First topic message reminder : Skrzynka pocztowaoficera WilliamsonaTajne łamane przez poufne podniesione to potęgi trzeciej; każda z wiadomości, która znajdzie drogę do poczty, odczytywana jest tak prędko, jak to tylko możliwe i jeszcze prędzej zamieniana w nicość — najwyraźniej tę skrzynkę sprzedano w komplecie z zapalniczką. Ostatnio zmieniony przez Barnaby Williamson dnia Czw Lut 08 2024, 19:33, w całości zmieniany 16 razy |
marzec 9, 1985 Bacząc na to, że rondelki są czarne, z jakiegoś powodu jest większe prawdopodobieństwo, że jednak byłem to ja. Nie wiele pamiętam, ale gdy się obudziłem, Johan miał otwarte usta od chrapania. Brakowało mi minimalnie więcej czasu i siły, aby podnieść się niepostrzeżenie i wsadzić mu tam (nie to, co myślisz) szminkę Florence. A może to była jego szminka? Stała na szafce nocnej, ale nie dopytywałem. Teraz gdy o tym myślę, mogłem mu nią pomalować usteczka, wyglądałby jak Boy George, tylko z wąsem. Zabrakło mi słów, gdy otworzyłem prezent od ciebie. Jesteś wyjątkowym chłopcem, Barnaby. Tak wyjątkowym, jak ten naleśnik. Jak nastroje po |
4 — III — 1985 Nie zamierzam ukrywać zaskoczenia, przez które spaliłem jajecznicę o poranku — Perseus nie był zachwycony, ja musiałem wietrzyć mieszkanie, a ponad tym wszystkim wzbijał się Twój nagrany na automatycznej sekretarce głos. Ores, powiedział Barnaby w moim telefonie i właśnie wtedy zapomniałem o patelni, potrzebuję przyspieszonego kursu łaciny. Masz coś, co mogłoby mi pomóc, zanim wygospodarujemy kilka godzin w tygodniu na wspólną naukę? Gdyby nie niezaprzeczalny fakt, że tylko jedna osoba w Saint Fall, Hellridge i prawdopodobnie całych Stanach Zjednoczonych jest skłonna zadzwonić do kogoś o piątej czternaście nad ranem z żądaniem kursu języka łacińskiego, uznałbym to za próbę obrabowania mnie z wartości intelektualnej. Barnaby w moim telefonie był jednak niepodrabialny — nawet westchnął pomiędzy mi i pomóc, jakby poszukiwanie wsparcia sprawiało mu fizyczny ból. Twoje podążanie za zewem wiedzy — jakkolwiek godne podziwu — kosztowało mnie spaloną jajecznicę, obrażonego kota i kwadrans spędzony w antykwariacie. Znalazłem podręcznik, który najlepiej sprawdzi się na początku przygody; F. Kinchin Smith prezentuje łacinę w roli przyjaciółki, nie wroga, więc traktuj ją w ten sam sposób. Odwiedź nas w drugiej połowie miesiąca — jestem skłonny pojechać z Tobą do Bostonu, mają tam bogaty zasób podręczników (i Muzeum Sztuk Pięknych; kup mi bilet, to wystarczająca zapłata). Jeśli zamierzasz odpisać na list, skleć przynajmniej trzy zdania w łacinie; odeślę z poprawkami. P. S. Wybacz, nie będzie nas siódmego marca na Placu Mniejszym; to, co wydarzyło się w Deadberry to tragedia, która wciąż wraca do mnie w snach — widok Piwniczki mógłby wzniecić mentalny pożar. do listu dołączono trzecie wydanie podręcznika F. Kinchin Smith'a z roku 1958. |
10 — III — 1985 (Wyobraziłem sobie to kończenie i zapewniam Cię, że nie było tam mojego ojca). Melius abundare quam deficere — zamiast trzech zdań, wysłałeś rozprawkę, która prawdopodobnie powstawała przez dwa dni i objęta została czterokrotnym sprawdzeniem pod kątem literówek. Macte virtute! Gdybym chciał rozpętać grecko—rzymską wojnę (nie chciałbym; uczę się na błędach przeszłości, a ten konflikt moi przodkowie przetrwali o kilka razy za wiele), napisałbym: Placenta Neapolitana bene sapiebat, gatias tibi ago. Spero nos familiares mansuros. Twoim kolejnym zadaniem będzie napisanie sześćdziesiąt dziewięć po łacinie i użycie go w zdaniu; wiedzę najłatwiej przyswajać przez zabawę. Kimkolwiek nie był właściciel samochodu, bawił się przednio, a ja razem z nim — właśnie szukam identycznej nalepki do użycia na Majorze Gruz (jego imię też przetłumacz). Skoro o mianach mowa — jeśli naprawdę drzemie w nich siła, za Twoim tkwi kilka tysięcy lat tradycji; korzystaj z niej mądrze. Dziewiętnasty marca brzmi uczciwie; zdążysz nauczyć się liczebników i czasu przeszłego, przez całą drogę do New Hampshire zamierzam pytać, co robiłeś, kiedy byłeś ośmiolatkiem i dlaczego w tym czasie nie uczyłeś się łaciny. Jeśli będziesz jechać wolno, zdążysz opowiedzieć mi o wydarzeniach po promenadzie; do listu dołączono odnowione wydanie podręcznika Benjamina H. Kennedy z roku 1965. |
9 III 1985 Nie ma za co; to była pomoc dla społeczności i Deadberry, nie nazwisk. Dwa dodatki za sto dolarów, płatne z góry. |
8 kwietnia 1985 nie pytam, jak się trzymasz, bo z nas wszystkich Ty się trzymasz najlepiej, skurczybyku. W ramach podziękowania za fatygę i wysiłek, przesyłam Ci kilka upolowanych trofeów. Nie mam pojęcia, do czego służą i czy mają jakieś magiczne właściwości, ale może się przydadzą. List wraz z małym pakunkiem przyszedł nad ranem, jeszcze przed świtem. Po rozpieczętowaniu paczuszki widać owinięty w folie niewielki nóż wykonany z kości Białego Łosia, oraz mały flakonik z jego krwią. |
9 — III — 1985 Nie wiem, skąd tendencja do myślenia o mnie na widok lekko wyssanych, lekko kwaśnych, wyjątkowo niesmacznych miętusów — Orestes, poza uprzejmością, nauczył mnie, że jedzenia się nie marnotrawi (inna sytuacja jest wtedy, kiedy jedzenie samo wypada z budzi, bo czysto teoretycznie potknąłem się o dywan, więc wypadło; potem nie mogłem go znaleźć, chociaż szukałem, więc kiedy wróciłeś do mieszkania, było już za późno — zbrodnia musiała zostać przemilczana, skoro zatarła się sama). Moje ręce mają się doskonale, dziękuję bardzo, dbam o ich higienę odkąd w podręczniku Winnie znalazłem zdjęcia zapalenia skóry; teraz pali się jedynie gąbka, kiedy szoruję nią ręce. Zamiast zasypywać mnie stertą pytań — to przesłuchanie czy list, Williamson? — mógłbyś odwiedzić Archaios i przekonać się sam; chciałbym ci coś pokazać (i nie jest to miętus pod kanapą). Nie uczysz się na błędach, a ja nie uczę się na błędach, na których nie uczysz się Ty — po teście smaku, struktury i rozpuszczalności w zetknięciu ze śliną jednoznacznie stwierdzam, że owszem, w rzeczy samej, to szpat, nie przerośnięty kryształek cukru. Panna L'Orfevre pozostaje poza zasięgiem; może to wynikać z faktu, że inni klienci faktycznie płacą za wykonywaną biżuterię. Przekazuję Ci P.S. Nagrałem, cała strona A to piosenki z trąbkami robiącymi tu—tu—tut—tu; zdziwiłbyś się, ile takich produkują. P.S.2 Innym razem, mam dużo na kręconej głowie; nie marszcz brwi, widzę jak to robisz. Dołączyłem jeszcze jeden kamień; po teście smakowym okazało się, że to bursztyn, nie karmelek — do listu dołączono szpat islandzki, bursztyn, srebro |
20 marca, 1985 roku ogromnie miło było się z Tobą zobaczyć na Placu Mniejszym, choć niewątpliwie żałuję, że w okolicznościach tak przykrych i tragicznych dla naszej społeczności. Mam nadzieję, że natłok i trud tamtego dnia zezwolił Ci mimo wszystko na odpoczynek — moja najmłodsza córka skarżyła mi się ostatnio, że, cytuję: wujek Barney ciągle ziewa. Wolałabym, abyś nie zajmował się moim dzieckiem w stanie chronicznego zmęczenia, stąd pozwoliłam sobie dołączyć mały, przedświąteczny prezent dla Ciebie. Przygotowany został przez pannę Verity (młodszą), z jedynie drobną pomocą jej matki, która zajęła się tymi cięższymi elementami alchemicznymi, jak używanie ostrych narzędzi czy faktyczna magia. Georgie zaprasza również na herbatkę i pyta, czy przyniesiesz jej to srebrne, co lubi. (Oboje wiemy, że chodzi o czekoladowego batona i po raz ostatni proszę, abyś nie dawał jej tego przed obiadem.) Miłych, nadchodzących świąt — obyś spędził je w opatrzności piekielnej i w gronie bliskiej Ci rodziny. Audrey Verity do listu dołączono różowy, krystaliczny flakonik z nakrętką w kształcie chmurki, w której znajduje się eliksir na podstawowe dolegliwości |
25.03.85 musimy porozmawiać. |
marzec 25, 1985 dojechałem właśnie do biura i już czekał na mnie Twój list. Nie mam pojęcia, skąd masz te informacje, ale dobrze, że w ogóle je znalazłeś. Jeśli Twoją siostrą interesuje się Czarna Gwardia, to potrzebuje mnie bardziej, niż mogłoby się zdawać. Zwłaszcza gdy w grę wchodzi śmierć mojego kuzyna. Odwołałem dzisiejsze spotkania i jadę pod Kościół. Będę Cię informować. Porozmawiamy potem. list przyszedł kolo godziny 9:30 |
marzec 8, 1985 dzień kobiet? Czy to nie jest jakieś rosyjskie święto? Williamson, uważaj na żelazną kurtynę, bo się jeszcze na nią nadziejesz. Audrey nie potrzebuje okazji, by dostać ode mnie kwiaty (dziękuję za przypomnienie, właśnie wysłałem po bukiet asystenta). Skąd wiesz, że w Eaglecrest jest teraz targ kwiatów? Myślałem, że daleko Ci do biblioteki. Jeśli odwiedzasz szpital, to pozdrów ode mnie Charlotte, razem z Audrey bardzo smucimy się przez wzgląd na jej stan, ale liczę, że wraca do zdrowia. Johan nie przyszedł na spotkanie. Nie wiedziałem, że w ogóle się zjawił. Właściwie to byłem pewien, że zachlał pałę, ale skoro mu się udało to dobrze. Za butelkę koniaku dziękuję, jak zawsze trafiasz w moje gusta. Umówiliśmy się na coś, a ja dotrzymuje słowa. Spotkajmy się niedługo, bym mógł Ci opowiedzieć, jaka z moich próśb pasuje do sprezentowanego alkoholu. Byliśmy z Audrey i Valentiną Hudson w uliczce Rzemieślników, spotykając tam Monsieur Buffona (wyjątkowo wkurwiający człowiek) i udało nam się zatrzymać go w Saint Fall kilkoma wprawnymi sztuczkami. Liczę, że wieści rozniosą się dalej, sztuka jest potrzebna temu miastu. Myślisz, że Twój wuj ucieszy się z portretu? O co ja pytam? Na pewno tak. |
Z wielką radością informujemy Pana o wygranej w konkursie krzyżówkowym organizowanym przez naszą gazetę. Gratulacje! W ramach nagrody z radością przekazujemy Panu zaproszenie z osobą towarzyszącą na uroczystą premierę horroru „Phenomena”, która odbędzie się w Bostonie. To wyjątkowa okazja, aby zanurzyć się w świecie kinematografii, ale i spotkać na żywo znakomitego reżysera, Dario Argento, oraz obsadę filmu. Po premierze filmu zaplanowany jest bankiet, na który również otrzymał Pan stosowne zaproszenie. Szczegóły dotyczące premiery zamieszczone zostały w załączonym zaproszeniu. Jeszcze raz serdecznie gratulujemy i mamy nadzieję, że premiera filmu dostarczy Panu niezapomnianych wrażeń. W ramach nagrody za wygraną w konkursie Halloweenowy Konkurs Fanartowy otrzymujesz od Mistrza Gry dwie wejściówki VIP na premierę filmu Phenomena w Bostonie. Datę otrzymania listu oraz premiery możesz wybrać samodzielnie. Gratulujemy wygranej! |
23 kwietnia 1985 zrób coś dla mnie. Potrzebuję adresu. Lyra Vandenberg. Sprawdź, czy macie coś w aktach. PS Zachowaj dyskrecję. |
23 kwietnia, 1985 nic. |
23 kwietnia, 1985 okay, jest coś, co mogłam zrobić. Nie mogę powiedzieć więcej. Mam nadzieję, że nie muszę Ci tłumaczyć, że mój adres nie jest własnością publiczną? PS Powiedz koledze, że jak chce autograf, to niech sam się pofatyguje. Czemu mam tylu fanów w czerni? |
23 kwietnia, 1985 zrobienie jest terminem relatywnym. Mogłam zrobić wiele rzeczy, o niektórych nie powinno się opowiadać listownie, można za to o nich porozmawiać — w bezpiecznych ogólnikach — w cztery oczy. Co robisz w czwartek? PS Wybieram czyjąś pomoc, ale czy muszę poprosić słowami, czy mogę tę kwestię zostawić, aż się spotkamy? PS 2 Powinieneś sam o tym doskonale wiedzieć — dalej cię bolą plecy po ostatnim? |
