First topic message reminder :

Ślizgiem prostym — zygzak wyszedłby mniej widowiskowo — prosto we mgłę.
Zaklęcie Lanthiera zrobiło z gruntem to, co magia natury z reguły robi ze wszystkim, czego się dotknie; coś paskudnego. Zachowana równowaga szybko naprostowała trajektorię ciała — Williamson złapał stabilność w momencie, w którym Ronan rzucał kolejne zaklęcia.
Coś nowego; wariacyjna?
Przez mgłę nie przeleciało nic, poza echem słów — zdradzieckich, bo wskazujących położenie ciała.
— A ty nieudane zaklęcia?
To zabawne, Williamson; ile ataków wyszło tobie?
Przekonają się zaraz, czy zła statystyka — Vandenberg miałaby ubaw, rysując wykres — może być jeszcze gorsza.
— Dolorarcana — tam, gdzie przed sekundą rozbrzmiewała ostatnia sylaba czaru Ronana, w podziękowaniu miały pomknąć dwie odpychające wiązki. — Diruptio Magnus!
Lanthiera fruwającego nie przeoczy nawet we mgle.

Dolorarcana | próg 60 | k100 + 34 — 20 (celność we mgle)
Diruptio Magnus | próg 70 | k100 + 34 — 20 (celność we mgle)

PŻ: 189

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 12

--------------------------------

#2 'k100' : 68

Mantra wiecznie żywa — naprawdę ci jebnę.
Dźwięki we mgle z nierzeczywistych zmienione w zdradzieckie — magia wariacyjna z niechętnej do współpracy przemianowana na chwilowo bezużyteczną. Żadne z zaklęć nawet nie próbuje dotrzeć do Williamsona; ich dźwięk zdradza tylko położenie ciała, w którego kierunku pada szybka odpowiedź dwóch stłumionych przez odległość czarów.
Pierwszy nie materializuje się w powietrzu — drugi brzmi dokładnie tak, jak cała magia Barnaby'ego.
Odpychająco.
— Tela — odruchowa odpowiedź na to, co wypluwa mgła; Lanthier ma dwie sekundy na utkanie pajęczej sieci, która połknie atak i kolejną na mentalne przygotowanie na lot kilka metrów do tyłu.

rzut #1: Tela | próg 65 | k100 + 21

PŻ: 187

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 12

Efekt wiecznie zaskakujący — naprawdę mi jebnął.
Eksplozja bólu to dynamit, który ktoś wcisnął między żebra, podpalił lont od fajka i powiedział patrz teraz. Lanthier chętnie by popatrzył, gdyby nie czerwień uderzająca w ciało — wytrącone z płuc powietrze gubi się między stłamszonym siłą uderzenia kur— i odnajduje dopiero kilka metrów w tyle, kiedy impet zaklęcia rzuca ciałem o ziemię, jakby nie było kupą mięśni, tylko gruzu.
—wa.
Chyba to miał na myśli.
Ziemia pod plecami, gwiazdy pod powiekami; wciągnięcie powietrza przez nos wypełnia świat świstem, z którego Ronan szybko tka plan działania — po pierwsze, nie wie, gdzie we mgle ukrywa się Williamson.
Po drugie, wiedzieć nie musi.
— Spemgregis.
Zapnij pasy, Williamson; będzie obrzydliwie.

rzut #2: Spemgregis | próg 40 | k100 + 21
k6 na ilość szczątków

PŻ: 187 — 30 = 157

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 2

--------------------------------

#2 'k6' : 1

Zabolało, Ronnie?
Niezidentyfikowany obiekt latający daleko nie dotarł — łupnięcie na prawo oznaczało, że Lanthier odkrył prawo przyciągania ziemskiego na własnej dupie. Stęknięcie bólu — nawet, jeśli wybrzmiało — połknęła mgła; mlecznobiała zawiesina była pojemnym przeciwnikiem — po sekundzie pochłaniała też Williamsona, który ruszał w kierunku spłaszczonych sylab zaklęć z prostym celem.
Im mniejsza odległość, tym skuteczniejszy atak, ale—
Ronan dostał raz, chociaż porządnie; na Barnabym usiadł co najwyżej przypadkowy komar — czas na coś nowego.
— Ignisharenae — magia wariacyjna nie była nigdy pierwszym ani drugim wyborem; dwa miesiące temu postanowił nad nią pracować, później rzeczywistość znów zaczęła robić fikołki, wreszcie zapomniał — mgła zaczęła odświeżać pamięć razem z czarami, których nie musiał kierować na przeciwnika, żeby odniosły skutek. Wystarczył mniej—więcej kierunek; Ronan gdzieś tu był.
Jeśli zaklęcie zadziała, wyda dźwięk.
Jeśli zadziała drugie, zacznie kląć.
— Serpens Truncus — powinien zadedykować ten czar Perseusowi; młody Zafeiriou rzucał je widowiskowo — Williamson powtarzał słowa mistrza, wiązkę czaru kierując na najbliższy sfatygowany patyk.

Ignisharenae | próg 45 | k100 + 1
Serpens Truncus | próg 30 | k100 + 1

PŻ: 189

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 24

--------------------------------

#2 'k100' : 92

Zabolało, Barney.
Dupa i duma — obie strzaskane impetem upadku i poprawione kopniakiem nieudanej ofensywy. Echo nieudanego czaru wibruje we mgle, zdradza obecność i przywołuje atak; Williamson chyba się nudzi — Lanthier po raz pierwszy słyszy, że sięga po magię wariacyjną, więc—
— Ty jesteś bezczelny.
Pierwszy czar niewiele daje; drugi brzmi znajomo i Ronan nie musi czekać na efekty długo — nad ziemią snują się cieniutkie woale mgły i zbyt późno zauważa gada, którego do życia powołał Williamson. Coś niewielkiego wyskakuje zza mlecznej kurtyny i wczepia się w łydkę; wąż—wariat — bo wariacyjny — wywołuje w ciele echo bólu, którego nie ukraca nawet strząśnięcie gadziny na ziemię i impet nadepnięcia.
Zamiast zwierzęcia, trzaska gałąź; w chwili śmierci każdy wraca do pierwotnej formy.
— Vespidotransfigura — czar na połamany patyk, który przed chwilą był wężem, to wstęp; spojrzenie wycelowane w zarys sylwetki we mgle — to rozwinięcie. — Stalactite!
Jeśli zaklęcie się uda, będą mieć zakończenie.

rzut #1: Vespidotransfigura  | próg 50 | k100 + 5
k6 na ilość szerszeni
rzut #2: Stalactite | próg 75 | k100 + 21
k3 na ilość sopli

PŻ: 157 — 10 = 147[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Ronan Lanthier dnia Sro Maj 29 2024, 13:42, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 61

--------------------------------

#2 'k6' : 2

--------------------------------

#3 'k100' : 87

--------------------------------

#4 'k3' : 3

Panie i panowie, wysoki sądzie, łatwo przysięgłych; Lanthiera popierdoliło.
Mgła nie rzedła — zrzedła za to mina Williamsona, kiedy wąż dopełnił dzieła zemsty i ukąsił Ronana w bliżej nieokreśloną kończynę; chyba nie zabolało, skoro sekundę później wydawał orzeczenie charakterologiczne, a dwie — atakował.
— A ty—
Czegokolwiek nie zamierzał powiedzieć Barnaby, poczeka na zmartwychwstanie.
Magia natury właśnie przypomniała sobie, że znajdują się w miejscu jej przewagi; gołe niebo, mnóstwo suchych gałęzi, które zamienić można w szerszenie i chmur, z których na przeciwnika może spaść—
— O kurwa — eksklamacja, nie wyzwisko.
Trzy mknące z wysokości nieba sople skutecznie odciągnęły uwagę od bzyczenia szerszeni; Williamson miał sekundę na wybór tego, przed czym się bronić i nie była to trudna decyzja — właściwie wcale jej nie podjął, kiedy—
— Ordinatio Magnus!
— miało osłonić go przed tym, co właśnie spadało z nieba w ramach lodowej zemsty.

Ordinatio Magnus na sople | próg 85 | k100 + 33 + 1 (kieł)

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 16

O kurwa, w rzeczy samej.
Tarcza odmówiła współpracy — wiedział, zanim świst przemykających przez nią sopli dotarł do uszu i nim pierwsze z dwóch użądleń wbiło się w ramię; wiedział po sposobie, w jakim cząsteczki magii próbowały uformować się nad głową, w efekcie zamieniając w mgłę niewiele gęstszą od tej, która ich otaczała.
Wiedział i nie mógł zrobić nic, żeby—
— Ron—
I cisza, która zamieniła się w sekwencję trzech głuchych uderzeń; raz — ból; dwa — ja pierdolę; trzy — dziurawi żywcem.
Impet sopli bez trudu przebił ubrania; ostre, lodowe odłamki werżnęły się w skórę z werwą pocisków — półprzezroczyste szpikulce natychmiast pokryła krew. Williamson zauważył to od razu — kiedy pierwszy z sopli wbił się w prawie ramię; widział, kiedy drugi uderzył w bark; dostrzegł, kiedy trzeci zanurzył się w lewym udzie. Noga sama ugięła się pod ciężarem ciała; wilgotna ziemia pod kolanem brudziła materiał, ale to — trawa na nogawce, krew na skórze — nie było istotne.
Przez długą, przerażającą chwilę istniał tylko ból; ten z rodzaju ogłupiających.
Williamson tracił cenne sekundy, próbując złapać oddech — gdyby to była prawdziwa walka, miałby przepierdolone; gdyby naprzeciwko nie znajdował się Lanthier, tylko ktoś, kto naprawdę zamierzał go dobić—
— Wkurwiłeś mnie, Ronnie — słowa smakowały krwią; wydech świszczał w płucach; magia próbowała znaleźć drogę ujścia i ukształtować się w coś, co mogłoby zrujnować budynek; Lanthiera powinno tym bardziej.
— Diruptio Extrenum!

Diruptio Extrenum | próg 95 | k100 + 33 + 1 (kieł)
PŻ: 189 — 75 — 10 = 104

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 88

Myśl jak grom sopel z jasnego nieba:
Chyba go zabiłem.
Musi minąć sekunda (a potem kolejna, a potem jeszcze jedna), żeby mglistą okolicę przeorało soczyste przekleństwo z ust kogoś, kto urodził się, żeby karmić wyborców politycznymi frazesami — a żył po to, żeby spuszczać ludziom łomot. Role chwilowo odwrócono; to w Williamsona spada potrójna, lodowa zemsta i to z jego ust wydobywa się dźwięk, który balansuje na granicy bólu.
Ktoś, kto zna go gorzej, mógłby zacząć triumfować; ktoś inny mógłby pomyśleć, że to koniec — wygrana leży w zasięgu zaklęcia.
Lanthier wie, że to tak naprawdę początek — nawet powalony na kolano, Williamson ma w sobie ten pierwiastek, który tłumaczy krążącą w jego żyłach magię; odpychania można się nauczyć.
Można też przyjść z nim na świat.
Pomiędzy wkurwiłeś mnie, Ronnie i odruchowym krokiem w tył mija tylko sekunda — w jej trakcie odruch musi zmienić się w reakcję, a reakcja w sukces; Lanthier wie, że Barnaby zaatakuje — Lanthier wie, że nie będzie to pogłaskanie po główce w nagrodę. Lanthier—
— Tela Magnus!
Za sekundę może pożałować udanego ataku; to byłoby na tyle z tylko ostrożnie, chłopcy.


rzut #1: Tela Magnus | próg 90 | k100 + 21

PŻ: 147[ukryjedycje]