First topic message reminder : Skrzynka pocztowaSwoją korespondencję trzyma w metalowym pudełku schowaną w szafce nocnej — starsze listy, które nie mają dla niej wartości sentymentalnej, a jedynie zagracają miejsce, regularnie spala. Te ważniejsze i droższe jej sercu trzyma nadal bezpiecznie ukryte. [ukryjedycje]
Ostatnio zmieniony przez Lyra Vandenberg dnia Pon Gru 18, 2023 6:22 pm, w całości zmieniany 15 razy |
5.03.1985 bardzo cieszy mnie, że na nowo odkryłaś w sobie pasję do nauki, ale i że mogę ci w tym chociaż częściowo pomóc. Tak, Effingo co prawda nie tworzy wielu kopii, ale za jego pomocą można skopiować np. kogoś innego kub swoje zwierzę. Jednakże o tym opowiem Ci może przy okazji naszego spotkania. Warto jest się z nim zapoznać w kontekście takich zabaw z magią iluzji. Dwunasta brzmi bardzo dobrze. Z wielką chęcią przyjmę Cię u siebie w domu! |
10.03.1985 Wybacz, częściej nocuję poza mieszkaniem, niż w nim, dlatego nie widujemy się zbyt często. Ja, podobnie jak ty, również znalazłem lokum, którego usposabiam i dostosowuję na swój użytek od tygodni. Teresa nic Ci o tym nie wspominała? Nie mam Ci za złe, że próbujesz ułożyć sobie życie, zwłaszcza teraz, po tym wszystkim, w końcu niewykluczone, że świat zmierza ku upadkowi. Przepraszam, że w ostatnim czasie zabrakło nam czasu i przestrzeni na rozmowę w cztery oczy. Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia, mam wrażenie, że to, co zdarzyło się czternastego lutego, było tylko pięknym snem, z którego w końcu musiałem się obudzić, by dostrzec to, co mam przed oczami. I widzę, że oboje próbujemy odciąć się od przeszłości i znaleźć drogę ku przyszłość. Mam nadzieję, że przynajmniej Twoja będzie pozbawiona ślepych, ciemnych zaułków i poprowadzi Cię tam, gdzie odnajdziesz to, czego ja nie mogłem Ci nigdy dać. PS Jedyną żywą istotą, jaką za sobą zabieram, jest Picasso, więc szczegółowe instrukcje, jak obchodzić się z kwiatami, musisz powierzyć w ręce Teresy, albo zabrać kwiaty ze sobą, jeśli nie chcesz, żeby podzieliły losu fikusa, którego wcisnęłaś mi do pokoju. PS2 Pamiętasz, jak potrułem się tym wińskiem i północy spędziłem nad sedesem? Mój żołądek do dzisiaj nie darzy go sympatią, więc co powiesz na wino z średniej półki, w moim nowym mieszkaniu? Przeprowadzam się 12 marca, więc daj znać, kiedy znajdziesz dla mnie odrobinę czasu. Mój nowy adres to Deadberry, Arcanum 14/7. PS3 Chcę, żebyś wiedziała, że zawsze jesteś mile widziana na jego progu. |
13.03.1985 Nie muszę, ale nie chcę, żebyś myślała, że Cię unikam. Po prawdzie unikałem i Ciebie, i Teresę. Opowiem Ci dlaczego, jak się spotkamy - chociaż czasem łatwiej jest przelać słowa na kartkę papieru niż myślom nadać odpowiedniego kształtu podczas rozmowy, szczera rozmowa jest czymś, czego potrzebuję. Teresa jest równie nieobecna dla mnie. Czuję jej emocje i ból, ale nie słyszę jej głosu. Myślę, że to odpowiednia chwila, by nauczyć się żyć bez siebie nawzajem, każde po swojemu. Przez wiele lat uciekałem przed samotnością, ale teraz, kiedy przyszłość jest zwężona do kilku dni w przód, zaczynam ją doceniać. Ja również. Dawno nie byliśmy tacy zgodni. PS U Thei kwiaty na pewno będą bezpieczniejsze niż w rękach moich, czy Teresy. PS2 A więc tropy, które prowadziły do Ciebie, nie były spreparowany przez Teresę. Wcześniej się do tego nie przyznałem, ale skoro zdobyłaś się na szczerość, to odwdzięczę ci się tym samym: przez pół nocy próbowałem go posklejać, ale żaden klei nie wrócił mu życia. PS3 Pamiętaj - mogę wyjść z Sonk Road, Sonk Road ze mnie nigdzie nie wyjdzie. To nadal ja. Ten sam, więc nie chce widzieć na tej pizzy mięsa! PS4 Dla mnie również. Więcej niż mógłbym wyrazić słowami. |
09 III 1985 Lyro Zaskakująca diagnoza, biorąc pod uwagę objawy: moje milczenie, nieszczególnie charakterystyczną aparycję, skłonność do zajmowania miejsc najbliżej cienia oraz umiejętność opuszczania pomieszczenia w stylu angielskim (ergo, niepostrzeżenie). Na wykładach nieobecnych wpisywaliśmy na listę — mam nadzieję, że nie zrobiłaś literówki w moim nazwisku. Dziesiąty marca, godzina 16:30, The Old Trumpet na Starym Mieście — będę po dyżurze, zechciej wybaczyć, jeśli mimowolnie przeprowadzę kalozotomię na kawałku steka. (To zabawny dowcip z kategorii gier słownych oraz nieuniwersalnej wiedzy na temat jego autorki, która w zestawieniu z utartym przysłowiem stwarza efekt komediowy. Uśmiecham się). Do zobaczenia, C. Nostradamus |
21 — III — 1985 Płacą mi w kasetach, sześciu słuchaczach i garści (seledynowych) zakreślaczy dla chwil takich, jak ta — jestem pogromcą nudy, rzeźnikiem nicnierobienia, katem bezsenności, którą mój szlachetny gość próbował rozjechać z werwą charakterystyczną tylko dla tirów. Johnny D. John to spełnienie amerykańskiego snu — ten po prostu jeszcze się nie ziścił! Pewnego dnia całe Stany Zjednoczone będą pokonywać jego ciężarówki z podobizną tego gadatliwego Greka, który sześć i pół razy zapytał, czy mam żonę, więc zaczynam podejrzewać, że spróbuje ją uwieść, kiedy będę w trasie. (Orestes rano uświadomił mnie, że żona tirowca to nie tirówka — wyobraź sobie moją minę; wyobraź sobie pięść pana John na mojej minie, gdybym powiedział to na wizji). W teorii magii urzeka mnie wiele, od teoretyczności przez magię, aż tkwiące pomiędzy całe spektrum możliwości; kiedyś dla żartu (tak, tak, magia to nie powód do dowcipów, tylko moc, za którą powinniśmy być wdzięczni każdego dnia) zatrzasnąłem w pentaklu kuzyna mellitus — przez dwa dni każdy papieros babrał miodem, było cudownie. Chętnie pomogę Ci w walce z nieuczciwym systemem płciowej klasowości; Aradia nam świadkiem, że po lutym potrzebna jest każda możliwa pomoc. Znasz położenie schodów do tej chwili? Znajdują się na obrzeżach Hellridge i trudno je przegapić; jeszcze przed otrzymaniem pentakla próbowałem rozwiązać zagadkę tamtejszych symbolów. Może w ramach zapłaty rzucisz okiem na moje teorie, dzięki którym drzwi wreszcie zostaną otworzone? Będę wolny jutro po południu i na pewno spróbuję znowu; dołącz do mnie ze swoim pentaklem. |
13.04.1985 zaraz będę. Jak to ty Lyra, to weź podpisz się normalnie następnym razem, bo ja nie będę się domyślać kim jest jebany "L". B |
marzec 25, 1985 lepiej nie mówić — tak o się czuję. Mówię ci Lyra, to jest tragedia, co się dzieje w tym mieście. Wszystko byłoby źle i niedobrze, ale... poznałam kogoś. Jest bardzo przystojny i miły i mówi mi same komplementy i jest przystojny i — teraz najlepsze — mieszka w prawdziwej willi! Rozumiesz? Mój książę z bajki... I on nie uważa, że moje cycki nie są dużo większe. Są super, bardzo mu się podobały, ale nie będę Ci o tym mówić, bo jestem prawdziwą damą, jak Krystle Carrington z Dynastii, a on wygląda jak Tom Selleck! 1. Już się zobowiązałaś. Podaj datę, ubiorę moje najlepsze rajtuzy. A czemu się wyniosłaś z Sonk Road do Sonk Road? Mówiłam, że tam śmierdzi. Lepiej by Ci było na starym mieście. Widziałam to w fusach. 2. Jestem bardzo miła i troskliwa i kochana, więc zrobię to dla Ciebie. To wcale nie tak, że nie lubię duchów, ale ja też sobie zmyślam czasem, że one nie powinny żyć w mieszkaniach, bo robią straszny syf. Gorzej niż Carlos, poważnie. Musisz mi zapewnić ciszę, spokój, stać na czatach, jakby próbował mnie opętać i dać puszkę coca-coli przed i PO sprawie, bo po coca-coli mi się lepiej myśli. 3. Ale Ty jesteś bez sensu. Po co się wyjebałaś? To w ogóle nie jest logiczne, po co to robić? Jak przyjdę do ducha, to przyniosę Ci eliksiry. Mam surowce, więc nie musisz nic załatwiać. Życzy sobie Pani eliksiry zapakowane w poduszkę, żeby ich nie rozwalić? Ty wiesz, ile to jest pracy? Tamte warzyłam chyba 100 lat! Ale to nic, nie martw się, bo każdemu się na pewno zdarza. Nie jestem na Ciebie zła, tylko wydaje mi się, że lepiej by było, jakbyś przemalowała ściany na niebieski. Mam dziwne przeczucie, że ten kolor bardzo Ci pasuje. Cena taka jak zawsze - 200 dolarów za jeden i do tego 400 za ducha, czyli razem 1300, ale z racji tego, że Cię lubię to dam Ci rabat i zrobię je wszystkie za 20 dolarów i 2 puszki coca-coli (zimne). Jak tak patrzę na tę paprotkę, to wydaje mi się, że chociaż na co dzień obcuje z martwymi, tak to przekracza moje pojęcie. W ogóle nie znam się na paprotkach, ale doceniam ten gest. Czy koty mogą jeść paprotki? Carlos bardzo się nią zainteresował i wydaje mnie się, że się polubili. Nazwę ją Aryl. Ładnie? Przyjdę potem, spodziewaj się mnie. |
19 III 1985 Zdobyła Pani moją uwagę od momentu ramienia Thei Sheng — jak się miewa? Nie doskwiera jej wiosenne przeziębienie? A jeśli tak — czy pije dużo wody? Jej wizyta w mojej pracowni była rozkosznym urozmaiceniem popołudnia; tym milej słyszeć, że winne faux—pas (czerwone w kieliszkach do białego, proszę nie pytać; mogłam być nieco oszołomiona) nie przyćmiło walorów, dzięki którym od lat z dumą dzierżę tytuł najładniejszego krawca w mieście. Nici, w których posiadanie Pani weszła, zwykle zamawiane są przez mężczyzn; tym chętniej wplotę je w praktyczny element kobiecego ubioru. Kwestię ceny pozostawię do uzgodnienia w momencie odbioru zamówienia — dla bliskich (jak bliskich? |
13 kwietnia 1985 Miałam z tyłu głowy jakiś merytoryczno-grobowy dowcip, ale mi uciekł, a sprawa wydaję się na tyle poważna, iż nie chcę kazać Ci czekać w nieskończoność. Po prostu udaj, że w całym tym swoim pośpiechu go usłyszałaś i się uśmiechnęłaś. Jest taki stary, podniszczony grób mężczyzny imieniem Richard Crisp w magicznej części cmentarza. Na pewno go nie przegapisz. Jeśli dobrze pamiętam, Winter Black (a imię pamiętam bardzo dobrze. Jest to z pewnością jedno z bardziej kuriozalnych imion, jakie widziałam na nagrobku) jest pochowana kilka miejsc w lewo od Crispa, na skrajnym uboczu. Niczego nie rozkopuj, a jak już musisz, to chociaż zakop z powrotem tak, żeby nikt nie zauważył. I niczego nie niszcz, bo Nie ściągaj też na siebie kłopotów. T. |
marzec 31, 1985 jak już będziesz sławna, to nie zapomnij, kto Ci robił eliksiry. I w ogóle kto był dla Ciebie miły. Ja. Kwaśny wywar mi nie wyszedł... Jak chcesz, żebym dalej nad nim pracowała, to musisz mi przysłać skrzydełka błotnika, to już nie mam, bo użyłam, żeby zrobić taką super posypkę do eliksiru, bo myślałam, że będzie Ci przyjemnie chrupać. do listu dołączono eliksiry: Eliksir na podstawowe dolegliwości, Złota polewka |
23 III 1985 Okrutnie nie lubię być zwodzona, ale ten jeden raz wybaczę — wyobraźnia dopowiedziała to, czego nie zdołały słowa. Proszę dbać o swoje tajne źródła; dysponują cenną dawką informacji, które włoski wywiad wykorzysta w tylko sobie znanych (niecnych) planach. Ubolewam co prawda, że w trakcie wizyty Pani Sheng padło kilka słów na temat preferencji kulinarnych Thei, ale zapewniam, że tego samego dnia winowajca otrzymał ode mnie telefon. Czy słusznie podniosłam na niego głos? Kwestia interpretacji; Thea nie musi się już martwić dyskryminacją w wykonaniu przynajmniej jednego funkcjonariusza policji. Za wino przepraszać nie należy; można za to zastanowić się, czy nie zechciałaby Pani kiedyś odwiedzić mojej pracowni — obecne zamówienie wykonywałam z nadzieją, że uniwersalny krój nie zada szkód pani sylwetce. Może w kwietniu? Chętnie zbiorę wymiary i usłyszę, co jeszcze na temat norm płciowych ma Pani do powiedzenia przy kieliszku Produttori del Barbaresco. Załączam wycenę wykonanych projektów; jutro w godzinach porannych kurier przywiezie sweter oraz bluzkę — idealnie sprawdzą się w komplecie. Zgaduję, że adres wysyłki jest taki sam, jaki skrzyneczki? do listu dołączono kopertę z fakturą |
23 kwietnia 1985 Zaryzykowałaś, a ryzyko się opłaciło. Takie dokumenty i dowody powinniśmy trzymać głęboko aż do momentu, gdy będą nam potrzebne. Liczę, że nie jesteś w sytuacji zagrożenia z jego strony. Pamiętaj, że kapłani to wyjątkowo potężni ludzie, którzy często nie cofną się przed niczym, aby dopiąć swego, zwłaszcza jeśli służą tylko Lucyferowi. Na wszelki wypadek nie kontaktuj się z nim więcej, dopóki nie będzie takiej konieczności. Zwoje, które od niego otrzymałaś, są potwierdzeniem najgorszych obaw, ale i cenną lekcją. Przeanalizowałam je i sprawdziłam, odpowiednio użyte mogą pomóc nam wyswobodzić Surtra. Dokonałaś czegoś wielkiego i Kowen zawsze będzie ci za to wdzięczny. Zjaw się 26 kwietnia w Midnight Retreat. O 5:30 po południu. Dziękuję. Chwała Lilith. na spotkanie zapraszam tutaj |
08/04/1985 Droga Lyro, nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak miło było mi ujrzeć Twój list goszczący w skrzynce. Aby rozwiać wszystkie twe wątpliwości, wyjaśniam na wstępie: - brokat świetnie zasłania sutki; - każda piękna kobieta jest wspaniałym pejzażem; - im więcej słyszę o swej muzie, tym łatwiej jest później oddać ten skandal na obrazie. Oczekuję szerokich sprostowań haniebnych plotek i jeszcze pikantniejszych na ich miejsce. Oczywiście, żartuję (czy aby na pewno?). Chciałbym znaleźć muzę do długoterminowej współpracy, lecz jeżeli nasze wizje będą odmienne, nie będę nalegał. Ze swojej strony zapewniam pełne poszanowanie twoich granic, aczkolwiek pewnie rozumiesz, że im odważniejsza będzie nasza wizja, tym więcej ludzi zechce obejrzeć twój wydatny brokat. Czy chciałabyś spotkać się na omówienie szczegółów przy wódce i soku malinowym / gorącej herbacie? |
08/04/1985 Droga Lyro, z miłą chęcią postawię ci wspomniane cokolwiek, w okolicznościach co najmniej godnych wspaniałej muzy. Miejsce spotkania chętnie określę dzień wcześniej - trudno mi przewidzieć najbliższe poranki. Póki co rezerwuję dla Ciebie popołudnie-wieczór 11 kwietnia. Pozostajemy w kontakcie. Do zobaczenia, |
23 — IV — 1985 Gwardia chce wysłać ci pocztówkę. Nie pytam, po prostu stwierdzam fakt: co zrobiłaś tym razem. do wiadomości dołączono list od Sebastiana; dolną część z podpisem odcięto |
