First topic message reminder :

Obchodziła dokładnie kamień szukając wskazówek, ale poza bokiem statku, który został połatany nie widział nic interesującego. Zmarszczyła nieznacznie brwi, zmęczona tym co się dzieje. Dlaczego to nigdy nie mogły być proste zadania. Obejrzała się jeszcze na statek na wodzie. Czy powinny otworzyć klapę, postawić tablicę, zniszczyć ster? Możliwe, że odbudować bok? Westchnęła cicho, stojąc tutaj niczego nie zrobi, należało wrócić na statek.
-Blair? - Odwróciła się w stronę studni, ale zaraz jej uwagę przykuła Frezja. Kucnęła, aby pozwolić chowańcowi na wspięcie się po dłoni, aż na ramię. Czuła jak zwierzę drży, jak jest spanikowane. Upewniła się, że ta nie jest ranna i pogładziła stworzenie chcąc je uspokoić.
-Mamy coraz mniej czasu… - Mruknęła pod nosem. -Będziemy mieć towarzystwo jak się nie sprężymy. Frejr jest zajęty, ale zmierza w naszą stronę! - Zawołała na tyle głośno, aby obydwie kobiety ją usłyszały. -Blair chodźmy na statek!
Zgodnie z tymi słowami sama skierowała się na schody, a potem na statek.

|Wykorzystuje obydwie akcje na przejście kamień - schody i schody - mostek

W moich oczach było widać światełko nadziei. Jakimś cudem mogła tam się znajdować, a to by wyjaśniało wiele. Głos rozdrapał stare rany, gdy z biegiem czasu po prostu pogodziłam się z aktualnym stanem rzeczy. Wyrwał mnie znowu z mojego wyparcia, a ja już cudem powstrzymywałam łzy w oczekiwaniu na odpowiedź. Ta miała być krótka i prosta, zwykłe zabezpieczenie.
- Nie... - Mój wyraz twarzy momentalnie się zmienił. Brwi się zmarszczyły, na skroni pojawiła się gniewnie pulsująca żyła. W złości ściskałam już tylko żuchwę, aby powstrzymać chęć skoczenia tam tylko po to, żeby rozkwasić to coś własnymi pięściami. - Pierdol się - nie jesteś moją matką - Ona by wiedziała. Takiego momentu w życiu córki się nie zapomina. Nie ważne co. A z drugiej strony, to jak miałabym ją uratować po wskoczeniu w to dziursko? - Nie wiem, czym jesteś, ale wrócę po ciebie... Zaraz po tym jak zabiję Freyra. Nie masz prawa bezcześcić jej głosu.., plugawy i tchórzliwy stworze kryjący się w mroku. Na żywca wyrwę Ci te struny głosowe - jedyną rzecz, dzięki której zapewne czujesz odwagę, wabiąc swoje ofiary. Żaden krzyk już nie wydostanie się już z twojego gardła, gdy będziesz dławić się swoją krwią i płonąć w imię Lilith, obiecuję Ci to! Rozumiesz kurwa? będę słyszała tylko, jak w twoim gardle bulgocze krew i zamierzam się tym delektować... Wrócę tutaj, a do tego czasu grzecznie czekaj w tej obsranej dziurze na śmierć. - Ściskając pięści w niemocy, podniosłam się z trudem z ziemi po moim dosyć agresywnym monologu. Rozładowałam te niepotrzebne emocje i po ciężkim westchnięciu obróciłam się w drugą stronę. Nie ważne, czy to coś odgrażało mi się, błagało o przebaczenie, śmiało się, płakało, całkowicie się wyłączyłam. Dopiero obudził mnie głos Penelope. - W studni nic nie ma - Odezwałam się bez większych emocji, gdy się do niej zbliżyłam, a następnie idąc za nią, skierowałam się w stronę schodów, wcześniej zabierając jeszcze te kłody.
Gdy dotarłam na mostek, rozłożyłam drewienka przy wejściu na pokład.
- Lila, masz jakiś pomysł, co z nimi zrobić? Czy niosłam je tu na darmo? - Uniosłam jedynie brew, krzyżując ręce na klatce piersiowej.

Zużywam dwie akcję na wejście na mostek.
k10 na efekt.

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k10' : 9

Ogryzki wydały się świeże a to oznaczało, że niedawno ktoś tutaj był. Świadomość tego bynajmniej nie sprawiła, że Al-Khatib poczuła się lepiej. Klęknęła przy kracie opierając dłonie o mokre i śliskie deski pokładu i pochyliła się, by lepiej zobaczyć to, co znajdowało się na dole. Statek musiał nabierać wodę, jednak nie była w stanie zlokalizować uszkodzonej ściany. Może wcale jej nie było? Nie wiedziała co myśleć o falujących wodorostach.
Jej uwagę przykuła leżąca na stole mapa; Lila była przekonana, że musiała być zaczarowana, inaczej unosiłaby się na wodzie, jak zwyczajny strzęp.
- Pod pokładem coś jest! - zawołała wpatrując się już nie w mapę, a stojącą nieco dalej deskę. Obraz? Lustro? Mogła jedynie gdybać, że w ogóle jest to rama. Katem oka dostrzegła cień; znajomy, mogłaby przysiąc, że to ten sam, który widziała płynąc pod wodą. Wtedy wskazał jej drogę, teraz być może też to robił.  
To, że powinna dostać się do środka wydawało się oczywiste. Przyjrzała się jeszcze muszli, która trzymała łańcuch rozważając, czy powinna ją rozgnieść. Jaką jednak miała szansę na to, że uwolni demona, który być może śmiertelnie jej zaszkodzi? Więcej, niż dużą. Czas przesypywał (może w tych okolicznościach - przepływał?) im przez palce, a wiadomość o nadchodzącym Frejrze kotłowała myśli.
- Żeby wejść do środka musimy rozbić muszlę - wyprostowała się, kiedy Penelope i Blar weszły na pokład. - Na dołach jest mapa. I jakaś rama, chyba. Deska, o taka - wskazującymi palcami rąk narysowała w powietrzu kształt kwadratu. Popatrzyła na niewielkie deski, które przyniosła Scully i podrapała się po czubku nosa. - Ni wiem, może...?
Wzięła kawałki drewna i ułożyła z nich literę R tuż obok kraty, za którą znajdowało się wejście pod pokład; taką samą, jaka zdobiła szyję jej i pani Bloodworth.



post dodany po czasie za zgodą MG

Czas kurczył się nieubłaganie, a wy sprawdziłyście już każdy większy obiekt w tym miejscu, wliczając w to tunel, z którego wybiegła kuna — chowaniec Penelope. Wiedziałyście, jak statek wyglądał w szklanej pułapce w kamieniu, jak wygląda teraz, gdzie są różnice. Wiedziałyście, co czai się w tunelu. Kto czai się w tunelu.

Blair, ty zdołałaś nawet porozmawiać z nieproszonym towarzyszem w studni. Ten słuchał cię w ciszy, z dna nie dobiegał ani szloch, ani stęknięcie. Głucha cisza, którą po twoim wywodzie przerwał jeden dźwięk.
— Czekam na ciebie, suko — i znów było nic.

W momencie, w którym Lila ułożyła symbol R obok kraty, nie stało się nic. Być może wcale nie było to odpowiednie miejsce, chociaż deseczki od Blair były idealnej długości do właśnie tego symbolu. Niezależnie od tego, zupełnie nie w czas, stało się coś jeszcze. Coś, czego prawdopodobnie nie byłyście w stanie przewidzieć, a czego nie miałyście szans się spodziewać. Urwana głowa, płynięcie do tego miejsca, dziwna ludzka tkanka i — ciężko było o tym zapomnieć — jej puls, to wszystko było tylko preludium. Ziemia zatrzęsła się delikatnie, ludzka skóra, którą porośnięte było to miejsce, zadrżała i nawet woda, na której cumował statek, została wprawiona w ruch. Minęło może 5, może 10 sekund, a tkanka zaczęła pęcznieć na waszych oczach. Jej objętość zwiększała się, stopniowo nachodząc na kolejne elementy muszli, jakby próbowała ją całkowicie otulić od środka. Wokół rozległ się pisk i krzyk, brzmiący tak jakby zarzynano obok was kobietę. Ten był wysoki i głośny, odbijał się echem po wnętrzu muszli, wkręcał w głowę i nie pozwalał skupić myśli.

Chociaż w grocie zegarki nie działają, wasze rozeznanie i odczucia wobec upływu czasu mogły wskazywać, że minęła już dobra godzina, a to znaczyło, że zostało wam niewiele czasu do spotkania z Zuge.

Tura 8
Blair, k10 znowu nic nie wykazała. Rzucamy dalej co turę.

Penelope, przypominam, że chowaniec będzie obecny z tobą jeszcze przez 3 tury, możesz cały czas wydawać mu rozkazy, jeśli chcesz.

Wszyscy, przed rozpoczęciem akcji powinnyście rzucić kością k100 na utrzymanie się na nogach po tym trzęsieniu ziemi. Próg wynosi 30, dodajecie do rzutu swoją statystykę sprawności i ewentualny bonus za gibkość. Taki rzut nie jest akcją. Wykonajcie go w Kostnicy. W przypadku upadku na ziemię zabierze wam 5 pż P i oczywiście trzeba będzie się po nim podnieść (to również nie jest akcja).

Pisk jest głośny, bardzo nieprzyjemny i utrudniający skupienie. Otrzymujecie -5 pż M. Pż będzie ubywać co turę, dopóki będzie trwać pisk lub dopóki jakoś się przed tym nie zabezpieczycie. Zasłonięcie uszu nie pomoże, ale np. wejście do wody tak.
W przypadku rozwalenia muszli koniecznie poproście mnie o post uzupełniający. Takie zniszczenie jej będzie akcją (ale materiał jest kruchy i nie trzeba w to wkładać dużo siły, nadepnięcie butem powinno wystarczyć).

Pęczniejącej tkanki jest coraz więcej, ale minie jeszcze dużo czasu, zanim zacznie wam ona rzeczywiście przeszkadzać albo zbliżać się niebezpiecznie. Dam wam o tym znać wcześniej, dając możliwość reakcji, na razie nie musicie się tym przejmować.

Możecie orientować się, że minęła około godzina wyprawy, a to znaczyło, że miałyście około pół godziny do umówionego spotkania z Zuge. 19:00 wybije w 12 turze. Nie musicie się na spotkaniu stawić o czasie, w ogóle nie musicie się na nim stawić. Daję wam tę informację, bo jest ona odczuwalna dla waszych postaci. Oznacza to, że macie około 4 tur na rozpracowanie statku. Przypominam, że brak jego rozpracowania nie oznacza, że nie możecie iść dalej. Wasze postacie powinny podjąć swoje decyzje w tej sprawie.

Punkty życia i wzmocnienia: 
Blair: 144/149 (sporadyczne migreny) (-5 M)
Lila: 151/161 (-5 P, -5 M) 
Penelope: 154/164 (-5 P, -5 M) 

Aktywne czary: 
Leviora - Blair 
Leviora - Lila 
Przywołanie chowańca - Penelope (3/5) 

Po kliknięciu mapki pokaże się jej pełna wersja.
 

Czas odpisu: niedzieli (10.12) do 18:00. Tym razem prawie 72h.

Zdawało się, że muszą odtworzyć statek z miniatury. To wydawało się jedynym sensownym rozwiązaniem, a czas mijał. I kurczył się nieubłaganie.
Nagle otoczenie zaczęło się poruszać, poczuła jak chwiejne staje się podłoże. Zaparła się nogami i udało się jej utrzymać równowagę.
Weszła na statek z Frezją na ramieniu.
Pochyliła się nad zamkniętą klapą.
-Muszla. - Wskazała i spojrzała na Lilę. Pamiętała co ta mówiła przed grotą o demonach. Czająca się postać pod pokładem mogła być rzeczonym demonem. Możliwe, że litera R je ochroni, czego nie mogły powiedzieć o Blair. Lepiej, aby nie podchodziła pod pokład. -Chyba jest tam tablica… Musi znaleźć się na miejscu steru, a po tamtej stronie statek był łatany. Mamy możliwość sprawdzenia czy jest odbudowany jego bok? - Zapytała, a potem spojrzała w stronę kamienia chcąc sobie przypomnieć jak wyglądał drakkar w miniaturze. -Czy jest rzucona kotwica? Jak tak, trzeba ją podnieść. - Dodała jeszcze. Czy rozsądnym było ruszać muszlę? Czy mogły to jakoś obejść? -Możesz pochwycić kratę z tej strony? - Wskazała na kratę.-[/b]Postaram się przepalić, stopić zawiasy jednego skrzydła bez naruszania struktury łańcucha i muszli, ale nie wiem czy mi się uda.[/b] - Warto było jednak spróbować. -Może być gorąco. - Ostrzegła jeszcze wyciągając dłonie i kierując je na zawiasy jednego ze skrzydeł kraty. -Flammarugitus.



|Utrzymanie na nogach - sukces
|st.70 Flammarugitus

The member 'Penelope Bloodworth' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 23

Magia jedynie połaskotała ja po palach. Poczuła mrowienie, ale absolutnie nic się nie stało. Nie tego się spodziewała, ale być może cała sytuacja wytrąciła ją z równowagi.
Skupiła się całkowicie na zawiasach, a tej części, która miała się przetopić, która miała sprawić, że nie naruszą muszli, że być może unikną starcia z demonami. Nie miały czasu na walkę.
- Flammarugitus - wypowiedziała słowa zaklęcia.

|st.70 Flammarugitus

The member 'Penelope Bloodworth' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59

Ziemia się zatrzęsła w momencie, gdy Lila ułożyła R z tych kłód. Wątpiłam, że właśnie to było tego powodem. Coś się działo, coś złego, a nasze zapasy czasu się kurczyły. Najgorsze było w tym wszystkim to, że nie byłyśmy nawet blisko opracowania, jak złożyć ten statek i schować do kieszeni. Nie chciałam wracać do Zuge z pustymi rękoma. Byłam na to zbyt ambitna, ale bałam się, że właśnie przez ambicję, mogę nie dotrzeć do naszej pośredniczki w jednym kawałku.
Nie utrzymałam się na nogach, upadając na drewnianą podłogę statku, amortyzując to pośladkami. Potem jeszcze przyszedł krzyk, niesamowicie wkurwiający krzyk.
- Kurwa... - Powiedziałam, gdy podnosiłam się na obie nogi. - Jakiś rytuał ochronny? Coś się aktywowało...- W głowie pomyślałam o drugiej grupie, która poszła w innym kierunku. Może oni coś nakombinowali? - Obawiam się, że jeśli Freyr nie wiedział, że ma towarzystwo, to teraz jest w pełni świadomy... - Westchnęłam cicho, rozglądając się po muszli. Mięsto teraz niebezpiecznie pulsowało. Obawiałam się, że wkrótce może nas pochłonąć.
Kiwnęłam głową na polecenie Penelope i złapałam za kraty w wyznaczonym przez nią miejscu.
- Lila, sprawdź co z kotwicą... - Wysłałam jej wymowne spojrzenie, mówiące mniej więcej tyle, żeby też się czymś zajęła, gdy my majstrujemy przy kratach. Lepiej nie budzić demona...

Upadam

Minęła zaledwie krótka chwila od momentu, w którym ułożyła przyniesione przez Blair deseczki, kiedy pokład pod ich stopami zadrżał. Delikatnie, ale to wystarczyło by wzburzyć taflę wody, na której znajdował się statek i sprawić, że Poślizgnęła się i upadła wyrzucając z siebie przekleństwo. Kolejne wysyczała widząc jak mięsiste ściany jaskini... muszli? małży? Gdziekolwiek się znajdowały, porastająca ściany i do tkanka zaczyna się rozrastać i pulsować. Podniosła się szybko na nogi i obejrzała za siebie. Pani Bloodworth właśnie zabierała się do wypalenia zawiasów metalowej kraty.
- Czy to nie będzie zbyt prosta..? - mogłaby powiedzieć więcej, jednak przeszkodził jej w tym pisk mieszający się z rozpaczliwym krzykiem. Odruchowo przyłożyła dłonie do uszu, jednak to było za mało, by dźwięk przestał się wwiercać w jej myśli.
- Okej! - odkrzyknęła w stronę Blair i ruszyła na poszukiwanie kotwicy. Domyślała się, że była opuszczona i trzeba będzie wciągnąć ją z powrotem na pokład. Dlaczego nie było tu z nimi żadnego mięśniaka?
Jeśli ją znalazła, zabrała się za wyciąganie; miała świadomość, że gdy tylko ta wyłoni się z wody stanie się o wiele cięższa.

rzut na utrzymanie się na nogach: K17 +5 (gibkość) +2 (sprawność)= 24, gleba

Lila, gdy rozglądałaś się po statku, sporo było tam elementów. Trochę zwiniętych lin, kilka ogryzków jabłek — wszystko to, co dostrzegłaś już wcześniej. Gdy przeszłaś dalej po statku, znalazła się tam też i kotwica, spoczywająca spokojnie na podłodze statku. Do jednego jej końca był zaczepiony długi łańcuch, zwinięty w gniazdo tuż obok. Kotwica na oko ważyła dobre 30 albo 40 kilogramów, była stopiona z ciężkiego metalu. Na jej powierzchni nie było żadnych symboli, czy wgnieceń. Ot, kotwica.
Znacznie ciekawszym wydawał się element leżący tuż obok kotwicy. Bydlęcy róg, wydrążony na wylot tak, że powietrze przelatywało przez niego. Był jasny i ładnie zeszlifowany, na sobie nie miał żadnych zdobień. Miał około 60 cm długości, a jego średnica od najwęższego punktu do najszerszego wynosiła od 3 do 15 cm. Na zewnątrz dookoła rogu obwiązany był prosty rzemień, tak jakby miał ułatwiać trzymanie go rękach. Do czego służył? Tego można było się co najwyżej domyślać.

Penelope, Blair, wasz pomysł mógł zdać rezultat, ale na efekty musiałyście jeszcze poczekać. Pierwszy czar panny Bloodworth nie uformował się, moc potrzebowała większego skupienia.

Jest to post uzupełniający na prośbę graczy. Blair, masz 2 akcje, Lila 1. Penelope, ty wykorzystałaś wszystkie.
Przypominam, że nie piszę postów uzupełniających po drugiej akcji, która powinna być kończącą turę. Z tego powodu Penny, informacje o powodzeniu drugiej akcji dostaniesz w moim następnym poście.
Lila i Blair, za upadek odejmuję wam po 5 pż P.
Tura trwa normalnie do niedzieli (10.12) do 18:00, ale jeśli chcecie i odpiszecie szybciej, to możemy ją skrócić.

W oczekiwaniu na ponowną próbę czarowania Penny chciałam sprawdzić jeszcze jedną rzecz:
- Quidhic - Spróbowałam znowu i gdy czar zadziałał, swój wzrok skierowałam na to, co znajduje się pod pokładem, jakby szukając czegoś, co mogło nam umknąć,  a gdy starczyło mi jeszcze czasu, rozejrzałam się po pokładzie, skupiając się przede wszystkim na sterze i wróciłam do trzymania kraty.

Akcje:
1. Quidhic - rzut poniżej ST: 60
2. Trzymam kratę zgodnie z wytycznymi Penny.

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Kotwica okazała się być na pokładzie. Jedno z głowy pomyslała, i sięgnęła po leżący obok niej róg. Pisk był nie do zniesienia, a pęczniejące ściany muszli wciąż przyprawiały o szybsze bicie serca.
- Pani Bloodworth, czy tam było coś... takiego? - uniosła róg w górę a potem w niego zadęła. Jeszcze wtedy nie pomyslała, że nie powinna wsadzać do ust takich rzeczy.