First topic message reminder :

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 4

Mapa rozrysowana opuszkami palców; mapa zapamiętana w kartografii myśli. Obce ścieżki czekały na odkrycie, nieznane peryferia pozwalały na wizytę, spokojne wody pomagały w przeprawie — nierówny rytm pulsu zagłuszał prawdę, o którą nie zapytało żadne z nich.
Chcesz tego?
Tętno pod jej skórą było przedłużeniem jego; wskazywało takt, w który powinno bić dobre serce.
Prawda czy prawda?
— Tutaj? — konspiracyjny szept odpowiedzi skłonił wolną dłoń do ryzyka — butelka oparta o udo, palce naśladujące gest; wypaczone, lustrzane odbicie poprowadziło opuszek do prawego kącika ust. Nie wyczuł niczego; tylko szorstki zarost, lekkie napięcie i cichy wydech, kiedy nadgarstek zahaczył o drugą dłoń — nadal cumującą w porcie ciepłej szyi.
— Zauważasz moje kłamstwa, bo— — skurcz w prawym kąciku był zrywem oporu wobec wyjawienia myśli; słowa rzadko stają po jego stronie.
—Próbujesz zobaczyć więcej. Innym wystarczają pozory, nie chcą—
Nad linią nosa wizytę złożyła pionowa zmarszczka — obracał w myślach własne słowa i zapamiętywał te dopiero wyszeptane; subtelne, ale gdy raz się już to dostrzeże, to—
— Nie potrzebują wersji, która jest czymś ponad to, na co wygląda.
Ja nie potrzebowałem wersji, która jest czymś ponad to; a teraz?
Kciuk w prawym kąciku ust milczał; mimowolna próba wygładzenia nieistniejącej zmarszczki kupiła mu kilka sekund. To w ich trakcie poczuł delikatne wibracje pod ciepłą skórą szyi; coś rezonowało na strunach głosowych. Nadal nie miało kształtu, jeszcze nie było słowami — jedynie wrażeniem, które osiadło na opuszkach i skłoniło jego głos do wysiłku.
— Istnieje też inna możliwość, Vandenberg.
Kolejny poślizg dłoni; palce zsunęły się na kark, niemal natychmiast wpadając w pułapkę splątanych loków.
— Może nie chcę cię okłamywać?
Próbował kontrolować kącik ust; spojrzenie wykorzystało furtkę — zieleń skonfrontowana ze złotem zdradziła zbyt wiele.
— Prawda czy fałsz?
Prawda; dlatego zardzewiały drut kłamstw już trwających wżynał się coraz głębiej — zostaną blizny, o ile zadana nimi rana kiedykolwiek się zasklepi.
Nawet z pomocą magii anatomicznej.

Kłamstwo Barnaby'ego: 8 + k100
Percepcja Lyry: 11 (6 + 5) + k100

PMG: 45

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 75, 71

Niewypowiedziane pytania mogą uzyskać jedynie niewypowiedziane odpowiedzi w braku; braku wzdrygnięcia pod czyimś dotykiem, braku uważnego obserwowania każdego ruchu i braku skrzywienia na samą myśl, że ktoś mógłby ją dotykać.

Odpowiedzi mógł szukać również w bycie — wciąż tu była.

— Yhym — pokiwała głową; delikatnie, jakby bała się, że zbyt gwałtowny ruch zrzuci jego rękę.

Tutaj; dokładnie tutaj.

— Ich strata.

Słowa zazwyczaj bywały po jej stronie, lecz dzisiaj nie chciała ich nadużywać. Szum alkoholu w głowie napierał na sile, a wraz z siłą przybierał na wyrazie. Nie była pewna, w którym momencie zaczęła nucić rozbrzmiewającą melodię w głowie. Nie potrafiła jeszcze jej nazwać; póki co była tylko drganiem krtani pod jego palcami.

Inna możliwość zatrzymała jej oddech. Uparcie i intensywnie przyglądała się jego twarzy, jednak znak, który do tej pory był jej drogowskazem, pozostawał niewidoczny. Otworzyła usta, gotowa powiedzieć—

Nie była pewna. Dlatego milczała.

Sięgając po butelkę, wiedziała już, co nuci. Przykładając jej szyjkę do ust, nucenie przerodziło się w podśpiewywanie do butelkowej akustyki.

— There's a place in the sun—

Zdrowie gospodarza; nauczył się skutecznie wprowadzać gościa w dezorientację.

PMG: 18 — 3 = 15
K6 na skutki uboczne bombastica

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 9

--------------------------------

#2 'k6' : 3

—and before my life is done.

Skończyć, to powinno się z alkoholem. Poczuła to wyraźnie, gdy po przełknięciu kolejnego łyka, poczuła, jak treść żołądkowa zaczyna się wyraźnie buntować.

— To wino jest paskudne — wydusiła z siebie, energicznym ruchem oddając butelkę. — Kto to w ogóle przyniósł? Nie dawaj mi go więcej.

Dużo słów, niebezpiecznie dużo jak na to, że jej brzuch zaczął odprawiać jakiś dziwny taniec. Obróciła głowę do góry, przedramieniem przysłaniając własną skroń. Naprawdę czuła teraz ten przeszczep żołądka.

— Pierwszy raz rzy—

Coś jej się cofnęło w gardle. Chwila skupienia; wszystko w porządku, można kontynuować.

— Pierwszy raz rzygałam po alkoholu, gdy miałam szesnaście lat — Miała niecałe czternaście i Shirley stwierdziła, że to czas, by nauczyć córkę pić brandy. Od tamtej pory nie piła go ani razu. — Prawda czy fałsz?

Kłamstwo Lyry: 19 (14 + 5) + k100
Percepcja Barnaby'ego: 34 (14 + 20) + k100

PMG: 15

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4, 42

Ich strata; odpowiedzi to rozgrzana skóra na karku i wzrok, który nie wysyła znaków dymnych ostrzeżenia — to głębszy wdech, kiedy kciuk napotyka kręg u nasady karku i zatacza na nim — tutaj? — równe, niespieszne kółko; nasz zysk.
Lyra zawsze miała wybór; teraz, zamiast odpowiedzi, wybrała wino — historia kolejnych dwudziestu sekund osądzi, czy wybrała słusznie.
Zamordowane kubki smakowe drętwiały na języku; niedawny łyk zatarł wspomnienie tytoniu, popielniczka z piersi powędrowała do dłoni, która — dalej, dalej, ręce gadżeta gwardzisty — z trudem dosięgnęła nocnej szafki. Ciche stuknięcie o blat przypieczętowało jeden manewr i zapoczątkowało inny — bez balastu na piersi, mógł obrócić się na bok; palce na krtani poluźniły obecność, ale zanim pomiędzy skórę i opuszki zakradł się chłód, znów były na swoim miejscu.
Teraz drgania stały się silniejsze; piosenka, poza melodią, zyskała słowa. Mógłby milczeć; dwie porcje paskudnego odplamiacza temu milczałby do samego końca, ale—
— Where there's hope for everyone — zdecydowanie nie śpiew — coś z pogranicza szeptu i zanucenia (fałsz; w dosłownym znaczeniu) zaplątało się w pościel, do której przylgnął policzek; zmęczenie dobijało się do drzwi, ale wtedy za klamkę poczucia realności szarpnęło coś jeszcze.
Prawdopodobnie to, co właśnie szarpało żołądek Vandenberg.
Zdążył unieść głowę o centymetr, zanim butelka wróciła do jego dłoni, a lewa brew — na górę.
— Vandenberg, sama chci—
Sama chciałaś to chwilowo zły dobór słów; przedramię na skroni próbowało zgasić silniki odlatującego helikoptera — za dobrze znał ten moment startu. Sama chciała pić akurat Bombastica, chociaż z barku wyciągnął włoskie — prosto z rąk Valerio — białe i zdecydowanie niedestylowane na zapleczu w Little Poppy; zawartość świecącej butelki nagle zyskała status wroga.
Williamson na wrogów ma sprawdzony sposób; wystarczy lać ich w mordę.
Oko na etykietce zerknęło osądzająco — na Vandenberg, niego i znów na nią — kiedy przytknięta do ust butelka zapoczątkowała proces lania; trzy łyki i ani jednego wdechu pomiędzy. To czysty rachunek prawdopodobieństwa — obliczyłby, gdyby pamiętał jak — i minimalizowanie ryzyka ponownego starcia na linii Lyra—Bombastic; wybrał stronę w tym konflikcie.
— Fałsz — gdyby mówiła prawdę, próbowałaby odwrócić jego uwagę; teraz skupiała się na próbach odwrócenia wzroku. — Wszyscy zaczęliśmy wcześniej.
Policzek wrócił na pościel, pozbawiona oparcia krtani ręka — na przedramię; ułożył palce w załamaniu łokcia, pozwalając, by zamiast słów zapytał kciuk. Tap—tap; w porządku?
— Po raz ostatni w kinie byłem na Gliniarzu z Beverly Hills.
Wierutna bzdura; dwudziestego dziewiątego grudnia załapał się na Gremliny — był prawie rozczarowany, że żaden nie wyglądał na demony Lanthiera.
— Prawda czy fałsz?

Kłamstwo Barnaby'ego: 8 + k100
Percepcja Lyry: 11 (6 + 5) + k100

PMG: 45 — 9 = 36

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 61, 89

Nie śpiew, ale punkty za współudział. Powiedziałaby mu, że bardzo ładnie, ale słowa chwilowo były niebezpieczną równią pochyłą.

Pochyłą prosto do toalety, jeśli nad tym nie zapanuje w porę.

Do tego procesu potrzebowała zamknąć na moment oczy, więc nie widziała starcia Williamson vs Bombastic, aczkolwiek ścieżka dźwiękowa podpowiadała dużo. Odgłosy przełykania (można by się do nich—) wyraźnie sugerowały, że ktoś próbuje wykończyć przeciwnika. Policzyłaby, jak skutecznie, ale od liczenia sufit kręcił się szybciej.

Pytający kciuk zadziałał jak upragnione lekarstwo; kotwica do stabilnej rzeczywistości. Wzburzony ocean kwasów żołądkowych się uspokoił, ona mogła otworzyć oczy, a wciąż zgiętą rękę ułożyć na poduszce nad głową. Kurtyna nie była już konieczna, ale miło, że ktoś jej pilnował.

— Łżesz jak pies — odrzekła z niezachwianą pewnością siebie. — Zmarszczki nie oszukasz.

Spojrzenie powróciło dokładnie tam, gdzie powinno. Oprócz zwykłego blefu, na ustach miał coś jeszcze. Świeżą, bombastyczną wilgoć — nie były to więc omamy słuchowe.

— Drogi pamiętniczku — ton głosu mógł być mylący; nie należał do niej, a do niego. Z kolejnym słowem wszystko się jednak wyjaśniło. — Lyra pomyślała dzisiaj, że mam ładne oczy. Prawda czy fałsz?

Zgaduj.

Kłamstwo Lyry: 19 (14 + 5) + k100
Percepcja Barnaby'ego: 34 (14 + 20) + k100

PMG: 15

K6 na Big Bang Big Bombastic

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 46, 43

--------------------------------

#2 'k6' : 2

Wojna z winem za dolara, bitwa o żołądek, potyczka z kłamstwem, które trafiło do kolekcji nieudanych; osiem godzin temu istniał tylko jeden scenariusz — cisza. Zimna, arktyczna, zmieniająca tytoń w popiół; upływający czas odmierzyło siedem dopalonych do połowy papierosów — dwa z nich nadal czekały w kuchennej popielniczce.
Pozostałe pięć skazał na banicję w balkonowej doniczce; od sześciu lat nie zasadził w niej ani jednego kwiatka, a mimo to wyhodował petunię.
— Krzywdzące pomówienie. Psy najwyraźniej słabo kłamią — wędrująca nad poduszkę ręka zwolniła palce z roli kotwicy; zwinięta w pięść dłoń służyła teraz za filar — wsparta na łokciu głowa potrzebowała punktu oparcia. Honor psiego gatunku został obroniony, bombastyczna wilgoć na ustach była nadal obecna, chociaż na granicy wyschnięcia; niedobrze.
Niedobrze — są przecież na wojnie.
Przytknięta do warg, nadal emanująca magią butelka wycięła na twarzy nierówne światłocienie. Uniesiona głowa ratowała przez rozlaniem, ale przez mordującym smak alkoholem ratunku nie było wcale — tym razem łyki ostrzegawcze były dwa; tyle zdążył, zanim—
— Wcale nie mam taki—
Zardzewiały ton — zbyt podobny do tego, który wybrzmiał z poziomu kołdry — szybko porzucił rebelię; dorównywała mu jedynie dłoń, jeszcze szybciej porzucająca butelkę przy biodrze. Williamson miał zagadkę do rozwikłania i odpowiedź na wyciągnięcie ręki; Vandenberg przestała patrzeć na usta.
— Prawda — myślenie życzeniowe czy fakt? Potwierdzenie znalazł w pościeli; miało złote plamki w źrenicach i cudzy palec w prawym kąciku ust. — W twojej wersji Williamsona zabrakło zdradzieckiego dodatku.
Tap—tap; opuszek wystukał równy rytm na ciepłej skórze; zamiast napięcia, poczuł drgnięcie uśmiechu.
— Zmarszczki nie oszukasz.
Teraz trzymał ją w ryzach; kłamstwo należy ćwiczyć.
— Dwudziestego ósmego lutego — brzydka data, niedotrzymane nie—obietnice i zagadka, którą czas rozwiązać. — Założyłem czerwoną koszulę.
Bzdura; niektóre kolory widuje się zbyt często, żeby darzyć je sympatią.

Kłamstwo Barnaby'ego: 8 + k100
Percepcja Lyry: 11 (6 + 5) + k100

PMG: 36 — 6 = 30

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 44, 53

Barnaby zniknął z poziomu morza; teraz obserwował ją z pomostu własnego ramienia.

Wrogów traktował bardzo poważnie — podobnie jak misję wykończenia butelki bez jej udziału. Poprzednie trzy łyki nie były wystarczające, musiał zadać kolejne dwa ciosy, świecącym tworem magii wariacyjnej oświetlając ich twarze. Wybuchowa mieszanka.

— Pra—

Obcy—znajomy palec szukał własnej zmarszczki na jej twarzy. Złudnie, ale nie protestowała.

— —wda.

Spojrzenie z ładnych (potwierdzone drogą prawdo—fałszową) oczu, zeszło na wypustkę nosa, prawe nozdrze i wreszcie — doskonale nieobecną — zmarszczkę. Powstrzymanie uśmiechu graniczyło z cudem; nie musiała jej dostrzec, wystarczyło, by w lustrzanym geście, do niej sięgnęła.

Skórę miał szorstką, zarost kuł ją w palce, ale były to sprawy drugorzędne. Miała czyjeś mięśnie twarzy do rozluźnienia.

— Nie. Jakie są szanse, że oboje ubraliśmy ten sam kolor? — spytała, robiąc kółko palcem wskazującym.

Paradoksalnie to dużo większe, niż powinny. W tamtym tygodniu całe Hellridge przybrało czerwień.

Nim powiedziała, przymknęła powieki. Oczy spadły, pilnując uważnie, co robiła jej dłoń.

— Mieszkałam rok we Francji — gdy otworzyła usta, wypływał z nich bardzo przekonujący, francuski akcent. Teatralny, to fakt; kiedyś uczyła się go do przesłuchania. Jej zdolności fonetyczne nie miały nic wspólnego, z tym, że nie dostała roli. — Prawda czy fałsz, Monsieur Williamson?

Absolutna bzdura; jedyne, co ma wspólnego z Francją, to jedną aktorkę i dużo bagietek.

Kłamstwo Lyry: 19 (14 + 5) + k100
Percepcja Barnaby'ego: 34 (14 + 20) + k100

PMG: 15

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 22, 4

--------------------------------

#2 'k6' : 3