First topic message reminder :

Pojawienie się Noxa zasygnalizowała czerwona lampka, która zaświeciła się nad drzwiami i na kilka chwil skąpała część pomieszczenia swoją poświatą. Gdy do jego uszu dotarły kroki partnera, wyprostował się i skierował spojrzenie w kierunku kruczowłosego, czując pod skórą to lekkie napięcie i charakterystyczny gorąc. Reagował na niego już praktycznie nieświadomie, zupełnie jakby jego ciało zostało zaprogramowane, by dostrajać się do obecności lekarza.
-Nie tym razem. - Odparł z pewną nutką zadziorności, a gdy poczuł na ustach delikatny pocałunek, podniósł jeden kącik ust w nieco szelmowskim uśmiechu, jakby sugerował, że na tym się jeszcze nie skończy. Ułożył dłoń na jego biodrze i płynnym ruchem docisnął go do siebie, by ich ciała dzieliły tylko ubrania.
-Najpierw…- Carter oparł czoło o jego czoło, wpatrując się prosto w te przepastne oczy, jakby usilnie walczył sam ze sobą, by nie skosztować go bardziej.
- Zamknę drzwi-Nie chciał by ktokolwiek zakłócił ich trening albo co gorsza zauważył coś, czego nie powinien. Wyminął Noxa, przesuwając nieznacznie palcami po jego boku i sięgnął dłonią do kieszeni swoich spodni, by wyciągnąć z nich klucze. Szybko zamknął drzwi i wrócił do mężczyzny, skinięciem głowy wskazując leżące na blacie owijki i rękawice bokserskie.
-Musisz zadbać o dłonie, Nox. Chyba, że chcesz wziąć urlop od zawodu. - Aż przeszło mu przez myśl, że lekarz mógłby w końcu odpocząć, niemniej zdawał sobie również sprawę, że Oscar na dłuższą metę zapewne zacząłby odczuwać marazm. Sięgnął po dłoń kochanka, kciukiem przesuwając po jej wewnętrznej stronie, a drugą ręką złapał za owijkę. Ruchy Cartera były niebywale sprawne, jakby nie pierwszy raz zajmował się owijaniem dłoni, naciąg taśmy był na tyle odpowiedni, by zabezpieczyć ręce przed większymi urazami ale jednocześnie nie na tyle mocny, by krępować ruchy.
- To pomoże zniwelować urazy. Załóż rękawice i stań przy worku. Przyjmij taką postawę, jak uważasz. Ten worek to przez najbliższe godziny, ktoś, kogo chciałbyś zabić. Na przykład Cabot Dokończył w myślach, jednocześnie obserwując partnera. Zamierzał skorygować jego postawę, jeśli zauważy, że źle układa ciało.

Czuł się nieco bezbronnie, rozkładając palce i wpatrując się w to, jak Ethan z wprawą zakręca taśmy na jego dłoniach. Pierwszy raz w życiu był tego świadkiem. Jasne raz w telewizji widział jakiś fragment meczu bokserskiego, było to w szpitalu na nocnej zmianie. Nigdy sam nie doświadczył możliwości walki i to jeszcze w profesjonalnym miejscu. Czuł jak jego oddech przyspiesza. Bał się go zawieźć, jeszcze bardziej niż samego siebie. Ściągnął brwi, ściskając pięści zdając sobie sprawę, że nacisk taśm i zwinięcie na knykciach było idealne.
Nie czuje nienawiści... Powiedział poważnie, choć być może nie była to do końca prawda. Wypierał tego typu uczucia wstydząc się ich. Gdy miał już założone rękawice i miał uderzyć w worek, zawahał się.
Stanął wyprostowany na baczność i u wyprowadził cios w dół. Z boku wyglądał jak nastolatek, który zaraz rzuci w jego stronę tekstem "weź się tato", był przygarbiony i już po pierwszym ciosie zaczął machać ramieniem jakby właśnie coś sobie naderwał. Na domiar złego, lewa ręka wisiała mu wzdłuż ciała, nie trzymał gardy, nie robił niczego wartościowego. Jedynym plusem było to, że się nie poddawał.
Weź mi pokaz bo musze mieć jakiś no wzorzec, jestem bardziej odtwórczy. Mruknął pod nosem czując się jak skończony kretyn. Uderzył drugą ręką gdzieś na oślep, worek ledwo się zakołysał. Jego ciosy były połączeniem sfrustrowanej nastolatki z osobąnieskorosłą chcącą rozbawić króla nadwornymi żartami.
Wpatrywał się czarnym spojrzeniem w ruch jaki wykonał Ethan. Zamrugał widząc jak worek zakołysał się uderzony impetem a na środku pozostaje wgniecenie. Jednak przymrużył ślepia i szybko zrozumiał, że cios nie powinien iść z barku a z całego ciała. Szybko przyjął dobrą pozycję wysuwając prawą nogę do przodu, troszeczkę przesunął całym torsem ustawiając ciało w jednej lini. Wyprowadził uderzenie, tym razem nie zapiekło bo ramię. Ucieszył się, chyba powoli zaczynał rozumieć jednak czekał na dalsze inctrsukcje.

Jaki on był osobliwie niewinny! Kąciki ust Cartera drgnęły w nieznacznym uśmiechu, a on sam lekko kiwnął głową, gdy mężczyzna zaczął ustawiać się w wybranej przez siebie pozycji. I ten wcześniejszy tekst, że nie czuje nienawiści! Ethan sięgnął po butelkę wody i upił z niej kilka łyków, w ten sposób próbując się powstrzymać od śmiechu. Od samego początku wiedział, że Nox raczej z nikim, nigdy się nie bił, nie licząc tej specyficznej walki w Wąwozie, czy ataku na wrogów w postaci ptaka. Na tym kończyło się doświadczenie partnera.

Carter chyba nawet nie wiesz na co się pisałeś

Przyznał przed sobą w myślach, obserwując ruchy mężczyzny. Cała postawa była zła, ale czego miał się spodziewać po kompletnym amatorze? Gdy worek ledwie się zakołysał, już wiedział, że Oscar przede wszystkim w pierwszych lekcjach powinien skupić się na postawie,wyprowadzaniu uderzeń i równowadze.
-Spójrz na mnie Nox. - Wyrzekł i stanął z boku partnera, lekko ugiął nogi, zbalansował swoje ciało i wyprowadził cios w linii prostej. To co rzucało się w oczy to fakt, że nie pracował wyłącznie ramieniem, a całym swoim ciałem. Gdy mężczyzna zaczął przyjmować lepszą postawę i znów wyprowadził cios, skinął nieznacznie głową w ramach lekkiego uznania.
-Nie pracuj nadgarstkiem wyprowadzając cios, ręka w linii prostej. Chyba, że chcesz się jednak wybrać na ten zasłużony urlop. - Spojrzał się na kruczowłosego w swoich oczach mając te charakterystyczne iskierki, które nadawały mu zawadiackiego wyglądu i osobliwej drapieżności.
-Trzymaj gardę, zasłoń się. Nikt nie będzie stał, jak ten worek treningowy. Będą atakować, rozumiesz? Uderzaj w jedno miejsce, raz za razem. - Carter odchylił się nieco i spojrzał pod tym kątem na Noxa, by zaraz zwinnie wsunąć nogę między jego i stopą, rozstawił je inaczej tym lekkim szturchnięciem.[/b]