First topic message reminder :

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Uderzyłeś się w głowę, zabawne. Naprawdę zabawne. Jeśli Mahomet nie może przyjść do góry, to góra, upadając z impetem o ziemię, spadnie dupą prosto pod nogi Mahometa.

Daniel nie myślał jeszcze o bólu; na niego czas przychodzi w tej minucie pomiędzy wyjściem z samochodu a wejściem do domu. Dokładna minuta — sześćdziesiąt sekund — aby pozwolić sobie na wykrzywienie twarzy, niemy krzyk w zaciśnięte na twarzy dłonie, by potem nawet mięśniem nie ruszyć, gdy Carol rzuci mu się uradowana na szyję. Wróciłeś, powie, jakby to było zupełnie oczywiste.

Teraz Daniel myślał tylko o tym, że typowi—typu—kutafon się to po prostu należało.

— Jakieś mądre uwagi? — dopytał, satysfakcja byłaby większa gdyby; gdyby nie gryząca w tył głowy myśl, co zrobił z bronią, którą jeszcze kwadrans temu wymachiwał przecznicę dalej. Zamiast tego leżał dwadzieścia—coś centymetrów od jego butów. Przypięte do spodni były kajdanki, ale skoro obecność pentakla była gwarantowana, to ich założenie nic Danielowi nie gwarantowało.

Rosaspina i na przeprosiny to parsknięcie zamaskowane kolejnymi słowami.

— Na posterunku będziesz przepraszać. Za oskarżenia o plakat w szczególności — funemeum.

Jak działa, to działa. Jeśli nie zadziała, to—

W samochodzie dzisiaj posiedzi trzy minuty.

Rzut: k100 + 20 (próg powodzenia: 65)
PŻ: 161 PŻ

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 89

Mieszanie w to Mahometa to zbędna przesada — gdyby wieczorne ucieczki przez Sonk Road były złe, Lucyfer inaczej by świat urządził.
— Życzy pan sobie skatalogowane w porządku alfabetycznym, chronologicznym czy według zasad aleksandryjskich? — uniesienie głowy nad bruk było pomysłem — o tym, że złym, przekonał się dwa centymetry nad powierzchnią przekształconych w zjeżdżalnię schodów. Magia znów zawiodła; przez zmęczenie, katastrofizm skulony w obtłuczonym ciele, czystego pecha albo szczęście głupiego. Nad filozoficznym wydźwiękiem przebiegu tej nocy zastanowi się później; kiedy będzie o kilka stanów przedzawałowych i kilka kilometrów bliżej domu.
— Pierwszy raz mógłbym uznać za przypadek — hipotetyczny potencjał ucieczki obumarł razem z dyskiem, który chrobotał i bolał, jakby wypadł z przeznaczonego mu miejsca. Z prychającym śmiechem pútsos nad głową nie ucieknie daleko. — Drugi to ewidentna kradzież dorobku intelektualnego.
Czyjego? Tego nie był pewien; najstarsze czary używane po dzień dzisiejszy ewoluowały przez ostatnie wieki; gdyby tylko mógł zerknąć do Opracowań Nomenklatury Łacińskiej, geneza zaklęcia, które wybrzmiało po raz trzeci — działając po raz pierwszy — ułatwiłaby zrozumienie niuansów niezbędnych do prawidłowego—
Ores, od sznurów wolał kajdanki, odrobina skupienia.
— To fragment, w którym recytuje pan moje prawa.
Dźwigając się z ziemi — wygodne miejsce niewiecznego spoczynku — zabrzmiał na kogoś, kto ma w tym doświadczenie. Milczenie trwało sekundę i zapadło tylko po to, by mógł przechylić głowę w bok i dać magii ostatnią szansę.
— Ranavenena.
Szept i czar — oba wymierzone w samego siebie.

PŻ: 94 PŻ
Rzut: k100 + 15 (próg powodzenia: 75)

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 3

— Teraz to pan, a szkoda, że tam taki grzeczny nie byłeś — zawsze robili się potulni, gdy metalowe bransoletki zgrzytały im na nadgarstkach. To nie ja, pomyliłeś się, koleś.

Brzmiał na mądrzejszego, niż wyglądał. Pierdolony nerd, prawdziwie rzadki okaz na ulicach Sonk Road. Skoro jednak był taki mądry, to dlaczego nie zatrzymał się, gdy Daniel — niezwykle grzecznie — prosił, aby się zatrzymał? Niektórzy rozumieją tylko jeden język i nie był to język miłości.

Angielski być może też nie; w czymkolwiek rzucał te swoje wcześniejsze uroki. Ten ostatni brzmiał jak coś, co zrobiłby tylko ostatni płaz.

— To fragment, w którym jesteś, kurwa, aresztowany — obszedł go od tyłu, decydując się to, co każdy rozsądny czarownik wykonałby w pierwszej kolejności. Odkrywając kołnierz odzienia wierzchniego delikwenta, rozpiął z jego szyi łańcuszek z pentaklem. Dłoń położył mu na ramieniu, krokiem znajdując się znowu przed nim i pochylając się, w mroku wciąż nie dostrzegając zbyt wielu szczegółów twarzy. Burmistrz ewidentnie oszczędzał na ulicznym oświetleniu w Sonk Road.

— Masz prawo zachować—

Zawahał się. Sznury trzymały go bardzo dobrze w pozycji nieszkodliwej, ale zawodowy nawyk nie pozwalał zignorować tlącego się w myśli ostrzeżenia. Dłonie zaczęły odpukiwać miejsca, gdzie pod sznurem znajdowałyby się kieszenie kurtki.

— milczenie. Co z nią zrobiłeś?

Zabieram panu Zafruru pentakl, więc rozmawiamy jak cywilizowani ludzie.

Podejrzenie stało się ciałem i zamieszkało między nami — federalni w zderzeniu z brukiem Sonk Road, tracą zdrowe zmysły
— Tam, czyli gdzie? — od początku nie było mu do śmiechu, teraz zaczęło — ta rozmowa do złudzenia przypominała poranne próby konwersacji z Perseusem, który wraca do domu po całej nocy w rozgłośni i czajnik nazywa garnkiem z dzióbkiem. — Jeśli to scenariusz mógłbym przysiąc, że już się spotkaliśmy—
Brakuje w nim baru, drinka i papierosowego dymu.
Dwie z trzech tych rzeczy nie mogły się wydarzyć, ostatnia nie doszła do skutku przez podstępny atak z zaskoczenia i furiata, który bez wylegitymowania podawał się — kluczowe w wersji, którą przedstawi przed sądem — za federalnego.
— Za co dokładnie?
Za co tym razem? Odwrócenie głowy w ślad za agentem było jednym z dwóch ruchów, na jaki pozwalały ciasno splecione sznury; drugi to łagodne uniesienie brwi, zważywszy na okoliczności.
Chciałby powiedzieć, że to pierwszy raz w życiu, kiedy pozbawiono go pentakla.
— Áde gamísou! To leży poza twoją jurysdykcją — ręka na ramieniu, spojrzenie w głąb duszy i przelotna myśl, że kiedyś to już grali; w kinie zwanym życiem niektóre z seansów wyświetlano zbyt często. Ktoś inny próbowałby się wyrwać, ktoś winny próbowałby uciekać, ktoś nierozsądny wykorzystałby moment na sprawdzenie trwałości federalnego nosa z greckim czołem.
Ktoś, komu świat od dawna rzucał kłody pod nogi — śliskie schody pod dupę — nauczył się przyjmować los ze spokojem.
— Panie władzo, podobne ekscesy dopiero po drugiej randce — napięte pod niechcianym dotykiem mięśnie stężały jeszcze mocniej; implikacje kolejnego pytania wymiotły okruchy uśmiechu z kącików ust. — Z kim?
Jeśli była to pogoń za mordercą, problem ma całe miasto; ten nadal był na wolności.

Teza wracała do formy hipotezy. Grecy w zderzeniu dupą z własnymi schodami, potrafili kopać dziury w chronologii wydarzeń. Był bardzo zadowolony z siebie, jak na kogoś, kto został a) bez pentakla, b) związany.

— Nie uderzyłeś się w łeb, obrona na amnezje w sądzie nie przejdzie — nie dojdzie do żadnego sądu, to po pierwsze. Daniel doskonale o tym wiedział. Żadna Judge Judy nie będzie słuchała o lecących w Sonk Road zaklęciach, które jednak są kluczowe dla całej opowieści o tym, jak kolega został aresztowany. W takich momentach żałował, że nie dołączył do—

— Zaczniemy od najfajniejszego — napad z bronią, potem stawianie oporu przy aresztowaniu.

Trochę mocniejsze szarpnięcie za trzymane ramię, obcy pentakl zaciśnięty w pięści. Wciąż był rozgrzany od magii, która przed chwilą przez niego przepływała. Teraz jedynie drgała pod skórą Daniela. Zastanawiał się, co by się stało, gdyby ktoś miał na sobie dwa. Ojciec go kiedyś o to spytał. Nie wiedział wtedy, nie miał zamiaru przekonać się teraz.

— Ucieczka z miejsca zdarzenia, napaść na funkcjonariusza — dziesięć lat temu za ostatni komentarz też mógłby być w Maine aresztowany. Teraz, z kimś innym po drugiej stronie i z pentaklem w ręku, mógłby dostać za to w twarz. Miał szczęście; niektórzy federalni miewali poczucie humoru.

— Po? — bezczelne, uśmiechać się w zaułku w Sonk Road. — Randka trwa do—

—śniadania, skończyłby, gdyby było rano i gdyby nie bolesne pieczenie podbródka, którym przyrżnął w czyjeś płaskie schody.

— Nie z kim, a z czym. Chyba że jesteś jednym z tych świrów, którzy nazywają swoją broń kobiecym imieniem. Niech zgadnę, Mary—Ann?

Przeciągał to; zupełnie niepotrzebnie. Zrezygnowane westchnięcie, aby otworzyć dłoń i pomachać zabranym artefaktem mu przed twarzą. Obietnica oddania czy niepotrzebne chełpienie się, że mu go zabrał?

— Słuchaj, jest późno, mam do kogo wracać do domu. Powiedz, gdzie wyrzuciłeś broń, żeby nie znalazł jej rano jakiś dzieciak, któremu zbyt mocno dokuczają w szkole, a spędzisz miłą noc na komisariacie. Albo, możemy poczekać na gwardię, jeśli wolisz.

Filozofia upadku wsparta na dwóch filarach — a) jeśli upadłeś, ale żyjesz, nie upadłeś dość mocno b) zawsze możesz upaść niżej.
— Nic straconego — panta rhei, wszystko płynie; szczególnie myśli w głowie, która pobolewała zdecydowanie lżej od obitych pleców i pospolicie stłuczonej dupy. — Jeśli sądzi pan, że naumyślnie nie uderzę czołem o schody—
Byleby tylko uniknąć aresztu — tę część wygodnie przemilczał — zastanów się ponownie.
Domniemany federalny nie wyglądał na kogoś, kto przemęcza się myśleniem; o ile wygląd można ocenić po półmroku w miejscu twarzy. Domniemany federalny nie zachował się tak, jak zrobiłby to każdy małomiasteczkowy funkcjonariusz w zderzeniu z grecką filozofią otwartości.
Hypóthesis — poza Saint Fall poznał świat.
Thesis — mówił za dużo.
— Hm — napad z bronią w ręku brzmiał męcząco; oznaczał planowanie, cel i w pierwszej kolejności — zakup broni. Orestes miał przy sobie portfel, w portfelu zdjęcie Perseusa, przedarty na pół bilet na Paryż, Teksas i sześć dolarów w dwudziestopięciocentówkach. Broni nie stwierdzono.
— Hm — ucieczka z miejsca zdarzenia — pod warunkiem, że był nim brudny chodnik w Sonk Road. Napaść na funkcjonariusza — to akurat zabawne.
Samoobrona, ilíthios, to słowo, którego szukasz; napomknie o tym Czarnej Gwardii pomiędzy rozstawianiem świec i usypywaniem pentagramu do rytuału retrospekcji.
— Hm? — uniesiony podbródek i pierwszy przejaw zaskoczenia — z obitym tyłkiem na twardym bruku nic nie powinno zdumiewać. Nic, poza federalnymi, którzy nie potrafią kończyć — w szczególności własnych, pociągniętych złotą farbą rad.
— Gdybym wierzył w broń, nazwałbym ją Sokrates — hipnoza z pomocą pentakla nie zdała się na wiele — albo wręcz przeciwnie, była skuteczna na tyle, by rzekomy przestępca zaczął mówić martwymi językami.
Nigdy nie sugerował ludziom, że są głupi; zaledwie stwierdzał fakty.
— Èhn mónon a’gathòn eî’nai, tī̀n e’pistī́mīn. Kaì èhn mónon kakón, tī̀n a’mathían* — poruszenie nadgarstkiem upewniło go, że posiada dość swobody w dłoni, żeby—
— Nie sprawdziłeś z tyłu, pod kurtką.
Natura i palce nie lubiły pustki.

*jest tylko jedno dobro, wiedza, i jedno zło, ignorancja.

Pomysłowości nie można odmówić nawet zwykłemu przestępcy w zaciszu zaułka. Obrona na niepoczytalność; na działanie pod wpływem; na uraz głowy, bo upadli na własnoręcznie wypłaszczone schody. Ktoś będzie musiał je naprawić. Ktoś, czyli on, bo w przeciwnym wypadku gwardia będzie—

Charlie będzie wkurwiony, to na pewno. Kryminalista siedzący beztrosko na ziemi z pewnością nie miał w sobie nawet grama poczucia odpowiedzialności, czy potrzeby posprzątania po sobie. Rzadko miewali.

— Lavat Lebetes — wymamrotał pod nosem, jakby wyrzucał z siebie ciche kurwa, idziemy tu znowu, patrząc na wypłaszczone włoskimi zaklęciami schody. Cofnięcie rzuconego nonire nie będzie specjalnie proste, a dużo też zależało od tego, jak mocne zaklęcie rzucił przeciwnik.

Czas porównać, kto ma większego pentakla.

Rzut: k100 + 20 (próg powodzenia: 100)

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 6

Kto ma południowy akcent, dwa pentakle i właśnie rzucił najbardziej żałosną próbę odwrócenia zaklęcia, jaką widział ten zaułek?

Prawidłową odpowiedzią, niestety, nie było ten aresztowany.

Gdybym wierzył; to uniesienie brwi, w broń, to ciche ke? z ust. Sokrates to jaki jebany nerd, wypowiedziane w myślach.

— Nie miałeś problemów z wiarą w jej istnienie, gdy groziłeś sklepikarzowi — ile warte było czyjeś życie? Dwie paczki papierosów, butelkę burbona i czterdzieści dolarów, które mężczyzna miał w kasie na koniec dnia. Daniel znalazł się w okolicy przypadkiem. Nie, wróć. W okolicy był specjalnie, ale nie w związku z aktywnym napadem z bronią w Sonk Road.

Kolejna obco brzmiąca wiązanka zmusza Daniela do wytężenia swoich zdolności językowych. Były znikome, więc greckie ślaczki uznał za najbliższy substytut.

— Oczywiście, że jesteś pierdolonym Włochem — to był komentarz bardziej do samego siebie, niż delikwenta, gdy instynkt wykorzystania przemocy policyjnej został zagryziony przez strzępki zdrowego rozsądku. Jest magiczny, może pracuje dla Paganini. To byłoby całkiem smaczne aresztowanie, dalej ma kolegów w oddziale przestępczości zorganizowanej w Bostonie. Ucieszyliby się z takiego prezentu.

Może powinien skupić się na tym, co robi, zamiast planować, do kogo zadzwoni z rana. Może powinien zastanowić się dwa razy, przełożyć pentakl kolegi—kryminalisty do kieszeni, nim rękami egzaminował, czy Sokrates naprawdę znajduje się w jego spodniach; rejonach tylnych.

Kto zna wymarły język, stracił jedyny pentakl i próbuje nie uśmiechnąć się z satysfakcją na widok czaru, którego skuteczność okazała się odwrotnie proporcjonalna do głębokości zmarszczki nad nosem rzucającego?
Gdyby powaga zabijała, Orestes Zafeiriou skończyłby ten wieczór z kartoteką grubszą od Batrachomyomachii Homera. Kradzież, napaść z bronią w ręku, stawianie oporu przy zatrzymaniu i — jak orzech w miodzie na wierzchu baklavy — morderstwo agenta federalnego; dowód rzeczowy A? Pentakl w dłoni ofiary. Dowód rzeczowy B?
Odcisk podeszwy na twarzy denata; to byłaby druga — po wezwaniu pogotowia — rzecz, której dokonały w obliczu katastrofy. Za samą sugestię włoskiego pochodzenia, powinien profilaktycznie, po spartańsku, zepchnąć ciało w przepaść.
— Przypomnij mi, co ukradłem i gdzie zdążyłem to ukryć? — okrutnie polubił tę zabawę — gdyby tok myślenia federalnego był serem, zostałby ementalerem.
Bardziej dziurawa była jedynie jego lingwistyczna wiedza.
— Nie tylko rasista, ale też ignorant — w małomiasteczkowej, amerykańskiej mentalności Europa to kraj, Luwr to stolica Francji, a Londyn nie istnieje; jest za to Lądek Zdrój. — Powinienem nosić z sobą kartę bingo, dwa kwadranse w pana towarzystwie i—
Federalny powinien skupić się na tym, co robi, gdzie sięga, czego dotyka i na co się naraża; o ile oklepywanie tyłów w starożytnych polis było przejawem uznania, tak w ciemnej uliczce Sonk Road mogłoby zainteresować instytucję o podobnie brzmiącej wymowie i zupełnie innym przeznaczeniu.
Tam, gdzie powinno objawić się oburzenie — na ustach — zakwitł pierwszy przebiśnieg uśmiechu. Sokratesa nie było; odnalazł się za to dotyk. Odsłonięta dłoń federalnego za podjęty trud zasłużyła na nagrodę — skrępowane sznurami nadgarstki poruszyły się gwałtownie, aż knykcie nie—(nie)dzielnego — dziś była środa — stróża prawa znalazły się w zasięgu pozbawionych rękawiczek palców. Zimny dreszcz na karku nie miał nic wspólnego z marcowym wieczorem; zamknięte powieki nie miały nic wspólnego z twarzą, do której odległość łatwo odmierzyć dwoma pentaklami.
— Ákoue.
Słuchaj; prosił jego czy siebie?

odsłuchanie pana federalnego (próg 20—39) : k100 + 16

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 87

Wysoki (ale niższy od niego), grecki sądzie — proszę winić amerykański system edukacji.

Zanim stwierdził, że broń nie znajduje się również i na zapleczu sklepu kryminalista—z—gatunku—pyskujący, i zanim mógł oburzyć się, że wcale nie jest rasistą, ma kolegę w jednostce, który jest czarnoskóry i był z nim nawet raz na piwie, jego umysł zrobił dziwny fikołek. Dziwniejszy, niż zazwyczaj.

Pięćdziesiąt myśli naraz było codziennością. Ciąg myślowy był nieprzerywalny od kiedy Daniel tylko pamiętał, a w tle zawsze grała jakaś piosenka — tym razem było to Cat People Bowiego — jednak do tej pory nie zdarzyło mu się, aby tak szybki pokaz slajdów kartkował się w jego głowie. Dotyk chłodnych palców na jego nadgarstku było ostatnim, co poczuł, nim fala wspomnień zalała jego świadomość.

Klik. Wizyta u pediatry z wysypką, którą Carol miała na plecach.

Klik. Wybieranie nowego płynu do kąpieli i pełen zdumienia wzrok ekspedientki, gdy pytał ją, czy mają jakiś hiperalergiczny.

Klik. Niedzielny obiad u rodziców, mycie razem z Carol potem naczyń, bo tak się robi, gdy ktoś zaprosi cię w gości.

Klik. Zderzające się ze sobą puchary z piwem, uśmiech Charliego i uniesiona brew Terry'ego.

Klik. Poranne obietnice znad kanapki, ukrojonej w kształt czegoś, co w zamyśle miało być dinozaurem. Obietnice, że w sobotę będzie miał wolne i pojadą na lodowisko, zanim wiosna na dobre je odmrozi. Obietnica przypieczętowana małym palcem lewej dłoni, a więc śmiertelnie wiążąca.

Klik. Najświeższa klisza; ślepy trop osiemdziesięciolatka, który za młodu pracował w kopalni. Jeśli cokolwiek z tego pamiętał, to demencja przeżarła już resztki informacji, które w nim pozostały. Mieszkał nad sklepem, drzwi skrzypiały paskudnie, gdy Daniel zamykał je za sobą, gdy przed twarzą przebiegł mu cień mężczyzny. Kurtka, ciemne włosy i broń ściskana w prawej dłoni. Właściciel, wybiegający w ślad za nim, krzycząc to napaść!

— Proszę zadzwonić na posterunek i przekazać, że agent federalny udał się w pościg za— Cholera, niech pan zadzwoni po prostu! — podejrzany uciekał za pierwszym rozwidleniem, Daniel biegł szybciej, niż zmęczone dniem pracy ciało by chciało. Po pierwszym kręcie miał go jeszcze w zasięgu wzroku; miał go również w zasięgu, gdy ten odwrócił się na jego FBI, stój.

Nie stanął.

Klik. Niewyraźny obraz, znikającego za kolejnym zakrętem mężczyzny. Szybszy bieg przed siebie i rozglądanie się na boki, w której uliczce mógł zniknąć. Rozwiązanie przyszło samo; rozwiązaniem, była grecka sylwetka samotnie stojąca pośrodku zaułka.

Oddech przyśpieszył o dwie jednostki przyśpieszonego oddechu.

— Co ty właśnie—

Urwane pytanie było urwaniem kontaktu skóra—skóra.