First topic message reminder :

The member 'Barnaby Williamson' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 3

--------------------------------

#2 'k3' : 1, 1

--------------------------------

#3 'k100' : 40

--------------------------------

#4 'k10' : 3, 10

Przyznawanie się do swoich słabości mogło być śmiertelną pułapką, albo oznaką zaufania. Ash nigdy do końca nie wiedziała, na którą z opcji trafi, więc by zminimalizować ryzyko pułapki wolała nie zdradzać się nikomu, o ile było jakiekolwiek inne wyjście. Williamson doskonale wiedział o jej popapranej genetyce, o dziwo przełknął to całkiem znośnie i nie robił przytyków – nigdy nie pytała, dlaczego, woląc zostawić sprawy tak, jak się miały. Może kogoś takiego jak ona znał, może nie był uprzedzony, a może było tysiąc innych powodów.
Nie obchodziły jej.
Obchodziło ją to, że w jakiś sposób mogła na nim polegać, a dzięki temu w przypadku konieczności rozszczepienia się nie musiała się obawiać, że już nigdy się nie obudzi, bo ktoś wbije jej nóż w serce. Tym razem dosłownie
Teraz jednak błądziła myślami z zupełnie innych powodów, a przez to całkowicie nie mogła się skoncentrować. Jej ciosy były silne, ale nie aż tak, jak powinny być. A do tego nie trafiała tam, gdzie chciała, co budziło całkiem zrozumiałą frustrację. Nie, żeby miała cokolwiek przeciwko zaliczeniu kilku siniaków, ale przeważnie preferowała, by przeciwnik też swoje oberwał. Jakaś równość i sprawiedliwość na świecie być musiała… A nie, zaraz.
Zapomniała.
Świat nigdy nie był sprawiedliwy, a do tego był kijowy i okrutny. Ale w skupieniu się i tak jej to nie pomagało w żaden sposób. A chociaż może była lekko złośliwa i jednocześnie wredna, to mimo wszystko jeżeli już komukolwiek miała pokazywać swoje rozchwianie, to już lepiej, żeby to był Barn. Zawsze mogła zrzucić to na swoje geny, ale czy by uwierzył? Plus był taki, że nie pytał, a to ceniła sobie jednak najbardziej.
- Ja nie zapraszam. – stwierdziła bez wahania, ale z delikatnymi iskierkami humoru w oczach. Może udało mu się na chwilę oderwać ją od ponurych myśli. – Ja najwyżej podaję datę. Mam pieczeń z indyka. I pewnie znajdzie się jakieś piwo czy wino po szafkach, sama nawet nie wiem, co tam mam. – dorzuciła całkiem beztrosko i nie wiadomo, czy aby na pewno poważnie. Czasem, w takich momentach, ciężko było pojąć, czy żartowała, czy faktycznie proponowała. A sama Asselin wcale nie była chętna, by rozwiać te wątpliwości.
Kolejny spudłowany cios, kolejna wątpliwość, czy powinna. I budząca się irytacja na słowa mężczyzny, bo przecież ona się nie poddawała. Do diabła, nadal żyła, trzymała się w kupie i nie ryzykowała nadmiernie, a przecież mogła.
- Ja. Się. Nie. Poddaję. – wycedziła, rzucając mu paskudne spojrzenie spode łba. Przyjęła pacnięcie w bark, ignorując jego siłę – Berniego stać było zdecydowanie na więcej. Ale chyba miał rację. Powinna skupić się na teraz, a nie zanurzać się w przeszłość, która nie wróci. Która ją ukształtowała. Przeszłość, która…
- Pomijasz jedną rzecz, Barn. – rzuciła, zgrabnie blokując jego ruch i nie pozwalając sobie wykręcić ręki. – Ja już jestem martwa. Od przynajmniej kilku lat. – uniosła w górę kąciki ust, by zaraz potem wykręcić się na tyle, na ile mogła i spróbować wymierzyć mu solidny kopniak pod kolano.


Blok ciosu średniego | próg 37 | 51 (k100) + 34 (szybkość + sprawność) | udany
Atak średni w kolano | próg 60 | k100 + 14 (sprawność) + 20 (walka wręcz)
Obrażenia: 14 (sprawność) + 2k10/2

PŻ: 138 - 7 = 131

The member 'Ashena Asselin' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 58

--------------------------------

#2 'k10' : 2, 7