First topic message reminder :

30 kwietnia, 1985, 12:16

Słuchawka leżała obco w jej dłoni — była bielsza niż jej własna, a dzisiejszego poranka miała wrażenie, że też znacznie chłodniejsza.

Sygnał; drugi, trzeci—

Przy czwartym była pewna, że się rozłączy; przy szóstym wiedziała, że nie potrafi.

— To ja — powiedziała zachrypniętym, cichym głosem.

Nie powiedziała mamo; nie potrafi wskazać konkretnego momentu, gdy przestała (czternaste urodziny?), ale wie, że to słowo jest jej obce od lat.

Przestań; kiedy nauczyła się tego słowa? Przestań; kiedy zaczęła go nadużywać?
Przestań; czy to samo mówiła mu, gdy—
Głos w słuchawce krzyczałby, gdyby ciało potrafiło więcej, niż walczyć o oddech — Shirley, zamiast drinka, trzyma w dłoni zakrwawiony nóż i zastanawia się, ile razy musiałaby go użyć, żeby zabić cząstkę samej siebie. Lyra zawsze nią była; zawsze nią będzie — nieważne, co były gotowe zrobić, żeby raz na zawsze wyciąć się z własnych żyć.
(Wszystko).
— Przyznać czego? — z nich dwóch jedna nie może krzyczeć; druga bez wysiłku podnosi głos, każdym decybelem zagłuszając szept, że może—
Morze jest głębokie i należy do nich; nie ma nic pomiędzy.
— Że tak bardzo upodobałaś sobie magię iluzji, aż w jedną zaczęłaś wierzyć?
Nie ma nic pomiędzy poza spaloną, posypaną solą ziemią — Shirley zaciska palce na zapalniczce i upewnia się, że spod spękanego, sczerniałego gruntu nie wyrasta żaden kiełek nadziei.
— Zadzwoń za dwa miesiące — nie zadzwoni; prawdopodobnie już nigdy. — Chcę powiedzieć a nie mówiłam?
W jednym Lyra ma rację — Shirley nienawidzi przyznawać się do słabości.

Co musiało być z nią fundamentalnie nie tak, że własna matka, nie potrafiła jej pokochać?

Echo znajomej barwy głosu wbijało się w rany głęboko. Zawsze miały podobną jego barwę — gdyby się postarały, mogłyby nawzajem się imitować; mogłyby nawzajem siebie udawać. Może wtedy, mogłyby nawzajem się rozumieć.

Może—

— Pierdol się — syczy w słuchawkę.

Odkłada ją z impetem, a po chwili do dźwięku przerwanej linii połączenia, dołącza nieprzerwany płacz.

Morze jest głębokie i należy do nich; ale nawet tam wchodzą mężczyźni, których nikt nie zapraszał.

koniec