First topic message reminder :

dorzucam, bom głupia

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 8

Magia budziła potrzebę chmielu, a rozbryzgujący się po posadce tryton — kontrolowanej szkody.
Myślenie o autodestrukcji w chwili wypowiadania zaklęcia to pomysł z kategorii chybionych; chybione były pociski energii, które — zamiast Vandenberg — wybrały innego właściciela ogona. Też miał łuski, ale z zaprawy; o tym, że nie były plastikowe, Williamson przekonał się, kiedy pierwszy odłamek odprysnął na lewy policzek.
Płytkie przecięcie zapiekło — dwa kolejne dopełniły bolesnego dzieła, uderzając w znikający za rogiem bark i przedramię. Barnaby, uwa— to intencja pozbawiona magii; wyciągnięta dłoń to intencja pozbawiona słów. Kolejne nieudane zaklęcie to intencja pozbawiona sensu — po nostalgicznej tęsknocie za bólem nadszedł czas na tęsknotę za kilkoma momentami spokoju. Pobudzona krew to pobudzona magia — krew spływająca z rozcięcia na policzku to magia skroplona; iluzyjny czar z setkami oczu w tle to rykoszet, który zamiast w Williamsona, trafia obok.
Jakiś metr — dość daleko, żeby łupnąć w tandetną, plastikową muszlę na ścianie; ciekawe, ile miałaby do powiedzenia po tym akcie przemocy? Tym razem czar był mechaniczny; w świecie pozbawionych zębów gwardzistów magiczne odrzucenie od plastikowego zagrożenia jest mniej bolesne od łupnięciem muszlą w twarz.
— Diruptio — na Lyrę, po jednej nutce — hymn najwyraźniej nie przypadł do gustu; trudno stwierdzić, co zabrzmiało bardziej głucho.
Głowa Williamsona w zderzeniu z muszlą czy kurwa, którą zwieńczył ten akt niewdzięczności?

PŻ: 141 — 30 = 111
Rzut: k100 + 28: próg: 65
Rzut na ofiarę muszli: 2, a więc ja

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

Magia potrzebowała krwi, ale najwyraźniej pragnęła bardziej krwi Williamsona, niż jej. Brzmiało to jak rasizm, jeśli miała być szczera, ale oprócz szczerości brakowało też czasu — aby pomyśleć, aby zareagować — aby zrobić cokolwiek, gdy po raz kolejny, odpychanie odepchnęło ją z impetem do tyłu.

Tym razem uderzyła w sznur, który z pewnością miał być perłami, jeśli perły są wielkości jej głowy i twardości—

— Auć — jęknęła, czując, jak chwilowo świat lekko gaśnie przed oczami. Czy Williamsonów było dwóch? W ogólnym rozrachunku z pewnością więcej, ale była przekonana, że przyjechała tu z jednym.

— Nieładnie, próbowałam ci—

Rachunek bólu rósł z każdą sekundą; dokładne stwierdzenie, co dolegało jej teraz najmocniej, było niemożliwe, więc skupiła się na spełnianiu motta — skoro padłeś, to powstań.

— —pomóc. Obyś jeszcze raz się w tę muszlę pierdolnął!

Tym razem lament był całkowicie niezamierzonym skutkiem ubocznym adrenaliny, która próbowała utrzymać ją w pionie.

PŻ: 88 PŻ — 20 P = 68 PŻ
Rzut na lament: k100 + 29; próg 60-79 (80-99)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 28

Zapiekło, zabolało, odrzuciło; guz po zderzeniu na linii głowa—plastik będzie rósł w swoim tempie, podobnie do siniaków, które w ramach gwardyjnej pomocy otrzymała Vandenberg. Odruch był szlachetny, wykonanie mniej — wszystko, co nastąpiło potem, to w pełni uzasadniona samoobrona przed obroną. W walce z rozbijanymi trytonami i szybującymi muszlami przemilczał najważniejsze; nie prowadzę po alkoholu zasłużyło na własną, werbalną pochwałę.
Kiedy — jeśli; zaczynał wątpić — stąd wyjdą, ktoś otrzyma odznakę dzielnego kierowcy; razem z instrukcją obsługi kierunkowskazów.
— To ja — ten w lustrze to niestety ja; za sznurem pereł rozciągała się krótka galeria krzywych zwierciadeł — w odbiciu odbić naprawdę było ich dwóch — próbowałem pomóc tobie. Skuteczniej, chcę zauważyć.
O efektach tych skutecznych prób łatwiej nie wspominać; o tym, że napędzana bólem i gniewem magia szuka własnych ujść, wspominać nie trzeba. Oparta o perłową linę Vandenberg nie była zagrożeniem — Williamson o tym wiedział.
Gniew Williamsona — niekoniecznie. Żeby dostać się w głąb korytarza, musiał ją wyminąć; żeby ją wyminąć, musiał przesunąć ją z drogi; żeby przesunąć ją z drogi—
— Sis — łatwiej ubierać intencję w magię niż słowa; zwłaszcza jemu.

PŻ: 111
Rzut: k100 + 28: próg: 55

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Miała kilka słów, aby to podsumować — na prowadzenie wysunęło się to dzielące tę samą pierwszą literę, co źródło — bezczelne.

Bezczelne było wypominanie, że zrobił coś lepiej.

— W jakim scenariuszu rzucenie mną o ścianę to—

Lepiej było stopniowaniem, stopniowanie było rywalizacją, rywalizacja była zaciskaną pięścią i krokiem do przodu, gdy szedł w jej stronę. Stała na jego drodze? Świetnie; nie miała zamiaru się nigdzie—

—przesuwać. Na przykład, o kolejne kilka metrów, pchnięta kolejną wiązką precyzyjnego zaklęcia.

— Stój, do cholery, nie skończyłam z tobą rozmawiać — nie powinna była zatrzymywać go siłą, tak jak on nie powinien siłą jej odpychać. Tym razem złamane zostały zasady, których do tej pory nikt na głos nie wypowiedział, ale każdy zdawał sobie sprawę z ich istnienia.

PŻ: 68 PŻ — 15 P = 53 PŻ
Rzut na lament: k100 + 29 — 5; próg 40-59 (60-79)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 95

Miał kilka słów, żeby to podsumować — na prowadzenie wysunęło się to, które nie dzieliło pierwszej litery ze źródłem; oddawało za to jego charakter.
Dramatyzujesz.
— Nie planowałem odrzucać tak—
Daleko. Posunęli się za daleko — w trzech zasadach, których granice były płynne i nagminnie łamane; w ilości magii, która wyparła posmak współdzielonego papierosa i wypełniła usta czymś metalicznym — prawdopodobnie krwią. Ta spływająca z policzka łączyła się z zaschniętymi śladami na krtani; powinien czuć łaskotanie lepkich strużek.
Zamiast niego był gniew — jeszcze nie wściekłość, ale blisko; stój uderzyło celniej od czarów i dosadnie wmurowało nogi w posadzkę. Próba postawienia kolejnego kroku była tylko tym — próbą; w nieprecyzyjnym lamencie ktoś zapomniał o najważniejszym.
Usta poruszają się niezależnie od nóg.  
— Infenso — uścisk otuchy musiał być magiczny, skoro ciało mogło poruszać tylko dłońmi; objęcia odpychania były dokładnie takie, jak przesunięcia — niesubtelne. — To nazywasz rozmową? — mrowienie magii w opuszkach palców gromadziło kolejny zamiar; topniejąca cierpliwość miała kolor krwi. — Zbyt dosłownie potraktowałaś chcę zobaczyć, na co cię stać.
Poza tym—
Poza tym chłód na podwiniętych ramionach przypominał o ulatującym cieple; ulatujące ciepło było efektem nieobecnego płaszcza, który—
— Ja pierdolę, co jeszcze?
Zasadne pytanie w tych okolicznościach.

PŻ: 111
Rzut: k100 + 28: próg: 65

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 1

Niekoniecznie obchodziły ją jego plany — nie wszystko przecież zaplanować się dało — gdy wciąż w głowie huczało jej echo upadku, a on rozmazywał się pod naciskiem spojrzenia. Jakby drugi; ten bardziej wkrwiony Williamson, stał za jego plecami i—

— Nie możesz—

Nie mógł?

Wybrzmiewające w głowie pytanie nie miało szorstkiej, źle intonowanej barwy; nie było również wypowiedziane jej własnym głosem. Nie, był on męski, pełen oskarżeń i znajomy, bo—

Stał dokładnie za nieruchomym Barnabą.

Mnie też tak lamentowałaś?

— Mówiłeś, że—

Mówił wiele rzeczy — teraz powiedział zaklęcie. Jeśli tym razem intencją było przytulenie, to wziął to na własną klatę. Magia jakby zatoczyła koło, uderzając czerwienią w swojego twórcę. Gniew nie kierował się jeszcze na spoczynek; gniew — od iskry do iskry — przechodził do czynów, a czynu tym razem były drżącymi ostrzegawczo lustrami. Ostrzeżenie nie trwało długo — zamieniło się w atak szybszy, niż Lyra mogła powiedzieć—

Spierdalaj, zniknęło w hałasie wybuchu oraz — przede wszystkim — nie było skierowane do Williamsona, a zjawy zupełnie innej; zupełnie martwej, która przyglądała się wszystkiemu jakby z satysfakcją.

— Ordinatio!

Ale nie na siebie; na niego. Musiała coś udowodnić — sobie, jemu i Aaronowi. To jest tym, kim jest.

Plecy nie zaznają spokoju — rozpryskujące szkło wbiło się boleśnie, niemal w te same miejsca, co ostatnio, gdy ona w jedynym swoim zdrowym odruchu, zakrywała twarz dłońmi.

PŻ: 53 PŻ — 15 P = 38 PŻ
Rzut na magię odpychania: k100 + 0 — 15; próg 60
Skutki K1: dostaje szkłem każdy

Ostatnio zmieniony przez Lyra Vandenberg dnia Wto Paź 31, 2023 11:33 am, w całości zmieniany 1 raz (Reason for editing : zły ujemny modyfikator)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 5

Nie możesz—
Nie może? Trzy zasady, każda naruszona; tylko magia, żadnych trupów, nie po twarzy — tylko magia odmawia posłuszeństwa, kiedy zmęczenie przegrywa z gniewem, gniew wypiera skupienie, ze skupienia powstaje chaos, chaos próbuje połamać żebra. Infenso samo zdecydowało, które z nich bardziej potrzebuje uścisku; zataczając półokrąg, odbiło się od krzywego zwierciadła i—
Nie po twarzy; stłumione sapnięcie bólu — ze zgniecionej magią piersi można wydobyć tylko tyle; stłumienie i ból — nadkruszyło spękaną skorupę zaschniętej krwi. Rozcięcie na policzku ledwie się zasklepiło, kiedy—
— Vande—
Żadnych trupów; pytanie zastyga w ustach — zastyga też czas. Gdzieś pomiędzy grudkami złotego spojrzenia, które wpatruje się w punkt za jego plecami, a pierwszym zgrzytem pękających luster, rzeczywistość zakrzywia się żartobliwie; i wtedy napięta taśma czasu pęka.
Lyra nie jest zaklęciem; nie jest nawet ostrzeżeniem. Lyra to dwie sylaby zastygłe w powietrzu, w którym rozbryźnięte szkło zwierciadła przypomina makabryczną mozaikę; powinien poczuć pierwsze, przeciągłe smagnięcie szkła na barku i kolejne —  tuż poniżej linii żuchwy. Powinien poczuć ból, kiedy wyrwane z bezruchu ciało zareagowało nieświadomie — lata służby scaliły się w dwóch sekundach impulsu, który złamał zasadę numer jeden.
Tylko magia; z twarzą ukrytą w dłoniach nie mogła zauważyć, co wydarzyło się po ordinatio — był tylko świst odłamków, które odbiły się od tarczy i nagłe zderzenie z ciałem; wilgotne od krwi ramię Williamsona oplotło pochyloną głowę Vandenberg na ćwierć sekundy przed ostatnim sykiem przecinającego powietrze szkła. Tym razem ból trudno przeoczyć — cokolwiek nie zanurza się pod jego prawą łopatką, jest długie; jest ostre; jest przyczyną ostatniej myśli.
Byle dalej.
— Diruptio — wiązka odpychającej siły wymierzona w Vandenberg — byle dalej stąd; poza zasięg obłąkanego szkła.

PŻ: 111 — 45 (za infenso i podwójną dawkę szkła) = 66
Rzut: k100 + 28: próg: 65
Skutki K3: 2, znów jestem wybrańcem