First topic message reminder : Skrzynka pocztowaoficera WilliamsonaTajne łamane przez poufne podniesione to potęgi trzeciej; każda z wiadomości, która znajdzie drogę do poczty, odczytywana jest tak prędko, jak to tylko możliwe i jeszcze prędzej zamieniana w nicość — najwyraźniej tę skrzynkę sprzedano w komplecie z zapalniczką. Ostatnio zmieniony przez Barnaby Williamson dnia Pią Lis 01 2024, 14:57, w całości zmieniany 17 razy |
15 maja, 1985 Mam dobrą i złą wiadomość — zacznę od złej, żeby zatrzeć wrażenie i afirmować spokój Twojego ducha (Lilith mi świadkiem, że tego potrzebujesz). Kadzidło piekielnego rzemiosła dwukrotnie odmówiło współpracy; obawiam się, że zbyt nikły ze mnie rzemieślnik, by mu podołać. Gdybyś chciał, żebym spróbowała ponownie, będę potrzebować gałązek złotoku — mój zapas znacznie ucierpiał. Dobra wiadomość jest taka, że przy pierwszej próbie udało się z kadzidłem rozpraszającym złość, więc może odpal je po zapoznaniu się z treścią listu? Gdybyś, mimo połowicznego sukcesu, chciał poćwiczyć świecarstwo, nie będę miała Ci za złe zestawu do magii anatomicznej; może służyć do rzucania rytuałów na lokacje, choć z zawodowych powodów doceniłabym ludzki element świec. do listu dołączono kadzidło rozpraszające złość |
15 — V — 1985 Zrobiłem, co mogłem i wyszły całkiem znośnie — miłego korzystania z niewątpliwie uroczych (oraz wcale nienawiedzonych) lusterek! przekazuję sumienne lusterka kieszonkowe |
15 V 1985 r. Wszystko w porządku? Nigdy nie dasz mi o to zapytać osobiście - musisz więc zdawać sobie sprawę, że będę pisać. Zawsze. Muszę wiedzieć, Bernie. Nie dostałeś gorączki? Nic ci się znowu nie otworzyło? Mam nadzieję, że byłeś dość przytomny, by nie rozjechać nikogo po drodze. Nie mów mi, jeśli było inaczej. |
2 VI 1985 Nie jestem jeszcze gotowa na eliksiry, ale myślę, że mogłabym pomóc sobie inaczej. Potrzebuję zaklinacza, Bernie. Kogoś, kto nie jest twoją siostrą, ale też ogarnia pełen demoniczny przekrój. Powiedz, że znasz kogoś, kto może mi pomóc i nie zedrze mnie co do grosza. PS Rozmawiacie już z Valerio czy nadal stroszycie się na siebie jak dwa kuraki? |
7 V '85 Będę. |
2 VI 1985 Dzięki, wiedziałam, że mogę na Ciebie liczyć. Charlotte niech sobie będzie najzdolniejsza na świecie, nadal jej nie chcę. Nie drąż, proszę Cię, to naprawdę już zamknięty temat. Percy i Lila, zanotowane. Możesz być spokojny, do Sonk Road się (raczej) nie wybieram. Co najwyżej w ramach pracy, ale to już jakby... Inna rzecz. Wiesz przecież. Za kogo Ty mnie masz? Oczywiście, że zapłacę. Zawsze doceniam zdolnych ludzi. PS Elio rzeczywiście wciąż się bawi i z pewnością kogoś zna, ale mógłby zadawać za dużo pytań, na które chyba nie chcę odpowiadać. Poza tym chyba nie chcę, żeby uważał, że potrzebuję pomocy. Bo nie potrzebuję. Po prostu... Och, nieważne. Po prostu – nic mu nie mów. |
20 maja 1985 szalenie mi przykro, że nie mogłam zobaczyć tego wszystkiego na własne oczy, zwłaszcza możliwości obserwowania, jak kluczycie, oglądając się przez ramię, by upewnić się, że nikt nikomu noża w plecy nie wbija. Skoro jedyne, co was już teraz tylko łączy, to Ben, dlaczego nie znajdziecie sobie jakiegoś miejsca bliżej Saint Fall, na tej wątpliwej jakości rozrywkę, by w razie czego szybko się zmyć? Ja rozumiem, że przyświecać wam może słabość do niszczenia sobie nawzajem życia, ale czy psucie własnego humoru jest tego warte? (Kto wygrywa?) Nie mam takich zapasów, więc jak ogarniesz olej, to się tym zajmę. Nie wiem, co jest mniej zaskakujące - kobiety, które zrozumiały, że muszą wziąć się w garść, by o siebie zawalczyć, czy fakt, że podjęły decyzję, wiedząc, kto prowadzić będzie zajęcia. Pozwolę sobie jednak odpuścić to spotkanie, rywalizacja o Twoją uwagę już mnie nie bawi. |
7 V 1985 r. Popytałam. Okazuje się, że dom nosi pompatyczną nazwę Hareforest Manor. Podobno całkiem sporo tam zajęcy. Typ odpowiedzialny za sprzedaż nazywa się Benedict Saunders. Nie jest specjalnie sympatyczny, ale to oznacza, że doskonale się dogadacie. Pamiętam, że upierałeś się na jezioro – sprawdź Evergreen. Oficjalnie nie na sprzedaż, bujają się chyba z jakimiś sprawami majątkowymi. Wiem jednak, że potrafisz być przekonujący. W sprawie tego domu pytaj o Alice Idleworth. Dołączam kontakt do obojga. Nie musisz dziękować, ale jak się przeprowadzisz oczekuję, że przyniesiesz mi jakieś dobre wino. Z pewnością macie coś odpowiednio drogiego w rodzinnej spiżarce. |
15.05.85 w najbliższym czasie nie jestem w stanie pracować, i nie mogę wykonać twojego zamówienia. Zwracam ci więc kamienie i szepnę - choć z nieukrywaną niechęcią - podjąć się tego może Javier Rivera, ma swój zakład w centrum. Tylko nie wspominaj mu, że to z mojego polecenia, bo jeszcze pęknie z zadowolenia. do listu dołączony był szpat islandzki i czerwony jaspis. List, już na pierwszy rzut oka nie był pisany ręką Lili. Nie był to ani jej charakter pisma, ani nie zawierał błędów. |
23 — V — 1985 Rozminęliśmy się trzeci dzień z rzędu i gdybym był bardziej podejrzliwy, uznałbym, że mnie unikasz (a unikasz?) — na Twoje szczęście (i ku mej wielkiej zgryzocie) drugie mam wyrozumiałość, choć nie wykluczam udziału śliwki wodnej w kruszonce. Czytałem dziś o kilku rytuałach z magii wariacyjnej, już na wstępie napotykając problem natury przedmiotów (bądź też ich braku). Perseus wspominał kiedyś, że Twoje konsekracje cieszą się szczególną przychylnością demonów, a ja — zerkając na zestaw fioletowych świec — zastanawiam się, czy podobnie oddziałują na inkantacje. Gdybyś w napiętym grafiku znalazł wolny wieczór (pamiętaj, nadal żyję na Twojej kanapie; nauczyłbym się grafiku na pamięć, gdybyś jakikolwiek posiadał), mógłbyś przygotować kilka przedmiotów do magii rytualnej? Odwdzięczę się magicznie — przeczuwam, że jeden z rytuałów przypadnie Ci do gustu. P.S. Powtórz łacinę, jutro zrobię Ci test. do listu dołączono pergamin |
11 — V — 1985 Mając w |
12 — V — 1985 Bezczelny jesteś, dwulicowy, będziesz chciał coś z Rezerwatu. do listu dołączono 5 $ |
20 maja, 1985 r. siedemnaście słów. Ależ wylewny jesteś. Cieszę się, że nie spadłeś z nieba (boli, zaufaj mi) i dzięki za świece. Zrobię z nimi coś paskudnego. |
20 maja, 1985 r. przyjedziesz po mnie? Być może ukradłam pod Twoją nieobecność bluzę z mieszkania. Działałam sama, nie wiń Oresa. |
20 maja, 1985 r. z moim To było prawie urocze. Stęskniłeś się? Za bluzą, oczywiście. |
