Skrzynka pocztowaFrancesca Paganini

9.05.1985 rokuKsiezniczko,
oj nie, moja droga — tak robią tylko ci, co nie potrafią pić! Albo jeszcze nie znają swoich granic — skoro swoją poznałaś, teraz już będzie tylko lepiej! Poza tym możesz skreślić to jako osiągnięcie z listy rzeczy do zrobienia przed śmiercią.

Oczywiście, że to zaproszenie! Sprawdzę repertuar i podeślę co, i jak, dobra?

Specjalność Mini Break Cafe jest niezastąpiona! Wpadam tam czasem w drodze do pracy, mają też rewelacyjne ciasta — musisz spróbować, to będzie nasz następny przystanek.

Avi
PS Jak to cię kręci, to możesz mi mówić proszę pana.

14.05.1985 rokuKsiezniczko,
mam bilety do kina! Rezerwuj przyszły weekend, jedziemy podbić Boston!

Kwiaty zebrane w biegu, ale każde z myślą o tobie. Tak jak moje serce – nieokiełznane, ale zawsze biegnie w Twoją stronę!
Avi

22.05.1985 rokuKsiezniczko,
wywołałem zdjęcia z naszego wypadu do Maywater. Wpadniesz obejrzeć?
Mam tartę z pomarańczami z Mini Break Cafe. Jak się pospieszysz, to może coś dla Ciebie zostanie.

Avi
PS Czas z Tobą zawsze mnie zaskakuje, nigdy nie wiem, co przyniesie kolejna sekunda.

3.06.1985 rokuKsiezniczko,
komu odwołano jutrzejszą próbę z ogniomistrzem? Trochę słabo, że się pochorował po wyjeździe, ale dzięki temu będę mógł wpaść nieco wcześniej.
Znalazłem dziś w The Rhyming nową płytę Bee Geesów, chcesz ze mną sprawdzić, czy nadal trzymają poziom?

Avi

07.06.1985
Najdroższa Frankie,

przepraszam, że odpisuję dopiero teraz. Szczerze powiedziawszy, rzadko bywam u Państwa Newbert. Dali mi dach nad głową, jednakże ja, jak to lubią mi powtarzać, jestem niewdzięczna. Jestem zaskoczona, że nie znalazłam tego listu w śmieciach, jako że i tak się zdarzało. W każdym razie cieszę się, że piszesz i ja też Ciebie przepraszam, mogłam odezwać się pierwsza. Wiem jednak, że jesteś zajęta, nie czułabym się dobrze, odciągając Cię od ważnych spraw.

Wypadek? Ależ Frankie! Dlaczego nic nie powiedziałaś? Może mogłabym jakkolwiek pomóc. Co się wydarzyło? Jak się teraz czujesz? Potrzebujesz czegokolwiek?

Strasznie Cię przepraszam, wiem, że obie czekałyśmy na to kino, ale... Ja nie mogę. Nie jestem w stanie wsiąść do auta. Żadnego. Może gdyby miało odkryty dach, może gdyby stało w miejscu i na pewno się nie ruszyło... Nie wiem. Chyba lepiej nie sprawdzać. Mogę zaoferować spacer, piknik, może wycieczkę rowerową? Wiem, że nie tego się spodziewałaś, wybacz.

W porządku. Czuję się w porządku. Dziękuję za troskę, Frankie. Nie musisz się o nic martwić — żyję i mam się dobrze.

Och, jesteś taka kochana! Dziękuję! Jestem pewna, że placek będzie przepyszny.

Kayla

20 VI 1985Frankie,
Tym razem nie marudził. Będą działać jak trzeba, ręczę ręką.
Javi