Skrzynka pocztowaoficera Williamsona

26.02.85B,
To, co się stało w Maywater przekracza granice pojęcia. Ulica Portowa jest cała rozpieprzona a to, co widziałem, to wyjątkowo niecodzienna sprawa i bynajmniej nie porównywałbym jej nawet z tą dziwką, która pokazywała, jak się znosi jajka; pamiętasz, jak Ben szeroko otworzył wtedy oczy?
Spotkajmy się jak najszybciej, przydasz mi się. Mam też nadzieję, że znasz jakiegoś słuchacza - ten przyda się jeszcze bardziej.
Spal to, jak przeczytasz. Nie chcę, aby ktoś się dowiedział o tym co znalazłem, ani o tej dziwce. To za dużo informacji.

J.

26 lutego 1985Sy Barnaby
ten jeden raz wybrałeś rodzinę ponad siebie samego. Czekasz teraz na aplauz? Nie zazdroszczę Ci konsekwentności. Zawsze miałeś z nią problem. Z liczeniem się z konsekwencjami też.
Właśnie wyjeżdżam z wujem Ronaldem do Salem. Twoja matka jest bezpieczna, jest w drodze do szpitala do Charlotte. Twoja siostra jest nieprzytomna, ale jej stan jest stabilny. Nie musisz się martwić, i tak nigdy tego nie robiłeś.

Ojciec

luty 26, 1985Barnaby,

dostałem list od Johana, ale ten był równie tajemniczy, co tamta dziw. Był dość tajemniczy i przyznam, że zaczynacie mnie wszyscy niepokoić. Jestem w kancelarii, Audrey jest z dziewczynkami w domu. Właśnie pakuję się i do nich jadę. Czy ktoś może mi do cholery wyjaśnić co stało się w Maywater? Saint Fall milczy, skoro jesteś na komisariacie, to już wiesz. Jeśli powinienem coś wiedzieć (na przykład o tym, by stąd spierdalać), to napisz. Nie dbam o siebie, dbam o swoją rodzinę.
Jeśli chodzi o płaszcz — po co dajesz swój płaszcz Carterowi? To chyba dziwi mnie najbardziej.

Ben

21 — I — 1985Psie (na baby) najdzielniejszy z dzielnych,

Popełniłeś podstawowy, zaskakująco oczywisty i — niemal! — feralny w skutkach błąd. Nie możesz tak po prostu wysyłać do mnie nieracjonalne długiego listu (komu próbujesz udowodnić, że potrafisz pisać? Mnie? Ja nawet nie wiem, czy chusteczka to rzeczownik) i dopiero w połowie jego nieracjonalnej długości (ona to powiedziała) napomknąć, że załączony miętus jest kamieniem.

Zrozumiałem. To. Po. Drugim. Ugryzieniu.

Masz szczęście, że my, Grecy, jemy dużo nabiału; ktoś mądrzejszy ode mnie powiedział kiedyś, że dobrze działa na kości, więc siłą rzeczy na uzębienie też powinien. Obeszło się bez strat w szkliwie — tych moralnych, na szczęście, już nie liczę. Wyjątkowo zainteresowała mnie Twoja pobieżna wzmianka o politycznych niuansach niesnasek Kręgu; ziewnąłem tylko raz. Kiedyś koniecznie musisz rozwinąć, co dokładnie rozumiesz pod pojęciem ludobójstwa — obawiam się, że możemy posiadać rozbieżne definicje tego słowa.

Twoje zlecenie zostało przesłane dalej, razem z lojalnym ostrzeżeniem, żeby panna L'Orfevre zechciała zrezygnować z prób konsumpcji opalu. Powinno być gotowe wkrótce, o ile do kamienia zechcesz dosłać metal szlachetny — i nie mam tu na myśli nowego albumu Motörhead (myślisz, że nie wiem? Myślisz, że nie wypatrzyłem tej wciśniętej pod kanapę kasety?). Zasugeruję zawieszkę; będziesz mógł nosić ją na męskim rzemyku albo używać jako ubogiej wersji nunczako. Sprytnie, prawda?

Moc miauknięć od Jakuba i jedno, oschłe "pozdrów" od Oresa,
Percy

26 — II — 1985Heroiczny Anglosasie,

Mój kuzyn dotarł do Archaios cały, nieszczególnie zdrowy i w kilku miejscach przybrudzony — najpierw próbował zetrzeć ślady z rąk chusteczkami, a kiedy te zawiodły, uznał, że połączenie gumy do żucia i pięciodolarówki przyniesie lepsze skutki (nie przyniosło). Tak, wrócił na nogach; tak, opowiedział o tym, co wydarzyło się w Maywater — tym razem grecki chaos kipiał od nadmiaru informacji, nie dygresji. Wciąż próbuję chronologicznie ułożyć ciąg przyczynowo—skutkowy: podobno zaczęło się od tego, że odmówiłeś kupna frytek? (Swoją drogą, wyjątkowo nieuprzejme, nawet jak na Ciebie).

Linia była zajęta przez Helen; nasza rand nasz spacer po Deadberry skończył się zanim na dobre rozpoczął. Perseus wspomniał o piórach, które spadły na promenadę około południa; to samo spotkało nas w Deadberry, zgadza się nawet godzina. Próbowałem odsłu odsłuchałem jedno z nich, Williamson — poza oślepiającą bielą i chórem głosów, wyniosłem z niej wyłącznie jedno: ktoś użył imienia Gabriela posługując się starogreką. Gavril, wyrzekł głos w mojej głowie (wiem, że to oznaka niestabilności — lecz czy w tym świecie obłęd nadal jest obłędem czy jedynie nową rzeczywistością? A skoro to nowa rzeczywistość, czy brak obłędu jest obłędem per se? Wybacz; poddaję w wątpliwość wszystko, co dotychczas brałem za pewnik — o jakiej pewności może być mowa, skoro pławimy się w krwawym deszczu i wdychamy wieczny ogień?).

Na Deadberry posłano potężną strzałę płonącą greckim ogniem — tym razem mogę przyznać wprost, że jestem obłąkany. W samobójczej wyprawie na piętro płonącego budynku towarzyszył mi Frank Marwood; przedarliśmy się przez krwawe wizje bliskich (czy widziałeś kiedyś, jak umiera kobieta, którą ko— niemal widziałeś, jak umiera kobieta, którą kochasz; jak pozbyć się przerażenia z serca i trującej bezradności z krwi?), by zbadać wbity w mur Piwniczki grot.
Tym razem wizja nadeszła klarowniej — tym razem b y ł e m. Tym czymś; nim; nimi? Widziałem jego — ich — tego — oczami. Anioły przede mną, w dłoni łuk ze śladami meandrów, które pokrywały zesłany na Deadberry pocisk; wtedy padł pierwszy strzał, oddany w skrzydło brata wroga przede mną. Zaczął tracić pióra; druga ze strzał była tą, która spadła na Piwniczkę.

Zanim całkowicie poddam w wątpliwość filozoficzne podwaliny świata — Platon pisał kiedyś o przepraszam, przechodzę do rzeczy — przesyłam garść greckich (trafnych, dziękuję, że zauważyłeś) spostrzeżeń.
Meandry są symbolem nieskończoności; wierzono, że ich obecność ma zapewnić urodzaj i przywołuje deszcz podczas suszy. W starszych opracowaniach można natknąć się na określenie sýnnefo kai vrochí; dosłownie chmura i grom.
Grecki ogień nigdy nie zgaśnie pod naporem wody; aby go ugasić, potrzebna jest mieszanka octu winnego, piachu oraz uryny (błagam, nie powtarzaj tego słowa przy Perseusu).  W Deadberry udało się z pomocą samego octu: zawiódł nas czas związany z piachem (co do trzeciego składnika, obeszło się bez). Innym sposobem jest próba zaklęcia go w koprze włoskim; nie, to nie literówka.
Wizja zesłana przez strzałę w Piwniczce — kiedy pierwsza z nich uderzyła w skrzydło innego z aniołów, ten zaczął tracić pióra; to one spadły na promenadę i Deadberry? Jeśli tak — czy to rytuał? Jeśli rytuał — jak szybko znajdę o nim wzmiankę? (Daj mi trzy dni).

Chętnie poznam brata Maxima Maywater od strony, której nie widuje się z deptaków. Podaj jedynie godzinę, żebym mógł gustownie się spóźnić.

P.S. Nie mamy Twoich spodni i jej płaszcza — to zastanawiające braki w garderobie i gdyby nie oddzielały Was dwie dzielnice, miałbym kilka pytań.

P.P.S. Perseus nakreślił na kolanie chaotyczną wiadomość, którą załączam do listu; coś o opętaniu i odtwarzaniu słów jak radio? Postaraj się przeżyć do jutra — wybiegł z mieszkania zanim zdążyłem zapytać, kto kogo opętał i czy było to zanim Percy unurzał ręce w niezmywalnym smarze.

P.P.S. Dziękuję; za to, że go ochroniłeś.

Pozdrawiam (mniej niż zwykle) oschle,
Ores

styczeń 9, 1985Barney,

prośba: sprawdź mi tę bransoletkę pod kątem potencjalnych nieprzyjemnych skutków jej dotknięcia, ewentualnych dodatkowych magicznych modyfikacji, które jak się domyślasz, nie powinny wejść w jej zakres oraz powiedz, czy ładna.

Zamówiłem dla Audrey prezent na urodziny, ale skorzystałem z usług młodej L'Orfevre. Wiesz coś tam o „wspieraniu rozwoju najmłodszych członków magicznej socjety”. Myślę, że ta misja spodoba się mojej żonie. Elianne, na pierwszy rzut oka, spisała się doskonale, ale historia uczy mnie, by nigdy nie ufać Francuzikom, nawet jeśli ciężko o lepszych jubilerów w tym mieście.

Na wszelki wypadek wolę, byś rzucił mi na to tym swoim policyjnym okiem.
Z góry dziękuję. Odwdzięczę się. I tak dalej.

PS - Zależy mi na czasie.

Ben

styczeń 14, 1985Barney,

jesteś niezastąpiony. Mówię poważnie. Niestety w tym dniu mam ważne spotkanie w Bostonie i nijak nie jestem w stanie się wyrwać, ale z Audrey będziemy świętować już po moim powrocie. Bawcie się dobrze z Valerio. Wpłacę kaucję, gdy będzie potrzeba. Zauważ, że nie napisałem „jeśli”. Możesz to wziąć sobie do serca.

Nigdy nie przejmowałeś się żartami Maxima. Naprawdę tak długo ten został Ci w głowie? Pamiętasz, jak mówił, że Barney nawet jak rucha to nie wpycha, tylko odpycha? Ja nie pamiętam.
Policyjne oko być może nie, ale wprawne oko jak najbardziej. Spodziewam się, że panna Elianne L'Orfevre (lub dowolne części jej ciała) pachną nieco przyjemniej od roqueforta, ale nie miałem okazji skosztować. I wiem. Tak. Ja też biłem się z myślami, ale czy tego chcę, czy nie, to najlepsi jubilerzy w tym regionie, a Audrey dostaje ode mnie tylko to, co najdoskonalsze. Spójrz na mnie. Jestem tego żywym przykładem.

Dziękuję, że to dla mnie sprawdziłeś. Naprawdę dziękuję.
Przekażę pozdrowienia, chmurkobatka powoli zamienia się w chmurkopodwieczorek, bo Georgie zażyczyła sobie cztery rodzaje torciku bezowego. Rozpuściłeś ją. Bo przecież nie ja...

Ben

30 — I — 1985Kwiecie lotosu na wzburzonym oceanie,

Po pierwsze i najważniejsze — doskonale wiem, że lotosy nie kwitną na wzburzonych oceanach, Wi ktoś kiedyś dobitnie mnie o tym uświadomił; wiedziałeś, że ich kłącza mogą być spożywane jako jarzyna?

Po drugie i mniej istotne — panna L'Orfevre przygotowała zamówienie wczoraj, więc tym razem to nie moje zapominalstwo jest winne biżuteryjnym niedoborom w twojej garderobie. Muszę przyznać, że łańcuszek został wykonany pięknie; próbowałem go użyć jako nunczako (jak możesz nie wiedzieć, czym jest nunczako?), ale z dość marnym skutkiem — Orestes powiedział, że jedyną osobą, którą mogę nim uszkodzić, jestem ja sam i po raz kolejny się nie pomylił, bo dokładnie jedenaście sekund później zawieszka uderzyła mnie w brew. Prawą, gdybyś był ciekawy, a wiem, że jesteś.

Po trzecie i zupełnie nawiasem mówiąc — zamówiłem już haftowane chustki. Przydadzą mi się na twoim pogrzebie, kiedy źle obliczysz powierzchnię zamarzniętej kałuży i wyrżniesz głową o krawężnik.

P.S. Razem z łańcuszkiem, panna L'Orfevre wysłała mi paczuszkę miętusów; gdyby nie to, że nigdy nie spotkaliśmy się osobiście, uznałbym to za sugestię i jawne oskarżenie o podstawowe braki higieny jamy ustnej. Helen powiedziała, że powinienem zaprosić ją na spacer, ale zupełnie umyka mi ciąg przyczynowo—skutkowy: czy miętusy trzeba rozchodzić?

Baw się dobrze w lutym, bo ja zamierzam
Percy

04.01.1985Barnaby,
W czasie, kiedy ty narobiłeś krwawego zamieszania, wszedłem w posiadanie dwóch, ciekawych kartek z biura właściciela Midnight Mirage, które mogą okazać się dla nas użyteczne. Nie chcę odwlekać przekazania ci tych informacji, tym bardziej, że nie mieliśmy okazji, żeby się naradzić. Po przejrzeniu tych kartek na spokojnie, już po powrocie do mojego mieszkania na Little Poppy Crest, jeden z nich z całą pewnością mogę określić podpórką dla samego Lincolna, gdyby zrobiło się w tej sprawie naprawdę gorąco i są takim świeżym zapisem zdarzeń z okolicy godziny 22:00, jeśli wierzyć jego poczuciu czasu. Zacytuję pewien istotny fragment, który może okazać się dla nas przydatny wobec prowadzonego śledztwa: nie widziałem szczegółów zdarzenia, poza tym, że napastników było dwóch, ale tylko mężczyzna dokonał nadużycia magii. Druga kartka to coś, co ma przypominać portret pamięciowy sprawcy i powiedzmy sobie to wprost: nie jest to jakieś wybitne dzieło Rubensa, które może zawiśnie w galerii sztuki. Niemniej postura postaci na tym rysunku jest za to wysoka i szczupła, żeby nie powiedzieć, żeby nie powiedzieć, że może skąpi sobie na jedzeniu. Fryzura wydaje się falowana, a brak wypełnienia może świadczyć o tym, że ich posiadacz ma jasne włosy. Rysy twarzy, tak jakby nie zostały wyłapane zupełnie — może to kwestia chwili, szybkiego rozwoju zdarzeń albo skupieniu na innych elementach, póki co pozostaje jedynie domniemywać. Tymczasem jeśli ty wszedłeś w posiadanie ciekawych informacji ze strony barmana, to chętnie się o nich dowiem.

PS Miałem zapytać o to wcześniej, ale nie było ku temu odpowiedniej okazji — co powiesz na wspólny wypad do jakiegoś baru, czy to po pracy, czy to najbliższy, wypadający dzień wolny? Pozostaję otwarty na twoje propozycje i czekam niecierpliwie na twoją odpowiedź.
Yadriel

28.02.1985Barnaby,
żyję, ale co to za życie? Matka do mnie dotarła - niestety - z typowym dla siebie larum na pół szpitala. Jedzenie jest beznadziejne, towarzystwo również nietęgie. Mówią, że jeszcze trochę tu posiedzę, więc zapraszam w dowolnym momencie. O ile jeszcze żyjesz i kazamata cię wypluła.

Charlotte
PS Co słyszałeś o uniwersytecie?
PS2 Jaka kazamata??

1 marca 1985Szanowny Panie Williamson
w związku z wydarzeniami z dnia 26 lutego, które miały miejsce w Cripple Rock, co doprowadziło do Pana uszczerbku na zdrowiu i nieprzyjemnych doświadczeń, pragniemy wyrazić nasze najszczersze ubolewanie nad sytuacją, która Pana spotkała. Dokładamy wszelkich starań, aby nigdy już nie wydarzyła się ona ponownie. Prosimy o przyjęcie tego czeku na 200 dolarów, przekazanej Panu z ramienia Magicznej Rady północno-wschodniego wybrzeża USA, jako drobną rekompensatę, pozwalającą pokryć niezapowiedziany wydatek.

Patti Perlman

marzec 5, 1985Barnaby,

wiem doskonale, jak uwielbiasz domową (i każdą inną) kuchnię, a teraz pora nauczyć się samodzielnie przygotować jajecznice. Powiedz mi, proszę, skąd wzięły się u mnie garnki zamówione w wieczór, gdy siedzieliśmy u Johana? Jesteś mądry, na pewno coś wymyślisz.
Smacznego!

Ben

4 kwietnia 1985Williamson,
z miesiąc temu pisał do mnie stary Williamson, żebym go wsparłam na wiecu - wsparłam. Teraz Ty mi się przydasz.
Oszczędzę Ci szczegółów, bo uznasz mnie za wariatkę, ale sprawa jest poważna, mimo że sama przez długi czas byłam wobec niej sceptyczna. Po Cripple Rock grasuje nowe, nieznane magiczne stworzenie. Od polowania są myśliwi, ale na to konkretne zwierzę muszę zapolować sama, z zaufanymi ludźmi. Zaliczasz się do tego grona, ciesz się.
Opowiem Ci na miejscu. Może być niebezpiecznie. Musimy go najpierw wytropić. Czekam na Ciebie i kilka pozostałych osób w sobotę o szóstej rano, w kwaterze myśliwych w Cripple Rock. Tam Wam wszystkim powiem dokładniej, o co chodzi i na co w ogóle polujemy. Weź ciepłe kalesony i pełną parę butów. Uważaj na korzenie w kałuży.
Carter