First topic message reminder :

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Sob Sty 06, 2024 3:11 am, w całości zmieniany 2 razy

Jej zaklęcie nie przyniosło oczekiwanego efektu; kobieta bez większego wysiłku się przed nim obroniła. Zerknęła na Lanthiera - a więc się znali. Krąg? Być może.
- Sanaossa - próbuje jeszcze raz pomóc mężczyźnie wiedząc i widząc, jak bardzo był osłabiony.
Czas topniał tak samo, jak ich szanse na bezpieczne wydostanie się z groty - wygrana nie wchodziła już w grę. Nie, kiedy przeciwnik walczył by zabić. Nie spodziewała się, jak sama zaraz boleśnie to odczuje. Khalil nie raz stosował wobec niej magię odpychania; wystarczyło, że nie udało jej się wykonać zamówionego wisiora, nie miała siły by zakląć kolejnego demona, albo po prostu, ponieważ uważał, że złośliwie nie chciała dać mu dzieci.
Tym razem skrzywdzić ją miała kobieta.
Blair też potrzebuje pomocy nawet, jeśli wciągała wszystkich w swoje pyskówki.
- Sanaossa!


rzut1: sanaossa na Ronana (50); K100
rzut2: sanaossa na Blair (50); K100

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59, 36

Blair, twój język dzisiaj stawał się wyjątkowo cięty. Czy czar, który trafił w twoje ciało, miał dać ci nauczkę? Wyszorowanie buzi mydłem też mogłoby pomóc. Poczułaś jak zalewa cię ból, potężny i przykry. Mimo to udało ci się wypowiedzieć inkantację, która już leciała w stronę Judith.

Ronanie, ty postanowiłeś spróbować uleczyć własne ciało, ale niestety — ból, jaki cię obejmował, nie był taki prosty do zwalczenia. Ofensywa wychodziła ci zdecydowanie lepiej, bo wypowiedziany czar już materializował się, ruszając w przód kawałeczek od ciebie, po to, by pogrzebać żywcem dwójkę oponentów.

Lila, chociaż magia anatomiczna nie leżała w twojej ekspertyzie, zaklęcie, jakie miało uzdrowić Ronana przyjęło formę białawej wiązki, która mknęła w jego stronę.

Judith, zaklęcie jasnowłosej kobiety miało stać się twoim wrogiem, ale przecież jeszcze mogłaś się obronić.

Sebastianie, Imani, wasza pozycja była trudniejsza, dobrze znaliście tę inkantację, przecież Padmore wypowiedziała ją ledwie chwilę wcześniej. Kobieta chroniąca się za plecami gwardzisty była w nieco lepszym położeniu, ale wystarczył jeden niepoprawny krok albo ruch, a ten grobowiec mógł stać się waszym grobowcem.

Tura 15/16
Judith, przypominam, że w przypadku trafienia Unoflatu, postać nie jest w stanie czarować poza jego obszar. Równocześnie żadne czary z zewnątrz nie przedostaną się do środka. Z tego powodu proszę o wykonanie akcji w osobnych rzutach.

Imani, z racji tego, że osłania cię obecnie Sebastian, wszystkie czary, które będziesz chciała rzucić, a które miałyby przejść przez jego pole, będą trafiać w jego plecy (aktualnie każdy na mapce oprócz Judith i Lili). Analogicznie sprawa ma się w przypadku czarów rzucanych w ciebie, gdy ich trajektoria przechodzi przez pole, na którym stoi Sebastiana. Udana obrona Sebastiana obejmie całą linię za nim. Jest to wyjaśnione w mechanice pojedynków, w razie pytań zapraszam (przyjmowanie zaklęcia za inną postać).

Wszyscy, bardzo dużo dzieje się w tej turze, więc w razie wątpliwości proszę o kontakt.

TURA 15: obrona Kowenu Dnia
Lecące czary:
Impetum Nuntiorum w Imani (2 pociski) (moc: <100)
Impetum Nuntiorum w Judith (2 pociski) (moc: <100)
Unoflatu w Judith (moc: 97)
Fodiens obejmuje Imani i Sebastiana (moc: 73)
Sanossa w Ronana (moc: 59)

Kowen Nocy:
Blair: 51/149 (migrena) (-88 P, -10 M) [-15 do rzutu kością k100]
Lila: 81(66)/161 (-70 (-85) P, -10 M) [0 (-5) do rzutu kością k100]
Ronan: 60/183 (-103 P, -20 M) [-15 do rzutu kością k100]

Kowen Dnia:
Sebastian: 135/181 (-25 M, -21 P, migrena, zawroty głowy)
Imani: 21/146 (-75 M, -50 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności) [-45 do rzutu kością k100]
Judith: 166/181 (-5 M, -10 P, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]
Astaroth: 137/165 (-7 M, -20 P)

Trwające czary i rytuały:
Leviora - Blair
Leviora - Lila
Rytuał zielony (moc: 118) (Pnącza 3/10, pż: 10)
Ramuscomm - Ronan (moc: 106) (-40 do korzystania z rąk)
Membrana - Lila 1-2/3 (moc: 107)

Termin odpisu dla Kowenu Dnia: 2.02 (piątek) do 22:00.

Mapka:
Bladoczerwonym zaznaczyłam pola w które leci czar Fodiens.

Mam ochotę parsknąć. Biedne dziecko. Gębę ma niewyparzoną i próbuje być chojrakiem, chociaż pewnie nawet nie wie, w jakiej sprawie walczy. Zerkam przelotnie na Lanthiera i jego uśmieszek. Mam ochotę zadać mu wiele pytań. Na przykład: poważnie? Upadłeś już do poziomu klnących i wyzywających wszystko co się rusza gówniar?
Nie pytam, bo nie mam na to czasu. Będziemy mieli bardzo dużo czasu za niecały tydzień, o ile przeżyję. Mam pewne wątpliwości co do stanu mentalnego tej osoby, która myśli, że nazwanie mnie babcią jakkolwiek na mnie zacznie oddziaływać, poza głuchym parsknięciem.
Teoretycznie mogłabym powiedzieć, że jeszcze wnuków nie mam.
W praktyce – mogę się pobawić w Czerwonego Kapturka. W tej wersji babcia jest gorsza od wilka.
— Ja? – unoszę brwi w rozbawieniu. – Ja, jak każda babcia, sprawdzam, czy matka dobrze wychowała swojego dzieciaka. Widzę, że nie wychowała. – Ciśnięcie po matce jest słabe, ale- - Ani jedna, ani druga. – Ciśnięcie po Matce, którą sobie tak ukochali i postawili ponad Lucyfera jest częściowo uzasadnione.
Mam już zamiar rzucać tarczę, już podnoszę ręce, by zainkantować znaną mi formułę zaklęcia, kiedy dostrzegam dwie rzeczy.
Po pierwsze – Sebastian koncertowo coś spieprzył, bo właśnie w moją stronę leciały jakieś kulki mocy. Po drugie – poza zaklęciem niezrównoważonej psychicznie dziewczynki, usłyszałam coś nad wymiar przydatnego, co skłania mnie do porzucenia obrony.
— Praeconor – wypuszcza moje usta jeszcze przed chwilą, gdy dwa zaklęcia uderzają we mnie, a wiązkę kieruję w stronę Imani.

Akcja #1:
Praeconor do Imani | próg: 50 | magia odpychania: +24

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 46

Nie ma miejsca na „przepraszam, nie wiem co się stało” – walka nie zwalnia, ataki nie ustają, zgorzknienie i złość Sebastiana wzrastają. W jednej chwili myśli, że to znak od Lucyfera – nie powinni zabijać, nie tędy droga, wszyscy są jego dziećmi – a już w następnej chęć porzucenia jakiejkolwiek moralności i wahania odzywają się ze zdwojoną siłą.
Wraz z Judith stawali do walki wystarczająco wiele razy, by wiedzieć, że magia potrafi być kapryśna. Sebastian nie może się nawet nadto dziwić – wszyscy pokonują swoje granice, sprawdzają wytrzymałość, sięgają po magię z częstotliwością, na którą pentakl być może nie był przygotowany.
Słyszy zaklęcia obok; jego nadrzędnym celem teraz jest obrona Imani, nawet jeśli nie może pomóc jej z atakiem wycelowanym we wroga. Może choć będzie w stanie uchronić ich oboje przed twardym upadkiem.
— Ordinatio.

k100 Ordinatio na Fodiens | próg: 35 (60-25)

The member 'Sebastian Verity' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 36

Ostatnim, co widzę, jest moja wiązka magii porywająca tę białą, która miała uderzyć w Lanthiera. Tyle mogłam zrobić, nim uderzył we mnie i czar Sebastiana, i coś, co puściła na mnie ta rozszczekana gówniara.
Coś mnie zamyka. Znajduję się w dziwnym kokonie, z jeszcze dziwniejszą membraną, jakby zasłaniała mi świat, choć światło przez nie niewyraźnie przebijało. Góra, dół. Rozpoznanie sytuacji. Szybciej, Carter, nie mamy całego dnia. Serce nagle przyspieszyło na wiązkę wspomnień, kiedy łaziłam wokół misy i szukałam wyjścia. Wtedy po raz pierwszy poczułam napad klaustrofobicznego lęku – teraz powrócił.
Znajdowałam się w dziwnym kokonie, który wypełniony był jakby śluzem, a z kształtu wnioskowałam, że to… jajko?
Jak szybko braknie mi powietrza?
Próbowałam je nabrać, ale zamiast tego, do mojej krtani wlało się białko tej mazi, w której teraz byłam. Krztuszę się i kaszlę, choć dociera do mnie, że nie czuję w gardle niczego, poza suchością od gorąca i płomieni. Zmysły mnie oszukują, wzrok myli, a oddech na moment zamiera. Jestem teraz…
Gdzie teraz jestem? W czym teraz jestem?
Wdech. Wydech. Dasz radę. Nie ma wyjścia. Musisz dać radę.
Każdy oddech jest płytki, w obawie, że mazisty klej wleje się do mojej krtani po raz kolejny, a ja udławię się nim, uduszę i umrę w durny sposób.
Ale nie czuję niczego na swojej skórze. Nie czuję niczego w gardle. Coś tu się nie zgadza.
Góra, dół, prawo, lewo. Kształt mojego więzienia jest dziwaczny, charakterystyczny, przypomina… jajko? Ale – naprawdę – jajko?
Prawie prycham na samą myśl, ale tak – wygląda na to, że zostałam uwięziona w jajku.
Czy jest ono naprawdę, czy mi się tylko tak zdaje i wszyscy dokoła widzą, jak się krztuszę czymś, czego najpewniej nie ma?
Szkoda, że mam to w dupie.
Podnoszę dłoń po to, aby nacisnąć na membranę, która ma być chyba skorupką. Chyba będę musiała się przebić. Czy jestem w stanie czarować pomimo niej? Czy oni są w stanie trafić mnie, pomimo że jestem ogrodzona? Czy jest to iluzja – czy jakieś inne zaklęcie? Co może zmaterializować wielkie jajo i zamknąć w nim człowieka? Magia natury?
Nie. Jestem pewna, że nie. To musi być iluzja. Tak parszywy człowiek jak mentalnie chora gówniara musi posługiwać się najgorszym z rodzajów magii. Robienie papki z mózgu przeciwnika to metoda tchórzy. Nad wyraz skuteczna i w dodatku w białych rękawiczkach. To nie ja, panie władzo, tak naprawdę on był świrem od samego początku.
Pierwszym odruchem jest natychmiastowe wydostanie się stąd. Chcę nacisnąć bardziej i przebić się przez skorupkę, ale…
Pośpiech jest wskazany tylko przy łapaniu pcheł, Judith, żartował ojciec przy pierwszych polowaniach, gdy byłam zbyt niecierpliwa, aby zaczekać, by zwierzyna podeszła w lepsze miejsce, odsłoniła się bardziej. Chciałam zastrzelić od razu, choć wtedy bym chybiła. Ta zasada sprawdzała się w całym moim życiu. Na polowaniu i na służbie.
Spokój. Tylko spokój Cię uratuje.
Wyjście z sytuacji – zawsze jest więcej niż jedno.
Przypominam sobie krótko księgę czarów. Znajduję przynajmniej jedno, które mogłoby mi pomóc, ale…
Ale zdaję sobie sprawę, że w zasadzie sami wręczyli mi prezent.
Jeżeli ta skorupka naprawdę kisi mnie w środku i jeżeli przez nią nie przejdą zaklęcia (może przejdą, jestem gotowa na poniesienie ryzyka), właśnie sprezentowali mi chwilę na przygotowanie się do pojedynku. Nie miałam takiego luksusu, gdy przeskakiwałam nad przepaścią, żeby dotrzeć do Sebastiana. Pośpiech zawsze jest wrogiem, zostałam zaatakowana od razu, nie dawali mi czasu, aby rozeznać się w sytuacji, by pomóc Sebastianowi, by zabezpieczyć siebie.
Jak miło z ich strony, że naprawiali ten błąd.
— Celermentis – inkantuję.
Skoro grają na zwłokę nie mogą wiedzieć, że zwłoka to broń obusieczna. A ja zamierzam ją wykorzystać do granic możliwości.

Akcja #2:
Celermentis | próg: 65 | magia odpychania: +24

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

Nie wdaje się w pyskówki, nie próbuje wyłapywać rozmów ani w nich uczestniczyć. Jest zmęczony, jest sfrustrowany i nie rozumie ich. Nie rozumie, czemu doprowadzają do sytuacji, w której muszą mierzyć się między sobą, podczas gdy mają jednego wroga – Gabriela. Chciałby nalać im oleju do głów, chciałby wierzyć, że to pranie mózgu jest odwracalne. Wie, że to nie Szanowna Lilith nimi kieruje – matka nigdy nie zwróciłaby się przeciw Lucyferowi, nigdy nie podżegałaby swoich dzieci do buntu, do atakowania innych czarowników. Ci biedni ludzie muszą być ofiarami Gabriela – w jakiś sposób do nich dotarł i ich zmanipulował, podszywając się pod drogą wszystkim czarownikom, kochającą Matkę.
Współczuje im, ale współczucie nie jest w stanie przysłonić poczucia obowiązku, misji i tlącej się podskórnie złości.
Stara się uciekać od myśli o córce. Dwoje padło, jedna walczy. Mógłby zapytać która. Mógłby. Świadomie nie pyta. Nie chce wiedzieć. Gdyby okazało się, że ta walka pozbawiła życia jego córkę, że być może to Judith zadała śmiertelny cios… Nie chce tego wiedzieć. Nie teraz. To jest coś, z czym będzie mierzyć się później, obecnie zaś wszystkie natrętne myśli uparcie od siebie odpycha.
Nie stać go dłużej na litość. Może i są to młodzi ludzie, może i są ofiarami Gabriela, może i mają własne rodziny i marzenia, ale obecnie są zbyt dużym zagrożeniem, by miał się nad nimi litować. Już raz to zrobił. To był błąd. Ciało Blair Scully mogło już dogorywać w płomieniach czeluści, lecz przerwał czar i w zamian za to Imani oberwała atakiem, który mógł kosztować ją życie, a teraz ledwo trzyma się na nogach. To rozjaśnia nader mocno kwestię tego, z kim mają do czynienia.
Albo oni, albo my.
Lucyferze, dopomóż. Jeszcze kilka chwil.
— Diruptio Magnus. — Wie, że najsilniejszy wybuch może zawalić jaskinię; w przypadku średniej mocy postanawia podjąć ryzyko. Doświadczenie podpowiada mu, że powinno obejść się bez większych szkód dla otoczenia, co najwyżej ukruszy się podłoga. Bądź co bądź, młoda Scully nie stoi blisko żadnej ze ścian.

k100 Diruptio Magnus w Blair | próg: 45 (70-25)

The member 'Sebastian Verity' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 98

Od początku mieli pod górkę - najpierw nierówna walka, ze względu na liczbę przeciwników, a gdy Jude i Astowi udało się do nich dołączyć, mężczyzna został odcięty, a sama Imani ledwo trzymała się na nogach. Jeśli jakoś mogłaby pozwolić uzyskać swojemu kowenowi przewagę po takim czasie, zrobiłaby to. Teraz jednak nie miała pojęcia jak to zrobić. Nie myślała za bardzo, gorączka i ból skutecznie ograniczały jej skuteczność.
Już nie mówiąc o tym, że w porównaniu do nich (a przynajmniej do niej) najwyraźniej druga grupa była gotowa nie tylko unieszkodliwiać, ale też zabijać. Zaklęcie tej głupiej blondynki mogło ją skutecznie uśmiercić. Mężczyzna z kolei chyba już szykował dla niej grób, bo jak Sebastian miał szansę z niego wyjść, tak z pewnością widział, że ona sama słaniała się na nogach. Gdyby nie adrenalina i ferwor emocji, Padmore chyba by się popłakała z tego wszystkiego. Nie była gotowa na tak trudną sytuację. Miała tylko nadzieję, że Frankowi, a także jej cioci po drugiej stronie nic się nie stało. Może pogadali jak rówieśnik z rówieśnikiem i jakoś się dogadali?
Wiedziała, że praktycznie nie miała szans się obronić przed czarem Verity'ego. Ale z drugiej musiała spróbować. - Tela - rzuciła z nadzieję, że Lucyfer się nad nią ulituje. Nie odsunęła się zza pleców swojego towarzysza - może to było dość tchórzliwe z jej strony, ale jak miała się poświęcić, jeśli taką rolę dał jej ich pan, musiała zrobić to w dobrym momencie. - Pamiętaj, że w razie co są rzeczy ważniejsze ode mnie - powiedziała mu to, jakby ją to nie ruszało. Ledwo udało jej się zachować spokojny ton, ale wykrztusiła to z siebie. Nie mogli pozwolić, by mężczyźnie emocje przysłoniły ich misję. Misję, na którą zdecydowanie mentalnie nie była gotowa.
Następnie, korzystając z tej możliwości, postanowiła zaatakować kobietę, która najwyraźniej miała za dużo wolnego czasu, skoro leczyła innych. - Gorgona - wypuściła w stronę Lily czar z pentakla. Miała nadzieję, że nie obroni. Być może to była jej ostatnia okazja, by pomóc jej towarzyszom.

rzucam na tarczę i wypuszczam czar z pentakla w stronę Lily

The member 'Imani Padmore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 22

Sebastianie, dostrzegłeś, jak biała energia rozpościera się przed tobą. Nie miała potężnej mocy, mogłeś to dostrzec, ale czemu tu się dziwić? Przecież byłeś już zmęczony. Z powodzeniem czułeś, jak czar odbija się od tej tarczy, chociaż w żaden sposób nie uchronił przestrzeni obok was. Razem z Imani staliście teraz jak nad przepaścią.

Imani, kula energii znów uderzyła w twoje ciało, nie miałaś w sobie tyle siły, by wyczarować ochronę przed nieprzyjemnym skutkiem czaru Verity'ego. Wystarczyło jednak skupić energię, by pomógł ci zatrzaśnięty w pentaklu czar, który już gnał w stronę ciemnowłosej oponentki.

Judith, nie zdołałaś się obronić przed czarem jasnowłosej, decydując się na ratowanie tej, która najbardziej potrzebowała pomocy. Poprawnie rzucony czar pochłonął wiązkę jednego z zaklęć, które już leciało w stronę Imani.

Sebastianie, potężna wiązka potężnego czaru uskoczyła z twojej strony, biegnąc w kierunku najbardziej znienawidzonej przez ciebie przeciwniczki. Wysokie skupienie nie było w stanie pokonać ewidentnych przeszkód — dwójki oponentów, którzy stali ci na drodze. Prosta linia pomiędzy wami została przerwana.

Blair, chociaż teraz wydawałaś się bezpieczna, mogłaś z powodzeniem dostrzec, że był to efekt farta. Stałaś daleko za swoimi towarzyszami, dostrzegając tylko ich plecy i uwięzioną babcię.

Lila, mogłaś z powodzeniem dostrzec, że czarnoskóra ledwo trzymała się na nogach. Czar wyskoczył z jej pentakla i gnał w twoją stronę, widać była przygotowana też na tę okazję.

Ronanie, niczym tur osłaniałeś większość swoich towarzyszek przed wzrokiem mężczyzny naprzeciwko. Potężny wzrost i wysportowana sylwetka miała swoje ogromne zalety. Narrator siedzący z książką przy kominku mógłby opowiedzieć żart o dwóch protektorach, na szczęście narratora tu nie ma.

Gdzieś nad waszymi głowami przeleciało wyładowanie elektryczne, wspomagane kobiecym krzykiem w tle.
— Zabiję cię! Satisvitae! — krzyknęła.
— Ordinatio Magnus! To nie musi się tak skończyć — odpowiedział donośny męski głos.
Kobieta wyraźnie słabła na sile, każdy z was mógł to usłyszeć. Słabła, ale wciąż walczyła i ani myślała, by się poddać.

Tura 16/17
Lila, proszę o zwrócenie uwagi, że w pierwszej akcji twój minus do kości za pż wynosi -5, natomiast w drugiej akcji jest to -15.

Judith, przypominam, że jesteś w jaju. Nie przejdą przez nie żadne czary ani w jedną, ani w drugą stronę. Dla reszty może to wyglądać tak, jakbyś utknęła w mglistej konstrukcji. Wydostanie się z jajka, wymaga pokonaniu progu 50 na zdolność sprawności.

Sebastianie, Ronanie, Blair, uwzględniając warunki fizyczne, pola, na których stoicie oraz trajektorie lotu czaru, czar celowany w Blair musiałby pokonać dwóch przeciwników, z tego powodu trafia w pierwszego (co jest analogicznie do tego, co zostało już przeze mnie wspomniane względem trajektorii np. w przypadku Imani). Jeśli macie wątpliwości wobec tego, czy wasz czar jest w stanie trafić w przeciwnika, pociągnijcie prostą linię od środka swojego pola do środka jego pola. Jeśli czar przechodzi przez pole, na którym stoi inna postać, jest to przerwanie trajektorii lotu tego czaru.
Oczywiście od tej zasady mogą być odstępstwa jak np. krytyczny sukces na czar, krytyczny sukces na celowanie itp.

TURA 16: obrona Kowenu Nocy
Lecące czary:
Sanaossa w Imani (moc: 70) (efekt Praeconor)
Diruptio Magnus w Ronana (moc: 123)
Gorgona w Lilę (moc: 84)

Kowen Nocy:
Blair: 51/149 (migrena) (-88 P, -10 M) [-15 do rzutu kością k100]
Lila: 66 (51)/161 (-70 (-85) P, -10 M) [-5 (-15) do rzutu kością k100]
Ronan: 60/183 (-103 P, -20 M) [-15 do rzutu kością k100]

Kowen Dnia:
Sebastian: 135/181 (-25 M, -21 P, migrena, zawroty głowy)
Imani: 10/146 (-75 M, -60 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności) [-45 do rzutu kością k100]
Judith: 146/181 (-15 M, -20 P, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności) [-10 do rzutów na sprawność]
Astaroth: 137/165 (-7 M, -20 P)

Trwające czary i rytuały:
Leviora - Blair
Leviora - Lila
Rytuał zielony (moc: 118) (Pnącza 3/10, pż: 10)
Ramuscomm - Ronan (moc: 106) (-40 do korzystania z rąk)
Membrana - Lila 2-3/3 (moc: 107)
Unoflatu - Judith (moc: 97)

Termin odpisu dla Kowenu Dnia: 4.02 (niedziela) do 16:00.

Mapka:

Czasem gniew to wszystko, co wprawia ciało w ruch.
Czasem słowa — naprawdę, obrażać Matkę? To poniżej godności, nawet jak na Cartera — to chluśnięcie benzyny w niebezpiecznym miejscu; tam, gdzie płomienie próbują rozświetlić mrok, a echo starcia Zuge z przeciwnikiem zaczyna brzmieć coraz dramatyczniej, dodatkowe punkty zapalne stwarzają niebezpieczeństwo, że—
Ktoś straci zmysły? Ktoś zaryzykuje resztką życia, którą w sobie posiada? Ktoś w sekundę będzie musiał zdecydować, co zamierza; bronić się czy atakować, dopóki siły nadal potrafią wprawić ciało w ruch?
Wszystko wszędzie na raz; magia przeszywa powietrze razem z ostatnimi tchnieniami energii — zaklęcie rzucone przez Lilę nagle zmienia trajektorię lotu, Carter właśnie zamienia się w składnik omleta, a gwardzista—
Lanthier porusza się zanim umysł nadąży za mięśniami; to bokserki nawyk, instynkt z dna ośrodka ruchowego albo zwykły obłęd. Po raz kolejny tego dnia wychodzi na spotkanie pędzącemu w swoją stronę zaklęciu i po raz kolejny, doskonale wiedząc, że ból za moment przysłoni świat, stawia krok naprzód. Ręce może mieć z drewna, ale nogi wciąż są sprawne; są też — wbrew wszystkiemu — gotowe podjąć ryzyko, by na sekundę przed zderzeniem z zaklęciem, spróbować zadać uderzenie samemu.
Obronili się przed zapadnięciem pod ziemię, więc pora im w tym pomóc; prawa — ta mocniejsza — noga Lanthiera po przejściu na bezpośrednie starcie w jedno uderzenie serca unosi się na wysokość kolana gwardzisty i wymierza kopnięcie. W cios wkłada całą energię, która mu została; wciska w ten ruch wszystkie marne ochłapy zwyczajowej siły i porywa się na krok ostateczny — kopnięcie ma zwalić mężczyznę z nóg i posłać go do tyłu.
Do tylu, byle skutecznie; prosto w rozciągającą się za jego plecami wyrwę.

akcja #1: cios mocny (kopnięcie wymierzone w kolano) wg mechaniki walki wręcz | próg 85 | k100 + 14 (sprawność) + 20 (modyfikator) — 15 (za wartość PŻ)
rzut na obrażenia: k20 + 14 (sprawność)
mapka z przemieszczeniem — po konsultacji z MG, pozostaję w trajektorii lotu zaklęcia i w ramach swojej obrony, wykonuję atak; x oznaczono pole, w które próbuję posłać Sebastiana