Ogród w Crystal Waves jest duży i osłonięty przed oczami wścibskich sąsiadów - najbliżsi z resztą mieszkają kilkaset metrów dalej. To właśnie tam Johan spotyka się z siostrą, która przysporzyła matkę o ból głowy, ojca o garść siwych włosów a jego samego o niespodziewane zwierzenie i wiadro irytacji.
Nie pożarli się, nie pokłócili; nie zamknął jej złośliwie, jak kiedyś, w łazience, kiedy szykowała się do szkoły. Spóźniła się wtedy solidnie, a on z satysfakcją patrzył jak pędziła do bramy. Dziś, być może, z satysfakcją patrzył jak kroczyła swoją ścieżką. Nie zamierzał mówić jej tego na głos.
Odwiesił płaszcz na wieszaku w holu a złoty Rolex odłożył na znajdującej się obok zabytkowej komodzie. Magia natury była mu bliska, ale nie aż tak, jak bliska by być mogła. Annika była lepsza, ale wychodził z założenia, że zawsze warto to zweryfikować. Już od wielu, wielu lat nie nabierał się na jej krokodyle, krwawe łzy; dziś mógł jej co najwyżej podać chusteczkę, by wytarła twarz.
Zmierzwił palcami kręcone, zaczesane do tyłu włosy i wyszedł do ogrodu, gdzie mieli się zmierzyć.
- Kurwa, zimno.
Oczywiście, że było zimno. Był marzec a pogoda wciąż wyjątkowo kapryśna. To nie Floryda, gdzie pogoda zwykła dopisywać.

Kolejna nieprzespana noc i zakręt życiowy o sile odśroskowej wyciskającej oddech z płuc; wyrzuty sumienia i jednocześnie poczucie ulgi tak wielkiej, że miała ochotę krzyczeć z rozpaczy i radości — najlepiej w tym samym czasie; ogród z dzieciństwa, brat i wspólnie podjęta decyzja o spuszczeniu pary z gwizdka. Prawie jej dorównywał, dzieliło ich tylko doświadczenie.
Bo gdy on złośliwie zamykał ją w łazience — ona, raniona przytykami, od czasu do czasu karmiła go muchami. Tylko jedno z nich dając upust swojej złośliwości, wprawiało się też i w magii.
— Przytulić? — Związała włosy. Nie wysilała się, założyła dres.
Faktycznie, pizgało. Od wody ciągnęło mokrym zimnem, na które nie pomagała żadna osłona z roślinności.
Ale za chwilę przy dobrych wiatrach coś stanie w ogniu.
— Orientuj się. Pilaignis — jeszcze nie sprawdziła, czy brat nie ma na sobie przypadkiem czegoś łatwopalnego.

Rzut: [i]Pilaignis[i] k100 + 12 (próg 65)

The member 'Annika Faust' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

- Aż tak ci smutno? - zapytał unosząc brwi. Obracał się w jej stronę, gdy szybko rzuciła zaklęcie nim zdążył w ogóle dojść tam, gdzie zamierzał. Wyglądało na to, że brudne zagrywki mieli we krwi. Honorowy pojedynek? Nie dzisiaj, Szatanie.
Ognista kula pędziła w jego stronę gotowa wypalić mu dziurę w swetrze.
- Inspirat! - rzucił szybko, mogąc jedynie zniwelować szkody. Tak to nie zamierzał się grzać.



zaklęcie: inspirat, próg: 65; 12 + K100

The member 'Johan van der Decken' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 3

Lekcja numer jeden pojedynków z Anniką — ta, choć nie zająknęła się na ten temat słowem, już się ostatnio pojedynkowała i przyswoiła naukę, co w trakcie tamtej konfrontacji spłynęła na nią jak spływał po niej dreszcz, ilekroć po raz kolejny przypominała sobie tamto chrupanie.
Lekcja numer dwa — naturalne materiały mają tę zaletę, że przypalone, nie topią się i nie przywierają do skóry jak bardzo, bardzo gorący wosk. Z czego zrobiony był sweter Johana?
Wyglądał na drogi. Miała nadzieję, że to nie jakiś prezent od Florence.
— Mówiłam, łap — zmarszczyła nos. Nagle, w ułamku sekundy z napiętych barków odpadło kilka ciężkich trosk — miała ochotę się roześmiać. I pewnie zrobiłaby to, gdyby nie fakt, że nie chciała robić bratu przykrości. To miał być miły pojedynek, a nie pyskówka rodem z placu zabaw.
Na to może jeszcze przyjdzie czas — dopiero zaczynali zabawę.
Początek kwietnia obfitował w zimne dni, ale to nie wszystko, w co bogata była ziemia wybrzeża Maine — ogród bowiem powoli obrastał kwiatami. Wokół roiło się od irysów.
A w głowie Anniki zakwitł plan.
— Flores mordax — rzuciła, kołysząc się na piętach, jakby na chwilę wróciła do szkoły podstawowej i tamtej siebie. Tej małej. Złośliwej. Biegającej za chłopcami i zainteresowanej tym, jakie psoty mają w głowie i dlaczego jeszcze się z nią tym nie dzielą.
Wiedziała, dlaczego. Wyszczerzyła zęby.
Patrz pod nogi, Johan.

PŻ: 169
Rzut: Flores mordax k100 + 12 (próg: 50)

The member 'Annika Faust' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 69

Nie udało mu się zatrzymać ognistej kuli, nie udało mu się również przed nią odskoczyć. Rękaw swetra zajął się płomieniami, które zaraz zaczął przyklepywać ręką.
- Pojebało cię? - rzucił w stronę Anniki; ta już szykowała na niego kolejne zaklęcie. Pieprzona, mała żmijka, której mało było kłopotów.
Rosnące wszędzie wokół kwiaty nagle zyskały ostre zęby, a jeden z nich postanowił ukąsić Johana w kostkę. Syknął wściekle i kopnął roślinkę, kilka kolejnych podeptał. Matka nie będzie zachwycona, gdy to zobaczy. Jeśli zapyta, zamierzał zrzucić wszystko na szczeniaka siostry. Jeśli ktoś miał mieć przechlapane, to była idealną kandydatką. Gorzej już nie będzie, prawda?
- Eximpresivo - wyciągnął dłoń w jej stronę. Miał w sobie kuriozalną nonszalancję, gdy czarował.
Zaraz będziesz miała nową fryzurę.


rzut: Eximpresivo (40) 8 + K100

Ostatnio zmieniony przez Johan van der Decken dnia Nie Gru 10, 2023 9:30 pm, w całości zmieniany 1 raz (Reason for editing : dopisanie na co rzucam)

The member 'Johan van der Decken' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 94

Pojedynek na żarty szybko przemienił się w walkę o honor i przypalony sweter — brat z nerwów aż zastrzygł wąsem, Annika ciut rozluźniła napięte ramiona.
— Być może — pewne kwestie lepiej pozostawić w niedopowiedzeniu, póki nie ujrzały światła dziennego. Pieprzona, mała żmijka przyjmowała kolejne obelgi jak ciosy — z honorem młodej damy. Niech zbierze jej się więcej kłopotów na karku — i niech dojrzały brat pokaże, jak bardzo boi się własnej matki.
Uśmiech zastąpił grymas bólu, gdy jej ciało przeszył prąd — tego się nie spodziewała, nie z taką siłą. Upadła, gdy mięśnie odmówiły posłuszeństwa, napięte w bolesnym skurczu i znów — najmocniej oberwały te w okolicy ramion i karku. Kręgosłup chrupnął, a jej na chwilę pociemniało w oczach tylko po to, żeby—
— To było… — niespodziewane. Już zapomniała, że ten nudny wąsacz w garniaku też czasami czaruje — …jak masaż.
Masaż, który bolał jak diabli, obite pośladki zaś zabolą później, ale nic to. Wstała po dokładkę. Włoski zaś piorun zjeżył nie tylko na karku. Zajmie wieki, nim szczotka i woda z powrotem je opanują.
— Bijemy się o coś, czy tak po prostu? — Może posmak zwycięstwa byłby lepszy, gdyby czekała jakaś nagroda? Tymczasem ogród pełen kwiatów na pewno nie przetrwa w nienaruszonym stanie dzisiejszej konfrontacji, mogli już spisać biedne rośliny na straty. Annika przydepnęła kilka, szykując się do kolejnego czaru.
— Fons — już zdążyła mu się pochwalić, jak właśnie tym czarem powaliła wściekłą pumę, która chciała dobrać się do jej gardła.

PŻ: 159/169
Rzut: k100 + 12 (próg 40)

The member 'Annika Faust' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 25

Wypalona dziura w rękawie swetra ziała smutkiem i odsłaniała skórę przedramienia. Johan miał szczęście, że płomienie go nie poparzyły. Nie mocno. Annika zafundowała mu darmową depilację ręki. Florence natomiast będzie musiała sprawić mu nowy prezent.
- I co? I co? - patrzył, z nieukrywaną satysfakcja, jak kobieta wzdryga się porażona i przewraca na trawę. Przez moment jej włosy stały dęba we wszystkie strony i przeszło mu przez myśl, że przesadził. Kolejną było to, że wcale nie. z Maximem zawsze pojedynkowali się w ten sposób, niejednokrotnie kończąc na zwykłej, klasycznej szarpaninie. Tym razem trzeba będzie pominąć ostatni element.
Gówno padło w odpowiedzi - na pewno nie przesadził, skoro miała siłę pyskować.
- Żryj je równo - zmarszczył brwi, kiedy rzuciła kolejne zaklęcie. Szczęśliwie dla niego, nieudane choć cofnął się o kilka kroków - Fons! - odbił.


rzut: fons (40) 8 + K100
PŻ (po Pilaignis -10, zapomniałam wpisać; ) 178/188

The member 'Johan van der Decken' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Gnojek — tłukło się gdzieś pod czaszką, gdy się tak chełpił tym jednym, celnym czarem. Wcale nie był tak dobry, jak myślał. Jeden udany czar to nie umiętność. To statystyka.
Gnojek — raz jeszcze syknęła pod czaszką Annika na szczeniacką ripostę.
Ostatnim tchem też zapyskuje. Na to zawsze znajdzie siłę.
— Masz na twarzy i cię parzy — będzie się śmiał, padalec. Ciekawe, czy z gębą pełną wody też — Daj, zmyję. Fons
Niech choć raz gleba użyźniana własnoręcznie przez ich matkę zatrudniane przez nią ogrodniczki siurnie porządnym strumieniem i zmyje uśmiech jej najstarszego bąbelka.

PŻ: 159/169
Rzut: k100 + 12 (próg 40)