[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Sob Sty 06 2024, 03:11, w całości zmieniany 3 razy

Franku, poczułeś, że coś materializuje Ci się na łydce. Gdy uniosłeś nogawkę, mogłeś zauważyć, że przyssała się do niej dziwnie wyglądająca pijawka. Ta zdążyła już się przyssać do Twojej skóry i czułeś, że wysysa z Ciebie siły, a nie krew. Świece nagle zapaliły się długim ogniem, gdy skończyłeś inkantacje. Rytuał wyszedł Ci wzorowo, a nawet lepiej. Ty i Twoi sojusznicy poczuliście przyjemne mrowienie, gdy magia przyjemnie otulała wasze ciała, wnikając w nie. Czuliście, jak stężenie mocy w waszych organizmach się zwiększa.

Kowenie Nocy, gdy ruszyliście w stronę waszych przeciwników, mogło wam się zdawać, że w tym całym chaosie płomieni, te nagle ich zakryły. Nie mieliście okazji się temu przyjrzeć, gdyż nagle wasz wzrok został przyćmiony. Widzieliście wyłącznie czerń, którą magia zesłała na wasze oczy. Mieliście jeszcze orientację w terenie, ale to wkrótce mogło się zmienić.

16 tura!

Mistrz Gry wita północne starcie. Będę pojawiać się tutaj po każdej turze ataku. To oznacza, że będziecie dostawać ode mnie posty pomiędzy czasem na odpis każdego kowenu. Tym samym będę wyznaczać czas na odpis tylko dla jednego kowenu.
Proszę, byście zwracali szczególną uwagę na moje adnotacje, postaram się je opisać tak, by nie zostawiały wątpliwości, ale jeśli te się pojawią — piszcie do mnie (najlepiej przez Discord). Mistrzuje oczywiście Blair Scully.

Za sprawą rytuału czerwonego Kowen Dnia jest niewidoczny dla Kowenu Nocy, dopóki pozostanie w jego granicach. Ze względu na krytyczny sukces Franka, Kowen Dnia otrzymuje dodatni modyfikator do rzutów na czary wynoszący 5 oczek. Trwa on, dopóki nie wyjdą z obszaru działania czerwonego rytuału, ale efekt ten zakończy się również samoistnie po 4 turach.

Ze względu na wyższą szybkość Kowenu Nocy, to właśnie oni zaczynać będą atak.

Kowenie Nocy, cierpicie od ślepoty i dopóki ta będzie was męczyć, otrzymujecie -40 do rzutów kością k100.
Modyfikator ma zastosowanie w przypadku wszystkich czarów i ciosów celowanych, ale nie ma zastosowania do czarów działających na obszar. W przypadku wątpliwości proszę o kontakt.
Oznacza to, że wszystkie czary, które oddziałują bezpośrednio na 1 osobę, wymagają odjęcia od rzutu modyfikatora -40.

Franku, żeby zdjąć pijawkę, musisz pokonać rzut na sprawność o progu 60. Rzuty nie sumują się - ze względu na to, że jest małych rozmiarów, wyłącznie jedna osoba może podjąć próbę jej zdjęcia.

Kowen Nocy:
Penelope: 139/159 (-10 P, -10 M, migrena, zawroty głowy)
Seth: 144/169  (-20 P, -5 M) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej))
Lyra: 155/170 (-9 W, -6 M)

Kowen Dnia:
Judith: 176/181 (-5 M, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]
Astaroth: 152/165 (-7 M, -5 P)
Frank: 141/151 PŻ (-10 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)



Trwające czary i rytuały:
Rytuał czerwony moc: 100 [1/4 +5 do rzutów k100 na czary]
Rytuał niebieski moc: 78
Judith - Celermentis 2/2
magiczna pijawka na Franku - 1/3

mapa:

Termin odpisu dla Kowenu Nocy: 7.01 (niedziela) do 18:00. [ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Nie Sty 07 2024, 17:55, w całości zmieniany 1 raz

Przepływ energii był silny, czuła to, musiało się więc udać. Wzięła głębszy oddech nie chcąc się za bardzo napawać swoją potęgą, bo do tej jej było jeszcze daleko, zwłaszcza, że ból głowy przyszedł. Gwałtownie, nagle i prawie odbierając świadomość. Syknęła cicho wiedząc, że będzie zmagać się z migreną przez kolejne dni. Znała ten sygnał, nie raz go doświadczała, gdy używała magii, gdy musiała zadać komuś krzywdę. Nie chciała.
Zbłądzili, byli pod kopytem Lucyfera i nie widzieli innych możliwości. Trzeba było jedynie im wyjaśnić, że leży ich błąd.
Nie był to jednak czas na to.
Nie dzisiaj.
Teraz miała zadanie do wykonania. Już miała podbiec bliżej, przełamać swoją niechęć do bezpośredniego starcia, kiedy wzrok zaczął ją zwodzić. Na początku wszystko się rozmyło, jakby stała za szybą, po której spływa strumień wody, a potem nie widziała już niczego.
-Udał im się rytuał...Oślepili nas. - Powiedziała zatrzymując się w połowie ruchu. Nie panikowała, daleka była od tego. Doświadczenie życiowe mówiło jasno, muszą wyjść poza działanie magii. Wystawić się jak kaczki na ostrzał, ale wtedy będzie wstanie zdziałać coś więcej. Teraz to oni mieli przewagę, widzieli ich, oni zaś nie. Nie chciała używać teraz żadnych zaklęć w obawie, że zrani swoich. Gniew w niej narastał.
Mogli się poddać. Odpuścić. Takim ruchem wskazali zaś, że chcieli zadać im rany, a być może zabić.
Czy jej własne skrupuły były dla niej przeszkodą, kiedy oni takowych nie mieli?
Ruszyła przed siebie, starając się iść prosto. Pamiętała, że w tym kierunku nie ma żadnej szczeliny, żadnego zapadliska, którym mogła by zginąć.

|Poświęcam całą akcję na wyjście z kręgu czaru. Przemieszczam się o 4 pola.

Nadzieja  kosztuje niewiele; i w paradoksie swojej ceny zawodzi, bo Priestley zaciskając palce próbuje dodać sobie siły i zasklepić rany - swoje, pani Bloodworth; ale poza inkantacją wypowiedzianą w tło nie dzieje się nic. Nie dzieje się też nic, kiedy ciche słowa i ciche spojrzenie zyskuje Vandenberg.
Szlag.
Gdyby mieli czas na wypowiadanie przekleństw, Seth wypowiedziałby ich całą setkę, stworzył kwiecisty wiersz i—
Ciąg dalszy nastąpi, bo kiedy nie dzieje się nic, nie za jego sprawą, płomienie wydają się wydzielać dziwny dym, a później z tego dymu powstaje wielka czerń. Gęsta i duszna jak smoła, boląca tak, jakby ktoś właśnie zamykał ich w pomieszczeniu gazowej komory albo skazywał na nieznane dotąd męczarnie. Przez jakiś czas wydaje mu się, że nie widzi nawet własnych dłoni, wyciągniętych przed horyzont wzroku w narastającej panice. Czy one też nie widzą? Czy ślepota zakryła tylko jego powieki?
— Lyra? Pani Blood... — kiedy odwraca się wokół własnej osi, próbuje wykryć ich obecność; przez moment nie jest nawet pewien, czy dźwięk przedrze się przez ciemną zasłonę — zostaje im słuch i instynkt. Intuicja i ta pieprzona nadzieja.
Zaufajcie Lilith.
— Nie oddalajcie się, musimy iść naprzód — cokolwiek naprzód oznaczało i cokolwiek naprzód było — Ruszam do przodu, chodźcie za mną, patrzcie pod nogi — miecz był gdzieś przed nimi, Zuge była gdzieś przed nimi — cel; on był tylko i zawsze gdzieś przed nimi.
Przed nimi też piekielne płomienie, przed nimi szczelina w spękanej ziemi, przed nimi Kowen, który otrzymał łaskę wściekłego Surtra; wysłanie ich wszystkich do diabła wydawało się rozbrajająco adekwatne.

poświęcam akcje na wyjście z okręgu; przemieszczam się o 5 pól (4 + 1 za szybkość) w to miejsce

Nastała ciemność.

Wraz z ciemnością, uderzenia niespokojnego serca wybrzmiewają mocniej. Wspomnienie ostatniego razu, gdy wzrok odmawiał współpracy, skradało się do jej umysłu, ale szybkim pokręceniem głową podjęła się próby wytrzepania ich na zewnątrz.

— Jestem — odpowiedziała, słysząc głosy ich towarzyszy.

Do przodu, tak. Do przodu, bo przecież nie do tyłu.

— Uważajcie na płomienie — ostrzegła ich, idąc tam, gdzie pamiętała, że był przód. Przemieszczała się, aż przystanęła, tchnięta przypływem inspiracji. Może to góra powinna przyjść do Lilith.

Pomyślała o kobiecie, którą rozpoznała w przeciwnej drużynie. Zastanawiała się, co mogła tam robić — jak uzasadniała słuchanie Lucyfera, dla którego była z pewnością jedynie narzędziem do powielania swojej armii? Matka mogłaby jej zaproponować znacznie więcej, niż—

— Dlaczego się chowasz? — tym razem mówiła głośniej; niepewna, gdzie konkretnie znajduje się kobieta, ale z pewnością mogła już ją usłyszeć. Powinna już ją usłyszeć. — Znów się spotykamy, gdy umiera Upadły. Może powinnyśmy wybrać się po prostu na kawę?

Może wtedy nikt nie będzie musiał umierać?

Jeśli kobieta ją słyszy, to nie powinna mieć już wątpliwości, że mówi do niej. Skoro Lyra mogła ją rozpoznać, to ona również. Teraz przyszedł czas na magię; na intencję.

— To ty jesteś prawą ręką Gorsou, prawda? Podejdź do mnie, to porozmawiamy jak kobieta z kobietą.

Głosem rozsądku zajść można daleko — głosem lamentu liczyła, że kobieta zajdzie do zasięgu ich wzroku. Obietnica pokojowych pertraktacji nie powinna jej zbytnio odrzucać — chyba że jedyne, po co tu przyszła, to rozlew krwi. W przeciwnym wypadku powinno to dla niej brzmieć rozsądnie.

akcja lamentowanie Judith: 29 (24 SW + 5 bonusy wynikające z ekwipunku); próg 40-59 (60-79)
poruszam się jednocześnie o dwa pola do przodu (jeden dodatkowy ze względu na posiadany poziom szybkości) i ląduję tutaj

dla czytelności Mistrza Gry i współgraczy, lamentowane kwestie pisane będą kursywą

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 18

Penelope, Seth, ruszyliście naprzeciw, zostawiając w tyle Lyrę, ale czerń spowijała waszą wizję dalej. Seth, wyczułeś pod nogami coś, co mogło na pierwszy rzut przypominać piasek. Ten znajdował się pomiędzy kamienną posadzką, a Twoją podeszwą. Gdyby nie warunki, w których się znajdowałeś, może nie połączyłbyś go z mieszanką do rytuałów. Teraz mogłeś być jednak pewien, że jest to właśnie ona. Butem na próżno mogłeś szukać świec - ten, kto odprawił ten rytuał, posprzątał po sobie, choć gruba warstwa prochu świadczyła, że właśnie dopiero w tym momencie znalazłeś się w jego przybliżonym centrum. Dalsze granice są wam nieznane.

Lyro, z twojej krtani nie wydostał się ani kwant magii. Kobieta, do której się zwracałaś, pozostawała głucha na Twój lament.

Tura pojedynku 1/2

Na potrzeby pojedynku każda tura będzie dzielona na akcję obrony i ataku (w każdej takiej akcji możecie wykonać dowolną akcję, która nie musi być oparta na obronie lub ataku). Trwa akcja Kowenu Dnia w turze 1. Po wykonanej akcji obrony Kowenu Dnia ma on akcję na atak (rozpoczynający turę 2). Można dodać 2 posty, można 1 (i w nim zamieścić wszystkie akcje).

Kowenie Nocy, w wyniku działań Kowenu Dnia, dalsze granice niebieskiego rytuału pozostają dla was niejasne, a tym samym męczy was dalej ślepota, co objawia się tymi samymi modyfikatorami ujemnymi, co było wspomniane we wcześniejszym poście.

Judith, działanie Celermentis kończy się po Twojej akcji obrony.

Po wykonanej akcji obrony Kowenu Dnia ma on akcję na atak (rozpoczynający turę 2). Ewentualny atak w akcji obrony dotrze do ofiary równolegle z akcją podjętą w akcji ataku

Kowen Nocy:
Penelope: 139/159 (-10 P, -10 M, migrena, zawroty głowy, ślepota)
Seth: 144/169  (-20 P, -5 M) (rozcięcie na brzuchu; złamany kieł (3 górny po prawej), ślepota)
Lyra: 155/170 (-9 W, -6 M, ślepota)

Kowen Dnia:
Judith: 176/181 (-5 M, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]
Astaroth: 152/165 (-7 M, -5 P)
Frank: 141/151 PŻ (-10 M, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)



Trwające czary i rytuały:
Rytuał czerwony moc: 100 [1-2/4 +5 do rzutów k100 na czary]
Rytuał niebieski moc: 78
Judith - Celermentis 2/2
magiczna pijawka na Franku - 1-2/3

mapa:

* Kowen Dnia, jeśli chcecie przemieszczać się tak, by nie zostało to dostrzeżone przez Kowen Nocy, możecie wysyłać mi takie pola w prywatnej wiadomości (zawsze PRZED wysłaniem posta).

Jak zawsze, jeśli jest potrzebny post uzupełniający (np. stosujecie ciekawe i nieprzewidziane opcje obrony i chcecie wiedzieć, czy zadziałały, można poprosić o post uzupełniający).

Czas na odpis 8.01 18:00

Nadchodzili.
Byli coraz bliżej. Mogłam lepiej dostrzec ich twarze, które mówiły mi dokładnie tyle, co nic. Znajdowali się w coraz bliższej obecności, a ja mogłam tylko zapamiętać rysy ich gęb. Po co? Nie wiem. Nie wiem, kim byli, ani czego chcieli. Nie wiem też, dlaczego tak bardzo zależało im na tym mieczu. Dlaczego jej, tej cholernej przywódczyni, która rzucała w pierwszym odruchu zaklęcie śmiertelne na Gorsou, tak bardzo zależało na mieczu.
Mieczu, który nam się należał.
To był prezent od Surtra dla nas. To my wytrzymywaliśmy stężenie magii podczas przypływu rytuału. To ja ustrzeliłam tego pieprzonego Białego Łosia, którego magia pomogła wyjść Surtrowi z więzienia. Nie prosiliśmy o niego, a jednak go dostaliśmy, bo Surtr docenił nasze poświęcenie. Należał nam się jak ślepej kurze ziarno.
Wybacz, Xander.
Nie znałam ich. To było najgorsze, co mogło wydarzyć się na polu bitwy. Nieznajomość. Niewiedza. Ale był wróg znacznie gorszy niż wszystkie te.
Widziałam już z daleka, że weszli na teren rytuału. Widziałam ich zagubione spojrzenie, gdy spadła na ich oczy ciemność. Czy było mi do śmiechu? Ani trochę. Pomimo sugestii Gorsou, nie w mojej naturze jest lekceważenie wroga. Nawet z heretyckimi bredniami w głowie, których nakładła im ta kobieta. Biedne dzieci.
Minus Bloodworth.
Spojrzałam jedynie kontrolnie na Franka, kiwając mu głową, aby dał znak, gdy będę mu potrzebna.
Atak nie nadchodził. Parli do przodu, jakby w nadziei, że może opuszczenie tego skrawka ziemi im pomoże odzyskać wzrok. Ale nie wszyscy.
Lyra. Tak zwrócił się do niej ten chłoptaś, bo przecież wiedziałam, która to jest Bloodworth. Lyra została w tyle, podnosząc głos na tyle, abyśmy ją usłyszeli. Nie rozumiem tylko, dlaczego zwraca się do mnie.
Przez większość czasu nawet nie wiedziałam, do kogo dedykowane jest to przemówienie. Do Franka? Może, może był kiedyś profesorkiem tego dzieciaka. Do Cabota? Może go znała z czarnych mszy z ambony. Ale do mnie?
Nie miałam z nią nic wspólnego, poza tym, że byłam, tak jak ona, kobietą. Nie wiem też, czemu założyła, że jestem prawą ręką Gorsou. Chciała mi popieścić ego? Kiepska strategia. Oczywiście, da się to zrobić, naturalnie. Ale najpierw jednak trzeba wiedzieć, gdzie dotknąć. Skąd miała to wiedzieć ta dziewczynka, skoro mnie nie znała?
Zachęcała do negocjacji. Przypominało mi to rozpaczliwe prośby zdychającego Frejra, ale nie zamierzałam tego mówić na głos.
Nie zamierzałam mówić na głos również tego, że skoro przyszli tutaj negocjować, to zaczęli dość chujowo. Wymownie mój wzrok wędruje w stronę ogrodzonej ogniem przywódczyni ich Kowenu, a ostatecznie na łydkę Franka, na której uczepiła się pijawka. Mają mnie za głupią, że pomyślę, że ten robaczek przyssał się do niego przez przypadek? Może mistrzem magii natury nie byłam, ale wiedziałam, który rytuał daje takie właśnie skutki. I jak się one kończą.
Plus dla nich, że, w odróżnieniu od tamtej kobiety, nie próbowali go zabić.
Jeśli przyszli tutaj negocjować, to zaczęli naprawdę chujowo.
Trzeba ich sprowadzić na właściwe tory.
Dosłownie.
Dlatego zerkam krótko na Franka, potem na Cabota, i chwytam za pentakl.
— Satago.
Nie celuję w żadnego z nich. Celuję o wiele dalej, o czym przecież wiedzieć nie mogą.

Rzucam zaklęcie: Satago | próg: 50 | magia odpychania: +24 | bonus: +4
Nie-akcja: do czaru dorzucam celowanie (III)

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 67, 83

Widok zagubionych w mroku ludzi działa niczym plaster. Frank obejrzał dobrze ich sylwetki. Młody chłopak, młoda dziewczyna i ona — Penelope. Jak mogła dać się skusić fantazjom tamtej kobiety? Jak mogła odsunąć od własnego serca Lucyfera? Gdy przed paroma tygodniami rozmawiał z Sebastianem nad sensem tego wszystkiego, spodziewał się, że wyznawcy Lilith to dzieci. Tymczasem w jej stoickiej sylwetce dostrzegał kobietę, którą przecież dobrze znał. Poczuł, jak coś przyssało się do jego łydki, a jedno spojrzenie w dół wystarczylo, by zorientować się, że magiczna pijawka nie da mu spokoju. Wystarczy chwila i zasłabnie. Chwila i walka, która miała mieć tutaj miejsce, do której przecież szykował się od wielu lat, skończy się w ciemności.
Lyra, wspomniał młody chłopak o kobiecie, która zaczęła mówić, kierując słowa do Judith. Nie odezwał się ani słowem, ba! Nie spojrzał nawet w tamtym kierunku, pozwalając Carter być po prostu sobą. Prowadzenie z nimi rozmów w takim środowisku wydawało się nieroztropne. Przechylił się lekko, by złapać za odwłok pijawki i wyszarpać ją z własnego ciała, lecz nim tak się stało, ciążące w kieszeni lusterko dało o sobie znać kształtem i wagą. Było jak niezapominajka. Jak zawiązana na supeł trąba słonia. Na krótki moment wzrok Marwooda spoczął w ziemi pod sobą, dostrzegając resztki świec. Ciężki oddech i obietnica pójdziemy do Nieba. Pójdziemy i znajdziemy tego śmiecia, a potem spalimy go ogniem Piekielnym. Nienawidził siebie, nienawidził życia. Nienawidził faktu, że Gabriel tak wiele zmienił w tym świecie, że teraz zatrucie magiczne było przekleństwem dla czarowników wszelkiej maści. Że nie mogli żyć w spokoju i w zgodzie. Że potrzeba ukrywania się doprowadziła do tamtej krwi w obrazie Winnifred. Pociągnął mocno za tył pijawki, próbując siłą zerwać ją z własnego ciała i jeśli tylko misja się powiodła, zdeptać pod twardym roboczym butem.

Akcja #1 - zrywam pijawkę z łydki, st: 60

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 62

Ten but przeszedł kilometry, żeby Surtr mógł poskromić Frejra. Przeszedł przez pnącza i grotę, gniótł pod sobą szyszki i patyki, a teraz pijawki. Znów poczuł, że siła zbiera się w starczym ciele, gdy odwłok magicznej istoty trzymany w ręce zniknął pod podeszwą. Magia natury, przecież to znany rytuał. Przynajmniej teoretykom magii. Cząsteczki i sieci zielonkawych połączeń formułujących energetyczne stworzenie, którego jedynym sensem istnienia jest wykończyć nosiciela. Pasożyt. Nie był pewien, kto zesłał na niego tę zbrodnię, ale domyślić się było łatwo. Widział w tle jak Penelope odprawia rytuał, wiedział przecież, że niewielu dorówna jej w znajomości tej dziedziny. Drżące nozdrza nabrały powietrza, a Frank czuł przepływającą moc.
— Lucyferze, obdarz mnie swą siłą, bo w twoim imieniu pragnę zwyciężać — nie było tylko formułką wypowiedzianą w myślach, a modlitwą.
— Nitratosugero — rzucił czar.
Przecież nie po to, by zabić, nawet jeśli zaboli. Tak jak zabolał upadek z Nieba. Jak bolała zdrada.
Potrzebowali przewagi. Gorsou walczył z tamtą kobietą. Sebastian i Imani zniknęli z pola widzenia, lecz przecież nacierała na nich trójka. Potrzebowali przewagi, a nie ma większej niż nauka.

miejsce rzucenia czaru wysłane na PW do Mistrza Gry
korzystam z Krystalizacji (+10), bonusu za k100 na rytuał (+5) i magii wariacyjnej (+25)

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 79

Frankowi udaje zerwać się pijawkę. Całe szczęście, nie chciałabym podchodzić do próby ocucenia go. Może mamy niezbędne środki, ale byłoby to marnowanie czasu. Również niezbędne, ale na luksus jego nadmiaru nie możemy wszyscy narzekać.
Dlatego nie czekam dłużej.
— Prohibere – deklamuję, wpatrując się w Bloodworth znajdującą się znacznie bliżej. Nieco dalej jest jeszcze jedna kobieta, która siłowała się z własną charyzmą. Szkoda, że mnie nie zna. Może poszłoby jej lepiej. – Membrana – kolejne zaklęcie pada dalej, na stojącą w oddaleniu młodą kobietę. Prawie mi jej szkoda. Poniekąd nie jej wina, że dała się omamić obcej kobiecie.

Prohibere | próg: 65
Membrana | próg: 65
Rzut 3: celność Membrany
Bonusy: +24 | +5

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 78, 36, 83