdzie jeden, który kocha się w błyskotkach, ale sam przechadzać się po cmentarzach raczej nie będzie. Jeśli rzeczywiście giną kosztowności, możesz szukać czarownika, który się nim posługuje. Brak śladów plądrowania i szukania na oślep, a wydaje się, że poszedł po nitce do kłębka? Masz niezerową szansę, że chodzi o Valafara. Tęsknię PS Rodzinne spędy, to właśnie to, czego mi w życiu trzeba. Zaproszenie niech wyśle wraz z bombą z samozapłonem. |
8 kwietnia 1985 doceniam sugestię, że moje życie to niewystarczający horror i muszę sobie czymś poprawić. Można tam chociaż pić na tym seansie? Tak żebym nie uschła z nudów. Mój syn ma 23 lata, Williamson, nie wiem, kto się nabierze, że jest Tobą, ale zobaczę, co da się zrobić. Opcjonalnie kino przeżyje brak dwóch widzów. No trudno. Pracujesz sobie na jakiś dług wdzięczności. Jeszcze chwila, a pomyślę, że czegoś ode mnie chcesz. Oprócz pomocy w węszeniu. |
