First topic message reminder : Skrzynka pocztowaSwoją korespondencję trzyma w metalowym pudełku schowaną w szafce nocnej — starsze listy, które nie mają dla niej wartości sentymentalnej, a jedynie zagracają miejsce, regularnie spala. Te ważniejsze i droższe jej sercu trzyma nadal bezpiecznie ukryte. [ukryjedycje]
Ostatnio zmieniony przez Lyra Vandenberg dnia Pon Gru 18 2023, 18:22, w całości zmieniany 15 razy |
8 — III — 1985 Tu mnie jeszcze nie było. W skrzyneczce ulokowanej (gdzie? Na stoliku? Szafce nocnej? Pod łóżkiem, poszukując paska od szlafroka?) w Twoim własnym, osobistym mieszkaniu, ma się rozumieć. Ładna, ale trochę w niej wilgotno (to od rzeki?); Wystarczyły niecałe trzy miesiące; mówiłem — jestem cierpliwy. Czy w tęsknym wyciu słychać było intonację Ivy League? Jeśli tak, to zdecydowanie mój brat — ten od pcheł, na pewno pamiętasz; potrafi wywrzeć wrażenie. Nie wiem, gdzie przypadkiem można natknąć się na artykuł o tresurze, ale mają rację: system nagród utrwala dobre nawyki. W myśl tej zasady, przesyłam smaczek — patriotyczny, więc będzie pasować do flagi, którą Można siedzieć ze mną albo przeze mnie; paradoksalnie to trzeci typ — siad na pirsie — zdecydował, który scenariusz wybierzesz. Spróbuję nie nadużywać gościnności, ale wiem też, że lubisz wykresy — ten opisany jako ilość spędzonych w mieszkaniu nocy działa na Twoją korzyść; czuję się zobligowany zrobić na Twojej kanapie to, co Ty na mojej — wyspać. Chwilę po napisaniu tego zdania uznałem, że zobligowany to złe słowo; chcę leży bliżej prawdy. Słyszałem, że zwierzęta upodabniają się do właścicieli; nie sądziłem, że dotyczy to też roślin. Nie wiem nic na temat opiekowania się kaktusami — zdążył ukłuć mnie trzy razy — ale zrobię dla niego to, co zrobiłem dla Ciebie; spróbuję. Mam okno po zachodniej stronie — czuję, że mu się tam spodoba. do listu dołączono babeczkę z dodatkiem winogron pana McEòghaina — do papilotki od spodu przyklejono samoprzylepną kartkę z jednym słowem: "obiecuję". |
14 marca 1985 roku Uprzejmość nakazuje się witać nazwiskiem, jednak twoja pomoc wobec mojej skromnej osoby nakazuje pominąć te drobne grzeczności Ps. Jeśli mnie ośmieszysz, uczynię z twojego życia niebo na ziemi i to nie w pozytywnym, niemagicznym sensie. Lotte Overtone |
27 — III — 1985 Szczerze liczę, że wybaczysz mi opieszałość w odwiedzeniu Cię pod nowym adresem (to zabawne, kiedy o tym myślę, ale nigdy nie byłem pod starym; zgaduję, że jestem częścią ewolucji i rewolucji w Twoim życiu; czy to nie wspaniałe?) — natłok obowiązków skutecznie pozbawił mnie nadmiaru wolnego czasu, a nie wypada, żebym w mieszkaniu zjawił się bez adekwatnego poczęstunku. Wolisz ciasto z migdałami czy czekoladą? (Kogo próbuję oszukać; nikt nie odmówi czekolady). Z okazji Męczeństwa Aradii w imieniu swoim oraz Perseusa chciałbym złożyć Ci najserdeczniejsze życzenia; niech pomyślność przyświeca Twej magii, a trud codzienności wynagrodzony zostanie dojrzałymi owocami sukcesu. Mam nadzieję, że spędzisz najbliższe dni w gronie, które możesz uznać za rodzinę — gdybyś jednak chciała dołączyć do nas w świętowaniu, trzydziestego marca planuję skromną kolację dla najbliższych. Nie będzie wykwintnie, ale na pewno suto — przygotuję też coś na wynos; byłbym okropnym gospodarzem, gdybyś wyszła od nas głodna. Nie czuj się zobowiązana do spędzenia tego dnia w greckim gronie; jeśli masz inne plany, daj znać — zupełnie jak w przypadku Sylwestra. Ponad tydzień od odsłuchania sama—wiesz—czego martwię się o stan snu sama—wiesz—kogo; niedawno pomógł mi w kryzysowej sytuacji, więc ograbienie go z pięćdziesięciu dolarów za użycie umiejętności zakrawało o grabież w biały dzień. Mam jednak nadzieję, że byłem przydatny; piszę o tym, ponieważ siłą, podstępem, urokiem osobistym (niepotrzebne skreślić) dowiedziałem się, że byłaś źródłem informacji — to nowa ścieżka kariery czy zwykły przypadek? P.S. Zastanawiałem się dziś, czy zdołałaś już zasadzić hyzop lekarski? |
28— III — 1985 Nigdy nie przestanie zaskakiwać mnie, jak prędko informacje przemykają ulicami Saint Fall; czy to jeszcze magia czy już zwykłe plotkarstwo? Mogę tylko podejrzewać, kto dokładnie stoi za przekazaniem Ci ogólnego zarysu moich przygód w Sonk Road i zapewniam — właśnie stracił przywilej dokładki baklavy. W kwietniu na pewno odważę się odwiedzić Twoje rejony, chociaż wyłącznie w świetle dnia i tylko, jeśli obiecasz, że tym razem nie zaczniemy kłócić się na temat właściwego użycia staroangielskiego zwodder. Cieszę się, że zostałem rewolucyjno—ewolucyjnym dodatkiem; świat bezustannie się zmienia, ale mądrość greckich filozofów nie przemija nigdy. Życzenia zostały przekazane razem z porządną porcją całusów; domyśl się, kto był ich adresatem i dlaczego obaj — być może dlatego, że musiałem osłodzić nimi smutną wieść o czyjej odmowie? To doprawdy fascynujący zbieg okoliczności; jedna odmowa w kwartał to w zupełności prawdopodobny scenariusz — ale dwie? Gdybym był bardziej podejrzliwy, uznałbym, że nie odpowiada Ci moja kuchnia; ale wystarczy, że przypomnę sobie, jak szybko rozprawiłaś się z połową brytfanki pastitsio i wszelkie podejrzenia mijają bez śladu. Rozumiem wcześniejsze zobowiązania — sam mogłem napisać kilka dni wcześniej; pozdrów przyjazną duszę, skoro jesteś gotowa pojechać z nią aż do Portland, musi wiele dla Ciebie znaczyć. Sam—wiesz—kto świadomy jest wielu rzeczy; przede wszystkim tego, że trudno odwrócić moją uwagę od splotów przyczynowo—skutkowych, zbiegów okoliczności i subtelnej aury spowijającej tajemnice. Taka już grecko—wróżbiarska natura; doszukuję się symboli tam, gdzie inni widzą zwykłe linie papilarne. Wydanie Cię było ceną za miraż spokojnego powrotu do domu; trudno uciec przed pytaniami, kiedy dzieli się kabinę jednego samochodu. Nie miej mu tego za złe — za moment odłożę długopis i zapomnę o sprawie. Czekam więc na szczegóły; czy w pierwszych dniach kwietnia znajdziesz wolne popołudnie? Resztki ze świąt nadal będą zjadliwe. |
28— III — 1985 Jako historyk wiem też, że specyfika plotek rzadko ma wartość historyczną i dziejową, za to całkiem sporo bajdurzenia o wielkich zwycięstwach i hordach wrogów powalonych jedną ręką przez mosiężne ramię wojownika, którego imię w natłoku zwycięstw niestety zostało zapomniane. Wiesz, że trudno wywołać u mnie złość; ostatnimi czasy udaje się tylko jednej osobie, ale to raczej kwestia niechęci do systemu prześladowania obywateli — znanego również jako służby prewencyjne. Tęcza w kubku brzmi bajecznie; nawet w pochmurny dzień fortel mógłby się powieść — wystarczy drobne zaklęcie, powinnaś spróbować kolejnym razem. Widok na rzekę brzmi dostatecznie zachęcająco; zwłaszcza, że syrenka na ścianie jest jego codziennym świadkiem i jej ocenie sytuacji uwierzyłbym równie mocno, co Twojej. Sądziłem, że oboje zgodziliśmy się co do wpływu kawy na organizm i że zdecydowanie adekwatniejszym byłoby; bez porannego kubka, clinomania dosięga mnie szybciej niż konsekwencje ubiegło nocnego nadmiaru trunków wysokoprocentowych. Całusy rozdzieliłem po równo, ponieważ w miłości najwyraźniej jestem komunistą — nie pochylajmy się nad tą myślą; będę spać spokojniej. Jakub chwilowo przechodzi przez kryzys osobowości — podejrzewam, że przygniata go atmosfera Męczeństwa i fakt, że nie może wziąć udziału w żadnej z pielgrzymek. Kwestię zatrzaskiwania czarów zostawiłbym Perseusowi; przynajmniej wie, co robi. Okrucieństwa we mnie tyle, co prawie wyrozumiałości dla uboższych warstw społeczeństwa; naprawdę nie obwiniam Cię za inne plany na ten dzień — zacznę dopiero, kiedy po Twojej wizycie w lodówce zostaną nam jakiekolwiek kawałki zapiekanki. Udowodnij szczerość swoich intencji pierwszego kwietnia; nawet, jeśli nie dasz rady zjeść wszystkiego, możemy uznać to za żart. Nasz wspólny znajomy milczał przez resztę drogi, chociaż — dziwna sprawa — po raz pierwszy widziałem, żeby wystukiwał na kierownicy rytm piosenki. |
27 — III — 1985 Nie wiem, o czym mówisz (prawda czy fałsz?). Oferta została zaakceptowana; nakarmię Cię za cztery dni — deserem będziesz Ty. |
15 — III — 1985 Rzadko budzą mnie wbijające się w łopatkę pierścionki, ale Twojemu się udało; jeśli w środku jest demon, to była najgorętsza noc w jego życiu, W pościeli znalazłem też gumkę do włosów — od dziś będzie zakładnikiem. Jeżeli chcesz ją odzyskać, wysokość okupu możemy omówić w cztery oczy. P.S. Połamania nóg. P.S.2 Życzenie powodzenia, nie groźba. do listu dołączono poszukiwany listem nie—gończym pierścionek |
15 — III — 1985 To zależy — lubi lewitować? Mógłbym po prostu zaprosić, ale gdzie byłby w tym element niepewności? Sądziłem, że to nasza niepisana zasada. (Pogłaszcz go ode mnie, pewnie tęskni). Vandenberg, trzymam Twoją P.S. Pamiętaj, że masz talent nie tylko do magii odpychania. |
15 — III — 1985 Szkoda; moja przyszłość z księżniczką od grochu (jest Meksykaną?) właśnie stanęła pod znakiem zapytania. Zachowam ten list; przyznanie przez Ciebie racji warto mieć na piśmie. (Naprawdę, Vandenberg? Najpierw moje spodnie, teraz płaszcz?) Odpowiedź, której udzielę, nie jest oficjalnym stanowiskiem Kościoła: gdybyś wyglądała na siedemnaście lat, trzeciego marca zamiast burbonu piłabyś fantę. P.S. Przedostatni dziennikarz, z którym rozmawiałem, stracił dla mnie głowę — w dziedzinie prasy więcej szczęścia ma mój brat. Pomówić z nim? |
15 — III — 1985 Vandenberg, pokaż mi, gdzie w Księdze Bestii napisano, że nie mogę przesłuchiwać księżniczki od grochu, czy jest Meksykanką. Nie pytam, skąd znasz Drogi pamiętniczku, Lyra powiedziała, że mam ładne oczy to początek każdego wpisu, za kogo mnie masz? (Jesteś odpowiedzialna za swoją percepcję; chyba, że jej wnikliwość ogranicza się wyłącznie do mojej twarzy — wtedy wybaczę Twojemu kolanu rozlane wino). Sporo się zmieniło, odkąd byłaś nastolatką; teraz nie piją fanty, tylko Kool—Aid. Jeśli chcesz wypaść przekonująco, zapytaj Orestesa, czy nie ma lutowego wydania Seventeen — poza idealną fryzurą, znajdziesz osiem porad na wybranie faceta doskonałego. Kiedy zwiążesz włosy, nie ubędzie Ci lat — za to mnie przybędzie kilka pomysłów na to, co można zrobić z kucykiem. P.S. Zapomniałem dodać, że dosłownie. Nigdy nie doprałem tamtej kurtki. P.S.2 Prawo przyznano. |
15 — III — 1985 Kiedy przyjdę, pokaż koniecznie — przymknę lewe oko na podkreślenia w książce i uniosę prawą brew na Twój akcent. (To zaproszenie czy obietnica?) Jeśli dodam do niego drugi, awansuje z ładnego na wyższe stanowisko? (Przed; zwykle nie ubieram dresu w trakcie randki — chyba, że ktoś dokona na mnie zamachu z pomocą Bombastica). Vandenberg, pięć dni temu podwoziłem dwie na komisariat; były pijane, gadatliwe i bardzo głośne — zaskakujące, ile informacji można przyswoić w drodze z Eaglecrest na Stare Miasto. Tak się składa, że numer mam, ale nie dam; nie musiałabyś słuchać porad na temat faceta doskonałego, skoro jeden podniósłby słuchawkę. Nie byłby na tyle długi, żeby owinąć go wokół nadgarstka — za to na tyle stabilny, by za niego złapać; od tyłu łatwiej, prawda? Jutro idę z Grekiem posłuchać; za dwie doby będziemy o krok bliżej. P.S. Wiesz, że wiem, że wiesz, że i tak Ci opowiem. |
15 — III — 1985 Znam adres; jeszcze dwa tygodnie temu to zdanie nie istniało. Żadnego konceptu, podobno nie wszystko da się zaplanować — chociaż tatuaże powinno. Teraz, dla gwarancji śmiechu, jestem zdolny wytatuować sobie psa; będzie opowiadał dowcip z naszej pierwszej rozmowy przez telefon. (Na podłodze? Zgadzam się.) Zajęty, ma już kobietę życia — więcej nie mogę powiedzieć. Koleżance radziłbym nie nastawiać się na wiele, ci doskonali są jak Aston Martin — błyszczy tylko karoseria. Posiadasz zaskakujące wymagania co do idealnie nieidealnego mężczyzny; co jeszcze? Zamiast kwiatów powinien dawać Ci maść na blizny? (Pomaga?) Do wyobrażania używasz obu dłoni? To cenna wiedza na przyszłość; Zadzwonię, o ile spróbujesz zasnąć. |
15 — III — 1985 Życie, jak ocean — cytujesz kogoś czy wymyśliłaś to sama? Skoro zamierzasz głaskać pieska, właśnie zmieniłem zamysł co do miejsca jego pobytu. Masz teraz wybór: zdradzić, gdzie planujesz swój albo zaczekać, aż sam go znajdę. (Nie, ale zaczynam lubić tę plamę; przypomina mi o tym, dzięki czemu powstała.) Jestem wróżbitą, nie wspominałem? Prawdopodobnie nie, bo kiepski ze mnie kłamca, któremu wyjątkowo się poszczęściło — więc prawda. (Resztą zajmę się ja.) Pomogłoby, gdybym mógł wyobrażać sobie dłońmi; odtworzyłyby to, co zaczęłaś Ty. Chcesz kończyć w tak nie—moim—szybkim tempie? Różnice między lustrem i właścicielem, poza oczywistymi, zaczynają się tam, gdzie mógłby zrobić pożytek z ramion Wychodzę za kilka minut; zamierzasz zaczekać, aż wrócę? |
15 — III — 1985 Bardzo — dlatego podejrzewałem Ciebie. Na palcach jednej dłoni mogę policzyć, gdzie nie dotarłem; posiadam za to miejsca preferowane — dam Ci samej odgadnąć, które. (Mam go z Ecart; droga z Paryża jest krótsza niż z Tybetu, a wyplatający mają wszystkie zmysły. Chyba?) Była i nadal jest; od początku marca przekonałaś się na własnej skórze. Kilkukrotnie. Jednej nocy. Pamiątka znalazła miejsce niedaleko muszelki; więcej nie zdradzę. Niewielki substytut, ale wspomaga pamięć — szczególnie odtwarzanie momentu, w którym zaciskałaś na niej dłonie. Postaram się być nie—po—swojemu szybki. Dopóki nie wrócę, masz wolne obie dłonie, więc miłego wspominania. |
15 — III — 1985 Możesz mocniej — tym razem pamiętaj, żeby za nie pociągnąć. |
