First topic message reminder :

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Czw Lip 20 2023, 21:07, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'(S) Kość zmroków' :

Protest wyrażony przez Blair w gwałtownym geście wystarczył, by rozluźnił palce i jej nadgarstek, zamknięty w imadle lodowatego uścisku, odzyskał upragnioną wolność. Wtedy też, zachęcony przez jej groźbą, a raczej ostrzeżeniem, odsunął się, nawet na półsekundowa nie zapominając, z jakiej Scully była nieobliczalna istota; gdyby rywalizacja znajdowała się na liście priorytetów Fogarty'ego, mogliby konkurować ze sobą o ten tytuł.
- Gdzie pojawiła się Scully, która najpierw wybiera przemoc,a potem zadaje pytania? - pozwolił ironii zatańczyć na ustach w postaci grymasu rozbawienia.
Spodziewał się bolesnego ciosu w policzkach albo w nos, i nawet, najprawdopodobniej, nie próbowałby się przed nim obronić; pozwoliłby, aby jej dłoń zetknęła się z jego skóra. Potrzebował przysłowiowego zimnego prysznica, by się otrząsnąć, a zaangażowanie, jakie Blair wkładała w akta przemocy, mógłby wypełnić tę metaforę. Jednak z doświadczenia wiedział, że nigdy nie robiła tego, co chciał. Nie stała przy pomniku w zastygłej pozie, by spełnić jego fantazje.
- Trzy miesiące temu, jak wiesz, podwyższyłem swoje mieszkaniowe standardy - mruknął tylko, choć ze starych nawyków nie zrezygnował, przynajmniej częściowo, o czym przekonał się szczęśliwie choćby Huxley - a ty nie odwiedziłaś mnie ani razu i nie wiem, jak radzić sobie z tym odrzuceniem - nie włożył między słowa ironii, ale za to wsunął do warg nienapoczętego jeszcze papierosa i zacisnął mocniej zęby na filtrze.
Oznaki podenerwowania, takie jak drżenie dłoni, chociaż znikły, nadal czuł pięść lęku bezlitośnie zaciskającą się na żołądku. Miał nadzieję, że nałóg rozprawi się z tym dolegliwościami, wiec zapalił, zaciągnąwszy się głęboko. W międzyczasie Scully zaprezentowała mu swoje aktorskie umiejętności; nie myślałaś, by zrobić kariery na deskach teatru?
- A teraz - obłok dymu na kilka sekund przysłonił jego twarz, zanim został porwany na strzępy przez podmuch wiatru - jeszcze przyznajesz otwarcie i na dodatek w miejscu publicznym, że wybrałaś towarzystwo Abrahama. - Uśmiech zniknął z jego ust, na pokaz, a na gładkiej tafli czoła pojawiła się pojedyncza zmarszczka. - Od dawna się spotykacie?
Strzepał popiół na bruk i wsunął do kieszeni ręce. Natrafił palcami na zapalniczkę i zawinięty banknot dzięsciodolarowy - jedyną cenną rzecz, jaką przy sobie obecnie posiadał.
- Daj spokój, niech poczuje na karku oddech...
....konkurencji, zdławił w przełyku, gdy od ścian budynku odbiło się głośne, przejęte:
- WIDZIAŁEM JĄ, LILITH!
Cecil objął wzrokiem najbliższe skrawki przestrzeni, by odnaleźć wzrokiem właściciela tego głosu, a raczej szaleńca, który nie wiedział co to dyskrecja.
- SŁODKA ARADIO, TWOJA MATKA DO MNIE PRZEMÓWIŁA! - rozradowany głos nie cichł. - PRZYSIĘGŁA WYMIERZYĆ SPRAWIEDLIWOŚĆ TYM SZUBRAWCOM PRZEKLĘTYM. HA! - zaśmiał się.
I wtedy Fogarty go wypatrzył. Unosił się nieco ponad ramieniem Blair.  Zamknij się zostało zastąpione głośnym:
- Scully, to duch! - chociaż niewykluczone, że za późno wystosował te ostrzeżenie, a Blair wyglądała na równie zaskoczoną, co on.

Prychnęłam jedynie śmiechem, gdy usłyszałam komentarz Cecila na temat zmiany mojego charakteru.
- Jest cały czas przed tobą... Po prostu głupio mieć rozwalone i krwawiące knykcie na randkę... - Zmierzyłam go teraz wzrokiem, jakbym oceniała jego posturę. - Nie jestem pewna, czy wiesz, ale trenuje od paru miesięcy boks i niedawno prawie wygrałam walkę z Lanthierem... Ty... Hmm... odleciałbyś pewnie po moim pierwszym prostym - Znowu się zaśmiałam, bo wizja tego, jak Cecil pada na ringu po jednym moim ciosie, była przekomiczna, dlatego wyobrażałam ją sobie jeszcze przez dłuższą chwilę. - Chcesz przyjść kiedyś na sparing? Może te twoje chude łapki nabiorą masy i jakaś Jessica lub Britney się tobą zainteresują... albo jak jej było... Mary, czy Maria? - Pewnie się trochę zagalopowałam, bo w tej całej żartobliwie atmosferze trochę za daleko pojechałam, choć po mojej mimice łatwo można było uznać, że nie mówię tego na serio... a pół-serio... - Daj znać jak będziesz chciał pobić worek.., albo  być moim symbolicznym workiem
- Myślę, że człowiek może wyjść z Sonk Road, ale Sonk Road z człowieka nie wyjdzie. - Przewróciłam teraz oczami. - Chyba po prostu nie wierzę w resocjalizację... - Teatralnie westchnęłam jeszcze ciężko, choć o Sonk Road wiedziałam tyle samo co o polach Padmorów. W obu miejscach bywam rzadko, bo śmierdzą, a jak nie śmierdzą, to wyglądają na śmierdzące.
- Od jakiegoś czasu... W namiocie wróżb wróżbitka  Nie sądziłam, że znasz się z takimi interesującymi gentelmenami. - Brnęłam dalej w tę nieprawdziwą narrację. - Myślę, że to jest to... To, czego brakowało mi w życiu - prawdziwego mężczyzny, który mnie zrozumie... - Po tych kilku zdaniach Cecil raczej mógł mieć już pewność, że ja i jego Abraham nie istniejemy i jedynie robiłam sobie z niego żarty.
Ubaw szybko zmył mi się z twarzy, gdy zdezorientowana odwróciłam w stronę ducha, który zaczął krzyczeć wpiekłogłosy. Zmarszczyłam teraz brwi, nie wiedząc, co powinnam w ogóle sądzić o tej abstrakcyjnej scenie. Serio ją widział? Po co Lilith miałaby nim się interesować jakimś duchem..?
- Idź głosić nowiny gdzie indziej.. ektoplazmo... - Prychnęłam, odwracając wzrok od ducha, całkowicie nieświadoma, że prawdopodobnie sprawił sobie ze mnie swój cel... Nagle poczułam, jakby zimne powietrze docierało do szpiku moich kości i w mgnieniu oka zalała mnie zimna ciemność.

... ... ...

Blair zgięła się w pół pod wpływem niewiadomego ciężaru, niemalże jakby była pod wpływem fentanylu. Trwała tak w bezruchu jeszcze przez dłuższą chwilę, niema na jakikolwiek sygnał spoza jej organizmu. Z wielkim trudem nagle uniosła głowę, a długie włosy zakryły częściowo jej twarz. Wzrok przebijający się przez tę zasłonę był pusty, jakby nie skalany myślą i człowieczeństwem.
- Lilith... Słodka Lilith... - Odezwał się ochrypnięty głos, który jednocześnie brzmiał poniekąd jako Blair, ale było w nim coś niepokojącego. - Muszę sprawić jej prezent! Ty... Chłopcze... Czuję... Czuję coś w Twojej kieszeni... Daj mi to. - Powiedziała, ale na odpowiedź nie zaczekała, kierując swoją dłoń w stronę kieszeni Fogarty'ego. Nie obchodziło jej nawet, że kieszeń przecież była zajęta.


1. Rzut na szybkość [+20 za II poziom i +9 za sprawność]

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85