First topic message reminder :

Pra— to kącik ust uniesiony w górę; opuszek podążył za nim, zamieniając sylabę w wyzwanie; i kto teraz ma problem z intonowanie?
— wda to powrót w dół; tajemnica rozbiła się o brzeg — ponownie — przejrzanego kłamstwa. Nie czuł, że przegrywa; spojrzenie przeskakujące z sadzawek oczu na pomost — trochę połamany, ale przejście dla tego konkretnego wędrowca było bezpieczne — nosa skutecznie zacierało czucie.
Przedrostek u— pojawił się, kiedy opuszek dotknął kącika ust; napięcie trwało sekundę — w tym czasie lustrzany dotyk przekształcił się w stałą obecność, a łagodne kółko na skórze nie pomogło w zacieraniu śladu czuć i ich przedrostków.
— Jakie były szanse na pirsie?
Na spotkanie, zdublowany upadek czy—
Tamtego dnia magia wariacyjna nie miała w sobie ciepła; rozświetlona paczka próbowała rozgonić lepki mrok i rozstąpić morze. Tego wieczora blask butelki nie musiał się starać; najwięcej złotego światła tliło się w spojrzeniu — przymknięte powieki odcięły Williamsona od jego źródła.
Czekał; podobno jest cierpliwy.
Podobno ma kontrolę.
Podobno to zdarza się z każdym.
Podobno mieszkała we Francji przez rok; dlaczego miałby nie uwierzyć?
W jej słowach cichy szum Lazurowego Wybrzeża wypierał wspomnienie chłodnego oceanu; układane na francuskim akcencie usta wydawały się ciemniejsze — jakby dopiero upiła łyk burgundzkiego, nie bombasticowego wina. Istniał prosty sposób, żeby się przekonać — dłoń na policzku tworzyła pole grawitacyjne; nachylona głowa zmniejszyła odległość o centymetr i—
— Prawda — pyta czy stwierdza?
Przede wszystkim się myli; uśmiech porusza kącikami ust i unosi je razem z nieodłącznym towarzyszem tej wędrówki — kciuk nadal szukał zmarszczki swojego właściciela na znacznie gładszej skórze.
— Podłapałaś akcent w Kanadzie, hm? — na odpowiedź będą musieli zaczekać; zbierana w opuszkach palców magia zaczęła proces łaskotania na policzku — resztę powinna dokończyć magia. — Ticklomagus.

Ticklomagus | próg 30 | k100 + 0

PMG: 30

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 28

Płytka zmarszczka nad nosem, łaskotanie w palcach i przez sekundę na policzku — w tym samym miejscu, w którym opuszki i skóra stanowiły jedność, aż—
— Pewnego dnia załatwię to tradycyjnym sposobem.
Nieudany czar — pewnie nie istniał; zupełnie jak Ordinatio — domagał się winnego; winne było wino wsparte o biodro.
Winne wino było winne odwrotowi; kciuk po raz ostatni — tap—tap, do zobaczenia? — musnął skórę w kąciku ust, a nachylona głowa odtworzyła szlak powrotny — odległość znów mierzona była w centymetrach, nie oddechach. Zwolniona z nie—obowiązku dłoń odnalazła drogę do butelki; zakrętka zbyt ochoczo poddała się pchnięciu palców i wpadła w pułapkę pościeli.
Nawet nie próbował jej szukać; przysunięta do ust szyjka wznowiła walki na froncie. Dwa łyki bliżej dna, dwa łyki bliżej bólu głowy o poranku, dwa łyki bliżej prawdo—fałszu; zatkana kciukiem butelka nie uroniła nawet kropli bezcennego — naprawdę bezcennego; powinni rozlewać to za darmo, najlepiej do kanałów — alkoholu, kiedy łokieć wreszcie poddał się ciężarowi ciała.
Rozprostowana ręka sięgnęła za poduszkę; głowa opadła na ramię, odkrywając zdumiewający przyrost grawitacji.  
— Vandenberg — trudne nazwisko; po ósmym burbonie niemożliwe do wypowiedzenia — z czystej, naukowej ciekawości warto kiedyś sprawdzić. — Jestem o dekadę starszy.
Drgnięcie w lewym kąciku ust zbiegło się z uniesieniem brwi; finalnie nie osiągnął niczego poza łaskotaniem w skroniach — rozbawienie przypominało czasem gęsie piórko uwięzione w myślach.
— Prawda czy fałsz?

Kłamstwo Barnaby'ego: 8 + k100
Percepcja Lyry: 11 (6 + 5) + k100

PMG: 30 — 4 = 26

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42, 34

Obliczenie szansy na pirsie było najłatwiejszą rzeczą pod zachodzącym słońcem. Był to wieczór drugich szans; był to początek jednych z ostatnich.

— Potrafię wiele akcentów z miejsc, w których nigdy nie byłam.

Głównie dlatego, że nigdzie nie była. Najdalej od Saint Fall była w Nowym Jorku. Najchętniej zamieszkałaby w Nowym Jorku, ale to nie było takie proste, gdy ocean domagał się systematycznego haraczu. Do tego potrzeba słabo zaludnionych plaż.

Teraz jedyne, czego potrzebowali, to słabo zaludnione mieszkanie i przeludnione od emocji oczy. Tak się dzieje — nie z każdym — gdy granica odległości znowu jest testowana, twarz nachylona i jej mimowolne, zaciskające się na jego twarzy palce. W dół, niżej—

Do góry.

— Nauczyć cię? Musisz—

Puściła dłoń, ta opadła lekko na jej klatkę piersiową — niefortunnie w tym samym momencie, w którym powiedziała—

— Ticklomagus.

rzut na ticklomagus: 16 + k100; próg 30

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 62

Błąd; pierwsze salwy śmiechu, który próbowała zatrzymać w środku.

— Tak? — wydusiła między jednym hihi a drugim haha.

Ogromny błąd; zaklęcie miało trafić w niego — o sześć lat, nie dekadę starszego — nie w nią. To on powinien kręcić się teraz na boki i wciskać głowę w poduszkę ze śmiechu. Łaskotkowy—prąd przebiegał sobie po jej ciele tak, jak mu się podobało i wyłączyło całkowicie zmysł samokontroli czy świadomości przestrzennej.

Noga poderwała się do góry w zawrotnym tempie. W co trafi?


Randomowy—łaskotkowy event. Rzucam kością k3 na to, w co kopnie niechcący Lyra.

k1 — Barnaby obrywa w dowolny piszczel.
k2 — Barnaby obrywa kolanem w brzuch.
k3 — Barnaby nie obrywa; obrywa otwarte wino oparte o jego udo i zalewa mu spodnie.

Aby uniknąć ciosu, Barnaby musi pokonać próg 70, rzucając na statystykę sprawności z modyfikatorem za szybkość.

Dodatkowo z racji stracenia ponad połowy PMG, od tej pory Barnaby musi co post rzucać k6 na skutki uboczne szumiącego w głowie alkoholu:

k1 — Williamson to grzeczny piesek — robi więc aport i pokazuje z dumną Lyrze coś w swoim mieszkaniu.
k2 — Na trzeźwo ciężko jest porządnie artykułować wszystkie słowa, co dopiero po takiej ilości bombastica. Co drugie słowo w wypowiedzi Williamsona jest całkowicie niezrozumiałe.
k3 — Alkohol to używka, a używki mają to do siebie, że ciężko się je odstawia. Barnaby czuje ogromną potrzebę napić się znów.
k4 — Helikopter to nie tylko środek transportu. Czasami, może kogoś przetransportować do kolejnego poziomu stanu upojenia alkoholowego.
k5 — Czkawka dotyka nie tylko pięknych kobiet, ale i kamiennych typów. Hip—hip, motherfucker.
k6 — Gorąco, oj gorąco. Jedna warstwa ubrania mówi dobranoc.

Rzucam również na własne k6 z PMG.

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 1

dorzucam k3, bo zapomniałam

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k3' : 3

Wiele akcentów z miejsc, w których nie była i jeden akcent z miejsca, do którego nigdy nie sądziła trafić; narzecze kamienia ze Starego Miasta brzmiało podejrzanie podobnie do skupionego na iluzji Williamsona. Najbardziej nierealny punkt w zasięgu wzroku nie był efektem nieudanego zaklęcia — przyjął za to rolę nauczyciela.
Kolejne sekundy były magią padania; dłoń opadła na pierś, czar padł z ust, wiązka magii wypadła spomiędzy palców — brakowało tylko, żeby rozlany po pościeli Barnaby zapadł się pod ziemię, kiedy—
— Nie—
Jestem aż— zagłuszone przez hihi; —tak stary zasłonięte przez zapadającą kurtynę utkaną z haha.
Z połączenia ich dwóch powstała ona — Lyra chichocząca; Lyra roześmiana; Lyra z głową w poduszce, nogami w powietrzu i opanowaniem wyskakującym przez okno sypialni. Chłodny powiew późnego wieczora poruszył zaciągniętą zasłoną, ale nie przydał się na wiele; ani jej, ani—
To mogła być tylko kolejna iluzja — fatamorgana z przesłyszenia, miraż z przypadku lub ciche prychnięcie stłumione przez ramię, na którym policzek, usta i zasłonięty materiałem koszuli uśmiech na krótki moment stały się jednością.
— Lyra, ja—
Żadne nie skalkulowało, że do magii padania dołączy upadająca butelka; Williamson najpierw zobaczył nogę w górze — żadna nowość; tego wieczora rzadko dotykały powierzchni płaskich lub horyzontalnych — i dopiero po sekundzie zrozumiał, gdzie zmierza kopniak Vandenberg.
Dwie sekundy — zmiana stanu z płynnego w stały jeszcze nigdy nie była tak nie—po—jego szybka; zderzenie na linii Bombastic—kolano wydawało się nieuniknione, chyba, że—

rzut na szybkość: k100 + 33
rzut k6 na bombastyczne skutki picia [ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Barnaby Williamson dnia Pon Sty 15 2024, 22:00, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 68

--------------------------------

#2 'k6' : 2

— chyba, że czujny jak ważka i prędki jak gepard gwardzista dokona cudu — bo kiedy kolano zderza się z przeszczepowym winem, trzeba zdecydować, kogo ratować.
Łóżko czy siebie?
Decyzja zapada szybko; na tej pościeli rozlany może być wyłącznie Williamson.
Świecąca butelka wykonała imponujący półobrót w dłoni — nie zdążył zasłonić dzióbka; był za to w stanie skierować go na spodnie. W ten sposób Barnaby — poza byciem czujną ważką i prędkim gepardem — stał się mokrym rakiem; znak zodiaku zobowiązywał.
Bombastic w starciu z ciemnym materiałem, wbrew umiejętności masowego mordowania kubków smakowych, nie przepalił jeansów; wino wsiąknęło w spodnie i nawet kropelka nie spadła na kołdrę. Noga Vandenberg musiała poczuć zderzenie i zastygła kilka centymetrów od miejsca zbrodni — na winowajcy zdarzenia widniał osamotniony rykoszet; plamka na kolanie przypominała odcisk kciuka.
— Pójdę się—
Błebłać to czasownik nieistniejący — przynajmniej do teraz. Na dnie podejrzliwie potrząśniętej — i już nieświecącej; czyjeś kopniaki psują zaklęcia — butelki nadal chlupotało kilka łyków; przecież nie wypił aż tyle.
Kolejny łyk był kontrolny — bez względu na stan świecenia, wino smakowało tak samo źle.
— Twoja kłokej.
Może tak działała magia wina za dolara — ekonomicznie?
Zmarszczenie brwi na samego siebie skupiło język w ustach; Williamson przypomniał sobie, że zazwyczaj go czuje.
— Kolej, Vanbembenek.
To akurat niezłe; może się przyjąć.

PMG: 26 — 3 = 23
k6, bo nie umiem przestać pić

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 1

Nie widziała cudu rozluźnionych alkoholem i czyimiś łaskotkami mięśni; nie mogła, w ferworze komediowych drgawek ciężko jest wypatrzeć, dlaczego ktoś chowa twarz w ramię. Williamson—rozlany, Vandenberg—wierzgająca; ten wieczór nabierał ciekawych obrotów.

Intensywne zaklęcia zazwyczaj są szybkie — szybkie jak przyczajony—tygrys gwardzista — lecz to zeszło, dopiero gdy czyjeś spodnie zostały zalane. Pół—chwili na oddech, by wydobyć twarz z poduszki, odgarnąć rozczochrane od tarcia włosy i—

— Oblałeś się? — całkowicie nieświadoma własnej, niszczycielskiej mocy. Byłaby z siebie całkiem dumna, że udało jej się wykopać z butelki magię wariacyjną, gdyby tylko o tym wiedziała.

Jego odpowiedzi miały mniej więcej tyle sensu, co Vanbembenek.

— Co to, kurwa, jest van bembenek? — głos był wciąż pod wpływem śmiechu; oktawy były niższe, bóle mięśni brzucha większe. Aby dowiedzieć się, czym jest tajemnicze słowo i czy Williamson przypadkiem nie dostaje właśnie udaru — pierwszy raz z bombastickiem ma taki wpływ na ludzi — będzie musiała poczekać.

Cierpliwie, więc nie w jej stylu.

Przez sekundę — w jej głowie nazwaną godziną — w pół siadzie patrzyła się na odciśniętego kciuka na jej kolanie. Doszła do genialnego wniosku, że nie mógł to być jej kciuk (był za duży; przyłożyła), więc musiał być kciukiem Williamsona. Umysł ostry jak brzytwa.

Miała mokrą plamkę na jeansach, więc naturalną rzeczą, jaką mogła z tym zrobić, to rozpiąć koszulę i zostawić ją na skraju łóżka. Dzięki temu dokonała najważniejszego odkrycia ostatnich ośmiu godzin (dwudziestu sekund) — kontakt skóra—pościel, był wyjątkowym doświadczeniem.

— Williamson — powiedziała, nosem skierowanym w sufit, a gołymi ramionami robiąc pościelowe aniołki. Lyra—na—krzyżu—cierpiąca rozłożona była w centralnym punkcie wypoczynkowego mebla. Czytała Sztukę Wojny; tereny trzeba przejmować szybko. — twoje łóżko jest w chuj mięciutkie. Bardziej niż chmurka, a wiem, bo byłam na jednej.

Mahoniowy top wyznaczał wyraźną granicę między jasną pościelą a bladą skórą Lyry. Sięgający do dolnych żeber miał jedno zadanie i spełniał je dzielnie — cała reszta nie należała już do jego zakresu obowiązków.

— Prawda czy fałsz?

Że była na chmurce? Prawda.

Że tu jej lepiej? Cóż—

Kłamstwo Lyry: 19 (14 + 5) + k100
Percepcja Barnaby'ego: 34 (14 + 20) + k100

PMG: 15