Czy na pewno byłaby to ulubiona speluna Kennedy'ego? Tego Charlie nie był pewien. Pewien był  za to tego, że nikt się tego nie dowie. Sam odwiedził za to pub już kilkanaście razy i tak zrobił również tego wieczoru, wracając z pracy.

Dzień chylił się ku upadkowi, ostatnie promienie słońca przeciskały się przez okno gabinetu oświetlając jego wnętrze. Choć w istocie były na tyle nikłe by wyostrzać jedynie kontury poustawianych mebli w tym niewielkim pomieszczeniu.

Judith Carter potrafiła wzbudzić respekt. Kiedy ja poznał, od razu zwrócił na to uwagę. Otoczona w Gwardii przez mężczyzn radziła sobie nieraz lepiej niż niejeden z nich. Z trudem ukrył więc zdziwienie gdy dowiedział się, że nie miała prawa jazdy. W wyobrażeniu Orlovsky'ego Judith Carter miała słabość do przekraczania prędkości i łamania niektórych przepisów drogowych. Nic bardziej mylnego.

POMOŻECIE? POMOŻEMY!
Długo wyczekiwany marzec nadciągnął nad Hellridge w akompaniamencie wciąż rozlegającego się echa tragicznych wydarzeń; dwudziesty szósty lutego 1985 roku miał odcisnąć na historii magicznej społeczności trwałe piętno. Seria katastrof, które nawiedziły Saint Fall, nadeszła gwałtownie — Maywater, Cripple Rock, lokalny uniwersytet i perła w koronie miasta — Deadberry — przed niespełna dwoma tygodniami poddały się kataklizmom, których skutki nie zniknęły z godziny na godzinę.

Dzień po wiecu wyborczym w Chyżym Ghoulu było znacznie spokojniej. Ósmy dzień marca zapełniał głównie restauracje i kwiaciarnie, pozostawiając bary w pubach w stopniu mniej obleganym niż zwykle w piątki o tej godzinie. Dzień Kobiet...

Osiem puszek złocistego pszenicznego to wystarczająco dobry początek późnego popołudnia, a telefoniczna wymiana myśli i niejasne plany dotyczące małego sparingu — Marvin, weź pentakl — to końcówka dnia absolutnie wymarzona.
Spadłeś mi z piekła, Charlie.

Echo kroków nie rozbrzmiewa — w kazamacie nawet dźwięki boją się wychodzić przed szereg. Pokój służbowy tkwi w półmroku, a chłód grubych murów czuć nawet pod warstwami odzieży. Wchodząc do środka, możecie jednak bez trudu rozpoznać stojącego przy prostokątnym stole mężczyznę. Dopalający się w jego ustach papieros, tworzy dookoła niego delikatną mgłę ze złotą poświatą żarówki za jego plecami.

Poranna pobudka zawsze wyglądała tak samo - odkąd był na wojskowej emeryturze wstawał jednak co najmniej godzinę później - siódma rano, ubrania równo złożone czekały już na krześle. Szybki prysznic i proste śniadanie. Własna, domowa, poranna musztra. Być może bez tych przyzwyczajeń nie potrafił już żyć.

NA RANY ARADII: LEŚNA PIELGRZYMKA
Rytmiczny dźwięk dziobów, uderzających o korę drzewa, wywołuje chroniczny ból głowy, a zapach igliwia i liściastych drzew drażni go do tego stopnia, że ma ochotę wyrwać sosnę, o którą opiera się ramieniem, wraz z korzeniami z ziemi.

NOC WALPURGII
Informacje, które otrzymał od Finnegan były trafne i, co ważne, nie wywiodły go w pole. Urywane plotki w pałętającym się prawdopodobnie gdzieś w Sonk Road wskrzeszeńcu krążyły już od jakiegoś czasu, jednak to tej pory nie dało się niczego potwierdzić.

Zegar jeszcze nie wybił odpowiedniej godziny.
Wielu podjęłoby dyskusję, że na śmierć godzina nigdy nie jest odpowiednia. Rodzina Carter z pewnością by się z tym zgodziła. Śmierć, chociaż była elementem tak oczywistym, nieodłączną wręcz częścią życia doczesnego, i tak potrafiła zaskoczyć.

O ile do tej pory miał dużo na głowie, tak teraz zaczyna mieć wrażenie, że wszystko lada chwila zacznie mu się przelewać przez palce. W robocie ma na głowie kilka bieżących spraw, za czym nie przepada — nie dlatego, że miga się od pracy — do tego nie byłby zdolny — ale dlatego, że zdecydowanie woli system, w którym pierw kończy jedno, potem zaczyna drugie.

Swego czasu spędzał w Kolorowych Snach wiele godzin. Pomiędzy powrotem do Wallow a kolejnym wyjazdem przelewał minuty obok jednego i drugiego piwa a występami lokalnych artystów.

- Poczekam tutaj - krótkie skiniecie głową, nim odeszła od baru i zniknęła na zapleczu, gdzieś w garderobach. Był tam kilka, kilkanaście razy, ale odkąd postanowili się rozstać, będąc w Kolorowych Snach starał się jej tam nie szukać. I tak zawsze się szybko odnajdywali w tłumie ludzi.  

Niebo nad Wallow wreszcie zaczynało przypominać samo siebie. Złoty krążek słońca radośnie przesuwał się po horyzoncie błękitu, wschód zmieniał się w zachód, z kwietnia powstał maj, w maju kwitną bzy, w Maine bzy rosną przy rowach, niedaleko Pasadeny był rów burzowy, w rowie burzowym kumkały żaby, magia wariacyjna mogła zmienić czarownika w ropuchę, ropuchy to rodzaj bufo...

I UJRZAŁEM ZIEMIĘ NOWĄ
Zamknij oczy, otwórz buzię.
Smużka dymu — siwa, w kształcie węża albo kutasa; albo wijącego się jak wąż kutasa — wspięła się pomiędzy splątane gałęzie, pobaraszkowała wśród świeżej zieleni liści i wreszcie zniknęła bez śladu.

BINGO
Wczorajsza noc była trudna. Wycieczka do Cripple Rock zakończyła się, według niego, połowicznym sukcesem. Krwiożercze sowy, które zaatakowały jego i Williamsona zostały unieszkodliwione i zabrane do kazamaty.

CZARNA MSZA
Mówiąc o czarnej mszy z udziałem samego Kardynała, należało mówić o tłumie. Ten zbierał się przed bramami kościoła na Placu Aradii, wypatrując głowy swojego kultu. Nietrudno było zgadnąć, że na czas wizyty Geoffraie Thursby'ego, cała dzielnica została objęta specjalnym nadzorem Czarnej Gwardii.

Wallow pachniało jak jego ostatnie lata w domu, które trochę już przez mgłę pamiętał, a przynajmniej aż do dzisiaj, bo gdy tylko przez otwarte okno samochodu uderzył go zapach suchych, letnich traw, to od razu nabrał ochoty na napicie się browara, przy ognisku, siedząc na konarze, oczy mrużąc bo szczypią od dymu, a tu jeszcze trzeba kiełbasy pilnować.

Przyjechała do Saint Fall o świcie i miasto swędziało ją już pod skórą, kleiło się do niej nieprzyjemnie lepko, domagało się prysznica i przynajmniej godziny gdzieś, gdzie oddycha się raczej żywicą niż smogiem, w uszach brzmi raczej ptasi śpiew niż dźwięki samochodowych klaksonów.

Od samego rana chodziły za nim tosty. Wątpił, żeby ich zapach dosięgnął go  domu Marwoodów, ale znając umiejętności kulinarne Esther, przez chwilę miał podejrzenia.

I UJRZAŁEM ZIEMIĘ NOWĄ
Dzień zaczął się tak samo, jak inne. Pobudka o świcie, mycie zębów, ścielenie łóżka i ubranie stroju do ćwiczeń. Codzienna rutyna, która odkąd osiadł na dobre w Wallow weszła mu w krew. Stare przyzwyczajenia, które wyniósł z wojska. Nic by jej nie zakłóciło, gdyby nie przebudzenie się godzinę przed budzikiem wraz z myślą, która prześladowała go od czasu mszy.

.......