First topic message reminder :

Na początku było słowo była ulga.
Subtelny blask pięciu tańczących w półmroku płomieni prowadził magię w nieokreślonym kierunku — rytuały rzucane na człowieka, zgodnie ze stertą ksiąg, które Zafeiriou pochłaniał przez ostatnie dwa tygodnie, miały trudniejsze zadanie. Nie musiały ograniczać się do ściśle określonego terenu chwilę po inkantacji, ale — w przypadku, gdy cel rytuału znajdował się z daleka od pentagramu — część magicznej energii poświęcały na odnalezienie właściwego kierunku.
Coś podszeptywało Orestesowi — i nie była to kwestia słuchania — że ten dotrze do portu bez trudu.
Delikatne szarpnięcie zadowolenia uniosło w górę kąciki ust; uśmiech kołysał się w rytm powtarzanych w myślach słów, gdy perspektywa nowej inkantacji przewyższała potrzebę odpoczynku.
Teraz miało być trudno — teraz, nadal tkwiąc w ukierunkowaniu rytuałów na człowieka, sięgał po wyższą szkołę jazdy.
Ostatnie tygodnie nauki zaczęły wydawać owoce sukcesu; po kilku zaawansowanych — i na dodatek, celnych — zaklęciach, Orestes poczuł się gotów na postawienie kolejnego kroku. Przesuwanie granic własnych umiejętności było biegiem przez płotki wyzwań; Passus Levitas brzmiało na rytuał, którego lekkość mogła tchnąć wiatr w rozpostarte żagle nadziei.
Orestes zapamiętał inkantację przed tygodniem — teraz musiał wypróbować jej skuteczność w życiu. Pośród zakurzonych ksiąg ciężko natrafić na człowieka, dla którego umiejętność tropienia byłaby urozmaiceniem dnia — a później w życiu pojawia się Barnaby Williamson. Wspomnienie celu wciąż było żywe; pod powiekami kołysała się oglądana od ponad dwóch lat twarz — ostatnio nadal zmęczona, ale łagodniejsza na brzegach — która miała otrzymać świeżą dawkę rytualnego wsparcia.
Za jaką cenę?
Fiolet stawianych w rogach pentagramu świec milczał; Orestes w zupełności się z nimi zgadzał.
Ta wędrówka przez rytualne meandry miała być wędrówką w głąb własnych umiejętności — po potężnej dawce teoretycznych informacji, Zafeiriou przekuwał wiedzę na rzeczywistość. Pierwsze wykonanie zaawansowanego rytuału magii wariacyjnej — szczególnie wycelowane w człowieka — powinno spaść na kogoś, kto potrafił udźwignąć magię.
Poniekąd był z niej ulepiony.
— Levitas mihi da, ut supra terram ambulem — słowa płynęły przez ciszę miękką i wyrozumiałą; w ślad za nimi wyruszały intencje — cel, wciąż odległy od pentagramu, musiał wybaczyć ewentualne niepowodzenie.
Orestes robił, co mógł.

rytuał Passus Levitas na Barnaby'ego | próg 55 | k100 + 21 + 1 (rytuał łatwej przewagi)
skutki uboczne | k60 — 19
zużywam fioletowe świece

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 8

--------------------------------

#2 'k60' : 2

Na początku było rozczarowanie.
Fiolet świec milczał wymownie, grzebiąc nadzieje na sukces — po wybrzmieniu ostatnich sylab inkantacji, żaden z pięciu knotów nie zabłyszczał raźno. Magia trwała w bezruchu, uwięziona między słowami oraz athame, a jedynym, na co potrafił zdobyć się grecki głos, było ciche:
— To nic.
To nic — pierwsze próby rzadko kończą się sukcesem.
To nic — nadal miał wiele świec, a energia nie opuściła skutego nagłym stężeniem magii ciała.
To nic — wystarczy wymienić świece, poprawić rogi pentagramu i spróbować znów.
Cierpliwe dłonie zebrały zużyty wosk; być może pewnego dnia otrzyma drugie życie, gdy w Little Poppy zabraknie prądu albo Orestes uzna, że ma dość energii elektrycznej: czas wrócić do uroków średniowiecza. Woreczek z rytualną mieszanką był lżejszy niż kwadrans temu, ale prochu wciąż starczało na poprawki; pogrubione ramiona pentagramu miały być gwarantem lepszego przepływu magicznej energii. Prawdziwe wahanie rozpoczęło się od wyboru świec — fioletowe, ametystowe, śliwkowe; czy to moment na próby wsparcia rytuału świecarstwem?
Dłoń zdecydowała za umysł — wybór padł na fiolet.
Każdy z pięciu rogów otrzymał swoją świecę, by na samym końcu cały pentagram otrzymał Greka — Zafeiriou zatrzymał się w środku usypanego kształtu, z athame w dłoni i niezrażoną cierpliwością w głosie ponownie powołać piekielną moc do życia. Tym razem wolniej, dokładniej, pewniej; inkantacja nie była przecież długa, a twarz pod przymkniętymi powiekami znana, bliska i chcąca przetrwać w świecie, w którym każdy dzień przybierał formę zwycięstwa.
— Levitas mihi da, ut supra terram ambulem — cel rytuału był gdzieś w Hellridge; czy mógł wyczuć (zapewne tak; zbyt mocno przesiąkł ostrożnością, by to przeoczyć), że świeża porcja magii próbowała wydrzeć się z piwnicy Archaios i dotrzeć do niego, nim zrobi to zło?

rytuał Passus Levitas na Barnaby'ego | próg 55 | k100 + 21 + 1 (rytuał łatwej przewagi)
skutki uboczne | k60 — 19
zużywam fioletowe świece

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 60

--------------------------------

#2 'k60' : 37

Wydech wprawił w drganie płomień jednej ze świec; pięć tańczących w powietrzu ogników opowiadało historię triumfu nad niepowodzeniem — opowieść stara niczym świat, ale czy przez to nie nieśmiertelna? Przywołana z piekielnych odmętów energia odszuka drogę do celu sama; Orestes nie zamierzał wchodzić jej w drogę.
Ostrożny krok nad linią pentagramu rozluźnił napięte postronki mięśni — o skuciu w okowach niepewności przekonał się dopiero, gdy ta zaczęła opuszczać ciało. Blask świec dogasał powoli, ciało nadal nie czuło zmęczenia, wzrok sam odszukiwał drogę do kolejnego zestawu świec, a myśli — skupione, sprecyzowane, przygotowane na każde wyzwanie, które mógł przynieść czas — obróciły słowa kolejnej inkantacji. Była trudniejsza, na dodatek o znacznie krótszym efekcie niż  Passus Levitas — tym razem zdecydowanie, kto będzie odbiorcą rytuału, pochłonęło kilka minut przygotowań.
Z ksiąg nie wynikało to jednoznacznie, ale nietrudno domyślić się powiązania; zbyt duże stężenie rytuałów ciążących na jednej osobie mogłoby doprowadzić do podniesienia poziomu zatrucia magicznego. Williamson dziś otrzymał dwie spore dawki — do trzech razy sztuka brzmiało dobrze przy dokładce ciasta, nie porcjowaniu rytuałów.
Zafeiriou do puli przeprosin będzie musiał dorzucić drugiego królika doświadczalnego; wybaczysz mi, prawda?
Lyra — przywołana w myślach z dokładnością do każdego zmierzwionego loka na głowie — nie odpowiadała.
Dłoń mimowolnie sięgnęła po zestaw fioletowych świec; te, które przygotował Barnaby, były cenne — Orestes oszczędzał dzieło świecarstwa na nagłą potrzebę, testy własnych możliwości zasilając powszechnym woskiem. Ustawione w ramionach pentagramu świece wykazywały się cierpliwością; Zafeiriou nie spieszył się z powrotem do wnętrza symbolu ani uniesieniem athame — srebrny przebłysk zatańczył na krańcu ostrza, gdy pewność zastąpiła opieszałość. Pod przymkniętymi powiekami twarz Vandenberg zyskiwała rysy, odcienie, świadomość; magia powinna wiedzieć, kogo szukać, kiedy powietrze wypełni—
— Fluxus magicus, in corpore meo auge et circula.
Trudny, krótkotrwały, warty zaryzykowania rytuał; circulatio Energetica powinno wystarczyć do schyłku miesiąca.
Na wszelki wypadek — gdyby historia miała zatoczyć koło.

rytuał Circulatio Energetica na Lyrę | próg 50 | k100 + 21 + 1 (rytuał łatwej przewagi)
skutki uboczne | k60 — 19
zużywam fioletowe świece[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Orestes Zafeiriou dnia Wto Lis 12 2024, 18:06, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 72

--------------------------------

#2 'k60' : 22

Świeży blask świec opowiadał historię wyważenia — odpuść, Orestes.
Odpuść, zanim magia zrozumie, że nadużywasz jej wdzięczności; zanim kolejny rytuał zbierze krwawe żniwo; zanim słowa ugrzęzną w gardle, a świadomość opuści ciało razem z bolesnym upadkiem na twardą posadzkę. Rozsądek — podobnie jak magia trzech udanych rytuałów — opuściła piwniczkę pod Archaios; wypadła przez drzwi frontowe antykwariatu i wzbiła się w niebo, by opaść na ziemię podczas letnich burz.
Wszystkie oczekiwania — a tych wobec magii wariacyjnej Zafeiriou miał sporo — zostały przekroczone. Dwa piekielnie trudne rytuały odniosły sukces; dwóch piekielnie bliskich sercu ludzi będzie odrobinę bezpieczniejszych.
Dwa plus dwa równa się: jeszcze jeden.
Tym razem nie na człowieka — obawiał się tego momentu; chwili, gdy pasja pożre własny ogon — ale piwnicę. Miejsce, które Percy wykorzystywał do zaklinania, wypełnione było cennymi elementami: misa, olejki, pergaminy, konsekrowane przedmioty, notatki geniusza wciśnięte do szuflady na ostatnią chwilę. Powinni zabezpieczyć antykwariat; po kwietniu ta świadomość z odległego wołania zamieniła się w krzyk prosto do ucha. Niespełna cztery tygodnie temu czytał o rytuale Dobranocki — dziś, po raz pierwszy, w pełni poczuł, że mógłby spróbować.
Jeśli się nie uda, wnioski będą wskazówką przed podjęciem kolejnej próby; gdy podoła—
Williamson na pewno znał kogoś, kto specjalizował się w sublimacji — kryminaliści lubili ulatniać się z miejsc zbrodni, a Orestes kryminalistą — podobno — był.
Fiolet zużytych świec zastąpiły nowe; gdzieś powinien mieć te przesłane przez Barnaby'ego, rzepakowe. Tym razem zdecydował się sięgnąć po łatwe rozwiązania i wybrać śliwkowy odcień. Athame w dłoni układało się wygodnie — uniesione ramię wskazało magii kierunek, kiedy milczenie zastąpione zostało słowami.
— Somnum magicum evocare, intrusum ad somnum coger — wszystko, co wydarzyć się miało od tego momentu, było skierowaną do piekieł prośbą i wycelowanym w piwnicę zamiarem. Magia wariacyjna dopełni zabezpieczenia, które wzniósł Perseus; obronę zaczną od fundamentów i powoli będą piąć się w górę.

rytuał Dobranocka | próg 85 | k100 + 21 + 1 (rytuał łatwej przewagi)
skutki uboczne | k60 — 19
zużywam śliwkowe świece (rzepakowy)
[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Orestes Zafeiriou dnia Wto Lis 12 2024, 18:37, w całości zmieniany 2 razy

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 61

--------------------------------

#2 'k60' : 51