First topic message reminder :

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k20' : 12, 17

--------------------------------

#2 'k100' : 10

--------------------------------

#3 'k20' : 2, 1

Spoza lin ringu sparing wygląda na z góry przesądzone starcie — ile ciosów drobna studentka zdoła wymierzyć leśnemu dziadowi? — ale skupionym na walce stronom nigdy nie chodziło o zwycięstwo (gówno prawda; gdyby Blair wygrała, zatańczyłaby nad powalonym na deski Ronanem). Od pierwszego nabitego Scully siniaka cel był prosty; poprawia kondycji Blair to poprawa kondycji całego kowenu. Ich walka o prawdę wkroczyła na nowy etap — ostatnie starcie pod ziemią zdarło z twarzy całun anonimowości. Wiedzieli, z kim muszą się mierzyć i mogli jedynie domyślać, jakimi umiejętnościami dysponuje gwardzista we wrogich szeregach; praca nad zdolnością walki Blair — poza okazją dla samego Lanthiera na polepszenie celności ciosów; Scully była ciekawym workiem treningowym — to praca na rzecz ich wszystkich.
Matka wolałaby, aby jej dzieci walczyły z sobą na pięści i uczyły przetrwania, niż słowa — i nie uczyły przy tym niczego.
— Scully, mówiłem poniżej pasa, ale bez trwałych uszkodzeń — krótki wydech zamienia się w śmiech; Ronan nie potrafi określić momentu, w którym ulotny zryw wesołości przekształcono w wyznanie. — Planujemy z Jackie córkę.
Nieodpowiedzialnie i egoistycznie; ściągać na niesprawiedliwy świat nowe życie z pełną świadomością tego, że własne wisi na włosku losów całego magicznego społeczeństwa, to nowy przejaw obłędu. Nasilone wrażenie, że kończy im się czas, nie sprzyja czekaniu — za pół roku może nie być rzeczywistości, na którą warto czekać.
Sentyment i rozszerzone ojcostwo na bok — Blair właśnie kontratakuje. Ronan, strzepując z ramienia mrowienie po udanym ciosie, przygotowuje się na kolejne uderzenie; tym razem odsunięcie głowy nie wymaga żadnego nakładu namysłu. Bokserski odruch nie wymaga wysiłku — Lanthier uśmiecha się kącikami ust, kiedy cios Blair spotyka pustkę tam, gdzie moment temu była jego żuchwa.
— Uznam, że usypiałaś moją czujność.
Tak, jak on robi to teraz z jej; pomagają słowa i wprawienie ciała w ruch. Trzy kroki w lewo zmuszają Scully do podążenia za nim po półokręgu, jeśli nie chce stracić Ronana z oczu.
— W prawdziwym starciu ktoś—
Ktoś nie musi zostać nazwany, by Blair wiedziała, że wróg zawsze jest blisko i ma przewagę.
— Wykorzysta moment i zaatakuje dwa razy.
Dokładnie w ten sposób, w który robi to Lanthier.
W ruch najpierw wprawia nogę, podążając za mantrą nauczenia się czegoś nowego; zamiast starego, dobrego sierpowego, używa impetu kopnięcia, które odwzorowuje poprzedni atak Scully i celuje w lewe kolano. Ronan nie czeka, aż noga dosięgnie celu; wykorzystując zniwelowaną odległość między ciałami, wymierza drugie uderzenie — rękawica bokserska mknie w kierunku prawego ramienia Blair i nie zamierza brać jeńców.

cios średni w kolano | próg 60 | k100 + 34
obrażenia | 14 + 2k10/2

cios mocny w ramię | próg 85 | k100 + 34
obrażenia | 14 + 2k10

PŻ: 187 (obrażenia za I turę odejmę po dorzucie k10 Blair)[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Ronan Lanthier dnia Pią Paź 25 2024, 14:15, w całości zmieniany 2 razy

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 37

--------------------------------

#2 'k10' : 8, 10

--------------------------------

#3 'k100' : 68

--------------------------------

#4 'k10' : 8, 10

- Na Lilith... może dałbyś odsapnąć swojej żonie..? Wiem, że to nie z ciebie pasożyt wysysa życie przez 9 miesięcy, ale tak szczerze - nie wystarczy Ci już tych smarkaczy..? - Nie byłam pewna, jak pokaźną gromadkę pociech mają, ale byłam pewna, że jest ona wystarczająco duża. Jedno dziecko da się jeszcze jakoś pogodzić, ale więcej zabiera kobiecie życie. Patrząc na los mojej matki, zdolnej użytkowniczki magii iluzji, fakt, że musiała zrezygnować z pracy w szkółce kościelnej i zmuszona była zająć się domem, był moim zdaniem niesprawiedliwy. Lata lecą, a założę się, że Jackie będzie żałować, że przeznaczyła tyle czasu na ciążę, a tak mało na chirurgię.
Ja nie wyobrażałam sobie teraz, żeby rzucić wszystko i zacząć pluć dziećmi na lewo i prawo. Ja też mam swoje ambicje i plany i nie widziałam powodu, dla którego miałyby być one mniej ważne od tego, co chce robić ze swoim życiem jakiś bliski mi mężczyzna. Ale kim jestem, żeby oceniać..? Może Jackie podoba się bycie inkubatorem.
Nie trafiłam moim ciosem, który miał być na sto procent udany, a Ronan nie zamierzał mi dzisiaj dawać forum. Byłam teraz w najgorszej pozycji, gdy brutalny wielkolud zaczął mnie okrążać. Musiałam podążać, nie miałam innej opcji. Gdy tylko się odwróciłam, to nie brał jeńców i rozpoczął atak w formie kombinacji, którego uniknięcie graniczyło z cudem. Jednakże byłam przygotowana nawet na najczarniejsze scenariusze, bo od początku nie zamierzałam grać fair. Nagle skoczyłam w górę, kładąc swoje rękawice na jego barkach, jakby używając jego cielska jako stabilnego punktu zaczepienia. Nie widziałam już jego twarzy, gdy poleciałam jeszcze wyżej w górę, i spięłam mięśnie w rękach, żeby wybić się przed siebie, jednocześnie go przeskakując. Nie bałam się wzroku nielicznych niemagicznych na sali. Było to do zrobienia przez wyćwiczonego śmiertelnika, ale Ronan wiedział, że ja nie jestem akrobatką.
- W prawdziwym starciu zrobiłabym to - Prychnęłam cicho śmiechem za jego plecami. Krawcowa ewidentnie mnie nie oszukała. Nić w kolorze tango w moich nylonowych legginsach rzeczywiście zadziałała tak, jak miała. Grawitacja nie działała tak, jak powinna, umożliwiając mi ten wysoki skok, a dzięki nici tabaczkowej ubranie mnie nie krępowało, umożliwiając sprawne przeskoczenie mężczyzny. - Cieszę się, że udało mi się rzeczywiście uśpić Twoją czynność - Zamachnęłam teraz się prawą nogą, żeby wykonać kopnięcie z półobrotu w jego bok.

Uznaję, że jednorazowo unikam ciosu przez element zaskoczenia związany z wykorzystaniem efektu nici tango i nici tabaczkowej.
Rzuty
1. zaległe 2k10 na obrażenia
2. cios średni w bok Lanthiera. Próg: 46
3. 2k10 na obrażenia

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k10' : 7, 2

--------------------------------

#2 'k100' : 29

--------------------------------

#3 'k10' : 1, 5

Płytka zmarszczka między brwiami odzwierciedla głębię wypowiedzianych sekundę później słów.
— Odpierdol się od nas i od naszych maleństw, i od nas — powiedzieć, że Lanthier nie był przygotowany na rodzicielskie rady od Scully to nic nie powiedzieć — życie prywatne członków kowenu było tylko i wyłącznie ich sprawą, ale nawet, gdyby Ronan wysilił mózg, nie potrafiłby przypomnieć sobie, żeby Blair kiedykolwiek wspomniała o chłopaku. Dziewczynie? Ulubionym kaktusie? — Mogłem zrobić cię matką chrzestną, ale teraz? Pomarz!
Inna sprawa, że dla rodzica chrzestnego powinni wybrać kogoś emocjonalnie stabilnego i z dłuższą datą przydatności do życia — Scully będzie mieć sporo szczęścia, jeśli dożyje trzydziestki.
Trzy sekundy później Lanthier zmienia zdanie; Blair będzie mieć sporo szczęścia, jeśli dożyje trzydziestki na wolności — manewr z położeniem rąk na barkach i uniesieniem ciała w górę byłby możliwy dla wprawnego cyrkowca—malarza—akrobaty, ale Scully czasem strzyka stawami, kiedy kuca.
To nie sprawność odpowiadała za numer, który pomógł Blair w uniknięciu celnych ciosów; ktoś przyszedł na sparing napakowany magią i nie wahał się jej użyć w klubie, gdzie dwóch niemagicznych szczęśliwie nie zwracało uwagi na wciśnięty w kąt ring — brakuje w tym zestawieniu tylko Gwardii
— Scully, co do chuja? — odruchowo zniżony do szeptu głos nie potrafi zdecydować między naganą, zaskoczeniem, a podziwem — Lanthier obraca się o sto osiemdziesiąt stopni, odkrywając za plecami zadowoloną z siebie Blair. — Rytuał, zaklęty przedmiot, kamień czy nici? Na pewno nie zielsko, kadzidła wyczułbym na milę.
Jackie ma cały gabinet wypełniony ziołami; ich zapach od dawna kojarzy się z domem. Na sentyment nie starcza czasu — Scully atakuje kopniakiem w bok, a Ronan reaguje odruchowo — odskoczenie na lewo nie jest tak widowiskowe jak numer, który przed momentem wykręciła Blair, ale ważne, że działa. Uderzenie znów trafia na pustkę w miejscu, gdzie przed chwilą stał Lanthier; tym razem to jego kolej na uśmiech.
— Udało się? Jesteś pewna?
Nie czeka, aż Scully odpowie — zgięte kolano celuje w jej udo, impet ciosu wykorzystując jako dywersję dla łokcia, który zamierza trafić w lewy bok Blair. Boks nie pozwalałby na takie numery, ale to nie jego ćwiczą; walka wręcz wykorzystywała typy ciosów nieangażujące pięści i Ronan po raz pierwszy czuje, że w tej sferze są ze Scully na tym samym poziomie.
— Kolejny sparing w Cripple Rock, bez świadków.
Przekonają się, jak wysoko potrafi skakać Scully, kiedy w dupę gryzie ją chowaniec Lanthiera.

cios średni w udo | próg 60 | k100 + 34
obrażenia | 14 + 2k10/2

cios mocny w bok | próg 85 | k100 + 34
obrażenia | 14 + 2k10

PŻ: 187 — 7 = 180

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 14

--------------------------------

#2 'k10' : 3, 10

--------------------------------

#3 'k100' : 17

--------------------------------

#4 'k10' : 2, 2

- Matką Chrzestną..? Ej... to jest zajebisty pomysł w sumie. Jak któraś z Twoich córci dorośnie do tej szesnastki, to zostanę jej chrzestną i będzie potem pod moją opieką..! Zrobię z niej moją akolitkę czy coś w tym rodzaju! Przekażę wiedzę, nauczę tego i owego... Tylko ją wyucz posłuszeństwa przed tym, żeby mnie nie wkurwiała za bardzo - W sumie to nie był głupi pomysł, przynajmniej będą mieli pewność, że jeden z ich bachorów wyrośnie na coś porządnego. Ale chyba będą musieli mi wcześniej zapłacić, bo moja wiedza się ceni.
- Widzisz, jaka jestem wysportowana? - Zaśmiałam się teraz pysznie. - Powiedzmy, że to moje umiejętności, Ronanie. - Puściłam mu oczko, ale rękawica znalazła się na udzie, wskazując na nylonowe legginsy. - Nówka sztuka, szyte na miarę przez jakąś tam krawcową. Viktorię, czy jakoś tak... - Wiedziałam już, że zna się na rzeczy, dlatego jak będę potrzebować czegoś jeszcze z magicznej garderoby, to na pewno się do niej zgłoszę.
Lanthier ponownie spróbował wykonać kombinację ciosów, ale tym razem prosta gra nóg i wszystkie nawet nie były blisko tknięcia mnie. Stawałam się coraz lepsza, choć powinnam popracować nad siłą swoich ciosów. Teraz była okazja.
- Uh, dziwna propozycja... czterdziestoletni chłop chce spotkać się ze studentką w lesie, w celu pobicia jej..? Czy to nie jest coś, co powinnam w tym momencie zgłosić do odpowiednich służb? - Krótka gadka w celu rozproszenia go i przystąpiłam do kontrataku. Tym razem chciałam obić mu gębę. Taki miałam kaprys. Lewy prosty poleciał w jego nos, a prawy sierpowy zbliżał się zaraz do jego policzka. Jak mi to wyjdzie, to już będę wygrana. Chyba.


1. cios średni w twarz. Próg: 46
2. 2k10 na obrażenia
3.cios średni w szczekę. Próg: 46
4. 2k10 na obrażenia

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 95

--------------------------------

#2 'k10' : 6, 5

--------------------------------

#3 'k100' : 41

--------------------------------

#4 'k10' : 5, 1

Zależność prosta jak konstrukcja śrubokręta — im dłużej Blair mówi, tym mocniej Ronan zaczyna powątpiewać w jej (i własne) zdrowe zmysły.
— Wiesz co, Scully? Przy tobie zaczynam kwestionować wszystko, co wiem o życiu.
Jeszcze kilkadziesiąt sekund temu był przekonany, że Blair niczym go nie zaskoczy; a teraz? Napędzane magią akrobacje to tylko gra wstępna do metod wychowywania młodzieży — Lanthier zyskał właśnie pewność, że nie dopuści Scully w zasięg rozbestwionych wrzasków własnych dzieci; i bez wpływu Blair bywały nieznośne. Wyobrażanie sobie, co wyrosłoby z nich, gdyby miała na nie stały wpływ, zaczyna go przerastać — skupienie wymyka się poza liny ringu i za kilka chwil Ronan zapłaci za to w walucie wpierdolu.
Teraz mięśnie szukają chwili wytchnienia; umysł ma w tym zdecydowanie mniej szczęścia.
— Vittorię L'Orfevre? — brwi wędrują w górę, pięści trwają na wysokości klatki piersiowej — Lanthier nie opuszcza gardy, chociaż zaskoczenie robi z jego twarzą coś dziwnego; Scully nie wygląda na typową klientkę Torii. Po pierwsze — nie jest bogata; po drugie — Ronan nie potrafi wyobrazić jej sobie w kolekcji oferowanej przez Vittorię. Po trzecie — patrz punkt pierwszy. — Wtedy, w kwietniu, przeszyła moje ubrania. Zamierzałem zbadać grunt i przekonać się, czy byłaby gotowa podążyć za Matką, ale—
Krąg to śliski grunt. Toria była godna zaufania, ale myślała biznesowo — finalnie wybrałaby to, co najbardziej opłacalne dla niej samej.
— Niektórzy nie muszą wiedzieć o kowenie, by mu się przysłużyć.
Przyjaciółka rodziny, znajoma sprzed lat, dłużniczka Ronana; istniało wiele argumentów, dzięki którym Lanthier mógł zalać Torię zamówieniami z ramienia kowenu i uniknąć niewygodnych pytań. Blair słusznie poruszyła temat — powinni skupić energię na budowaniu siatki rzemieślników; to kwestia na najbliższe spotkanie.
Teraz jedynym skupiskiem energii są niedorzeczne słowa Scully i zaskoczenie Ronana — te pierwsze wytrącają tego drugiego z równowagi na tyle skutecznie, że zbyt późno dostrzega pędzący w swoją stronę cios. Unik kończy się fiaskiem; pięść Blair opada na nos Lanthiera — gdyby włożyła w to więcej siły, wyszedłby stąd ze złamaną chrząstką.
Dziś łamie mu tylko dumę.
— Kurwa mać, Scully — drugie uderzenie w wykonaniu Blair rozmija się z policzkiem o centymetr; musiała źle obliczyć kierunek, w który odskoczy głowa Ronana po pierwszym ciosie. Pulsujący ból nie powstrzymuje słów — Lanthier mówi, bo z oddychaniem chwilowo niezbyt mu po drodze. — To ci się udało.
Ciekawe, czy równie skuteczna będzie z obroną.
Słowa nadal unoszą się w powietrzu, kiedy kontratak spada poniżej pasa; zamiast pięści, Ronan używa kolana — cały impet rozpędzonej nogi mknie w kierunku prawego uda Scully z prostym zamiarem zadania Blair bólu na tyle silnego, żeby nie próbowała kolejnego akrobacyjnego popisu.
Tym razem Lanthier nie da się zaskoczyć.

unik | próg 168 | 59 + 34 = 93 | nieudany
cios mocny w udo | próg 85 | k100 + 34
obrażenia | 14 + 2k10

PŻ: 180 — 14 = 166

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 86

--------------------------------

#2 'k10' : 10, 5

Ronan mógł mi wiele zarzucić, ale na pewno w głębi duszy nie zakwestionowałby faktu, że z pewnością gdybym musiała, to bym wyszkoliła [nie tylko magicznie] bandę jego smarkaczy. Miałam dużą wiedzę na temat teorii magii i magii iluzja, która z każdym miesiącem mojej edukacji zwiększa się nieustannie. Mimo że ewidentnie miałam mało cierpliwości, w szczególności do dzieci, to byłam pewna, że gdybym się postarała to Ronan doczekałby się małej Blair Lanthier jeżeli chodzi o wybitne umiejętności magiczne.
- Twoja strata... a raczej twoich pociech... - Teatralnie westchnęłam, słysząc jego reakcję na moją propozycję, a ja ponownie uniosłam rękawice do gardy.
- Chyba tak. Tak mi się zdaje. - Prawdą było to, że nie wyglądałam na typową klientkę tego butiku, ale nie znaczyło to wcale, że nie było mnie stać na jej produkty. Nie założyłabym z pewnością rzeczy, które są wystawione tam na witrynie, ale szyte na miarę według mojego stylu jak najbardziej były akceptowalne. - Moim zdaniem warto spróbować. Jak nie jesteś wcześniej pewien osoby przed wprowadzeniem jej w wiedzę tajemną, to wystarczy rytuał Pactum Mortiferum. Jeżeli oczywiście umiesz dobrze ułożyć przysięgę tak, aby druga osoba nie złamała jej przy lepszej okazji -Mówiłam cicho, żeby żaden niemagiczny nie podsłuchał. Było to solidne zabezpieczenie w momencie, gdy musimy dbać o dyskrecję, a obietnica nie ma żadnych ograniczeń.
- Ha! Jak to jest dostać od baby! - Triumfalny uśmiech pojawił się na mojej twarzy, gdy udało mi się przywalić mu w ten wielki nochal. Zaśmiałam się przy tym głośno, gdy Lanthier zajęty był ogarnięciem. - Hasta la vista, skarbie! - Byłam tak zajęta świętowaniem, że nawet nie zauważyłam, kiedy zdążył wrócić do swojej bojowej postawy.
Jego noga nagle uniosła się i wymierzył niebywale silnego kopniaka w moje udo. Byłam taka zszokowana obrotem tych spraw, że zanim podjęłam próbę zablokowania jego ciosu, ten dotarł do mnie. Całkowicie straciłam kontrolę nad nogą, która w impecie uderzenia straciła równowagę, a ja po prostu cała poleciałam jak fizyczny wektor na ziemię, przywalając tym samym głową o matę. Huk rozległ się po sali, zwracając wszystkich uwagę na scenę, w której to Ronan wyżył się na biednej dziewczynie. Leżałam tam w ciszy jeszcze przez chwilę w całkowitym szoku.
- Ała... - Wydusiłam z siebie, gdy powietrze wróciło do moich płuc. - Kurwa... Pojebało Cię?! - Uniosłam teraz swój wściekły wzrok w stronę Ronana, który ewidentnie się zapomniał, że walczył tylko na niedoświadczoną dziewczynę. Uniosłam jedną rękawicę, żeby pomasować sobie bok głowy, w który się uderzył, zastanawiając się, czy boli mnie bardziej ona, czy wcześniej uderzone udo.


blok nieudany
PŻ: 158 - 29 P - 5 W za uderzenie głową o matę = 124

Bokserki ring nie pomieści wiele faktów, ale ten kluczowy — Scully i magia iluzji lubią się aż za bardzo — przemawia na korzyść magicznych (nieprzewidywalnych) Blair. Na własnej skórze noszą ślady wspomnień z końcówki kwietnia; odciśnięte na skórach R przypomina każde udane zaklęcie, które przecinało powietrze w starciu. Blair miała wysoką statystykę skuteczności czarów i pełną świadomość, że musi popracować nad sprawnością — stąd ten ring i regularny oklep w cenie spotkania.
Konspiracja zniżonego tonu żongluje nazwą rytuału, który Lanthier dopiero po chwili potrafi dopasować do dziedziny magicznej; Scully to kolejna członkini Kowenu zgłębiająca tajniki tej konkretnej magii — chyba każdy z nich wyciągnął wnioski po starciu w podziemiach.
— To magia odpychania, nigdy nie miałem z nią po drodze — może pora to zmienić; może najwyższa, kurwa, pora przyswoić więcej, niż tarcze obronne z liści i świńskie ogonki magii wariacyjnej. Vandenberg zaczęła naukę w nieokreślonym momencie przeszłości — teraz Scully przyznawała to samo.
Lanthier nie wie, kogo miały za korepetytora, ale jego zaproszenie musiało zgubić się między skrzyneczkami. Zaniedbane edukacje i przeoczone okazje po chwili wypadają z niego razem z bólem; obity nos pulsuje w rytmie krótkich wdechów i utrudnia trzeźwą ocenę sytuacji — to pierwszy błąd. Drugi — dramatyczny w skutkach — kończy się posłaniem na dechy. Gdyby ten sparing był prawdziwą walką, sędzia zacząłby odliczanie; od zdecydowania, czy doszło do nokautu, boksera oddziela pięć sekund.
Tyle, że Scully to nie chłop, nad którym Ronan może stać z obitą mordą i uśmiechem ukrytym za ochraniaczem na zęby; to metr sześćdziesiąt—coś kurdupla.
— O kurwa.
Huk unosi się nad ich głowami i, prawie na pewno, pod płatem czołowym Blair; Jackie urwie mężowi łeb, jeśli Scully dozna wstrząsu.
— Przepraszam!
Wściekłe spojrzenie nie należy do trupa — to chyba dobrze — tylko przytomnej i otrząsającej się z szoku dziewczyny. Siła impetu uderzenia wgniotła ją w deski; Ronan najwyraźniej odkrywa w sobie wrodzony talent do kickboxingu — koszt samorozwoju wyceniono w obolałym ciele Scully.
— Jesteś cała?
Dłoń, wyciągnięta w kierunku rozłożonej na łopatki Blair. nadal ma na sobie rękawicę; tylko od Scully zależy, czy będą kontunować.

Uśmiecham się pod nosem, jak Ronan beznadziejnie tłumaczy się ze swojej nieudolności. Fajna historyjka, dla naiwnych...
- Nie było Ci z nią nigdy po drodze? Przecież to najczystsza forma tego, co używasz każdego dnia. - Oczywiście, że chodziło mi o magię. Dziedzina odpychania to w skrócie energia, która nie jest poddana żadnym udziwnieniom, którymi ją nieustannie poddajemy. - Nie bądź ignorantem, Ronan... Masz dopiero czterdzieści lat... - Zarechotałam teraz głośno, ponownie stawiając swoją gardę w gotowości.
Gdy leżałam na ziemi i nie było już mi tak śmieszno, jak jeszcze przed momentem, przyjęłam pomocną dłoń od mężczyzny, który chciał mi połamać przed sekundą nogę. Z trudem się podniosłam, wciąż masując bok głowy, targając miejscowo włosy.
- Kurwa... Czuję się jak podłoga w taksówce... - Wyjąkałam, cała czerwona. Kolor mojej twarzy nie spowodowany był wstydem, czy chęcią płaczu. Byłam wkurwiona jak nigdy. Chciałam wbić mu moją rękawicę prosto w jego zęby, ale się powstrzymałam. Koniec końców miał na sobie ochronę Lilith. Matka nie byłaby zadowolona, gdybym go rozszarpała jak jakaś śmierdząca śledziem syrena. W skrócie - miał szczęście, bo dziś nie będzie dzień, w którym to osieroci swoje smarki. - Ale z ciebie zjeb - Wysyłam mu wrogie spojrzenie, ograniczając mój krwawy monolog w myślach do wypowiedzenia tego krótkiego zdania. - Następnym razem... następnym razem cię rozjebie - Właśnie teraz przyznałam mu tytuł zwycięzcy. Zdobyty identycznie nieczystą grą, jak moje potraktowanie go jak kozła, którego przeskoczyłam. - W Cripple Rock. Wszystkie chwyty dozwolone - Nie przyjmowałam odmowy, gdy zdjęłam z włosów gumkę, rozpuszczając ją. Nienawidziłam przegrywać, więc nawet przy takiej nierównej walce dupa mnie piekła niemiłosiernie. Bez słowa spojrzałam się na niego ostatni raz i opuściłam urażona ring, kierując się w stronę szatni.

zt