First topic message reminder :



Ostatnio zmieniony przez Zjawa dnia Sob 7 Wrz - 21:03, w całości zmieniany 2 razy

To wydawało się naturalne — siedzenie ramię w ramię i rozmawianie o Paulu, jakby był ich wspólnym znajomym — naturalne, normalne i... miłe. W takim stopniu, że powróciły właściwości relaksujące, rozluźniając napięte mięśnie twarzy. Gotowa bransoletka zamieszkała na nadgarstku — chyba jej się tam podobało, bo nie będzie miała zamiaru go opuścić.

— Jeszcze nie — ostatnia rozmowa telefoniczna była pełna niedogodności technicznych. Lyra była za nie wdzięczna; przez szum słuchawki ciężej usłyszeć, że kłamie, gdy odpowiada na pytanie wszystko w porządku? — Ma skończyć zdjęcia w sierpniu.

Sierpień wydawał jej się niemożliwie odległym czasem, jakby dzielił ją od niego przynajmniej jeden koniec świata.

— Powiedział, że powinnam do niego przyjechać. W sensie do Nowego Jorku, nie Sydney.

Nowa żyłka pojawiła się w zasięgu jej wzroku, a wraz z nią szybkie wyjaśnienie intencji. Te były szlachetne; może sama powinna na to wpaść, ale pokiwała jedynie głową i zaczęła wybierać odpowiednie kolory z pudełeczka. Błękitne koraliki wydawały się oczywistym wyborem, ale potrzebowały czegoś pomiędzy—

Mhm, mruknęła pod nosem, gdy nieco mniejsze, ale za to śnieżnobiałe koraliki, wpadły jej pod palce. Idealnie. Przewlekła pierwszy przez drucik, zerkając na nos Williamsona, znajdujący się nie—aż—tak—daleko jej własnego.

— Myślisz, że dałoby się w nich zamknąć demona?

Tylko jedno z nich potrafiło przygotować do zaklinania przedmioty i zdecydowanie nie była to ona.

nawlekanie koralików: k100 + 5 (statystyka talentu) + 5 (zręczne dłonie)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 89

Słowa same odnajdowały właściwe brzmienie — ruchy nawlekających koraliki dłoni nadawały im rytm; były naturalne, bo były prawdziwe.
Żadnego udawania zainteresowania, wyłącznie ciekawość; poznanie opowieści o Paulu pomagało wyobrazić sobie świat, w którym Lyra była szczęśliwa — przyszłość trzymała się z daleka, a teraźniejszością była zamknięta w dziecięcych ramionach maskotka i uśmiech pozbawiony kilku mleczaków.
Nie pamięta, czy ma podobne zdjęcie; chronologia albumu była kalejdoskopem znikającej radości.
— Dobry miesiąc na wgryzienie w Wielkie Jabłko — niebieskie i białe koraliki; gdyby dorzuciła czerwone, wyszłoby po amerykańsku patriotycznie — zamiast tego Ores otrzyma grecką wersję. — Kto może, ucieka przed upałem poza miasto, poza tym—
Myśl przecięta w pół razem ze świeżym kawałkiem żyłki; musiał zająć czymś ręce, skoro Vandenberg właśnie demonstrowała mu, że jest mistrzynią w swoim hobby — wcześniej po prostu usypiała jego czujność. Zielono—brązowa bransoletka oplotła nadgarstek; przelotne drgnięcie w kącikach ust pomogło w zawiązaniu supełka na start. Ozdoby na żyłkach rzadko były wybierane do zaklinania, ale—
— M—hm, adherenta — niewielka szkoda, gdyby się uwolnił i spora przydatność, kiedy — dosłownie — jest pod ręką. — Percy poradziłby sobie bez problemu. Właściwie—
Williamson zanurzył dłoń w morzu koralików i nabrał całą garść — zielone, niebieskie, bursztynowe, czerwone, żółte, czarne, brązowe, chyba—beż. Perseus był genialnym chaosem; dwa kolory to za mało.
— Uplotę dla niego. Nie będzie podkradał Orestesowi.
Tak łatwiej zwrócić się o przysługę — każda szlachetność miała swoje granice.

nawlekanie koralików: k100 + 16 (talent)

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 68

— Poza tym—?

Grecka biżuteria tworzyła się dzielnie; może potrzebowała rozgrzewki, a może potrzebowała Williamsona obok. Nie mogła myśleć zbyt długo nad powodem, z tego samego powodu, z którego nie zapytała, czy chciałby w sierpniu pojechać z nią — odpowiedź mogłaby ją przestraszyć. Odpowiedź mogłaby się wymknąć spod kontroli, a przecież ciągle ją mieli.

Prawda?

Zarówno Percy, jak i Orestes zasługiwali na swoje bransoletki. Dzielili w życiu wystarczająco dużo — z wyjątkiem osobowości. Lyrę jednak nie dziwiło to, jak dobrze się dogadują. Spokój jednego wypełniał chaos drugiego.

— Mhm, Williamson? — zapytała po chwili skupienia się na bransoletce, w międzyczasie wracając myślami do zimowego wieczoru, czytanych horoskopów i powolnych wyznań. — Nie powinieneś mieć niedługo urodzin?

Nonszalanckie pytanie zadane na dachu kamienicy — bez większego powodu.

Przecież nic nie planowała.

nawlekanie koralików: k100 + 5 (statystyka talentu) + 5 (zręczne dłonie)
suma: 99

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 50

— Poza tym—
Okazało się, że czerwone koraliki — komuniści bransoletkowej sztuki; powinien zostawić je w pudle, gdzie ich miejsce  — wymagały dodatkowego skupienia.
— Piątego sierpnia Robert Plant gra koncert w Madison Square.
Uniesione znad żyłki spojrzenie odkryło dwa fakty; po pierwsze, nos Vandenberg marszczył się delikatnie za każdym razem, kiedy drut nie trafiał w koralik.
Po drugie, nigdy nie zapytał, czy słucha Planta.
Żółty koralik na bransoletce podpowiadał, że prawdopodobnie tak; Williamson bez trudu wyobraził sobie, jak The Principle of Moments kręci się w gramofonie salono—sypialni. Odkąd znalazł w jej zbiorze Dead Can Dance, nie zdziwi go nic.
Nic, poza pytaniem, które opuściło usta Vandenberg sekundę później.
— Co?
Zasadne; mógł uznać, że zmęczenie po balu wreszcie znalazło drogę do łupnięcia go w potylicę i wyobrażania sobie, że Lyra właśnie zapytała o to, kiedy ma—
— Nie w najbliższym czasie.
Szczera odpowiedź pod niebem pełnym gwiazd; przecież nie zapytała, kiedy.

nawlekanie koralików: k100 + 16 (talent)
suma: 84[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Barnaby Williamson dnia Nie 8 Wrz - 20:39, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47

— Mhm, jesteś fanem?

Ona mniej, ale zna na tyle utworów, by dobrze bawić się na koncercie. Skoro już o tym mowa—

— Wiesz, czternastego czerwca The Smiths grają w Bostonie—

To nie jest tak, że ma już bilety, ale może je mieć — rodzic jednego dzieciaka w jej grupie pracuje na lokalu i ostatnio się chwalił, że została niewielka pula. To nie jest tak, że go zapraszała; po prostu rozmawiają o koncertach. Bez zobowiązań.

Jeśli zauważyła zmianę tonu, to nie dała po sobie tego poznać.

— Nie? — uniosła jedną z brwi i odwróciła w jego stronę twarz. Chciała widzieć kącik jego ust i ewentualną zmarszczkę. — A kiedy?

Był rakiem, więc obowiązywał go przedział czasowy od czerwca do lipca.

nawlekanie koralików: k100 + 5 (statystyka talentu) + 5 (zręczne dłonie)
suma: 159

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 44

— Oddanym, ale tylko z połową butelki burbonu we krwi — przy nowym albumie świecarstwo wychodziło całkiem skutecznie; poza tym prawdziwym fanem Planta w tym mieszkaniu był meteor. Niewiele brakowało, żeby Barnaby nazwał go Robert; Lanthier przeszedłby mikrozapaść.
Znane uczucie — właśnie łupnęło Williamsona w pierś. Lyra mówiła o przyszłości; coś ciężkiego zsunęło się z barków i zahaczyło o żebra — ulga była krótkotrwała, ale słodka.
W przeciwieństwie do żelka, którym kupił sobie kilka sekund.
— A piętnasty to sobota — nadal nie posiadał kalendarza; każdy tymczasowy lokator Staromiejskiej był tego naocznie świadomy. — Ciekawe, czy łysy z dyskoteki za nami tęskni?
Po koncercie będą zmęczeni, więc powinni odespać; a skoro odeśpią, mogą zostać do kolejnego wieczora — Lyra nadal wisiała mu drinka w Disco 88, z kolei tamten zaułek—
— Spróbuję zdobyć bilety.
On, w przeciwieństwie do Vandenberg, nie znał rodziców pracujących na lokalu — prawdopodobnie znał tych, którzy ten lokal posiadali. To brzmiało na zadanie dla reportera polityka; Richie i tak będzie mu winien za rytuały w domu.
Fioletowy koralik opadł na żyłkę, w ślad za nim powędrował biały; barwny stworek bransoletki próbował odtworzyć kolorystykę Ulicy Sezamkowej.
— Powiem ci pod jednym warunkiem — podniesione znad żyłki spojrzenie odpowiedziało na wnikliwe złoto wzroku; zamiast zmarszczki kłamstwa, Vandenberg dostała uniesiony kącik obiecujący uśmiech. — Musisz się zgodzić, zanim go postawię.
Równie dobrze mogłaby zapytać Orestesa; żadne z nich nie lubiło łatwych rozwiązań.

nawlekanie koralików: k100 + 16 (talent)
suma: 147

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 69

— Więc masz z nim taką relację, jak niektórzy z papierosami — żart mógł potrzebować wyjaśnienia, więc dodała: — Tylko po alkoholu.

Lyra rozumiała to doskonale — też miała listę rzeczy, których nie robiła na trzeźwo.

Ulga była zrozumiała. Jeszcze kilka dni temu mówiła mu o końcu własnego świata — teraz snuje plany i tylko trochę wątpi, czy ich dożyje. Na więcej jej nie stać; niech bierze, co dają.

Na przykład coraz szerszy uśmiech; bynajmniej nie z powodu Łysego z dyskoteki, a tego, co działo się w zaułku później. Odruchowo spojrzała na jego dłonie — tam palce układał w nieco inny sposób, ale równie—

— Ja załatwię, mam znajomości — nie tylko on się znał na nepotyzmie. Może nie będą mieć najlepszych miejsc, ale to też jest częścią koncertowego doświadczenia. — Ty możesz zarezerwować ten hotel, co ostatnio.  

W końcu dawali czekoladki.

Błękitne koraliki dobrze dogadywały się z białym kolegą — bransoletka dla Orestesa zbliżała się powoli do stanu skończonego i wyglądała jak coś, co faktycznie można nazwać darem pokoju. Dobrze, że dobrze jej szło; znacznie zwolniła, gdy zatrzymała wzrok na jego ustach.

— W ciemno? — pokręciła głową, cmokając ustami. — To byłoby strasznie lekkomyślne z mojej strony. Ryzykowne wręcz. Absurdalnie głupie i—

Ona też zaczynała się uśmiechać.

— Zgoda, postaw mi warunek.

Uważaj, Williamson, słowa są ważne.

nawlekanie koralików: k100 + 5 (statystyka talentu) + 5 (zręczne dłonie)
suma: 213

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 26

— Vandenb—
Dźwięk, do którego można przywyknąć; przeżuwany żelek wybrał niewłaściwą dziurkę — zakrztuszenie było krótkie, śmiech urywany, noc nad nimi zachwycona dowcipem.
— Ostrzegaj.
Tego nie robiła nigdy bez względu na stan trzeźwości.
W ślad za ulgą powędrował ośrodek ciężkości; lepki i utkany z tego samego słowa, które kilka chwil wcześniej padło w kontekście Shirley. Sekrety nie były niczym odkrywczym — przez sześć lat utrzymywał gwardię w tajemnicy przed przyjaciółmi.
Przez kolejnych sześć tygodni powinien móc zachować inny sekret; niech minie koncert, nadejdzie lipiec, będą jego urodziny i—
— Oh?
Od marca żaden moment nie był właściwy.
Oficjalnie rozpoczął się maj i ten moment był najmniej właściwy ze wszystkich; ostatni tydzień obfitował w powody, dlaczego.
— Niech będzie, ale płacę za swój bilet.
Hotel nie był drogi; miał za to wygodną, sporą wannę — i naprawdę dawali czekoladki.
Pomarańczowy koralik zaplątał się między brąz i biel; Vandenberg subtelnie wyprzedziła go o pół długości żyłki, ale to podobno nie był wyścig — greckie bransoletki powstawały w rytm planowania przyszłości, która mogła nie nadejść i warunku, który spełniony zostanie na pewno.
— Mhm, wszystko z powyższych.
Wzrok odkrył, na co patrzyła Lyra; tym razem nie na długość jego żył(ki).
— Mój warunek to—
Nosy faktycznie nie były daleko i znalazły się jeszcze bliżej, kiedy Williamson nachylił się w kierunku Vandenberg; szept wymagał zachowania wszystkich warunków konspiracji.
— Zatańczysz ze mną walca.
Tego ze stolicy Australii.

nawlekanie koralików: k100 + 16 (talent)
suma: 223