[ukryjedycje]

Widocznie jego ostatni wyprawa do lasu w towarzystwie van der Decken zapoczątkowała całą serię ekspedycji o podobnym charakterze.
To miał być przyjemny spacer na łonie natury, choć Cripple Rock ,po ostatniej nawałnicy nieszczęście, które spotkało Hellridge, stracił swoją reputacje; spotkanie z ogromnym, włochatym cielskiem utwierdziło Laffite w tym przekonaniu, jednak ten kto nie ryzykuje, nie pije szampana.
Słyszał, że w okolicy była widziana błękitna karnera i chciał zweryfikować te pogłoski. W tym celu wystosował list do Cunnighama, który szczęśliwym trafem nie miał planów na dzisiejsze popołudnie.
Święte wodospady nie cieszyły się popularnością ani wśród miejscowych, ani wśród turystów - dlaczego? Mieszkańcy Saint Fall mieli aż taki fatalny gust? Gdy objął spojrzeniem skrawki przestrzeni, nie mógł odmówić temu zakątkowi lasu uroku. Szum generowany przez pionowy spadek wody wprawiał w lekki stan otępienia i nieco rekompensował stratę cennego czasu, którego roztrwonił, pokonując kolejne metry kwadratowe terenów należących do Carterów; ryzyko, że natrafią tu na krwiożerczą bestie było dużo mniejsze niż w przypadku Rezerwatu Bestii, jednakże nadal istniało.  
Stojąc w niewielkiej odległości od akwenu, dostrzegł smukłą, być może kobiecą sylwetkę zanurzoną po biodra w otrzeźwiającym chłodzie wody. Przez kilka sekund - dziesięć uderzeń serca - wydawało mu się, że to omany wzrokowe; spojrzał kontrolnie na Evandera, by się upewnić, że oczy spikera były świadkiem tego samego, co jego własne. Twarz mężczyzny nie zdradzała zbyt wielu emocji, podobnie jak ta, która należała do Hirama.
Kobieta nie marnowała czasu; najwidoczniej na własnej skórze chciała doświadczyć tego, co kryło się za terminem święte wodospady; Laffite nie opanował, nie krzyczał, nie próbował przekonać jej do zmiany decyzji, najprawdopodobniej nawet nie zdawala sobie sprawy z ich obecności. Jej oczy wpatrywały się z nieskrywaną fascynacją w jeden punkt. I w końcu nieoczekiwanie stracił ją z zasięgu spojrzenia. Po prostu zniknął, rozpłynął się w powietrzu, w warkoczu lodowatej wody, a to sprawiło, że chciał rozwikłać tę zagadkę. Czyżby zasłyszane pogłoski nosiły znamię prawdy?
Kierowane przeczuciem, które dreszczem wiło się płytko pod skórą, podszedł nieco bliżej, by zlokalizować ją spojrzeniem; może wcale nie zniknęła?

Ekwipunek mechaniczny: athame, pentakl, dwa zestawy świec w kolorze czerownym

Rzut na percepcje: k87 + 50 + 17

Ekwipunek: athame, pentakl, obrączka na lewym palcu serdecznym, napoczęta paczka papierosów i zapalniczka w tylnej kieszeni spodni
Rzuty na percepcję: 91 i 74

Hiramie, Evanderze, oboje mieliście przed oczami dokładnie ten sam widok. Młoda kobieta, ubrana w zupełnie zwyczajną, letnią i zwiewną sukienkę, właśnie wchodziła powoli do rzeki. Miała w sobie na tyle siły, aby przeciwstawić się rwącemu prądowi, chociaż, gdy lepiej przyjrzeliście się jej twarzy, widzieliście, że to nie tylko siła – to determinacja. W jakimś nieznanym celu właśnie przekraczała rzekę po to, aby wejść pomiędzy spadające kaskady wody – i zniknąć tuż za nią. Niezależnie od tego, jak długo czekaliście i jak długo się wpatrywaliście, nie było jej. Nie zawróciła, ale również nie wypłynęła razem z prądem rzeki.

Możecie, z miejsca z którego stoicie, wpatrzyć przestrzeni, w której znikła kobieta. W tej sytuacji należy wykonać rzut na percepcję, gdzie suma odnalezienia właściwego oraz bezpiecznego przejścia dalej, poprzez spadające wody, wynosi 500. Rzuty sumują się ze sobą.

Możecie również podążyć za kobietą. W takiej sytuacji należy wykonać rzut k100 na udźwig, aby oprzeć się sile rwącej wody. Próg przebrnięcia przez prąd wynosi 60 – w przeciwnym wypadku prąd przewróci Was i porwie ze sobą. Aby wyłonić się i wydostać na brzeg, należy rzucić k100 na umiejętność pływania. Na wydostanie się macie maksymalnie trzy próby. Za pierwszą próbą, z racji bliskości z wodospadem, próg ten wynosi 60. Za drugim razem maleje do 40. Za trzecim – do 20. Jeżeli trzecia próba będzie nieudana, należy zgłosić się po ingerencję Mistrza Gry.

Gdy uda Wam się przebrnąć przez wodę, należy rzucić kością k100 na percepcję, gdzie próg powodzenia odnalezienia dalszego przejścia wynosi 70. Rzuty nie łączą się ze sobą. W przypadku odnalezienia przejścia, należy zgłosić się po ingerencję Mistrza Gry.

Krok bliżej i był świadkiem walki z żywiołem; nadludzkich wysiłek kryjący się w filigranowym ciele nie zaimponował mu na tyle, by rzucić się jej na ratunek; savoir vire kończyło się tam, gdzie poczucie jego komfortu; nie stać było go na gest rycerskości w kierunku zupełnie obcej mu kobiety.
Krok bliżej i mógł lepiej przyjrzeć się jej obliczu; mokre włosy, przyklejone do skóry odmawiały jej atrakcyjności, podobnie, jak zacięte, wbite w jeden punkt spojrzenia i przechodzący przez całą długość twarzy grymas determinacji.
Nie zniknęła, nie rozpłynęła się w powietrzu; jej plecy zniknęły pod kurtyną wodospadu.  
Dlaczego tak bardzo zależało jej, by przedostać się na drugą stronę wodospadu? Tam, poza zasięgiem spojrzenia, za gęstymi warkoczami wody, ukryty był sekret warty takiego ryzyka?
Stał przy samym brzegu akwenu; co żyło na jego dnie? Ta myśl nie utorowała sobie drogi do myśli; nie chciał wiedzieć.
Ani kroku dalej. Miejsce, gdzie stal, uznał za bezpieczne. Nie miał najmniejszego zamiaru rzucać się w toń i stoczyć batalię z nurtem, by ratować topielca lub testować swoje - niezbyt rozwinięte, niemal nieistniające - pływackie umiejętności.
Droga do samochodu wiodła przez kręty labirynt leśnych dróg; mogli się wycofać; mogli udać, że to, czego świadkiem były ich oczy, nie wydarzyło się naprawdę; ich wątpliwa moralność nie szukałaby polemiki z wyrzutami sumienia. Dwa drinki później w przydrożnym barze zapomnieliby o całym zajściu.
Skontrolował spojrzeniem Evandera, aby się upewnić, że nie naprawił go właściciel bliźniaczej obrączki. Nie, Cunnigham, podobnie jak on, nie marzył o zanurkowaniu w zimnej wodzie.
Nieco mu ulżyło. By to zademonstrować, sięgnął dłonią do papierośnicy. Podsunął ją najpierw pod nos spikerowi.
- Rozejrzymy się. Może jest - łatwiejsza - inna droga, by znaleźć się po drugiej stronie wodospadu.
A mogli spędzić ten czas inaczej, na korcie, w pełnym słońcu. Mogli, jednak błękitna karnera okazała się zbyt wielką pokusą, by postawić na wygodę, a święty wodospad zbyt wielką tajemnicą, by przemknąć na jego istnienie oko.
- Potem ci to wynagrodzę - wargi wykrzywił w zaczepnym uśmiechu, gdy objął najbliższe skrawki przestrzeni spojrzeniem. - Quidhic - rzucił prewencyjnie ledwie pod nosem; ostatnie doświadczenia z tym zaklęciem nauczyły go pokory.

Percepcja: 51 + 50 + 17
Quidhic: 82 + 20
Próg: 118 | 500

Hiramie, do kąpieli spieszno Ci nie było, ale i tak zdecydowałeś się sprawdzić swoje przeczucia, chociaż z odległości. Pentakl rozgrzał się przyjemnie na Twojej piersi, a już za moment Twoje oczy wypatrzyły blask światła. Nie był on trudny w odnalezieniu, aczkolwiek zdawał się bardzo odległy. Plama światła dobiegała dokładnie z kierunku, w którym udała się dziewczyna – gdzieś za wodospadami i o ile dobrze udało Ci się ocenić, była od Was dość daleko. Magia jednak bliżej Was zaczęła przybierać postać dziwnego, skrzącego się dymu, który łatwo dałoby się po prostu wdychać. Po zaledwie kilku sekundach Twoja wizja powróciła do stanu normalnego.

Rzut na percepcję: 47 i ?

The member 'Evander Cunnigham' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 43

Niby to obojętny ton nie mógł spotkać sie z aprobatą ze strony Hirama; pobudził do życia czarne, tłoczące się pod sklepieniem czaszki scenariusze, a wobec tego faktu nie mógł przejść obojętnie. Podejrzliwym spojrzeniem otoczył sylwetkę Cunnigahama; choć, przez kilka chwil, mieszkali pod jednym dachem, zaufanie, jakim go obdarzył, było ograniczone. Bunty uśmiech igrający z jego wargami mówił wszystko - nie stój za blisko wody, bo możesz się ześlizgnąć.
Przełknął gwałtowniej ślinę, czego faktem był nagły ruch grdyki; sama perspektywa wydawała sie Laffite przyzwoicie nie na miejscu.
- Otóż to - ton głosu jednak nie zdradzał żadnych emocji, ale nie był równie chłodny co stal jego spojrzenia - wodne żyjątka nie znajdują się w zakresie moich zainteresowań - papieros wylądował między wargami, zanim refleksja, która znalazła sie w obszarze jego myśli, doczekała kontynuacji: - wiec nie wyjdę im na spotkanie, ale nie krępuj się, jeśli masz na to ochotę - najpierw słowa o lekko ironicznym wydźwięku znalazły drogę do jego ust, potem papierosowe opary do płuc; pozwolił, by na chwile dłużej wypełniły ich powierzchnie, zanim zwrócił je naturze w formie obłoczku dymu.
Zobaczymy, co możesz mi zaoferować puścił na razie mimo uszu. Póki, co Evander odrzucał każdą jego hojną ofertę, jednocześnie - jak widać na załączonym obrazku - nie pogardzającej jego towarzystwem, co nieco polityka bawiło, ale nie na tyle, by się zaśmiać, bo nie było na to obecnie czasu. Śmiać będzie się ostatni.  
Quidhic, szczęśliwie, odsłonił przed Laffite skrawki kryjących się w otoczeniu sekretów; chciał uchylić rąbka tajemnicy przed towarzyszącym mu spikerem? Tkwiąc w sidłach tej zagwozdki, śledził - obecnie tylko wzrokiem - ślady magicznej obecności, które znalazły sie w zasięgu jego spojrzenia.
Najpierw dostrzegł plamę światła w punkcie, gdzie zniknęła kobieca sylwetka; skupisko magii w tamtych okolicach potwierdziło jego wcześniejsze spekulacje. Determinacja twarzy kandydatki na topielca, nie była tylko zwykłym kobiecym uporem,  za kotarą wody znajdował się cel, za którym obiekt jego obserwacji podążał.
Kilka kroków dalej i buch papierosa później, Quidhic nie powiedział ostatnio słowa. Tym razem magia w powietrzu namalowała zarys kształtów; przybrały postać osobliwego, skrzącego się dymu; dało się go wdychać?
- Staraj się, przynajmniej na razie, zużywać jak najmniejszą ilość powietrza - ostrzegł Cunnighama; obwiniał za ta chwilę słabość poczucie obowiązku, który dźwigał na swoich barkach, wraz z nominacja na starszego specjalistę od spraw bezpieczeństwa.  I zgaś tego cholernego papierosa, dodał w myślach, sam postępując zgodnie ze swoją instrukcją; ugasił używkę w papierośnicy. - Uberrimafides- za tymi słowami kryla się przekora i zwykła, prymitywna chęć zgłębienia prawdy.

Percepcja: 80 + 50 + 17
Uberrimafides (st 30): k100 + 20
Suma rzutów na percepcje (st 500): 421

The member 'Hiram Laffite' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 61

Hiramie, postanowiłeś poprosić o odpowiedź magię. Magia odpowiedziała, chociaż wpierw nie poczułeś niemal żadnej różnicy. Wyglądało na to, że okolica jest bezpieczna i nic nie miało zamiaru zrobić Wam krzywdy.

Rzut na percepcję: 36 + 20 + 13 = 69
Suma rzutów na percepcje (st 500): 490

The member 'Evander Cunnigham' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Evanderze i Hiramie, Wasza cierpliwość, najwidoczniej, popłaciła. Nie jest jasne, który pierwszy spostrzegł wiodącą do centrum wodospadu ścieżkę, ale widzieliście ją oboje. Zejście stromym brzegiem rzeki, gdzie należało przeskoczyć z kamienia na kamień, z kamienia na kamień, a potem dostać się na niewielką, kamienną wysepkę. Kiedy już dostaniecie się na nią, dostrzeżecie przejście pomiędzy strumieniami wody, którym przeszła ta sama kobieta, którą zaobserwowaliście wcześniej.

Przejście będzie wymagać dwóch akcji. Pierwszą będzie zejście stromym brzegiem rzeki, a drugą – przedostanie się do kamiennej wysepki. Ze względu na poświęcenie rzutów na percepcję, nie musicie wykonywać żadnych dodatkowych rzutów, a przejście ścieżki nie sprawi Wam większego problemu. Kiedy oboje przebędziecie tę drogę, należy zgłosić się po ingerencję Mistrza Gry.