Pierworodny, jedyny syn, najstarsze dziecko. Zapewne w latach młodzieńczych nadzieja dla matki. Nadzieja okazała się dość płonna, bo Kevin wrodził się w o wiele bardziej wrażliwego ojca. Nie jest fanem broni palnej, nie operuje nią tak dobrze, jak reszta rodziny, ale wcale się z tym źle nie czuje. Obecnie zbiera największe naciski od matki na znalezienie przyszłej małżonki.

Drugie dziecko, jedyna córka, która zebrała wszystkie cechy po matce i po babce. Zaledwie dziewiętnastoletnia, lecz niezwykle zaradna, operująca częściej dyskretnym pistoletem niż strzelbą. Zwracająca uwagę na wygląd, nieco wybijająca się z całokształtu. Rodzina zaczyna rozglądać się za odpowiednią partią dla niej.

Młodszy brat, kompan wypraw i pierwszy antagonista w życiu. Obecnie partner w zbrodniach łowieckich, jak i przeciwnik, materiał do kłótni i niezgody. Relacja dość skomplikowana, ale opiewająca w lojalność wobec więzów krwi.

Członkiem rodziny został głównie dlatego, że matka wywodziła się z Paganinich. Dziesiąta woda po kisielu, niesamowicie oddziałujący na nerwy, a detronizuje go w doprowadzaniu Judith do kurwicy tylko jedna osoba.

Najbardziej wkurwiający osobnik, jakiego poznała Judith. Niegdyś wziął za żonę kuzynkę Elizabeth i doprowadził ją do śmierci. Judith nie wierzy w jego kłamstwa odnośnie przyczyny śmierci i sama wie swoje, szkoda tylko, że nie ma na to żadnych dowodów. Nie przepuści okazji, aby mu dosrać, chociażby słownie. Więcej nie może, bo cwaniak jest diakonem.

Niegdyś mogłaby go określić mianem dupek. Niedoszły narzeczony, który dostał sromotnego kosza po tym, jak nie wcelował na tarczy. Dziś oboje wiedzą, jak skrajnie niedojrzali byli. Co więcej, dojrzeli do tego, do czego próbowano ich zmusić dobre dwadzieścia pięć lat temu. Judith nie chce nazywać uczucia, jakim go darzy, ale jest dla niej wyjątkowy..

Niegdyś miała go za frajera, który siedział z nosem w książkach i tylko narobił miliona dzieci. Ostatnie zdarzenia udowodniły jej na własne oczy, że nauka jest jednak potęgą i dzięki niej osiągnąć można wiele. I dostrzegła znacznie więcej charakteru w Marwoodzie niż go okazywał przez całe życie. Od tamtej chwili darzy go bezwarunkowym szacunkiem.

Znajomość zawiązana zupełnie przypadkiem, podczas wspólnego ratowania Cripple Rock po ostatniej katastrofie. Niespodziewanie, Marvin okazał się bardzo interesującą pod kątem wiary osobą, a po ostrożnym wybadaniu gruntu mógł dowiedzieć się podstaw o Kowenie Dnia. Obecnie znajduje się pod protektoratem Judith.

Kumpel z Gwardii, z innego wydziału. Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu Judith darzy go sympatią. Oboje lubią wątpliwej jakości żarty o dupach, oraz niewątpliwej jakości alkohol.  Ostatnio coraz częściej może liczyć na jego pomoc, a razem też byli na legendarnym polowaniu na Białego Łosia.

Jeden z niewielu tych uroczych i przykładnych Gwardzistów. "Uroczy" w ustach Judith niekoniecznie jest komplementem, ale docenia Orlovsky'ego i jego umiejętności. Mniej docenia durne zdrobnienie, jakim do niej mówi, ale przynajmniej można na nim polegać. Dzięki wsparciu podczas polowania na Białego Łosia nestor prawie go zatrudnił w rodzinnym przedsiębiorstwie.

Teoretycznie Judith nawet nie powinna z nią rozmawiać, bo jest od Padmore'ów. Ale jest też oddanym członkiem Kowenu, do którego nie ma żadnych zastrzeżeń. Pomocna i utalentowana w magii natury, Judith darzy ją szacunkiem, choć wciąż traktuje z lekkim dystansem.

Żona Franka i ciężko określić, czy lepsza połówka czy gorsza. Bo mameją może nie być, ale płacze nad zwierzątkami i czasami brakuje jej zdrowego rozsądku w tym swoim byciu pro-zwierzęta. Ale ogólnie nie jest zła. Najważniejsze, że działa dla dobra Kowenu. Judith wciąż zastanawia się, jakim cudem wróciła do figury po tylu ciążach.

Jedno z dzieciaków Marwoodów, które zostało wciągnięte w Kowen. Po ostatnim spotkaniu okazało się, że może to być dla niej za wcześnie, ale niewątpliwie jest wartościowym elementem, chociażby dlatego, że studiuje medycynę i jej zdolności mogą okazać się bezcenne w nadchodzącej Apokalipsie.  

Męska wersja Imani, chłop, który lubi siedzieć w kuchni. Ale grunt, że jest to chłop równy i można z nim normalnie pogadać.

Judith kojarzy go przede wszystkim z Gwardii, ale łączy ich także wspólna sprawa, jaką jest wypełnienie woli Lucyfera.

Ktoś, z kim zdecydowanie się nie dogada, ale z kim zrobić to musi. Maurice wyznaje wartości Kowenu Dnia i do niego przynależy, a to wystarczy, aby go tolerować.

Zdaje się, że krewny Sebastiana. Jude nie miała z nim zbyt wiele do czynienia, ale są razem w Kowenie i razem doświadczali pogrzebu Erosa, czy też rozpoczęcia Apokalipsy.

Kolejny z gorliwych wyznawców Lucyfera. Mimo że zabrakło go podczas rozpoczęcia Apokalipsy, dysponuje przynajmniej odpowiednią wiedzą, na przykład geograficzno-historyczną.

Judith uważa go za wielką pomyłkę, ale jest w Kowenie, więc toleruje jego obecność i nawet wciąga w niektóre misje, jak choćby polowanie na Białego Łosia.

Może płaczliwy, ale chociaż silny dzieciak od Padmore'ów. W Wyobrażeniu Judith nadal jest narzeczonym Tilly i niespecjalnie interesowały ją ewentualne wyjaśnienia, że jest w błędzie. Spotkała się z nim tylko raz i ma do niego dość neutralne, a raczej nijakie nastawienie.

Łączy ich wspólna przeszłość, kiedy rodzice obu rodzin zastanawiali się nad pogodzeniem dwóch linii. Wyszło bardzo katastrofalnie i nikt więcej na ten pomysł nie wpadał. Teraz, po latach, spotykają się znowu, tym razem przy ogniu Lucyfera.

Kolejny ze znajomych z Gwardii. Wydaje się grzeczny, miły i uczynny, a przynajmniej pomógł w naprawieniu ulubionego kubka innego kolegi.

Były gwardzista, dawny znajomy z pracy.

Panna van der Decken, siostra Johana, o ile dobrze kojarzy koligacje. Spotkały się niegdyś w lesie w dziwnych okolicznościach, gdy Annika akurat wyprowadzała barghesta na spacer. Szybko się okazało, że mają wspólnego znajomego, na którego należy zdecydowanie uważać. O dziwo, nawet się nie pozagryzały.

Profesorek, u którego czasem przebiega wymiana umiejętności w postaci nauki. Ostatnio spotkali się podczas leśnej pielgrzymki, skąd też opowiedział jej kilka ciekawych elementów o wydarzeniach z lutego.

Siostra Barnaby'ego, którą polecił jej w temacie dobrych zaklinaczy. Spotkały się podczas Balu Magicznej Rady i w rzeczywistości dziewczyna wygląda jej na ogarniętą.

Dziewczyna od Bloodworthów, głównie kręcąca się pod nogami, młoda i z fiu-bździu w głowie, ale w końcu jest młoda, trudno ją winić. W oczach Jude jest dziewczyną Lauriego Padmore'a, ale raczej nikt nie spieszył z wyjaśnieniami, że jest inaczej. Kiedyś Jude uratowała jej życie przez jeden celny strzał.

Nie miała z nią zbyt wiele do czynienia. W szpitalu spotkała ją podczas krótkiej konsultacji, kiedy radziła się, co zrobić z niesprawną ręką po pewnym zdarzeniu, o którym nie mogła jej powiedzieć.

Niewiele na jej temat może powiedzieć. Spotkały się w okolicznościach mało przyjemnych, bo podczas omawiania szczegółów organizacji stypy nestora.

Brat Sebastiana o niesamowitej zdolności przychodzenia w najgorszym możliwym momencie.

Kolejny Verity, Judith przestaje tracić rachubę, gdzie ich hodują. Tego konkretnego kojarzy tylko ze względu na fakt, że siedziała z nim przy jednym stoliku podczas Balu Magicznej Rady.

Nie powinna się z nim w ogóle obchodzić, ani jakkolwiek rozmawiać, ale, jak to mówią, na bezrybiu i rak ryba. Akurat wtedy nie było nikogo innego bardziej sensownego pod ręką, więc tymczasowo zapomnieli o rodzinnych sporach.

Pracownik Carter's Wilderness Mastery. Dał się zapamiętać jako opryskliwy, chamski i niewychowany. Raczej nie będzie w top ulubionych przez Judith pracowników.

Być może jakaś dalsza część rodziny, która dała się zapamiętać z tego, że potrąciła ją w lesie jeżdżąc tam samochodem.

Mogłaby go opisać jednym słowem. I to zrobi. Dupek.

Carterów i Lanthierów od dawna łączyła niechęć. Judith sceptycznie podchodzi do rodziny, ale nie uważa, że muszą się nienawidzić. Oddała mu pod opiekę znalezionego barghesta, ale zaraz ojciec oskarżył całą rodzinę o śmierć nestora. I tak wkoło Macieju.

Chyba najciekawsza persona całych tych wszystkich wyznawców Lilith, ze względu na jeden fakt - iż jest córką Sebastiana. Jakim cudem, nie chce wiedzieć, ale przyjmuje ten fakt z troską i nadzieją, że da się to jakoś odkręcić. Obie widziały się może dwa razy w życiu - raz przy umierającym Erosie, drugi przy triumfie Surtra. Raczej nie mają przyjaznych stosunków wobec siebie.

Kojarzyła ją głównie z uroczystości Kręgu. Spotkały się jako świadkowie śmierci Frejra, tylko po dwóch różnych stronach barykady, a potem również podczas omawiania uroczystości pogrzebowej nestora Carterów. Nie wykazywała wtedy zachować agresywnych, a Kowen utrzymuje, że jest inteligentną i zdolną czarownicą.

Kiedy się spotkały, jeszcze nie wiedziała, kim jest konkretnie. Wie za to, że była skłonna zabić w imię Lilith, ale z drugiej strony była też na tyle rozsądna, żeby poddać się w odpowiednim momencie.

Judith nie wie, kim jest ani czego chce. Widziała go podczas Apokalipsy, a potem spotkała w knajpie. Zaczął ją wkurwiać oczywistym mydleniem oczu i od tamtej pory jest wobec niego nieufna. Jako że Sebastian miał pozbyć się kogoś, kto za bardzo kłapał ozorem na temat śmierci Erosa, Judith była pewna, że padło właśnie na niego i nie żyje, ale Sebastian skutecznie wyprowadził ją z tego błędu.

Judith nie wie, kim jest, ale wie przynajmniej, jak się nazywa. Wie również, że świetnie posługuje się magią iluzji, ma cudzą krew na rękach i powinno się ją zamknąć w ośrodku psychiatrycznym.

Widziała go po śmierci Frejra, po przeciwnej stronie. Nie zna jego imienia ani nazwiska, nie wie, kim jest. Wygląda jej na ćpuna.