First topic message reminder :

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Sob Sty 06 2024, 03:11, w całości zmieniany 2 razy

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

- Co z nim..? i jak ty się trzymasz? - Zwróciłam się teraz do Lili zmartwiona stanem obojga moich sojuszników. Miałam nadzieję, że z Ronanem wszystko w porządku. Musiałby być to cios dla jego dzieci, jakby po prostu nie wrócił do domu.
W momencie, gdy stałam nad dylematem, czy powinnam rzucić leczenie na Lilę, czy zająć się pnączami, zobaczyłam scenerię zza ściany ognia. Negatywne emocje zmieszały się we mnie. Gniew, smutek, wstręt, to wszystko właśnie miało dać teraz swój upust:
- Nie dotykaj jej! - Wrzasnęłam drżącym się głosem do Gorsou. Nie mogłam znieść tego obrzydliwego widoku. - To była twoja żona... Nie musiałeś tego robić - Zamiast odbijać czar, mógł go zablokować. Odbicie go musiało wiązać się z większymi trudnościami, ale wciąż zdecydował się właśnie w ten sposób zakończyć jej żywot, ale czemu teraz się nad nią użalał? Chciałabym jej dać pochówek, na jaki zasługuje, bez zbędnego dotykania jej ciała przez ludzi jego pokroju. Oby żałował tej decyzji do końca swojego życia. - Po prostu... zostaw ją i idź zabrać ten miecz... - Zebrałam się na ostatnią prośbę w jego kierunku. Kowen Nocy nigdy nie wybaczy im tego ciosu
- Sanaossa - Rzuciłam jeszcze w stronę Lili, żeby doprowadzić ją do stanu, w którym to będzie w stanie czarować.

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 84

Blair, byłaś już tak blisko drogi ucieczki, ale zamieszanie dookoła i jeden cel — plecak Lili — skutecznie odwróciły cię od biegu w stronę wyjścia. Poprawnie rzucone Dormi chwyciło plecak z dna rowu i ten już gnał w twoją stronę.
Wrzask w stronę obcego mężczyzny, który jeszcze przed chwilą tkwił za ścianą ognia, nie spotkał się z żadną reakcją z jego strony. Nie spojrzał nawet w twoim kierunku, zupełnie zapatrzony w nieruchomą sylwetkę kobiety, która przewodziła Kowenowi Nocy. Lilo, Sebastianie, wy również mogliście to dostrzec. Gorsou zupełnie ignorował wszystko, co w otoczeniu, zbyt zapatrzony w Zuge.

Lila, desperacka prośba na pewno została usłyszana przez mężczyznę, który zabrał twojemu towarzyszowi pentakl. To czy zamierzał jej wysłuchać, mogło zależeć tylko od niego. Resztką sił zaczęłaś przeciągać Ronana w swoją stronę, ale jak długo byłaś w stanie to robić? Droga w każdą stronę wydawała się zbyt trudna, a ty opadałaś z sił. Twoja próba uleczenia samej siebie nie zadziałała, ale zza siebie słyszałaś głos Blair, niepewna, czy czar do ciebie doleci.

Sebastianie, twoje towarzyszki podążyły w stronę miecza, którego obronę nakazał wam Gorsou. Wokół nigdzie nie było Astarotha, a na polu bitwy została kobieta, która znów chciała, byś oddał zgubę jej prawowitemu właścicielowi.

Judith, Imani, przeszłyście dalej, za pierwszą ze szczelin, mając miecz już niemal na wyciągnięcie dłoni. Wokół nie było Gorsou, a ostatnie co słyszeliście z jego strony to potężny czar obronny. Sebastian został na polu bitwy, ogień wokół stopniowo opadał, ale szczeliny na ziemi wyglądały na szczególnie niebezpieczne. Mogłyście pozostać przy mieczu lub podążyć dalej, wprost w stronę Franka i Lyry.

Tura 25/26
Sebastianie, jeśli chcesz dołączyć do Imani i Judith, podobnie jak w ich przypadku, będzie cię to kosztować akcje (zgodnie z mechaniką poruszania się).

Judith i Imani, wyszłyście poza obszar mapy i wasz następny post powinien pojawić się w tym miejscu. Mistrz Gry dziękuje za wspólną zabawę.

Blair, nie wykonałaś rzutu za celność. Zrobiłam to za ciebie - udane.

TURA 24: obrona Kowenu Dnia
Lecące czary/ataki:
Sanaossa w Lilę (moc: 84)
Dormi na plecak (moc: 50)

Kowen Nocy:
Blair: 66/149 (migrena) (-73 P, -10 M) [-5 do rzutu kością k100]
Lila: 36/161 (-85 P, -10 M) [-45 do rzutu kością k100]
Ronan: 0/183 (-168 P, -20 M) [-45 do rzutu kością k100]

Kowen Dnia:
Sebastian: 115/181 (-25 M, -21 P, -20 W, migrena, zawroty głowy)
Astaroth: 137/165 (-7 M, -20 P)

Trwające czary i rytuały:
Leviora - Blair
Leviora - Lila
Rytuał zielony (moc: 118) (Pnącza 3/10, pż: 10)
Ramuscomm - Ronan (moc: 106) (-40 do korzystania z rąk)
Chowaniec - Imani (gęś) (5-0/5) (siła: 4, szybkość: 16)
Perculsus (Judith) - Lila (moc: 92) (3-0/3)

Termin odpisu dla Kowenu Dnia: 17.02 (sobota) do 23:59.

Mapka:

Sebastian zauważa spojrzenie Judith, ale nie poświęca myśli próbie jego interpretacji. Dzieje się zbyt dużo, by miał teraz czas rozwodzić się nad tym, dlaczego tym razem Carter coś nie pasuje. Umyka mu, że może chodzić o Lyrę, że przecież nie wspominał słowem o niej. Zresztą, nawet gdyby wspomniał, nie powiedziałby przecież w czym rzecz. Jest za wcześnie. Wpierw musi sam w pełni zrozumieć, co to oznacza i… zmierzyć się z przekazaniem tej rewelacji swojej córce. Z którą nie tylko nie zaczął na dobrej stopie, ale która należy do grupy czarowników, mających za ambicję przeszkodzić Lucyferowi (najwidoczniej) i może nawet pozabijać członków Kowenu Dnia. Cóż, jeśli idą za przykładem swojej przywódczyni, to mordercze instynkty nie stoją nawet pod znakiem zapytania.
Imani i Judith wycofują się w stronę, z której jakiś czas temu przyszła ta druga. Sebastian zostaje jeszcze, przyglądając się opadającym płomieniom. Jego uwagę od tychże na moment odwraca ciemnoskóra dziewczyna, zwana – jeśli dobrze pamięta – Lilą.
— Oddam — zapewnia spokojnie. — W swoim czasie. — Tu dyskusja się kończy, a on wraca spojrzeniem do płomieni, które odsłaniają coraz więcej, aż w końcu ukazują dwie sylwetki. Odetchnięcie ulgi opuszcza niemal bezdźwięcznie płuca Sebastiana. Lucyfer ponownie triumfuje, a ta, która chciała działać przeciw niemu i przeciw swoim pobratymcom, poległa w słusznym wyroku.
W tym czasie młode dziewczę przed nim, wciąż na kolanach, wykonuje sekwencję ruchów, która znów przyciąga do niej spojrzenie Verity’ego. To szuka przez chwilę sensu w jej ruchach, w niepotrzebnym, dramatycznym geście. Za komentarz służy jedynie drobne uniesienie brwi. Nie poświęca jej dłużej niż kilka sekund zainteresowania, bo wciąż próbuje dostrzec szczegóły tego, co rozgrywa się za płomieniami.
Gorsou jest wymęczony i sam najwyraźniej ledwie trzyma się w pionie, ale ta zamarła sylwetka, ten wyraz twarzy – całe jego oblicze ma w sobie coś osobliwego, można to dostrzec nawet pomimo rozmazanych sylwetek i zatartych szczegółów. Sebastian widział w swoim życiu wielu wymęczonych, umierających ludzi – to, co maluje się w postawie prefekta, to coś innego. Widział ludzi żegnających swoich bliskich i takich, którzy musieli podjąć wybór, w którym nie było dobrych opcji. Ten rodzaj bólu odcina się specyficznym piętnem na człowieku.
Sebastian marszczy lekko brwi, nie rozumiejąc. Gorsou się bronił, musiał zrobić to, co zrobił. Czy żałuje tej kobiety, czy może modli się właśnie o zbawienie dla niej? A może dzieje się coś jeszcze innego? Płomienie nie pozwalają dostrzec szczegółów.
Wtedy odzywa się Blair Scully. Krzyczy do Gorsou i wygaduje…
Głupoty?
Żona?
To prawda? Dlaczego Gorsou uznał ten fakt za zupełnie nieistotny? Dlaczego im nie powiedział? Kobieta, z którą walczył, to jego własna żona? Przecież…
Gorsou nijak nie reaguje, jakby świat poza nim i Zuge nie istniał.
Dziewczyny poszły do miecza, ale muszą wiedzieć jak go zabezpieczyć i co właściwie mają z nim zrobić. Astaroth zapadł się pod ziemię, być może dosłownie – wszystko na to wskazuje. On i pies – nie ma po nich śladu. To nie czas, by Gorsou rozklejał się nad truchłem zdrajczyni. Potrzebują go.
— Gorsou! — Głos Sebastiana jest donośny, choć nie można go nazwać krzykiem. W głosie nie pobrzmiewają rozkazujące tony, mimo że ten jest twardy. Gdy zwraca się do prefekta, ma w sobie przede wszystkim szacunek i pokorę. — Potrzebujemy cię tutaj, powiedz, co dalej — prosi, choć nie jest pewien, czy prefekt zdecyduje się zareagować. Jego zamarła poza ma w sobie coś dziwnego. — Potrzebujesz pomocy? — dopytuje, bo może on potrzebuje ich bardziej niż oni jego.
Nim zyskuje odpowiedź, skupia swoje spojrzenie na dwóch sylwetkach i próbuje jeszcze dostrzec, czy przypadkiem prefekt nie jest w trakcie jakiegoś zaklęcia. Czegoś. Czegokolwiek, co wytłumaczyłoby racjonalnie jego zachowanie. Facet ma przecież głowę na karku i żelazne nerwy, Sebastian nie potrafi i nie chce uwierzyć, że stracił poczucie rzeczywistości, bo się rozkleił.
— Quidhic. — Jest świadom, że śladów magii będzie wokół mnóstwo, jeśli więc zaklęcie daje efekt, Sebastian próbuje wyłapać konkretne szczegóły pomiędzy Gorsou i Zuge.

Akcja: #1 k100 - Quidhic | próg: 35 (60-25) / #2 k100 - percepcja | mod.: +39 (+20 percepcja, +19 talenty)

Proszę o uzupełnienie.

The member 'Sebastian Verity' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 24, 23

Widzi, że czar nie formuje się w pożądanej formie, a więc nie próbuje dopatrzeć się niczego, bo i nie ma ku temu podstaw. Mógłby spróbować raz jeszcze, ale ponieważ padły już pytania, postanawia poczekać na odpowiedź Gorsou, nim podejmie kolejne akcje. Zamiast tego, próbuje wpłynąć na własne ruchy, gdyby zaistniała za chwilę potrzeba szybkiego przemieszczenia się – czy to do prefekta, czy też do Judith oraz Imani.
— Celermentis.

Ponieważ Quidhic nie wychodzi, proszę zignorować rzut na percepcję, który był zależny od czaru. Zamiast tego:
Akcja: Celermentis na siebie | próg: 40 (65-25)

The member 'Sebastian Verity' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 57

Sebastianie, krzyk w stronę Gorsou na niewiele się zdał. Chociaż mężczyzna znajdował się w odległości, z której prawdopodobnie byłby w stanie usłyszeć twój głos — zupełnie na niego nie zareagował. Ściskał w rękach ciało Zuge — Lilo, Blair, wy też dokładnie to widziałyście. Cała jego postura wyrażała ból.
Szybkie sprawdzenie śladów magii niestety nie zdało się na nic — a może po prostu w otoczeniu było ich zbyt dużo? Rytuały, pozostałości czarów, dziwna przestrzeń, w której żywota dokonał Frejr i ten ogromny miecz. Szczelina w ziemi aż zionęła ogniem — całe to pomieszczenie było magiczne. Nie potrzebowałeś czaru, by o tym wiedzieć, byście wszyscy o tym wiedzieli. Rzucony przez ciebie czar na siebie samego został wchłonięty przez twoje ciało.

Lilo, zmęczenie, jakie wymogło na tobie przesunięcie ciała Ronana oraz cały ten pojedynek, skutecznie dawało ci się we znaki. Odległości od jednej i drugiej ściany były zbyt dalekie, a ty ledwie dyszałaś. Czar, który posłała w ciebie Blair, dotknął twojego ciała, a ty poczułaś, jak natychmiastowo oparzenia po sznurze zaczynają się delikatnie goić, chociaż wciąż było zbyt daleko, by można było stwierdzić, że jesteś w doskonałym zdrowiu.

Blair, byłaś w nieco lepszej, ale nieidealnej kondycji. Plecak, który chciałaś do siebie przyciągnąć, wyleciał z rowu i teraz to ty byłaś w jego posiadaniu. Oficer, który stał się twoim wrogiem, nie atakował was już.

Wystarczyło, byście wszyscy spojrzeli znów w stronę Gorsou i Zuge, by dostrzec, jak jego ciało kuli się, jakby kierowane w stronę ciała kobiety. Nie minęła sekunda, gdy tym coś wstrząsnęło, jakby skurcz albo delirium. Nieznaczne, ale wykrywalny ruch wprawił Zuge w drgawkę. Klęczący przy niej człowiek przez krótki moment nie zauważył tego, aby potem otworzyć szerzej oczy i krzyknąć do Verity'ego:
— Miecz!

Tura 26/27

TURA 26: obrona Kowenu Nocy
Lecące czary/ataki:
-

Kowen Nocy:
Blair: 66/149 (migrena) (-73 P, -10 M) [-5 do rzutu kością k100]
Lila: 65/161 (-56 P, -10 M) [-5 do rzutu kością k100]
Ronan: 0/183 (-168 P, -20 M) [-45 do rzutu kością k100]

Kowen Dnia:
Sebastian: 115/181 (-25 M, -21 P, -20 W, migrena, zawroty głowy)
Astaroth: 137/165 (-7 M, -20 P)

Trwające czary i rytuały:
Leviora - Blair
Leviora - Lila
Rytuał zielony (moc: 118) (Pnącza 3/10, pż: 10)
Ramuscomm - Ronan (moc: 106) (-40 do korzystania z rąk)

Termin odpisu dla Kowenu Nocy: 19.02 (poniedziałek) do 22:00.

Mapka:

Depresyjna atmosfera otoczyła nasz kowen, gdy jego przywódczyni wyzionęła ducha. Co teraz? Była naszą łączniczką, drogowskazem, matką i wszystkim innym, czego akurat potrzebowaliśmy. Teraz leżała bezruchu w jaskini, gdy jej los nie powinien się tak skończyć. To ona miała iść po prawicy Lilith, gdy ta zejdzie na ziemię. A teraz..? Co powinniśmy zrobić?
Czar trafił w Lilę, a ta od razu wydała się być w nieco lepszej formie. To dawało mi nadzieję, że uda się wyprowadzić Ronana stąd cało.
Nagle Zuge zaczęła się ruszać. Raczej dostała dziwnych spazm. Przerażenie zmieniło się w zachwyt, gdy doszło do mnie, że kobieta żyje. Gorsou też to zauważył, gdy krzyknął do gwardzisty, żeby poszedł po miecz.
- Ona żyje! Szybko, pnącza!  Pilaignis! - Rzuciłam czar, zaraz go powtarzając, celując w pnącza. Miałam nadzieję, że Lila zrobi to samo. Cała motywacja wróciła, choć obawiałam się, że Zuge nie będzie w stanie dalej walczyć.

2 x  k100 - dwa pilaignis w pnącza modyfikatory: + 1 - 5. Próg: 40

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 25, 69

Poświęca chwila na dokładne przyjrzenie się twarzy gwardzisty. Niebieskim oczom, krzywiźnie nosa i linii szczęki zapamiętując każdą rysę, łącznie z blizną w okolicy jednego z oczu. Może i przystali na jej prośbę, jednak nie ufała gadziemu językowi. Niech się chełpi i pyszni, los się w każdej chwili może odwrócić.
Przeciągnięcie Lanthiera z dala od płomieni nie było łatwe, ale się udało. W trakcie poczuła dotykające ją zaklęcie - oparzenia już tak nie piekły, choć obite plecy wciąż bolały. Dobrze wiedziała, że nie da rady przenieść go dalej. Przeciwnicy skupili się na mieczu, a gwardzista uparcie tkwił przy nich. Pilnował? Niepotrzebnie.
Spojrzała w stronę Zuge i jej przeciwnika. Mężczyzna zdawał się...
- Zuge...  - dostrzegła też i drgawki. W przeciwieństwie do Blair wcale nie była pewna, czy kobieta żyje. - Spiculospeculum! - rzuca zaklęcie słysząc wołanie Blair. - Spiculospeculum! - jeszcze raz, z rozpędu, z potrzeby powodzenia; musiały pozbyć się cholerstwa, którego pozbyć się nie potrafili ci, którzy sami je sprowadzili.


rzut 1 i 2: Spiculospeculum (65)= K100 + (23 - 5)

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 99, 28

Drgawki Zuge zmotywowały was do działania. Lilo, Blair, nie zamierzałyście odpuszczać, jeśli istniała szansa, by wyjść stąd żywymi, należało ją wykorzystać.
Kula ognia już zmierzała ze strony Blair do pnączy. Lilo, ty obserwowałaś jak wysokie i wyjątkowo ostre kolce wysuwają się z ziemi, mając odebrać im ostatnie tchnienia.

Zuge wciąż trzęsła się, a mężczyzna, który trzymał ją w dłoniach, nie wiedział, jak zareagować. Wszyscy mogliście zaobserwować, jak próbuje znaleźć sobie czas na reakcję, a tuż po własnym rozkazie rzuconym w stronę Sebastiana, podnosi się z kolan. Zrobił to szybko, chociaż chybotał się — był wyraźnie zmęczony. Ciało kobiety nie przestawało drgać, jakby ktoś albo coś wprawiało je w ruch.

Tura 27
Ze względu na akcje podejmowane przez Koweny oraz rozkład sił, jest to ostatnia tura pojedynku. Sebastianie, masz czas na swoją akcję (możesz ją przeznaczyć na dotarcie do Judith, Imani i Franka). Następnie z Kowenem Nocy spotkam się ja (Frank), a z Kowenem Dnia — Blair. Linki do odpowiedniego miejsca otrzymacie ode mnie w następnym poście.

TURA 27: obrona Kowenu Dnia
Lecące czary/ataki:
Pilaignis w pnącza (moc: 64)
Spiculospeculum w pnącza (moc: 117)

Kowen Nocy:
Blair: 66/149 (migrena) (-73 P, -10 M) [-5 do rzutu kością k100]
Lila: 65/161 (-56 P, -10 M) [-5 do rzutu kością k100]
Ronan: 0/183 (-168 P, -20 M) [-45 do rzutu kością k100]

Kowen Dnia:
Sebastian: 115/181 (-25 M, -21 P, -20 W, migrena, zawroty głowy)
Astaroth: 137/165 (-7 M, -20 P)

Trwające czary i rytuały:
Leviora - Blair
Leviora - Lila
Rytuał zielony (moc: 118) (Pnącza 3/10, pż: 10)
Ramuscomm - Ronan (moc: 106) (-40 do korzystania z rąk)
Celermentis - Sebastian (1/2)

Termin odpisu dla Kowenu Dnia: 22.02 (czwartek) do 17:00.

Mapka:

Coś jest nie tak. Im dłużej Sebastian na nich patrzy, tym bardziej zastanawia się, czy skupienie Gorsou nie jest wynikiem magii. Nie może tego sprawdzić, ale gdy ciało kobiety drga, Sebastian mruży oczy, próbując pojąć, co tam się wyprawia. Słyszał lecące czary. Wie, że ten, który rzuciła Zuge, był śmiertelny. Gorsou go odbił. Jedno z nich leży, drugie trzyma się na nogach – kalkulacja powinna być prosta.
Sebastian wie, jak wygląda śmierć. Wie, że drgawki mogą być ostatnim tchnieniem życia. Ale płomienie nie opadały szybko. Minęło wystarczająco dużo czasu od czaru, by prefektka wrogiego kowenu zdążyła wyzionąć ducha. A jednak zaczyna się ruszać.
Miecz!
Sebastian wraca do rzeczywistości wraz ze zwięzłym rozkazem Gorsou. Nie zwleka. Gdy odwraca się w stronę, w którą kilka chwil wcześniej podążyły jego towarzyszki, widzi jeszcze, jak Gorsou się podnosi, a kobieta dostaje coraz silniejszych palpitacji.
Sebastian z pewnym trudem poddaje wpatrywanie się w ten obrazek, by dołączyć do Judith, Imani oraz Franka. Jego usta zaciskają się w wąską linię, gdy umysł usilnie i samoistnie wraca do analizowania tego, co zaszło między prefektami. Kalkulacja powinna być prosta. Ale nie jest.
Czy czar Gorsou nie nabrał wystarczająco dużej mocy? A może…
Nie. Nie zrobiłby tego. Lecz Lucyfer… Lucyfer mógłby potępić tę, która bluźniła przeciw niemu, która mydliła oczy młodym, podatnym umysłom. Mógłby ją skazać na wieczne potępienie. Zamknąć przed nią bramy piekła. Włożyć w martwą skorupę, by już na wieki żałowała swych czynów, by umierała po stokroć z rozpaczy.
Zostaw to, upomina się i z determinacją cofa się z pola walki, aż jego oczy odnajdują resztę kowenu. Po drodze mija psa, który jak się okazuje, jednak żyje. Nie poświęca mu uwagi. Z oddali dostrzega swoją córkę, lecz usilnie stara się na nią nie patrzeć, nawet gdy spływa na niego błoga świadomość, że ma się całkiem nie najgorzej.
Nie pozwalając sobie na odpoczynek, przeskakuje wyrwę, by dołączyć do pozostałych przy mieczu.

Zużywam dwie akcje, aby dotrzeć do pozostałych i przeskoczyć wyrwę.