First topic message reminder :

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Sob Sty 06 2024, 03:11, w całości zmieniany 3 razy

— To mimo wszystko kobieta! — odkrzyknął z nieukrywanym bulwersem, prosto w stronę Judith. Mógłby nazwać ją niedojrzałą, zakłamaną i głupią — stanęła po niewłaściwej stronie — ale nawet wtedy nie przyrównałby dziewczyny do kundla. — Odejdzie stąd, zrozumiała swój błąd — rzucił ostrym tonem, chociaż ten wcale nie miał iść do towarzyszek, a prosto do Lyry.
Ona zrozumiała, a resztą Frank zajmie się później. Nawet jeśli to oznaczało pożegnanie się z ulubionym kompasem.
Na ostatnią sekundę zawiesił się na jej twarzy, mrużąc oczy — zapamięta ten obraz; Lucyfer zwycięży.
Próbuje złapać ten jeden moment, gdy przechodzi obok, zupełnie pogrążona w próbach uleczenia towarzyszy — jeszcze przed momentem uciekała od nich, a teraz pragnęła ich ratować ponad siebie? Pozostawało wierzyć, że krótka rozmowa wywołała poczucie odpowiedzialności za swoich.
Gdy odwróciła się, żeby wyleczyć chłopaka leżącego na ziemi, nie zawahał się...:
[fragment posta wysłany na konto mistrza gry]
— Jeszcze jedno — ledwie palcem dotknął ramienia dziewczyny, gdy rzuciła ostatni czar. — Rzuć na nich Pars Ebrius. Nawet ślepa znajdziesz drogę po zapachu — rada, o którą nie prosiła.

Jeśli nie odwróciła się, żeby spróbować kopnąć go w kolano (lub dowolną inną część ciała), puścił dziewczynę wolno — wystarczyło parę zmyślnych zaklęć i pełzałaby po ziemi, ale to nie jego styl — cel, a do celu droga. Jeśli już ją pokonał, skoro Judith i Imani były całe — miecz był ich. Tamta grupa musiała się poddać. Znad ognia obserwował sylwetkę Gorsou, pisk w uszach się nasilał. Dziewczyna odzyskała pentakl — nie zareagował na to — każdy człowiek na tym świecie zasługiwał na magię, czyż nie taka była wola Pana? Ostatnie spojrzenie na Penelope — potem jej wytłumaczy. Nie spodziewa się, że ta młoda dziewucha cokolwiek zrobi. Rzuci kilka leczniczych zaklęć — widać szło jej lepiej, niż jemu — a potem przeciągnie ich ciała? Sama? Musieli tylko w jakiś sposób zabezpieczyć miecz — poznać do końca plan Gorsou. Zabezpieczyć miecz i wróci po Bloodworth, zabierze ją w bezpieczne miejsce, natychmiast pojedzie po Winnifred, a potem-.
— Co? Jaki Hugo? — rzucił, odwracając spojrzenie na psa, aby zorientować się, że w istocie Astaroth go tam zostawił. Zwierzę też człowiek. — A. Poczeka — skoro tyle poczekał.
Frank spróbował przeskoczyć przez wyrwę, dostać się do celu — bliżej dwóch towarzyszek, bliżej miecza, co z Gorsou?
— Nie. Nic nie jest w porządku. Gdzie reszta? — trzęsąca się powieka szukała braci broni.

Akcja #1 - wysłana na pw do mg
Akcja #2 przechodzę do Imani i Judith

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 94

Judith, zdecydowałaś się przeskoczyć przez wyrwę i Ci się tu udało, choć droga powrotna może być utrudniona. Inkantacja nie wyszła ci tak dobrze, jak skok - właściwie spełzła na niczym.

Imani, ruszyłaś za swoją sojuszniczką i również znalazłaś się po drugiej stronie jaskini. W porównaniu do niej Twój czar wyszedł śpiewająco, a Twoje powierzchowne rany nieznacznie się zasklepiły, a oparzenia również nieznacznie się zagoiły.

Franku, dołączyłeś do swoich towarzyszek broni.

Lyro, poczułaś, jak Frank dotknął Cię palcem, żeby zwrócić na siebie Twoją uwagę, ale zaraz potem dołączył do dwóch kobiet. Zostałaś sama ze swoimi nieprzytomnymi towarzyszami w tej części jaskini.
Penelope, która została trafiona Twoim leczniczym zaklęciem, zaczęła wyglądać jakby... trochę lepiej? Mimo wszystko nie wybudziła się z nieprzytomności.

Wszyscy, gdybyście zerknęli w stronę miejsca, gdzie bitwę toczyli jeszcze moment wcześniej Zuge i Gorsou, mogliście zobaczyć coś niepokojącego. Gdy mężczyzna ciągle nieruchomo klęczał nad ciałem kobiety, ta jakby nagle się wzdrygnęła. Był to szybki moment, ale wciąż zauważalny. Ten ruch zamienił się potem w drgawki, a Gorsou jakby nagle zerwał się, wracając tym samym na ziemię i krzyknął w kierunku południowym:
- Miecz!

Tura 26-27
Czas na obronę i atak Kowenu Nocy.

Frank, opis rezultatu Twojej ukrytej akcji został Ci przesłany w postaci wiadomości prywatnej.

Lyro, żeby zaatakować obecnych przeciwników, musiałabyś wcześniej przejść przez wyrwę.
Wykonałem za Ciebie rzut sporny na percepcję, aby sprawdzić, czy zauważasz ukrytą akcję Franka. Niestety nie zauważasz nic szczególnego.

Kowen Nocy:
Penelope: 39/159 (-80 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 115/170 (-40 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)
Imani: 95/146 (-33 M, -17 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności)
Judith: 106/181 (-15 M, -55 P, -5 W, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]

mapka:

Czas na odpis 19.02 22:00

Wszystko było zlepkiem przebodzcowanych zmysłów; ból zlewał się ze strachem, strach z bezradnością. Zaklęcie, chociaż udane i chociaż potężne, nie zrobiło nic. Pani Bloodworth wyglądała lepiej — lepiej, czyli żyła, ale wciąż nie wróciła do przytomności, a Lyra wciąż nie miała sposobu, by ją wyciągnąć.

Mężczyzna mówił o smrodzie — dobry pomysł, ale co dalej?

Czekała, aż sobie pójdą. Aż wezmą ten cholery miecz, a ona będzie mogła przejść na drugą stronę. Lanthier da radę ich przenieść, Lila może złamać rytuał, a Blair—

Blair na pewno będzie czarującą sobą.

Wtem mężczyzna krzyknął, a ona odruchowo spojrzała w jego stronę. Ciało Zuge— ruszało się?

Co do chuja?

— Sanaossa — mruknęła pod nosem. Tym razem, na samą siebie.

Jej uwaga jednak została całkowicie pochłonięta przez Zuge i Gorsou. Próbowała dostrzec dokładnie ich stan. Czyżby kobieta jednak żyła?

#1 akcja zaklęcie na siebie
#2 rzut na percepcję na Zuge

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 95, 46

Lyro, Twoje powierzchowne rany trochę się zasklepiły pod wpływem czaru, ale byłaś na tyle w dobrym stanie, że nie poczułaś większej różnicy.
Swoim wzrokiem próbowałaś szukać odpowiedzi na nurtujące Cię pytania, ale ze względu na odległość było to znacząco utrudnione. Widziałaś, że kobieta się trzęsie, ale nie mogłaś być wciąż pewna, czemu tak się dzieje i co najważniejsze - czy życie ją opuściło.

Kowenie Dnia, miecz już był w waszym zasięgu wzroku. Leżał dokładnie tam, gdzie zostawił go Surtr. Byliście pewni, że ten artefakt skrywał wielką moc, ale nie mogliście mieć pojęcia na temat tego, w jaki sposób ją uwolnić. Znaliście tylko jedną osobę, która wiedziała, co powinniście zrobić, ale Gorsou wciąż zajęty był ciałem swojej przeciwniczki.

Wszyscy, Zuge dalej trzęsła się w niekontrolowany sposób, gdy Gorsou trzymał jej ciało w swoich dłoniach. Prawdopodobnie on sam również się tego nie spodziewał, dlatego po prostu patrzył na to niecodzienne zjawisko. W pewnym momencie po prostu wstał z widocznie wielkim trudem, zostawiając Zuge w dalszych spazmach na twardej, kamiennej posadzce. Pojedynek musiał go kosztować bardzo dużo siły.

Tura 27
Ze względu na akcje podejmowane przez Koweny oraz rozkład sił, jest to ostatnia tura pojedynku. Judith, Imani, Frank, macie czas na swoją akcję. Następnie z Kowenem Nocy spotkam się Frank, a z Kowenem Dnia — ja, czyli Blair. Linki do odpowiedniego miejsca otrzymacie ode mnie w następnym poście.

Kowen Nocy:
Penelope: 39/159 (-80 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 128/170 (-27 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)
Imani: 95/146 (-33 M, -17 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności)
Judith: 106/181 (-15 M, -55 P, -5 W, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]

Czas na odpis: 22.02 16:00

Frank nie przejmował się psem, z jakiegoś powodu też pomyślał, że pod słowem kundel kryła się ich przeciwniczka, tak więc chyba był znerwicowany. Imani aż przystanęła, przez chwilę jakby się zawieszając. Była już na skraju śmierci, miała a dziś dostatecznie dużo emocji. Nie była w stanie przyjmować też czyichś, więc najpierw postanowiła się uspokoić. - Gorsou wiadomo gdzie jest, Sebastian żyje, a przynajmniej żył, gdy go opuszczałyśmy. Ale Astaroth... - przerwała na chwilę, nie wiedząc jak to ująć w słowa. Czy Cabot miał prawo przeżyć, cokolwiek go spotkało? - Zniknął. Nie wiem czy nie wpadł w szczelinę... - łzy pojawiły się w jej oczach. Jeśli zarówno Judith, jak i Marwood na to pozwolili, objęła ich ramionami, a napięcie wreszcie opuściło jej ciało, razem z kilkoma łzami. - Przepraszam - powiedziała, ciągnąc nosem, próbując się na szybko uspokoić, nim oderwała się od nich. Nawet jeśli Astaroth Cabot zginął, nie skończyli jeszcze swej misji. Wyjęła z koszyka chusteczkę, aby otrzeć łzy. - Spróbuję pomóc Gorsou, a potem wam, jeśli będzie czas - powiedziała, gdy już się w miarę uspokoiła. Wydawał jej się mocno wzburzony tym pojedynkiem, doszła więc do wniosku, że potrzebował ukojenia. - Calidumauxilium - rzuciła na mężczyznę.

Rzucam Calidumauxilium na Gorsou

The member 'Imani Padmore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42

Marszczę brwi i mogłabym spytać co, kurwa?, ale zdaję sobie sprawę, że zadaję sobie to pytanie dzisiaj średnio co trzy minuty, więc zaczynam się już przyzwyczajać. Macham więc ręka na komentarze Franka, bo już mi się nie chce wyprowadzać go z błędu i odwracam się do niego plecami, nie widząc też jednocześnie dokładnie, co on tam jeszcze robił i gadał do tej całej Lyry.
Chociaż to chyba ja powinnam sobie z nią pogadać. Ale pójdę tam i co jej powiem? Czemu mój facet chce się z Tobą umawiać? Po pierwsze – to nie jest mój facet. Nie ma prawa być. Po drugie – nikt nie ma prawa wiedzieć, co między nami jest. Było. Kurwa, sama nie wiem.
Zamiast rozkminiać na ten temat, spoglądam na roztrzęsioną Padmore, a potem na Gorsou.
Dopiero teraz orientuję się tak naprawdę, że trzymał w ramionach tę zdradziecką żmiję, która przez większość czasu udawała poważnie wyczerpaną, żeby go atakować zaklęciami, które miały zabić. Dlaczego? Pewnie gdybym usłyszała wcześniej słowa obłąkanej dziewczyny, która zamknęła mnie w jajku, wtedy bym zrozumiała. Tymczasem rozumiałam coraz mniej.
Kobieta rzuciła mordercze zaklęcie, on je odbił – teraz ona zaczynała drgać, a on wstawał, krzyczał o mieczu (do Sebastiana, mogłabym przysiąc, bo przecież my przy nim obecnie czekamy) i był wyraźnie osłabiony. Więc ta kobieta żyła…? Drgawki mogły oznaczać wiele i jednocześnie nic z rzeczy, które przychodziły mi na myśl. Widziałam kiedyś postępujące nagle stężenie pośmiertne, ale to nie było to. Nie wiem, w jaki sposób udało jej się przetrwać własne zaklęcie, ale-
Ważne, że Gorsou żył. To było w tej chwili najważniejsze. Żył i szedł do nas.
W tym samym czasie dołączył do nas Marwood. Padmore spieszy mu z wyjaśnieniami jeszcze zanim ja otwieram gębę, a potem…
Kurwa, wszyscy Bloodworthowie tak rzucają się do przytulania?
Dwa miesiące temu, Tilly Bloodworth dokładnie tak samo się na mnie rzucała, kiedy wyciągnęłam ją z przepaści, ratując dupę przed konsekwencjami idiotycznej decyzji.
Tu było inaczej – Padmore nie zrobiła niczego skrajnie durnego, poza rozklejaniem się i rzucaniem do kontaktu fizycznego.
Czy mogę ją za to winić?
Gdybym się uparła. Na dobrą sprawę, sama mam dosyć tego dnia, a co dopiero taka osoba jak ona, spędzająca część swojego życia wśród dzieci i na farmie. Ten dzień wszystkim daje po dupie, chuj wie, co przeżywała, gdy ja wykrwawiałam się na śmierć, dlatego zaciskam wargi i czekam, aż jej przejdzie, spojrzenie unosząc ku górze, jakby sklepienie tej całej jaskini miało mi przyjść z pomocą.
W międzyczasie zauważam, jak Sebastian rusza dupę w naszą stronę. Nareszcie.
Absolutnie nie mam zamiaru z nim rozmawiać, ale nie mam zamiaru go też zostawiać w tyle. Wystarczy, że zgubiliśmy gdzieś Cabota. Być może nawet nie żyje. Jeśli tak – taka była wola Lucyfera. Na jego miejscu też bym miała ochotę pogadać z własnym kapłanem, który podobno mnie reprezentował.
Oni tego nie wiedzieli. Nie wiem, czy się dowiedzą. Muszę się nad tym zastanowić. To nie jest czas i miejsce do zastanawiania.
Gorsou ruszał w naszą stronę widocznie osłabiony. Zaklęcie Padmore jest wątpliwą mgiełką, ja sama też wątpię, że będę w stanie mu pomóc, ale jeśli mam szansę, muszę spróbować:
— Spirituspuritas – jeśli coś ma go wzmocnić, to nie zasklepienie ran, które widać.

Zaklęcie na Gorsou | próg: 50 | magia anatomiczna: +1

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

Gdy Imani ot tak wpadła w ramiona, mimowolnie przytulił ją do siebie, jakby próbować dodać otuchy. Była tylko troszkę starsza od Joyce. Tylko rok, może dwa albo trzy — kobiet nie pyta się o wiek — starsza od jego najstarszej córki. Gdyby ta stała tutaj równie wyczerpana, zmęczona, co mógłby zrobić więcej? Uścisk więc nie zelżał, pozwalając, by resztka ciepła przesunęła się też do niej.
— Już dobrze, wszystko będzie dobrze, Wi- Imani — sumienne lusterko ciążyło w kieszeni, a Frank bał się, aby na nie spojrzeć.
Co miałby tam odkryć? Znów ścisk w żołądku i paskudny ból głowy dały się we znaki, przymknięte tylko na moment oczy musiały się skupić. Krzyk Gorsou — miecz. Miecz? Miecz. Patrzył na niego, jakby szukając prawdy w jego stworzeniu. Podarunek od Surtra — czy pochodził ze Skandynawii? Nie miał bladego pojęcia, to Esther zawsze specjalizowała się w historii. Wystarczyło spojrzenie, jedno, dwa, trzy — jak wiele magii mógł w sobie posiadać? Tamta klatka, którą minęli, mogłaby przecież posłużyć i dla samego Gabriela. Prawdopodobnie. A dla tej kobiety? Jej ciało dostawało drgawek, Gorsou wstawał z kolan, wszystko było zbyt-.

próbuję zrozumieć magiczny sens miecza, rzucam na teorię magii

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54

Trudno było wam ocenić, ile trwała cała bratobójcza bitwa, ale ta wreszcie dobiegła końca. Kowen Dnia mógł teraz skupić się na upragnionym mieczu Surtra, gdy Kowen Nocy musiał spróbować pozbierać się po porażce.

Mistrz Gry dziękuje wszystkim za udział w pojedynku.

Kowen Dnia zapraszam do mnie tutaj.
Kowen Nocy idzie pod skrzydła Franka tutaj.