z syreniego zakątka

— Trzy zasady, Williamson — poprawiła go, wzrokiem śledząc rozpinane guziki płaszcza. Tania sztuczka, pomyślała. Nawet nie zaczęli, a ten już próbuje rozproszyć jej uwagę. — Tylko magia, żadnych trupów i nie po twarzy. Staram się na niej zarabiać.

Staram się było słowem kluczowym — za kilka dni będzie z nią paradować po politycznym wiecu, limo nie będzie pasowało do wizerunku przykładnej, gotowej na odkupienie obywatelki.

Miała pozwolenie, a więc wszystkie chwyty — wszystkie, oprócz trzech — były dozwolone. On już wycofywał się do skrytego w pół mroku budynku, echem kroków obiecując najbardziej interesująca zabawę w chowanego, w jakiej brała udział. Szybki rachunek prawdopodobieństwa — matematyka nigdy nie była jej dobrą stroną, ale nawet ona wiedziała — że przewagę miał on, więc ona swoją musiała zyskać — dokładnie tak, jak lubił — szybko.

— Policz do dziesięciu i dopiero zacznij — nie była to prośba, a polecenie. Po brzegi wypełnione magią — czy skutecznie? Wraz z echem własnych słów zaczęła wycofywać się głębiej, szukając pierwszego, dobrego miejsca na kryjówkę.

Na potrzeby naszej własnej, prywatnej zasady, ustaliliśmy, że Barnaby pomimo posiadania siły woli na poziomie II, może próbować bronić się przed lamentem do trzeciego progu. Cała reszta mechaniki pozostaje bez zmian. Na początek Lyra lamentuje w progu: 40-59 (60-79)

Siła woli: 24 + 5 [do lamentu; pierścionek z akwamarynem] = 29
PŻ: 158 + 10 [efekt wysokiego rzutu na siłę woli przy rytuale, szczegóły tutaj] = 168

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

Tylko magia, żadnych trupów, nie po twarzy.
Trzy zasady, dwa kroki w tył, jeden zakręt w lewo; magia nie zdążyła zamrowić w opuszkach palców, gdy—
Gęstniejące powietrze przestało być tylko powietrzem — tak, jak słowa przestały być tylko słowami — i podjęło pierwszą, prawie udaną próbę zdławienia wolnej woli. Spodziewał się wszystkiego; bólu, inwazyjności, dłuta wstukującego polecenie pod czaszkę — w zamian dostał to.
Jeden; usta poruszyły się mimowolnie — nie był nawet pewien, czy usłyszała.
Dwa; gdyby nie wiedział, co było źródłem nagłej potrzeby odświeżenia podstaw matematyki, raźno doliczyłby do dziesięciu, żeby—
Trz—
— Innym razem, Vandenberg — pierwsze, prawdziwe słowa i pierwsze, prawdzie zrozumienie; można czytać o tym w książkach, można słuchać nad rodzinnym stołem, można wychwytywać zbłąkane opowieści w czeluściach kazamaty, ale pomiędzy usłyszeniem, a doznaniem tkwiła zasadnicza różnica.
Nad jednym posiada się kontrolę, nad drugim—
— Infenso — ona nie zdążyła się ukryć; on nie zdążył doliczyć do czterech. Wiązka magii — szybka i bardzo, bardzo czerwona — pomknęła do celu; celem była Lyra — znikający za zakrętem Williamson nie złamał zasad.
Tylko magia, żadnych trupów, nie po twarzy.
Nikt nie mówił o uścisku na pożegnanie.

PŻ: 181
Rzut: k100 + 27 + 1 (kieł Cerberusa z ekwipunku): próg: 65

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 2

Straciła go z oczu — zniknął za rogiem, za zakrętem ozdobionej rysunkami wodorostów ściany. Ta prowadziła do tego samego miejsca, jak wszystko tutaj; dając im do dyspozycji podmorski labirynt, w którym on również mógł oddychać. On — jeśli wierzyć niosącemu się echem zaklęciu — chciał ją chyba tej zdolności pozbawić. Infenso przemknęło słabym błyśnięciem kilka metrów dalej; wyprysło się z energii, nim w ogóle do niej dotarło.

Innym razem; może teraz?

— Pudło — opustoszałe, ale nie wysuszone akweny wodne niosły echem jej głos, a ona zrobiła kilka kroków w bok, próbując dojrzeć go zza ściany, za którą zniknął. — Myślisz, że są tu jakieś muszelki? Zaśpiewaj im, Williamson.

Gdy śpiewa, to nie rzuca zaklęć. Gdy śpiewa, to zdradza swoje położenie.

PŻ: 168
Rzut na lament: k100 + 29; próg 40-59 (60-79)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54

Nie muszę śpiewać, przed kwadransem wybrzmiało i przeminęło, i nie istniało aż do momentu, w którym ktoś nie pomyślał jesteś pewien?
Zagadka nie muszę śpiewać nie była skomplikowana; jej rozwiązanie wybrzmiało z pierwszym, trudnym do przeoczenia taktem — bo nie potrafię.
— Oh, say can you see — po jednej, zafałszowanej nutce; nie należy stawiać Williamson oraz zaśpiewaj w jednym zdaniu i oczekiwać czegoś innego niż—
— By the dawn's early light! — patriotyczna doniosłość Gwieździstego Sztandaru w zwielokrotnionym echu opustoszałego zakątka — problem z hymnami narodowymi polega na tym, że należy śpiewać je głośno, z ręką na sercu; więc jaki miał wybór? (Żadnego). — What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming? — zakręt za zakrętem, aż patriotyczne uniesienie uderzyło o sklepienie pierwszej, świadomej myśli; Williamson, zamknij się.
— Whose broad stripes — wdech w złym momencie — pierwsze ostrzeżenie przed zamachem na demokrację; po raz pierwszy w historii niepodległych Stanów Zjednoczonych Ameryki w hymn wpleciono zaklęcie — perculsus and bright stars, through the perilous fight—
Czar nie musiał szukać celu; ten wyłonił się zza rogu zwabiony zdecydowanie nie—syrenim śpiewem.

Edyta Górniak but make it Hellridge—core
PŻ: 181 — 5 M (zgodnie z ustaleniami graczy dot. obrażeń) = 176
Rzut: k100 + 28: próg: 90

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 6

—o'er the ramparts we watched, were so gallantly streaming? dokończone podniośle i w ciszy. Mrowienie w głębi umysłu ustało; ten cichy, kuszący głos, któremu trudno odmówić czegokolwiek — zwłaszcza próby wpojenia muszelkom patriotyzmu — ucichł. Na jak długo?
Od wplecionego w hymn perculsus minęły sekundy; do przekonania się, czy zadziałało, muszą minąć dwie kolejne. W słabym świetle korytarza sylwetka Vandenberg mogłaby być snem, gdyby nie była utkaną z kapryśnego poczucia humoru prawdą; złożyłby głośną deklarację niepodległości, by nigdy więcej nie zaśpiewać w jej towarzystwie, ale kłamcą był takim, jak wokalistą.
Miernym.
— Diruptio — westernowe wpatrywanie się w siebie z przeciwległych stron korytarza dobiegło końca razem z czarem — ten wymierzony w tułów Lyry miał potencjał oderwania kawałka sufitu; wystarczyło, żeby Williamson chybił. — Wiesz, do czego powinnaś mnie zmusić, Vandenberg?
Pytanie wybrzmiało, echo umilkło; podpowiedź nie nadeszła — zapadła za to cisza i pustka w miejscu, gdzie przed momentem stał.

PŻ: 176
Rzut: k100 + 28: próg: 65

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82

Wybrzmiewający hymn narodowy był ironią — niekoniecznie losu — bardziej syrenią ironią.

Uważaj, czego sobie życzysz, mogłaby powiedzieć do siebie sprzed chwili, ale prawda była taka, że rzeczywistość przerosła jej najśmielsze oczekiwania. Patriotyczny lament (żart zamierzony) prowadził ją nadmorskim labiryntem w stronę artysty. Tonacja pozostawała wiele do życzenia, barwa głosu chropowato zapraszała, aby podejść bliżej, a ona nie mogła powstrzymać rosnącego pod nosem uśmiechu.

— Bardzo ład—

—dnie, dokończyłby, gdyby uśmiech zadowolenia z twarzy nie został zdarty ostrym uderzeniem magii w jej brzuch. Siła zaklęcia odrzuciła ją w tył i przez chwilę przypomniała sobie, jak to jest spadać.

Jedno zaklęcie, dwa metry lotu w tył, trzy sekundy, gdy nie była w stanie złapać w płuca powietrza.

Lądowanie było twarde — te na dupę zawsze były — a plecy, wciąż nie do końca zagojone po ostatnim końcu świata, bolały jak cholera. Wstała, z głośnym jękiem i wyraźnym bólem, dając sobie chwilę, aby złapać oddech. Winowajca znowu gdzieś zniknął.

— Paskudne zaklęcie — wydusiła z siebie. To, co musiała zrobić teraz, wymagało spokoju i odzyskania panowania nad głosem. Potrzebowała dwóch kolejnych sekund, aby znowu zebrać magię na języku. — Teraz rzuć je na samego siebie.

PŻ: 168 — 20 P = 148 PŻ
Rzut na lament: k100 + 29; próg 80-99 (100-119)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 41

Jedno zaklęcie, dwa metry lotu w tył, trzy sekundy, kiedy jedynym dźwiękiem było głuche echo upadku.
Jęk bólu dotarł nawet zza róg; tym razem to w kącikach męskich ust drgnęło zadowolenie — wielka szkoda, że pozbawione świadków.
— Zaklęcie paskudne — paskudny ten, który je rzucił; zdławiona wiązka bólu w jej głosie próbowała zmienić słodkie zadowolenie w popiół — ale cel ładny — słowa bez udziału woli — bo wola zgubiła się w opustoszałym korytarzu i zmusiła ramię do wyłonienia zza zakrętu. Vandenberg była dalej, niż zapamiętał; siła odrzutu zwiększyła dystans, który Williamson teraz z własnej woli — własnej? — zmniejszał. Podejdź bliżej — tym razem nikt nie musiał wypowiadać tego na głos.
Echem kroków nie zagłuszyło prostej prawdy — użycie diruptio na samym sobie było możliwe; byłoby też bolesne.
Niespecjalnie miał ochotę na ból.
— Nie — nie; powtórzone w myślach — sądzę — echo bólu na skąpanej w półmroku twarzy nie zakłócało uniwersalnej prawdy; nawet w cierpieniu tkwiło piękno — skręcone na nieposłusznym loku, który mógłby owin—
— Diruo — zlepek trzech sylab w zachrypniętym słowie — istniał prosty sposób na zakłócenie syreniej aury.
Poharatane płótno — nawet, jeśli tylko na obojczyku, w kierunku którego pomknęła strużka magii — traciło na uroku.

PŻ: 176
Rzut: k100 + 28: próg: 65

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72