First topic message reminder :

Obroniłaś się?

Zamknij się.

Jej nieudana obrona, to sukces jej ucznia, a więc poniekąd i jej własny. Mogłaby sobie to tak tłumaczyć, gdyby nie—

— Fuj! Zabierz to!

Trzęsące się panicznie ciało, po którym coś chodzi. To coś ma małe nóżki i długi ogon; Lyra tego czegoś nie widzi, ale zdecydowanie czuje, jak przebiega jej po nogawce i wbiega pod koszulkę. Sięga rękami na plecy, próbując to zrzucić, piszcząc z przerażenia.

Iluzja iluzją; uczucia zawsze są prawdziwe.

— To było—

Oddech wciąż ma przyśpieszony, nawet jeśli tupot małych stópek powoli słabnie.

— —bardzo skuteczne zaklęcie. Gdyby było trochę mocniejsze, mielibyśmy prawdziwego szczura do złapania. Granica między rzeczywistością a iluzją jest bardzo cienka. Musisz to wiedzieć, jeśli chcesz babrać się w bardziej zaawansowanych zaklęciach.

Każde zaklęcie, nawet jeśli jego efekty nie są widoczne, jest prawdziwe; prawdziwe dla osoby, na którą je rzucono.

— Ludzie błędnie interpretują magię iluzji jako magię bezkonsekwencji. Ból to ból; nawet jeśli nic nie krwawi.

Na całe szczęście, magia nie przynosi tylko cierpienia. Czasami może—

— Ticklomagus!

Ticklomagus, st. 30
k100 + 22 (magia iluzji)

PŻ: 162 — 5 M = 157 PŻ

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 49

Broń się, powiedziała.
Nie potrafię.
Zbyt lekka tarcza na zbyt silny czar. Zamiast securus, wybrałem ciszę; ona, zamiast ciszy, wybiera ordinatio. Echo sylab tka taflę, która nie dołącza do zabawy; czas na podgryzanie — nie tylko przez szczura.
— Broń się skuteczniej.
Niewykluczone, że próbowała dać mi szansę — druga nieudana tarcza w przeciągu trzech minut to o dwie za wiele; Barnaby zauważyłby dziury w jej odpychaniu z daleka, ale z dwóch braci Williamson, tylko jeden musi słuchać krzyków pani Vandenberg.
Na pisk — ile masz lat, sześć? — marszczę lekko nos, na żądanie unoszę lekko brwi — na chaotyczny taniec kończyn zerkam z cichą satysfakcją kogoś, kto nadal ma wrażenie, że setki par oczu próbują zajrzeć mu w głąb duszy.
— Dopiero otworzyliśmy ośrodek. Wolałbym nie ryzykować plagą iluzorycznych szczurów — czy przywołane iluzją gryzonie mogą się rozmnażać? Konsekwencje, o których mówiła, mógłby być poważniejsze, niż kilka zadrapań po pazurach; kosztów deratyzacji nie przewidziałem w budżecie.
Kosztów naprawy własnej dumy na wypadek nieudanej obrony, nie pokryłoby PKB Luksemburgu, więc—
— Securus!

Securus || próg 65 || k100 + 5

The member 'Richard Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 90

—więc żadna gospodarka niewielkiego, europejskiego kraju nie zostanie dziś narażona.
Tarcza ze szkła bez wysiłku odgradza mnie od źródła problemu, brzdęk odbitego czaru podsuwa element zaskoczenia — pierwszy przejaw magii wariacyjnej, na dodatek skuteczny; zdziwiona? — który ciągnie za sobą odpowiedź.
— Sibiluscreare!
Ostatniej sylaby nie słyszę — przytknięte do uszu dłonie to środek zapobiegawczy, który tłumi pisk, słowa i mój własny głos.
— Kończy nam się czas.
W ośrodku czy na świecie?

Sibiluscreare || próg 20 || k100 + 0

The member 'Richard Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 46

Zdziwiona; zakładała (niesłusznie), że jest kompletnym beztalenciem magicznym.

Okazało się, że oprócz naturalnego talentu do magii iluzji, bardzo sprawie posługiwał się również i wariacyjną. Dlaczego nie próbował wcześniej? Ta część umysłu, która odpowiedzialna była za teorie spiskowe twierdziła, że próbował zwyczajnie uśpić jej czujność. Może wcale nie musiał uczyć się magii iluzji; może znał ją doskonale, a to wszystko podstęp, by—

Stop.

Po obronie przyszedł atak. Rozpoznała zaklęcie, więc wiedziała, że w tym przypadku tarcza (nawet udana) na niewiele się zda. Zaklęcie nie było wycelowane w nią, a w przestrzeń, więc jedyne co jej pozostało, to zakryć uszy, nim głośny pisk był w stanie do nich dotrzeć.

— Teraz czy w tak ogólnie? — zapytała, ostrożnie sprawdzając, czy krzyk ustał. Po odsłonięciu uszu jedyne, co słyszała, to jego głos. — To zaklęcie jest świetne do przeganiania dzikich zwierząt.

Mówi z autopsji.

— To był przykład zaklęcia, które działa na otoczenie, niekoniecznie na jedną ofiarę. Ma to taką zaletę, że nie można obronić się przed nim tarczą, ale też samemu można paść ofiarą, jeśli nie jest się ostrożnym. Innym, bardzo podobnym byłoby brillapluvia—

Jeśli się powiedzie, za chwilę zaleje ich deszcz brokatu.

Brillapluvia, st. 45
k100 + 22 (magia iluzji)

PŻ: 157 PŻ

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

Zakłócenia fal dźwiękowych to chochlik z gatunku zaskoczeniowych; w notesie myśli notuję stosować, kiedy przeciwnik się nie spodziewa, bez zaskoczenia obserwując reakcję pani Vandenberg. Unosi dłonie do uszu i odgradza się od pisku, zanim ten pociągnie za sobą grymas bólu — od skutecznego zaklęcia nie cierpi nikt poza potencjalnym podsłuchiwaczem (Larry Barry, to ty?);  gdybym prowadził statystykę iluzorycznej skuteczności, właśnie osiągnąłbym stuprocentowy pułap sukcesu.
Marzenie każdego polityka.
Niespiesznie odsuwam dłonie, wygładzam garnitur, mrużę lekko powieki — dokładnie w tej kolejności.
— Tak.
Kończy się nam czas, mnie cierpliwość, jej zaklęcia; o ile nie zamierza wspiąć się na wyższe poziomy magii, pozostałe cztery minuty zapełni nam nowa runda walca albo—
— Na dzikich lokatorów też działa?
Zastanawianie się, czy za poradą ukryła szczyptę empiryzmu.
Nic nie zapowiada katastrofy, która zbliża się w brokatowym obłoku — Lyra Vandenberg mówi, Richie Williamson słucha, częstotliwość kiwnięć głowy oznacza, że zdaję sobie sprawę z balastu zegarka na nadgarstku i coraz częściej słyszę tyknięcia wskazówek, zamiast słów. Usta rozchylają się lekko, gotowe na zadanie pytania, ale wtedy—
Co za brzydki nawyk; wplatać zaklęcia w wypowiedź.
Znam szwy tych sylab i efekt, który mogą wywołać, jeżeli jej skuteczność w przenoszeniu czarów do rzeczywistości będzie proporcjonalna do moich sukcesów w używaniu magii iluzji — wiedza nie pomaga, bo nie mogę zrobić nic, żeby powstrzymać tego, co za trzy—
— Pani Vandenb—
Dwa—
— Nie—
Eksplozja brokatu nad naszymi głowami to zamach nieprezydencki, ale równie krwawy — zamiast mózgu Kennedy'ego, w powietrzu rozbryzguje się deszcz lśniących drobinek, którego nie posprząta nawet neurotyzm mojego brata.
Barnaby będzie wściekły, myślę i sam nie wiem, o co dokładnie — o dekadę prób pozbycia się brokatu czy magię, po którą sięgam w odruchu?
— Ventus!
Jeżeli się uda, brokatowa chmura pomknie w sam kąt sali, zderzy się ze ścianą i usypie tam kurhan — sprzątanie z dekady zminimalizuję do dwóch lat.

Ventus || próg 45 || k100 + 0

The member 'Richard Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 46

Kurwa, myśli, widząc, jak jej własne zaklęcie materializuje się (słowo klucz) nad ich głowami. Brokat nie tylko wygląda, jakby się mienił, a faktycznie się mieni — mieni się, bo jest prawdziwy. Jest prawdziwy, więc nie zniknie. Nie zniknie, więc ktoś (Williamson; ten z gatunku nieobecnych) ją zabije.

— Kurwa— — mówi, odruchowo wyciągając rękę w stronę sufitu.

Dwie rzeczy wydarzyły się jednocześnie.

Najpierw Richard rzucił zaklęcie; podmuch wiatru pchnął brokat w kąt sali.

Potem Lyra cofnęła zaklęcie; brokat przestał się mnożyć, zostanie więc im jedynie to, co już wiatr zdążył dmuchnąć w stronę ściany.

— Kurwa, nie chciałam—

Lyra powinna wreszcie zamknąć, kurwa, mordę. Podeszła w stronę ściany, próbując ocenić szkodę, jaką wywołała. Nie przejmowała się reakcją obecnego tu Williamsona (najwyżej jej nie zapłaci), ale wiedziała (po prostu wiedziała), że jeśli się tego nie pozbędą, to inny Williamson utnie jej łeb.

Jeśli się dowie—

Stop.

Brokatu nie było dużo. Przerwane zaklęcie na szczęście powstrzymało największą falę, ale wystarczająco, by było to upierdliwe do klasycznego sprzątania. Mieli jeszcze jedną opcję.

— Macie tu kosz na śmieci? — zapytała Richarda, następnie rozglądając się nieco desperacko po pomieszczeniu. Oto on. Niewielki, otwarty i stojący obok biurka. Jej wybawca. — Proszę się odsunąć z drogi.

Kiedyś już tak zrobiła i zadziałało. Wolała jednak wesprzeć się każdą pomocą, jaką tylko mogła, więc—

Matko.

Matko, błagam, pomóż.

— Pulvis! — powiedziała, skupiając się najpierw na zebraniu całego brokatu w kupkę, a następnie pokierowaniem nią do śmietnika.

Pulvis, st. 30
k100 + 5 (magia odpychania) + 15 (Ventrifonia)

The member 'Lyra Vandenberg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

Kurwa, w rzeczy samej.
Podmuch wiatru gna brokatową katastrofę do kozy — dla sprawy kara będzie krótka i bezbolesna, dla pracowników i wizytatorów ośrodka może zmienić się w skaranie nie—boskie. Mimowolnie zmrużone powieki wypatrują nowej lawiny brokatu, ale Lyra Vandenberg przypomina sobie, że ma wolną wolę i żadnego przeciwnika do rozproszenia — przerwane zaklęcie uprawia politykę zminimalizowanych szkód.
Tych, które zaszły, nie cofniemy; te, które zepchnąłem w kąt, odtwarzają w myślach zaciśniętą linię ust i zmarszczone nad nosem brwi — gdybym wytężył wyobraźnię jeszcze trochę, głos—
— Tam — nerwowe wygładzenie klap marynarki — Richie, nie pobrudziła cię, odpuść — powtarza się po sekundzie; byłbym wdzięczny, gdyby Lyra Vandenberg przestała używać magii w moim towarzystwie, ale to kłóciło się z pierwotnym celem spotkania.
Pulvis, w odróżnieniu do ordinatio, wychodzi jej bezbłędnie; o tym, że wstrzymałem oddech, przekonuję się dopiero, kiedy ukłucie w płucach zaczyna domagać się tlenu. Kupka lśniącego brokatu trafia prosto do kosza — jeśli kilka drobin zgubiło się w drodze, kłamstwo przepłynie przez usta z lekkością; Josie z biura miała dziwną, tandetną bluzkę.
Barnaby uwierzy — tydzień temu zapytał, gdzie kupiła.
— Pani Vandenberg — żadnych zaklęć i żadnego czarowania; nawet uśmiechem na ustach. — To nie próba zdekoncentrowania przeciwnika, tylko broń masowego rażenia. Cytując mojego nauczyciela—
Niech będzie, może lekkim — uśmiecham się z premedytacją i wydestylowanym okrucieństwem cytatu.
— Ludzie błędnie interpretują magię iluzji jako magię bez konsekwencji.
Czyż nie?
Krótkie zerknięcie w stronę drzwi oszczędza spoglądania na zegarek; Larry Barry czeka na właściciela i pewnie gorączkuje się, że nie zdążymy na obiad z właścicielem The Old Trumpet.
— Zapraszam do biurka — sklejki. — Rozliczymy się.
Wreszcie magia, w której nie mam sobie równych — czar pieniądza oplata cały świat i dla wielu jest iluzją samą w sobie.