First topic message reminder :

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Sob Sty 06 2024, 03:11, w całości zmieniany 3 razy

Rozgoryczenie przejęło kontrolę nad mocą — to widać, gdy czar nawet nie próbuje się uformować. Próbował — naprawdę próbował.
— Posłuchaj mnie uważnie. Uciekaj stąd. Zostaw ich i uciekaj — przez płomienie próbował dostrzec sylwetkę Gorsou, ale na próżno. — Ja cię nie skrzywdzę — a na język cisnęło się „ale nie jestem pewien innych”. Tego nie powiedział. — Nie odwracaj się, wyleczymy tę dwójkę. Dostarczę ci pentakl. Masz moje słowo — ostatni raz przedstawił propozycję (ile już tych ostatnich razy było?).
Musiał zaryzykować, ale to ryzyko było warte życia dziewczęcia. Skupiając się z całych sił, przerwał więc działanie energetycznej pułapki, zaraz potem wypowiadając czar, próbując kierować liną w ten sposób, by odwinęła się z nóg dziewczyny i odleciała w bok.
— Intauro.

przerywam działanie bąbelka i rzucam na linę czar, by ją rozwiązać z nóżek Lyry

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 40

Franku, zdecydowałeś się nie atakować kobiety naprzeciwko Ciebie. Próba uleczenia jej ran jednak nie doszła do skutku - magia nie opuściła wtedy Twoich ust.

Lyro, bąbel, w którym się znajdowałaś, nagle prysł jak bańka mydlana. Domyślać się mogłaś, że nie stało się to samoistnie, a właściciel tego czaru musiał wykazać w tym inicjatywe. Chwilę potem leciał już na Ciebie czar, który miał Cię oswobodzić z oplatającej Twoich nóg liny.

Wszyscy, ogień zaczął powoli przygasać i tracić na swojej intensywności.

Tura 22-23
Czas na obronę i atak Kowenu Nocy
Lecące czary:
Intauro na linę, która oplata Lyrę moc: 65

Wszyscy, jeśli będziecie prowadzić rozmowę i próbować dojść do porozumienia proszę, by monologi składały się z maksymalnie około 4-5 zdań, żeby zachować sens wypowiedzi i tempo akcji.

Lyro, z racji tego, że druga strona proponuje Ci ucieczke, możesz przystać na tę prośbę. Możesz wtedy zużyć obie akcje, żeby wydostać się poza obszar mapy. Proszę pamiętaj o trudnym terenie i ślepocie, z którą będziesz musiała się zmierzyć.
W takim wypadku pojedynek zostanie zakończony. Kowen Nocy spotka się wtedy z Frankiem jako z Mistrzem Gry, a Kowen Dnia ze mną - Blair.
Lina przestanie Cię oplatać w turze ataku, jeśli nie obronisz się w żaden sposób przed lecącym na nią czarem.

Kowen Nocy:
Penelope: -1/159 (-120 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 115/170 (-40 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)

mapka:

Czas na odpis: 12.02 19:00

Kolejne strzępki informacji docierające do jej uszu. Przeraźliwy krzyk Zuge zmieszany z nieudanym zaklęciem mężczyzny — on próbował ją uleczyć, ale Zuge właśnie—

Utkwiła wzrok w jednym punkcie na ziemi. Był zwykły i nijaki — kamień, jak każdy inny — ale nie potrafiła przestać na niego patrzeć. Nie była pewna, ile minęło czasu, on zdawał się tu płynąć swoim torem. Jedno zaklęcie się nie udało, drugie udało się aż nadto. Jedno ciało nie zostało wyleczone, inne—

Nie mogła przestać patrzeć na ten cholerny kamień.

Otaczająca ją bańka zniknęła; strumień magii leciał w stronę sznura na jej nogach, a ona nawet nie drgnęła. Imię Zuge odbijało się echem w jej głowie; w kółko, i w kółko, i w kółko. W ciszy słyszała tylko to, aż głos mężczyzny przeciął ją, jak nóż. Dopiero wtedy poniosła na niego wzrok, jakby zapomniała na moment, że tu był.

Ja cię nie skrzywdzę.

Od początku jedyne, co robili, to ich krzywdzili. Na propozycję rozmowy dostała w odpowiedzi zaklęcie; próbował ich wysadzić, a teraz liczył, że zaufa jego słowu? Że zwyczajnie odwróci się i odejdzie, zostawiając tu wszystkich innych? Bez pentakla, narażona na działanie rytuału, który sami rzucili? Jeśli by się zgodziła, mogłaby krążyć po tych tunelach do końca zasranego życia. Jedyna droga, jaką znała, wiodła przez zaczarowany gaj pełen morderczych szerszeni i węży.

Pójście tamtędy bez pentakla, to samobójstwo.

— Nie — krótkie słowo; nawet w trzech literach można zmieścić cały ból, który odczuwała. — Jak oczekujesz, że wyjdę stąd bez magii? Albo, że zostawię ich — ręka wskazała w stronę nieprzytomnych ciał jej towarzyszy. — na waszą łaskę?

Sznur rozplątał jej nogi, a ona podniosła się z ziemi. Mężczyzna stał na wyciągnięcie ręki — mogła wyraźnie zobaczyć jego twarz. Zmarszczki, które na niej miał i siwe włosy, które ją otaczały.

— Nie zostawię nikogo z moich ludzi — nie z tobą, nie z Gorsou, nie z innymi. Patrzyła mu prosto w oczy; był niewiele wyższy, tak naprawdę. Niewiele mniej ranny, niewiele mniej zmęczony. — Idź, dołącz do swoich, weźcie ten miecz — nie obchodzi mnie on. Nie pozwolę jednak, byś zrobił sobie z moich towarzyszy zakładników dla Gorsou do—

Do powtórzenia tego, co zrobił z Zuge. Nie musiała tego mówić na głos — wiedział.

— Ale najpierw oddaj mi mój pentakl. Nie mam zamiaru cię atakować, ale bez niego stąd nie wyjdę. Bez niego nie wyleczę moich towarzyszy.

Sam twierdził, że nie chce jej krzywdzić — zostawienie jej na pastwę ślepoty, samą w podziemnych tunelach, dokładnie tym by było.

#1 akcja: rezygnuję
#2 akcja: lament na Franka, aby oddał Lyrze jej pentakl 60-79 (80-99)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27

Lyro, twardo stoisz na ziemi. Bez swojej własności nie zamierzałaś opuszczać tego miejsca, choć Twój lament nie nabrał na mocy.

Franku, dziewczyna nie uciekała. Chciała tylko odzyskać swój pentakl. Zdecydujesz się jej go oddać?

Wszyscy, z każdą sekundą płomienie opadały. Traciły one na swojej intensywności, gdy jaskinia traciła swój pomarańczowy odcień. Mimo że ogień sięgał już do połowy swojej pierwotnej wysokości, ale sylwetki reszty tu obecnych wciąż były dla was niewidoczne.

Tura 23-24

Kowen Nocy:
Penelope: -1/159 (-120 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 115/170 (-40 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)

mapka:

Czas na odpis: 13.02 23:59

Pokręcił głową, kątem oka próbując dostrzec, co wydarzyło się za płomieniami.
Gdzie stałem 40 lat temu? Czy ogień świec mógł przesłonić mi przyszłość?
Drgnięcie kącika oka było tylko potwierdzeniem zemsty na sobie samym. Szybko omiótł wzrokiem sylwetkę dziewczęcia. Nie była obolała, musiała być niezwykle wytrzymała. To dzięki temu wciąż miała siłę dyskutować.
— Zdjąłem czar, próbowałem cię leczyć i odwiązałem linę. Powiedziałem, że wyleczymy tę dwójkę, więc to zrobimy — nawet na moment nie mrugnął, spojrzeniem świdrując od jej lewego do prawego oka. Ton miał mocny, jak wtedy, gdy należało wyjaśnić dziecku (Juniorowi), że łamanie zasad (bieganie po domu w kółko trzymając Xaviera na rękach) jest poważnym naruszeniem miru miejscowego (wywalisz się i będziemy mieli nie potrawkę z kurczaka, a potrawkę z Juniora). — Nikt nie będzie zakładnikiem. Mamy jeden cel i nie jest nim wojna — nie z wami. Jest poważniejszy i znacznie bardziej brutalny wróg, a my ratujemy wam życie, więc idź stąd — przysunął się znów bliżej, robiąc niebezpieczny krok tylko po to, by spojrzeć jej w oczy. — Wyjdź tamtą stroną — broda wskazała na przejście, z którego tu przyszli, obok klatki Surtra. — Napotkasz tunel, będziesz szła 10 minut, a potem wyjdziesz w Cripple Rock. Masz — sięgnął do torby po kompas, zaraz potem próbując wcisnąć go dziewczynie w dłoń. — Wiesz, jak tego używać?
I gdyby tylko pamiętał, że tuż pod kompasem, w dłoni dalej tkwił pentakl.
A może nie chciał pamiętać?

poświęcam 2 akcje na gadkę-szmatkę, przekazuje Lyrze kompas z mojego ekwipunku i zupełnie przypadkiem pentakl upsi, idę pole w przód

Franku, jeżeli niespecjalnie oddałeś swojej oponentce, wkrótce mogłeś wyczuć jego brak w kieszeni.

Lyro, mężczyzna wcisnął Ci w dłoń kompas, ale pod nim mogłaś wyczuć coś jeszcze o bardzo charakterystycznej i znanej ci budowie. Był to Twój pentakl, który jeszcze przed chwilą został Ci zabrany. Wystarczy zawiesić go na szyi i możesz być gotowa do dalszego boju. Chyba że nastąpiła zmiana planów?
Za Tobą mogłaś zauważyć powoli zbliżające się dwie kobiety, ale dalej nigdzie nie widziałaś swoich towarzyszy.

Wszyscy, ogień dalej się wygasał, płomienie robiły się słabsze. Niedługo w jaskini może zapanować całkowita ciemność.
W miejscu, gdzie jeszcze niedawno toczyła się poważniejsza bitwa Zuge i Gorsou, powoli ukazywały się wam dwie sylwetki. Ta o szerszych barkach zdawała się klęczeć nad nieruchomo leżącym ciałem tej mniejszej. Wystarczyło przyjrzeć się, żeby zauważyć, że mężczyzna wcale nie miał się lepiej, jakby zaraz miał położyć się obok swojej przeciwniczki.


Tura 24-25
Czas na obronę i atak Kowenu Nocy.

Lyro, odzyskałaś pentakl, a co za tym idzie - możesz czarować bez wcześniejszych trudności. Jeżeli chcesz uciec z pola walki - możesz skorzystać z wyjścia po lewej stronie mapy. Będzie kosztować to Cię dwie akcje. Możesz też spróbować dostać się do swoich towarzyszy po drugiej stronie. Będziesz musiała w takim razie przeskoczyć dwie wyrwy, analogicznie do Judith i Astarotha. Po wyjściu za mapę potrzebować na to będziesz dwóch akcji.

Kowen Nocy:
Penelope: -1/159 (-120 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 115/170 (-40 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)

mapka:

Czas na odpis 15.02 23:59

Pokiwała głową.

Wiedziała, jak obsługiwać kompas — wiedziała też, co poczuła w dłoni wraz z nim. Pentakl załaskotał — stęskniłeś się? —  a ona zacisnęła na nim mocniej dłoń, jakby bojąc się, że mężczyzna zmieni zdanie.

— To idź po miecz i walcz z tym wrogiem — dodała, jakby na pożegnanie, mijając mężczyznę. Ona nie myślała już o walce; jedynie o tym, jak do cholery ma dostać się do Setha i Penny, bez oślepienia się przy okazji. Zrobiła więc kilka kroków bliżej, wciąż poza obszarem, który wydawał jej się narażony na działanie rytuału i—

Niech Lilith ma nas w opiece, pomyślała.

— Sanaossa — powiedziała, gdy zawiesiła ponownie pentakl na szyi, ukrywając go bardzo dokładnie pod warstwą ubrań. Miała nadzieję, że chociaż trochę uda jej się obudzić panią Bloodworth.

— Spirituspuritas — drugie zaklęcie wycelowane było w Setha.

#1 akcja Sanaossa na Penny; korzystam z Ventrifonia
#2 rzut na celność zaklęcia na Penny
#3 akcja Spirituspuritas na Setha

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91, 71, 39

Lyro, po odzyskaniu pentaklu niemalże od razu zabrałaś się za czarowanie. Jeden z czarów poleciał wprost na Penelope, ale ten, który miał trafić Setha, niestety nie nabrał ani grama mocy.

Franku, jeżeli byłeś nieświadomy faktu, że dziewczyna odzyskała swój pentakl, to mogłeś już łatwo domyśleć się, że ponownie weszła w jego posiadanie.

Imani, Judith, obie stałyście przed dwoma wyrwami w ziemi do przeskoczenia. W oddali mogłyście zobaczyć teraz Franka oraz Lyrę. Oboje stali na nogach i nie mogłyście teraz zauważyć, że toczyli między sobą jakąkolwiek walkę. Mogłyście więc się tylko domyślać, co jeszcze nie tak dawno robił wasz sojusznik, że zmusił tamtą dziewczynę aż do takiego krzyku.
Po waszej prawej mogłyście zauważyć miecz.

Judith, grunt po stronie południowej był nieco wyżej, niż po stronie północnej, dlatego skok ten nie przysporzy Ci większego problemu.

Tura 25-26
Czas na obronę i atak Kowenu Dnia

Lecące czary:
Sanaossa na Penelope moc: 91

Judith, ze względu na to, że znajdujesz się nieco wyżej, niż jakbyś była po stronie północnej, nie musisz rzucać na skok, ale jeżeli po wykonaniu go, chciałabyś wrócić na stronę południową, ponownie taki rzut na powodzenie akcji musisz wykonać.

Imani, Judith, przeskoczenie jednej szczeliny, liczy się jako akcja. Nie musicie rzucać na jej powodzenie.

Lyro, leczenie obrażeń nie równa się uleczeniu stanu, jakim jest nieprzytomność postaci.

Kowen Nocy:
Penelope: -1/159 (-120 P, -40 M, migrena, zawroty głowy, ślepota, poparzenia)  - postać nieprzytomna
Seth: -1/169  (-115 P, -5 M, -50 W) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota) - postać nieprzytomna
Lyra: 115/170 (-40 P, -9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Frank: 116/151 PŻ (-35 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)
Imani: 86/146 (-33 M, -26 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności)
Judith: 106/181 (-15 M, -55 P, -5 W, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]

mapka:

Czas na odpis: 17.02 23:59

Dantejskie sceny rozgrywają się za moimi plecami – i jestem ich zupełnie nieświadoma. Gdybym dostrzegła, jak ogień opada, zobaczyła, co się dzieje z Gorsou, pewnie bym nie odeszła. Nie jestem świadoma tego, co zostawiam za swoimi plecami, mając z tyłu głowy tylko niewiadomą.
I wkurwienie.
Obok mnie pojawia się Imani, Sebastian nawet nie próbuje zrównać z nami kroku.
Jasne, została mu przecież jeszcze jedna dziewczyna do obs- nieważne.
W miejscu, w którym zostawiłam Cabota, teraz ziała dziwna pustka. Jakby wyrwa w ziemi i absolutny brak otaczającego go ognia. Zatrzymuję się na chwilę w tym miejscu, ogarniając wzrokiem to, co zostaję. Czyli nic. Nie ma go. Nie ma go nigdzie w okolicy, nie ma też tutaj. Wyrwa przede mną zdradza mi tylko jedno rozwiązanie.
Wpadł tam. Musiał tam wpaść, a my nawet nie usłyszeliśmy.
Przygryzam krótko wnętrza swoich policzków, gapiąc się w to miejsce. Myśli galopują w różne strony – czy mogliśmy mu pomóc? Czy dało się temu zapobiec? Wystarczyło się przecież, kurwa, tylko odwrócić i sprawdzić, i…
Głośne westchnięcie przecina gęstniejącą ciszę, a ja próbuję rozmasować sobie pulsujące bólem skronie. Nie było na to czasu. Każdy dbał o siebie, każdy bronił siebie, żeby tylko wypełnić rozkaz. Każde z nas znało ryzyko i się go podjęło.
Nie życzyłam mu śmierci. Nienawidziłam go, to prawda, ale nie życzyłam mu, aby przedwcześnie spotkał się z Lucyferem.
Ale może tak miało być.
Może Lucyfer bardzo chciał usłyszeć wyjaśnienie, dlaczego jego własny kapłan składa ofiarę w imieniu Frejra.
Niech pozdrowi swoją żonę przy okazji.
— Musimy przeskoczyć – informuję w końcu Padmore, przenosząc spojrzenie na wyrwę, która w drugą stronę okazała się dla mnie wyzwaniem. Nim jednak przyszykuję się do skoku, spoglądam krótko w tył. Sebastian wciąż tam jest i najwidoczniej nie zamierza do nas dołączyć. Zaciskam zęby w przypływie… już nawet nie gniewu, a goryczy.
Jestem naiwna. Strasznie głupia. Nigdy nie był mi pisany, a ja w swojej… nie wiem czym, głupocie? zaczęłam rościć sobie do niego jakiekolwiek prawa. Nigdy nie był mój, nigdy nie będzie i powinnam przestać negocjować z Lucyferem na ten temat. Opowiedziałam się już po jednej stronie, znałam warunki. Na uchylenie ich było już za późno.
Przeskakuję przez wyrwę, lądując na powierzchni, gdzie nieopodal znajdował się miecz Surtra. Jak potężny musiał być to artefakt? I co my z nim, kurwa, mamy zrobić? Nawet nie wiemy, czy Gorsou żyje, Cabot przepadł, zostaliśmy tylko my; ja, Imani, Sebastian i-
Frank.
Wciąż stał na nogach. Nie dał się, chociaż miał przed sobą silną, młodą kobietę – przepraszam, Lyrę – która… szła do swoich towarzyszy?
To nieważne. Nieważne, co zrobią, walka jest już poddana i przesądzona. Niech zabiorą swoich i stąd zmiatają, a my-
— Hej! – drę się w stronę Franka, chociaż nie potrzebuję aż tak unosić głosu. – Zabieraj tego kundla i chodź tutaj! – Pies Cabota najwidoczniej nieświadomy był wątpliwego stanu swojego pana. Kiedy przeskakiwał ze mną na drugą stronę, Hugo został z Frankiem. I nadal czekał.
Czekam na jego decyzję, po czym zerkam na Imani. Zaklęcia lecznicze pomogły jej, wyglądała już całkiem dobrze. Nie tak dawno temu jej stan nie był tak… łaskawy.
— Celermentis – deklamuję, bo cokolwiek nas teraz czeka, z pewnością to nie koniec, a ja czuję, że powoli opuszczają mnie siły. Albo to po prostu nagły spadek adrenaliny. – W porządku? – mówię to ogółem. Do Padmore i do Marwooda.
Nie wiem, co teraz.

Akcja #1: przeskakuję przez jedną wyrwę
Akcja #2: Celermentis | próg: 65 | magia odpychania: +24

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 21

Przechodząc, zerknęła w miejsce, w którym ostatnio widziała Cabota, a także ostrożnie zbliżyła się do wyrwy, aby przekonać się, czy zobaczy coś, co zdradzi, iż Astaroth mógł tam wpaść. Cokolwiek jednak spotkało mężczyznę, nic po nim nie zostało. Żadnych śladów, poszlak... Zastanawiało ją tylko co z jego psem? Czy razem z nim się tu dostał i spadł, czy też ktoś będzie się musiał nim zająć?
A może to było przewidzenie, a mężczyzna pozostał z Frankiem?
Z rozmyślań wyrwała ją Judith mówiąca, że będą musiały przeskoczyć. Imani nie zamierzała się temu sprzeciwiać. Zakładała, że Sebastian wiedział co robi, a ich przeciwnicy byli w stanie uniemożliwiającym dalszą walkę. Wzięła lekki rozbieg i tak jak Carter przeskoczyła wyrwę. Po wylądowaniu na nogach spojrzała za siebie. Miała nadzieję, że nie będą musiały tam wracać. To byłoby zdecydowanie trudniejsze, a Jude już to robiła.
- Hugo żyje? - Padmore zdziwiła się. W oddali widziała tylko jakąś nieznajomą, psa i Franka. Czyli jednak Cabot...
Nie. Nie było ciała, nie było pewności. A nawet jeśli, to najwyraźniej Lucyfer tak chciał. Może to jego ofiara była konieczna, a nie jej. A co do tego, to kobieta postanowiła spróbować doprowadzić do tego, by ten stan pozostał takowym jak najdłużej. - Sanaossa - rzuciła na siebie.

Przeskakuję wyrwę i rzucam na siebie zaklęcie lecznicze.

The member 'Imani Padmore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 68