CZAROWNICY I SPOŁECZEŃSTWO

Czarownicy należą do bardzo uduchowionych osób, które z pomocą Arcykapłanów pozostają w stałym kontakcie z Piekłami — Lucyferem i Lilith, a także wszystkimi demonami i diabłami. Religia jest nieodłączną częścią życia społeczeństwa do tego stopnia, że każde odwrócenie od Kościoła skutkuje także odebraniem przedmiotów uprawniających do czarowania oraz wykluczeniem ze społeczeństwa. Wszyscy czarownicy zdają sobie sprawę z podstaw historii swojej religii, która wielokrotnie została im udowodniona, a także nie pozostawia wątpliwości wobec istnienia czczonych przez nich mocy.
   Wychowanie w wierze zaczyna się już od najmłodszych lat, kiedy to nazwisko czarownika wpisywane jest przez rodziców do Księgi Bestii przy okazji narodzin. Młody czarownik rozpoczyna praktyczne nauki magii dopiero w wieku 12 lat, najczęściej w ramach szkółki kościelnej, prowadzonej w każdym mieście przy Kościele Piekieł. Bardzo rzadko zdarzają się przypadki nauki domowej, najczęściej wynikają one ze złego stanu zdrowia dziecka, ale i w takim wypadku rodzice muszą otrzymać zgodę na samodzielne nauczanie dziecka od Arcykapłanów Kościoła. Edukacja trwa od 12 do 18 roku życia, ale czarownik staje się uprawniony do samodzielnego czarowania już w wieku 16 lat, kiedy to otrzymuje od Kościoła pentakl — symbol pentagramu skupiający jego moc magiczną oraz athame — rytualny sztylet. Obydwa te przedmioty są dla czarowników niezwykle ważne, a ich odebranie wiąże się z największą hańbą. Czarowanie bez pentaklu nie jest bowiem możliwe. Przyjęcie przedmiotów odbywa się w ramach Chrztu — najważniejszego wydarzenia w życiu każdego czarownika. Młody adept kontynuuje jeszcze naukę do 18 roku życia.

   Do najważniejszych świąt obchodzonych przez czarowników należą Uczta Ognia (sabat dedykowany Lucyferowi), Męczeństwo Aradii (święto upamiętniające jej poświęcenie dla ludzi), Noc Walpurgii (największy i najgłośniejszy sabat czarownic), Burzowa Pełnia (sabat dla Lilith), Noc Duchów (święto śmierci) oraz Narodziny Aradii (rodzinne święto ku czci Aradii). Wszystkie te celebracje organizowane są przez Kościół Piekieł — najważniejszą instytucję religijną w magicznym świecie, mającą także swoją siedzibę w Hellridge. W Kościele Piekieł funkcjonują także ekstremistyczne zgrupowania nazywane Kowenami Dnia i Nocy, o których wiedza jest ściśle strzeżona i niedostępna dla przeciętnego czarownika. Ten pierwszy czci Lucyfera jako swojego wybawcę, tworząc jego armię, która ostatecznie ma ponieść magię na cały świat. Drugi — wyznający Lililth — samych siebie widzi jako wyjątkowych i silniejszych od niemagicznych i pragnie takimi pozostać.
   Magia ma dla czarowników znaczenie nie tylko usprawniające pewne kwestie w życiu, ale jest także podstawą ich identyfikacji oraz tożsamości. Na ogół odnoszą się oni do swojej mocy z niezwykłym szacunkiem, starając się równocześnie nie nadużywać jej do błahych celów ze względu na konsekwencje płynące z nadmiernego korzystania z magii w postaci zatrucia magicznego. Utarło się, że istnieją dwa główne rodzaje magii — czary oraz rytuały. Czary to krótkie formuły, które skupiając moc w pentaklu, wysyłają ją następnie w stronę celu obranego przez czarownika. Rytuały to dłuższe obrzędy wymagające nie tylko nakładu czasu, ale także odpowiednich składników. Co do zasady, dzięki rytuałom można wytwarzać przedmioty z zakresu alchemii (wytwarzanie eliksirów), jubilerstwa (wytwarzanie biżuterii), krawiectwa (szycie magicznych ubrań), zaklinania (zamykania demonów w przedmiotach) oraz zielarstwa (wiązanie kadzideł). Oprócz rzemiosła magicznego najwięksi uczeni opracowali sposób na zamykanie w pentaklu czarów, których moc ujawnia się dopiero po czasie — nazwano ten zabieg zatrzaskiwaniem czaru. Wszyscy czarownicy mają wyjątkowe znamię, które według wierzeń ma być symbolem rany, którą Aradii zadał łowca czarownic, zabijając ją. Znamię widoczne jest od urodzenia, ale jego umiejscowienie oraz kształt jest różny dla każdego.

   Pośród czarownic na całym świecie żyją także tak zwani odmieńcy, nierzadko cieszący się złą sławą lub wręcz przeciwnie, wyjątkową reputacją. Są to: cienie (ludzie umiejący wtopić się w tło), medium (mogące porozumiewać się z duszami i kierować duchami), rozszczepieńcy (umiejący wysłać swoją duszę poza ciało), syreny (wabiące i mogące ranić swoim głosem), słuchacze (czytający przeszłość poprzez dotyk), wskrzeszeńcy (których dusze powróciły z Piekieł) oraz zwierzęcopodobni (w których żyje pierwotny zwierzęcy pierwiastek). Czasem czarownicy mogą spotkać także duchy — niewidzialne dla niemagicznych. To przerażające półprzeźroczyste istoty, które tułają się po świecie wyrzucone z Nieba lub Piekieł, albo odbywają na Ziemi swoją karę. Duchów nie należy mylić z duszami — samodzielnymi, niewidzialnymi i niemożliwymi do pochwycenia elementami świadomości.

   Niemagiczni na ogół nie wiedzą o istnieniu czarownic ani o zniknięciu Boga. Pojedyncze przypadki wydania się magii są skrupulatnie usuwane, a skutki potencjalnego odkrycia niwelowane przez Czarną Gwardię. Mimo to zdarza się, że czarownicy łączą się z niemagicznymi. Ślub uznawany jest dopiero w momencie, w którym partner lub partnerka czarownicy przyjmie Kościół Piekieł i zapisze swoje nazwisko w Księdze Bestii, chociaż wcale nie oznacza to wstąpienia w takiego człowieka magicznego pierwiastka.
   

ŻYCIE CODZIENNE

MEDIA

Tradycyjne media odgrywają bardzo ważną rolę w życiu amerykańskiego społeczeństwa. W latach 80. wiele z nich debiutuje na rynku — w 1981 roku MTV emituje pierwszy teledysk, a takie stacje newsowe jak CNN czy FOX dołączają do grona czołowych programów na telewizorach Amerykanów. W czołówce znajdują się również CBS, ABC czy NBC. W popularnej telewizji pojawia się również coraz więcej programów z udziałem kobiet, takich jak Oprah Winfrey, Connie Chung czy Barbara Walters.
W prasie zauważalny jest wzrost magazynów, natomiast wiele gazet newsowych upada ze względu na rosnące koszty produkcji. Opcje na rynku stają się coraz bardziej zróżnicowane ze względu na deregulacje treści.
Działają dwie magiczne gazety, obydwie należące do rodziny Duer, w tym Piekielnik Codzienny, jako periodyk zawierający w sobie najważniejsze informacje ze świata oraz lokalne wiadomosci dla czarowników. Ostatnimi czasy liberalne środowiska protestują przeciwko nazywaniu tej gazety „niezależnym źródłem informacji” i oskarżają ją o zatajanie niewygodnych faktów. Znacznie większą popularnością zwłaszcza wśród młodzieży i gospodyń domowych w regionie cieszy się Zwierciadło. Dwutygodnik jest źródłem wszystkich najważniejszych plotek, a także zbiorem gotowych przepisów kulinarnych, porad modowych i nie tylko. Najbardziej znaną częścią gazety jest Horoskop pani Boswell.

MODA

Lata 80. to okres, który charakteryzuje się dość specyficznymi trendami w modzie. Noszone są jednolite kostiumy, marynarki z poduszkami na ramionach i mocno obcisłe doły mające pokazywać szczupłe kształty nóg, zarówno damskich, jak i męskich. Wśród obu płci królują jeansy z wysokim stanem. Kobiety najczęściej stawiają na obcisłe legginsy i duże wełniane swetry lub kolorowe body w zwierzęce motywy. Ikonami stylu są takie gwiazdy jak Madonna czy Annie Lennox.
Równocześnie następuje szybki rozwój subkultur, zwłaszcza wśród młodzieży, która strojem chce wyróżnić się na tle jednolitego, choć barwnego społeczeństwa. Chociaż po dzieciach kwiatach z lat 60. niewiele zostało, tak popularny jest rozwój kultury metalowej, zwłaszcza wśród młodych mężczyzn. Długie włosy, skórzane kurtki oraz jeansowe kamizelki najczęściej ozdobione przypinkami lub naszywkami z nazwami heavy metalowych zespołów, coraz częściej pojawiają się na szkolnych korytarzach ku nieucieszeniu starszych i bardziej konserwatywnych pokoleń. Często, zwłaszcza w większych miastach, spotkać można punków, ta kultura napływa do Stanów Zjednoczonych z Wielkiej Brytani. O ile wysoki czerwony irokez lub mnogie kolczyki na twarzy są już skrajnością, tak ubrania poprzepinane agrafkami lub kraciaste i kolorowe spodnie w niektórych regionach są coraz częściej spotykane.
W wyższych sferach popularny natomiast staje się styl preppy, inspirowany mocno latami czterdziestymi. Zamożni mężczyźni stawiają na klasyczne garnitury w jasnych barwach lub z motywem eleganckiej kraty, albo w ramach bardziej codziennego stroju, niemal pastelowe spodnie i polo oraz niedbale przerzucone przez ramię marynarki. Nawet konserwatywne kobiety coraz częściej można spotkać w spodniach, ale dalej wśród nich królują spódniczki w zestawie z żakietami w pasujących barwach.
Czarownicy stawiają na zdecydowanie bardziej stonowane fasony na co dzień, jakby nie chcieli do końca wyróżniać się z tłumu. Ciężko jest mówić o jakiejś wyjątkowej modzie wśród wiedźm. Kroje pozostają zbliżone, co do stylu niemagicznych, jednak w ich szafach królują ciemne barwy. Konserwatywną i zamożną część społeczeństwa najczęściej spotkać można ubraną w elegancką czerń lub biel.

GRY I SPORTY

Najpopularniejsze sporty na terenie USA, to niekwestionowanie baseball, football i koszykówka. Jeśli chodzi o drużyny sportowe, funkcjonuje duży, grupowy udział w wydarzeniach sportowych i lokalny patriotyzm. W szczególności jest to widoczne w małych miasteczkach, gdzie grają w nich dobrze znane osobowości z miasta. Popularną w tym czasie drużyną footballu amerykańskiego są The Hellridge Miners, hokeiści - Hellridge Ice Giants, baseballiści - The Maine Hurricanes, koszykarze - The Maine Mountaineers. Nie sposób nie wspomnieć tu o bostońskich futbolistach New England Patriots w NFL albo koszykarzach Boston Celtics i ich sukcesach w NBA.
W środowiskach mniej sportowych rośnie zaś zainteresowanie grami planszowymi, karcianymi czy video. Zainteresowanie jest tak duże, że można znaleźć salony gier na automatach czy dostrzec grupy nastolatków, którzy spotykają się, aby grać w takie gry jak D&D czy gry RPG.
Magicznym sportem, który zyskuje coraz większą popularność w regionie jest pochodzący z Europy Boleśniak. To ciekawa dyscyplina, którą rozgrywa się w drużynach 3-osobowych, stających naprzeciwko siebie na boisku przypominającym to do gry w zbijaka. Drużyny posiadają swoją piłkę, zazwyczaj wielkości i twardości piłki lekarskiej, którą z pomocą czarów przerzucają na połowę przeciwnika, próbując go nią trafić. Co ciekawe, trafienie nie dyskwalifikuje zawodnika z rundy. Robi to dopiero poważny uraz.

TECHNOLOGIA

Lata 80. to czasy, gdy do wielu amerykańskich domów zaczyna zaglądać technologia. Powszechne są faksy, czy maszyny do pozostawiania wiadomości, gdy ktoś dzwoni na telefon stacjonarny. Popularne stają się również pagery, szczególnie wśród bogatszych rodzin, czy osób pracujących w profesjach wymagających szybkiego kontaktu. Powszechnie używane są również odtwarzacze kaset VHS, walkmany czy kasetki. Internet jest nadal nowością, a komputer stacjonarny rzeczą drogą, na którą nie każda rodzina może sobie pozwolić. Telewizory natomiast są raczej standardem, znajdują się głównie w salonie, gdyż oglądanie tego niewielkiego szklanego ekranu, jest często rozrywką dla całej rodziny.
Obecnie ze względu na coraz większe popularyzowanie technologii wielu czarowników posiada własny odbiornik telewizyjny i korzysta z pozostałych dobrodziejstw niemagicznego świata, nie odstając przy tym od reszty społeczeństwa. Istnieją wynalazcy, którzy zachłyśnięci technologiami starają się dostosować je do wiedźmich potrzeb, dzięki czemu istnieją walkmany zawsze dobierające utwór do nastroju słuchającego, czy nawet telefony pozwalające dawać sobie buziaki przez słuchawkę.

TRANSPORT

Społeczeństwo amerykańskie, ze względu na słabo rozwinięty transport publiczny, jest wysoce zmotoryzowane. Popularnymi sposobami przemieszczania się są więc samochody, a najczęściej w tych czasach można spotkać takie marki jak: Peugeot, Ferrari czy Porsche. Z tańszych modeli można znaleźć: Fordy Mustangi czy Thunderbirdy, a także Cadillac Deville. Młodzież, szczególnie z rodzin o przeciętnym statusie, porusza się raczej za pomocą popularnych w tych czasach deskorolek czy rowerów.
Istnieje wiele podań o czarownicach latających na miotłach nad miastami i lasami, co wynika z faktu, że najczęściej według niemagicznych, to kobiety z biedniejszych warstw społecznych parały się tą sztuką. Dzisiaj wiemy, że było to jedynie narzucone im propagandowe myślenie, ale sam obraz nie wziął się z przypadku. Miotły zdolne do latania są efektem odprawianych na nich rytuałów, najczęściej z dziedziny magii powstania, ale stworzenie samodzielne takowych bez odpowiedniej wiedzy może skutkować słabym dostosowaniem pojazdu do choćby warunków atmosferycznych. Istnieją firmy produkujące takowe, ale ich popularność w ciągu ostatnich lat, ze względu na powszechną dostępność samochodów, znacząco spada, najczęściej będąc już raczej ciekawą formą aktywności sportowej wśród czarowników, lub sposobem poruszania się dla osób głęboko stroniących od niemagicznego świata, najczęściej z niższych warstw społecznych.
1 marca 1985 roku dla czarowników otworzono korytarze podziemnych tuneli, które umożliwiają niemal natychmiastową podróż pomiędzy Hellridge, Bostonem i Salem.

KULTURA

Kultura masowa w latach 80. rozwija się prężnie – coraz popularniejsza staje się muzyka disco, hip-hop czy pop, a nawet metal. Na odbiornikach radiowych królują tacy artyści jak Prince, Tina Turner czy Madonna. Jednocześnie w środowiskach bardziej konserwatywnych pojawiają się niepokoje wywołane satanistycznymi wpływami w muzyce heavymetalowej, postrzegając osoby słuchające jej jako niebezpieczne, czy nawet związane z okulistycznymi ugrupowaniami.
Teatry stopniowo zaczynają odchodzić do lamusa, stanowiąc kulturę wyższą, a w kinach goszczą filmy akcji, takie jak Top Gun czy Indiana Jones. Popularne stają się również slashery jak Martwe Zło czy Lśnienie. Kina zdecydowanie są popularną formą spędzania wolnego czasu, w szczególności wśród młodych. Powszechniejsze są również wypożyczalnie kaset VHS, aby ulubione hit móc oglądać w zaciszu własnego domu.
W pewnych kręgach fanów literatury popularny staje się Stephen King czy Terry Prachett, a także takie pozycje jak O czym mówimy, gdy mówimy o miłości Raymonda Cavaniego czy Kolor purpurowy Alice Walker. Natomiast sceny teatrów podbijają takie musicale jak Koty, Upiór w operze czy Nędznicy.
Czarownicy chętnie czerpią z niemagicznej kultury, również wyższej, zdając sobie sprawę, że część artystów występujących oraz tworzących na całym świecie posiada w sobie moc, dzięki której są zdolni wywoływać większą sympatię wśród swoich fanów. Do najlepszych przykładów takich wykonawców należy obecnie David Bowie, Michael Jackson, Cher oraz grupa The Cure, a także zmarły przed paroma laty Elvis Presley. Istnieją jednak twórcy, którzy działają tylko w obszarze kultury magicznej, śpiewając, malując czy pisząc teksty znacznie bliższe problemom wiedźm.
Do najlepszych przykładów z dziedziny muzyki należy niewątpliwie popowy zespół Lisa i jej Chowańce, który zdobył w latach 80. sławę na całym świecie, ze swoimi największymi przebojami Ogień spala nas oraz Zakochałam się w Belzebubie. Równie często na magicznych listach przebojów królują takie zespoły, jak Disco Hell czy heavymetalowy The Cerberus.
W magicznym środowisku kultura filmowa, ze względu na możliwości magii iluzji, jest słabo rozwinięta i głównym typem kinematografii są parodie niemagicznych filmów, przedstawiających świat czarownic w sposób nieprzyjemny lub nieprawdziwy, ale i te nie zyskują szerokiej popularności. Najczęściej aktorzy i technicy filmowi preferują pracę przy niemagicznych produkcjach, ze względu na znacznie szerszą publiczność oraz lepsze zarobki. Znanymi twórcami filmowymi, którzy posiadają w sobie moc, są Meryl Streep, John Travolta oraz Dean Martin.
Na wyróżnienie zasługuje tutaj Teatr Overtonów, który pozostaje jedynym obiektem w regionie tworzącym całkowicie magiczne sztuki teatralne dla czarowników cieszące się niebywałą popularnością.
Jedną z ulubionych rozrywek wśród czarowników jest czytanie książek, często zaklętych pod wieloma czarami z zakresu iluzji, pozwalającej na bieżąco wyświetlać czytaną treść w formie obrazowej. Oprócz literatury naukowej i podręczników, na półkach młodzieży goszczą takie pozycje jak Uciekać do piekła bram autorstwa Badariela Cherrytree lub Czarownik Barry i Pokój Zagadek Siriusa Flawinga. Pośród literatury klasycznej znajdziemy pozycje Rytualne gody albo Odmieniec odmieniony - obydwie pióra Naamy Nyx albo Gorzki smak ognia Williama Phobusa.

KUCHNIA

W regionie północno-wschodniego wybrzeża popularną potrawą jest homar, który jest również z niego eksportowany. Maine znane jest również z produkcji ziemniaków czy borówek amerykańskich. Mocno spopularyzowana jest tzw. Italian sandwich. Jak w całym kraju, popularne stają się restauracje serwujące fast foody, które z pewnością zdominowały wiele diet mieszkańców. Chociaż McDonald’s rozwija się prężnie, to w latach 80. niekwestionowanym królem jest Burger King.
Typowa kuchnia społeczeństwa magicznego nie różni się szczególnie od niemagicznych opcji. Przoduje tutaj przygotowywanie magicznych słodkich wypieków na bazie nietypowych owoców (i nie tylko), które oprócz wybornego smaku gwarantują też inne doznania. Czarownicy ze swojej diety wykluczają żaby, ale nie stronią za to od surowego mięsa. Popularne mity jakoby sataniści jedli niemowlęta oraz składali ofiary z ludzi są jedynie brzydkimi plotkami mającymi wywołać strach i nieprzychylność... zazwyczaj.

CODZIENNE PROBLEMY

CZAROWNICY VS NIEMAGICZNI
   

Czarownicy i czarownice poza praktykowaniem czarów i uczestnictwem w obrzędach Kościoła Piekieł, na co dzień żyją wśród osób pozbawionych magii. Chcąc nie dopuścić do zdemaskowania i ujawnienia tajemnic powierzonych im przez Lucyfera, dostosowują się do panujących trendów w modzie, korzystają z nowoczesnej technologii, jak i orientują w rozgrywkach sportowych. Relacje między magicznymi a niemagicznymi są więc z reguły neutralne bądź koleżeńskie. Czasem - choć należy to do wielkiej rzadkości - łączą się oni w pary. Za katolicki ślub z chrześcijaninem czarownik zostanie wykluczony z Kościoła, jednak można tego uniknąć - wystarczy, że partner danego czarownika przyjmie Piekło do swojego serca, zapisze swoje imię w Księdze Bestii i dołączy do Kościoła. W takim wypadku czarownik i niemagiczny mogą uczestniczyć w obrzędach i być częścią społeczeństwa, chociaż większość osób spogląda na to nieprzychylnie.
   Rodziny, których stosunek do niemagicznych jest negatywny, przez wzgląd na społeczeństwo, w jakim żyją, są niejako zmuszone, by schować uprzedzenia do kieszeni i powstrzymać się od jawnych przejawów dyskryminacji. Nie powstrzymuje ich to jednak przed zawoalowanymi złośliwościami czy niepochlebnymi komentarzami.

   

NASTRÓJ POLITYCZNY

   Sytuacja polityczna jest zróżnicowana, a preferencje wyborcze zmieniają się w zależności od konkretnych okoliczności i wydarzeń. Wpływ na to mają także różnice pokoleniowe, gdzie starsi mieszkańcy są zdecydowanie bardziej konserwatywni, a młodsi bardziej liberalni.
   W Hellridge zdecydowany prym wiedzie Partia Republikańska, której postulaty mocno skupiają się na kwestiach gospodarczych, takich jak zmniejszenie podatków i deregulacja. To podejście przyciąga wsparcie od przedsiębiorców i inwestorów, którzy z reguły opowiadają się za zmniejszeniem regulacji i tworzeniem korzystniejszego środowiska biznesowego, co silnie przemawia do lokalnych pracodawców. Partia Republikańska jest także identyfikowana z konserwatywnymi wartościami rodzinnymi, pro-life (przeciwdziałanie aborcji), czy obrona prawa do posiadania broni.
   W opozycji stoi Partia Demokratyczna, szczególnie obecna w New Hampshire, która skupia się na kwestiach społecznych, takich jak opieka zdrowotna, programy socjalne i prawa obywatelskie. Te kwestie są ważne dla wielu mieszkańców regionu, zwłaszcza tych, którzy potrzebują wsparcia i ochrony socjalnej. Dodatkowo demokraci często kładą nacisk na ochronę środowiska i zrównoważony rozwój, co gwarantuje poparcie mieszkańców zainteresowanych zachowaniem natury.
   Społeczność czarowników nie jest obojętna na nastroje niemagicznych, jednak posiada własne struktury, opierając się na zasadach wytyczanych przez Magiczną Radę USA.

   

DYSKRYMINACJA

   Na porządku dziennym jest nadal szeroko pojęta dyskryminacja. Wiele grup etnicznych, zwłaszcza Afroamerykanów, doświadcza systematycznej dyskryminacji rasowej w różnych dziedzinach, takich jak edukacja, zatrudnienie i system sprawiedliwości, przykładowo dopiero w 1984 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych za niezgodną z prawem uznał tzw. czerwoną linię. Nieoficjalna praktyka segregacji mieszkaniowej, w której agencje i właściciele nieruchomości odmawiali sprzedaży lub wynajmu domów osobom o innym kolorze skóry. Miała na celu utrzymanie segregacji rasowej i zapobieżenie mieszaniu się społeczności. Nielegalni imigranci z Ameryki Łacińskiej w tym regionie stanowią dość małą grupę społeczną ze względu na geograficzne oddalenie od granicy z Meksykiem. Najwięcej takich osób jest w Bostonie ze względu na większą gęstość zaludnienia i możliwości ekonomiczne.
   Dyskryminowane są także kobiety, chociażby poprzez różnicę w wynagrodzeniach między płciami, zwaną popularnie „płacą za szklany sufit”. Kobiety często otrzymują niższe wynagrodzenie za tę samą pracę w porównaniu do mężczyzn, a także marginalizuje się je w świecie biznesu i polityki, utrudniając dostęp do stanowisk kierowniczych i wpływu. Różnice w płacach są szczególnym problemem w przypadku osób czarnoskórych i pochodzenia latynoamerykańskiego, chociaż ich sytuacja nie jest tak problematyczna w tym regionie, jak np. w granicach Głębokiego Południa.
   Z niechęcią oraz nierównym traktowaniem spotyka się także grupa LGBT+, o czym więcej można przeczytać poniżej.

   

LGBTQ+

W latach 80. w tym regionie podobnie jak w innych częściach Stanów Zjednoczonych, homoseksualizm jest często traktowany przez społeczeństwo w sposób nietolerancyjny i nieakceptujący. Pomimo zniesienia prawa penalizacji kontaktów homoseksualnych (sodomy laws) w Maine w 1977 roku, społeczność LGBTQ+ nadal doświadcza dyskryminacji, uprzedzeń i przemocy. Z powodu wpływu konserwatywnych przekonań religijnych i społecznych jest wciąż źle postrzegany i uważany za „nieprawidłowy” lub „grzeszny”. W mediach często przedstawia się go negatywnie, co dodatkowo wzmaga krzywdzące stereotypy, opinii publicznej nie pomaga szerząca się epidemia AIDS. Brakuje ochrony prawnej przed dyskryminacją ze względu na orientację seksualną, nie istnieją także związki partnerskie ani małżeństwa jednopłciowe, a osoby homoseksualne często muszą zachowywać swoją tożsamość w tajemnicy, aby uniknąć niechcianego narażenia na negatywne konsekwencje. W opozycji zaczyna ustawiać się tutaj młodzież, która stając się coraz bardziej liberalna, często łamie zasady. Nieco inaczej ma się sprawa w dużych miastach, takich jak Boston. Społeczność LGBTQ+, chociaż dalej nie może liczyć się z ogólnym zrozumieniem społecznym i musi mierzyć się z przeciwnościami, jest tam znacznie bardziej widoczna niż w reszcie miast.
   Dla czarownic Kościół Piekieł jest nie tylko zgrupowaniem wiernych, ale też instytucją, która lubi mieszać się w ich sprawy. W kwestii wiary nie ma zapisków, jakoby Lucyfer zakazał relacji jednopłciowych, jednak jego celem jest szerzenie magii na całym świecie, co najłatwiej jest osiągnąć poprzez narodziny kolejnych czarowników. Małżeństwa jednopłciowe nie są uznawane w Kościele Piekieł, ale nikt z niego nie wykluczy dwóch kochających się mężczyzn, chociaż ci mogą mierzyć się z dyskryminacją, zwłaszcza ze strony konserwatywnych rodów Kręgu, które bacznie zwracają uwagę na opinie na swój temat. Wszelkie wątpliwej, niemoralnej natury akty są tuszowane, byleby nie splamić dobrego imienia rodu. Członkowie takich rodzin są kontrolowani, aby przypadkiem nie dopuścili się żadnego skandalu, który mógłby rzucić na nich cień.
   Mimo to z wolna rośnie aktywizm i walka o prawa osób LGBTQ+. W całych Stanach pojawia się coraz więcej społeczności oraz grup działających na rzecz równości małżeńskiej, oraz walki z homofobią.

   

NORMY SPOŁECZNE REGIONU

Dostęp do opieki medycznej jest dość utrudniony, wiele osób ma problem z jej uzyskaniem i musi korzystać z ostrych usług ratunkowych, co powoduje obciążenie systemu. Wśród ubezpieczeń zdrowotnych dominują firmy prywatne, niektóre korporacje gwarantują ubezpieczenia grupowe, jednak wiele osób, zwłaszcza pracowników nisko płatnych lub samozatrudnionych, nie posiada go w ogóle. W przypadku czarowników i czarownic pobyt na oddziale magicznym jest darmowy. Największy tego typu oddział w Hellridge jest utrzymywany z pieniędzy Kościoła, a przede wszystkim sponsorowany przez ród Devall.

   Od 14 października 1982 roku, kiedy Reagan wyraził oficjalne stanowisko, że nielegalne narkotyki stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych, kraj zmaga się z tzw. wojną z narkotykami. Wśród takich używek łatwo dostępna, choć głównie w dużych miastach, jest kokaina, której popularność ma bardzo negatywny wpływ na społeczności, zwłaszcza w uboższych obszarach miejskich, prowadząc do wzrostu przestępczości. Grupy dotknięte tym problemem doświadczają również dezintegracji społecznej. Uzależnienie od narkotyków wpływa na relacje rodzinne i społeczne, prowadząc do rozpadu rodzin, rosnącej bezradności i marginalizacji. Wiele społeczności jest dotkniętych ubóstwem, brakiem dostępu do edukacji i opieki zdrowotnej, co dodatkowo pogarsza sytuację. Popularne już od lat 60. jest palenie marihuany, zwłaszcza w formie skrętów (substancja zostaje zmieszana z tytoniem i palona poprzez zawinięcie jej w bibułkę). Przyjęło się, że ten narkotyk wywołuje spokój w palącym go i prowadzi do rozluźnienia mięśni. Należy pamiętać, że tego typu narkotyki są surowo zabronione, a ich posiadanie, handel i używanie może być karalne.
   Nie stoi to jednak na przeszkodzie tym, którzy bagatelizują sprawę, sięgając po używki o mniej gwałtownych efektach, a których stosowanie jest uznawanych za niegroźne. Wśród nich prym wiedzie alkohol. Jest szeroko dostępny legalnie, ponieważ sprzedaż i jego spożycie nie są ograniczone w taki sposób, jak w czasach prohibicji. Można dostać go w sklepach, barach i restauracjach, co powoduje, że jest najbardziej popularną używką wśród wszystkich grup wiekowych. Równie powszechne jest palenie tytoniu, choć z wolna zaczęto już dostrzegać związane z nim negatywne skutki zdrowotne. Wyroby tytoniowe, takie jak papierosy czy cygara, są szeroko dostępne w sklepach i na stacjach benzynowych.

   

SUBKULTURY

   Wszystkie subkultury mają swoje unikalne cechy i przyczyniają się do bogactwa kulturowego tego regionu. Są wyrazem indywidualizmu, pasji, wolności twórczej i sprzeciwu wobec różnych konwencji. Poprzez swój wygląd odrzucają standardy piękna i ubioru, decydując się na nietypowe stroje i fryzury. Nie chcą godzić się na hierarchie społeczne i dominujące w społeczeństwie autorytety. Wierzą w równość i odrzucają podziały na klasy społeczne, płeć czy rasę. Tradycyjne instytucje, takie jak rząd, policja czy kościół, uważają za opresyjne i skorumpowane, często angażując się w działania aktywistyczne, by dążyć do zmiany społecznej. Nierzadko jednak osoby identyfikujące się z daną subkulturą, podążają za wyznaczonymi trendami nie tylko ze względu na aktywną chęć walki, a zwykłą potrzebę przynależności do grupy.
   Tego typu subkultury najbardziej widoczne są w Bostonie. Pojawia się tam kultura punkowa, metalowa, hiphopowa czy skateboardowa. Młodzi ludzie oddają się swoim zainteresowaniom, tworząc lokalne społeczności, które inspirują siebie nawzajem i wpływają na kształtowanie lokalnego krajobrazu kulturowego. Subkultury nie są od siebie odseparowane. Często dochodzi do przemieszania się wpływów i stylów, a młodzi ludzie angażują się w nie, tworząc złożone i unikatowe tożsamości, a wszystkie dźwięki i style niosą za sobą ducha wolności. W przypadku mniejszych miast, takich jak Saint Fall, moda dociera znacznie później i takich osób można spotkać zdecydowanie mniej.

   

SATANIC PANIC

   Satanic Panic (dosłownie „Szatańska Panika”) to określenie używane do opisania histerii i paniki społecznej, związanej z przekonaniem, że tajne kulty satanistyczne dokonują rozprzestrzeniania się zła poprzez różne aspekty kultury i życia codziennego. Początki ruchu Satanic Panic można doszukiwać się na przestrzeni lat 70. i 80., kiedy to zaczęły pojawiać się pierwsze doniesienia o rzekomych praktykach satanistycznych i ich związkach z przestępczością w Stanach Zjednoczonych. Istnieje kilka kluczowych czynników, które przyczyniły się do narastającej paniki, jak choćby literatura, gdzie szczególnie wpływowa była książka „Michelle Remembers” z 1980 roku, napisana przez Michelle Smith i Lawrence'a Pazdera. Książka opowiadała o rzekomych okrutnych praktykach, jakim miała podlegać Michelle jako dziecko w rękach kultu satanistycznego. Niektóre filmy, takie jak „Rosemary's Baby” z 1968 roku, „The Exorcist” z 1973 roku, czy „The Omen” z 1976 roku, wpłynęły na wyobraźnię publiczności i utrwaliły negatywny obraz satanizmu.
   Choć nie ma wystarczających dowodów na to, że są to działania szeroko zakrojonych kultów, to pojawiające się w mediach morderstwa i akty przemocy o charakterze okultystycznym wywołały w społeczeństwie niepokój. Wzrost wpływów konserwatywnych i religijnych organizacji, w szczególności chrześcijańskich fundamentalistów, przyczynia się do szerzenia przekonań o zagrożeniu ze strony tajnych kultów satanistycznych. Wynikiem tych wydarzeń jest rosnąca obawa w społeczeństwie, zwłaszcza wśród rodziców i opiekunów o bezpieczeństwo dzieci. Strach przed tajnymi kultami satanistycznymi doprowadził do szeregu niesłusznych oskarżeń, procesów sądowych, oraz prześladowania osób niewinnych, w tym przeciwko opiekunom przedszkoli, oskarżonym o dokonywanie satanistycznych rytuałów na podopiecznych.
   Niestety część tych przypadków rzeczywiście leży na barkach mniej lub bardziej zaangażowanych w zbrodnie czarowników. Ciężko jest tutaj wspominać o tendencjach albo zasadzie, nie zauważono także, by pośród wyznawców Kościoła Piekieł panowała moda na publiczne głoszenie swoich poglądów, takie sprawy są zresztą szybko neutralizowane przez Czarną Gwardię. W miarę rozwoju i nagłaśniania jednego przypadku rzekomego satanizmu pojawiają się kolejne podobne doniesienia z innych części kraju, co przyczynia się do narastającej histerii, wywołując efekt domina.
   

PÓŁNOCNO-WSCHODNIE WYBRZEŻE USA

MAINE, USA

Maine leży w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych, granicząc od północy i wschodu z Kanadą, a od zachodu z New Hampshire. Południową granicę Maine wyznacza linia brzegowa Oceanu Atlantyckiego. Maine słynie z leśnych terenów mieszanych, te porastają 83% powierzchni stanu. Długość wybrzeża Maine wynosi blisko 400 km. Wzdłuż słynnego skalistego wybrzeża znajduje się duża liczba latarń, piaszczystych plaż oraz wiosek rybackich. Ważnym punktem jest też Park Narodowy Acadia utworzony w 1919 roku. Stan leży w strefie klimatu kontynentalnego z ciepłym, choć dość wilgotnym latem. W lipcu temperatura waha się w wartościach 24-27 stopni Celsjusza. W styczniu temperatura wynosi średnio -2 stopnie, a w północnej części stanu może sięgać nawet -18 stopni. Mimo umiarkowanego klimatu zdarzają się tutaj anomalie jak na przykład w 1911, kiedy najwyższa temperatura zanotowana w Maine wyniosła 41 stopni.
Według danych statystycznych obecnie Maine zamieszkuje ponad milion mieszkańców, głównie rasy białej z mniejszościami afroamerykańskimi, azjatyckimi i rdzennymi. Blisko 54% mieszkańców Maine ma pochodzenie brytyjskie, 23% - francuskie, a resztę stanowią mniejszości narodowe, takie jak Niemcy, Włosi, Meksykanie, Polacy lub Szwedzi. Główną religią pośród niemagicznych w Maine są wiary protestanckie i ewangelickie, a na drugim miejscu katolickie. W tym stanie kwitnie przemysł papierniczy, a także drzewny. Krajobraz jest gęsto wysadzony tartakami, które wciąż wycinają i zalesiają kolejne tereny, najczęściej na północy kraju. Rolnictwo w Maine obejmuje przede wszystkim hodowlę drobiu i bydła, a także produkcję jajek i produktów mlecznych oraz uprawę borówki (Maine jest głównym eksporterem tego owocu na cały kraj), jabłek i syropu klonowego. Na linii wybrzeża kwitnie rybołówstwo z wyszczególnieniem połowów homarów, będące jedną z głównych gałęzi ekonomicznych. Turystyka i aktywności na świeżym powietrzu odgrywają ważną rolę w gospodarce stanu, a Maine jest popularnym miejscem polowań (zwłaszcza na jelenie, łosie i niedźwiedzie), a także piesze wędrówki, wędkarstwo i w miesiącach zimowych — narciarstwo. Głównymi sposobami transportu w Maine jest transport drogowy oraz kolejowy. Symbolami Maine jest sosna wejmutka, sikora oraz pszczoła miodna, a dewizą „Dirigo” co ma znaczyć „przewodzę”.
Historia Maine sięga początku XVII wieku, kiedy to zostały w nim założone pierwsze europejskie kolonie, głównie Anglików i Francuzów. W 1623 roku grupa angielskich kolonistów założyła Popham Colony — pierwszą angielską kolonię w Nowej Anglii, ta jednak szybko upadła z powodu trudnych warunków klimatycznych, a także braku zaopatrzenia. Dwa lata później francuscy kolonizatorzy założyli Saint-Croix na brzegu rzeki o tej samej nazwie, które również szybko upadło. Historia powtórzyła się 3 lata później. Dopiero w 1635 roku grupa angielskich kolonistów założyła Portland, które przetrwało i stało się ważnym ośrodkiem handlowym w regionie. Cztery lata później, kierując się na północny wschód, Hellridge powstało jako brytyjska kolonia. Przez lata koloniści ścierali się z rdzennymi ludami, walczącymi o prawa do swoich terenów, najczęściej nieskutecznie. W 1652 roku prowincja Maine oraz graniczące z nią obszary stały się częścią angielskiej kolonii Massachusetts. Podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej oraz wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych na terytorium Maine toczyły się bitwy. Za każdym razem wschodnia część stanu zajmowana była przez siły brytyjskie. Ostatecznie wojny zakończyły się podpisaniem traktatu o przynależności Maine do Brytyjskiej Ameryki Północnej, a po uformowaniu się Stanów Zjednoczonych Maine zostało zatwierdzone jako część stanu Massachusetts. Wieloletnie konflikty pomiędzy mieszkańcami tych terenów a Massachusetts doprowadziły w 1807 roku do głosowania o secesję stanu — nieudanego. W 1819 roku w końcu Massachusetts pozwolił na secesję Maine, które nastąpiło 15 marca 1820 roku w ramach „kompromisu Missouri” jako stanu bez niewolnictwa. Niedługo potem wybuchła wojna secesyjna.

SAINT FALL I HELLRIDGE

Hellridge zostało założone w 1639 roku przez brytyjskich kolonistów, którzy przepędzili z tych terenów rdzennych Amerykanów. Początkowo Hellridge było osadą rolniczą, a większość ziemi należała do Flika Padmore, brytyjskiego purytanina. Ze względu na zalesienie terenu, w hrabstwie produkowano głównie drewno i papier, a do zasobów pozyskiwanych na terenie hrabstwa zaliczały się wszelakie owoce i warzywa, takie jak borówki albo kukurydza. Tak samo, jak w innych podobnych koloniach, w Hellridge istniały różnice w statusie społecznym i ekonomicznym pomiędzy różnymi grupami ludzi. Przykładowo, biali mieszkańcy koloni mieli więcej praw i większą władzę niż ludy niewolnicze, często wyzyskiwane. Indianie byli nieustannie nękani przez białych osadników, którzy zajmowali ich ziemię. Pomimo trudnych warunków i nierówności, ludzie mieszkający w tej kolonii tworzyli swoje własne społeczności i kultywowali własne tradycje. Na tych terenach często działali łowcy czarownic, podobnie jak w Salem, najczęściej prowadząc swoje inkwizycje wobec samotnych i biednych kobiet.
W 1666 roku doszło w Hellridge to otwarcia Wrót Piekieł, które dzięki poświęceniu i męczeństwu Aradii wyrwały kawałek ziemi w Cripple Rock, czego skutkiem była rozlewająca się po świecie moc magiczna. Dla zwykłych śmiertelników przyszły mroczne czasy; coraz częściej osoby, które nie panowały jeszcze nad swoimi umiejętnościami, dopuszczały się przestępstw, nawet jeśli nieświadomie. To w tamtym momencie w Hellridge nawiązał się Krąg złożony z pierwszych czarowniczych rodzin. Prześladowania magów na tych terenach trwały przez następne wieki, co dekadę zmniejszając swoją skalę, aż w końcu niemagiczni całkowicie zapomnieli o istnieniu mocy, a magiczni przeszli do podziemia, uznając, że lepsze będzie dla nich życie w ukryciu. Obecnie St. Fall cieszy się statusem historycznego miasta i obok Salem stanowi jeden z najważniejszych punktów na magicznej mapie nie tylko Stanów Zjednoczonych, ale i całego świata. Podczas gdy w Salem stało się tak zwanym magicznym Watykanem, to Hellridge stanowi kolebkę rasy czarowników i częste miejsce pielgrzymów do Cripple Rock, gdzie próbują odszukać Wrota Piekieł, aby zbliżyć się do Lucyfera i Lilith.

Saint Fall stanowi centrum całego hrabstwa i jedno z największych miast Maine, co wcale nie oznacza, że wyróżnia się ono ludnością na tle innych metropolii Stanów Zjednoczonych. Na co dzień w Saint Fall żyje około 50 tysięcy osób, w tym około 10% czarowników, co stanowi największą magiczną populację miejską na świecie, a ta liczba stale rośnie, również ze względu na Tajne Komplety — jedyny tego typu magiczny uniwersytet w regionie. Oprócz typowych dla tego regionu zabudowań, w środku miasta znajduje się ukryta magiczna dzielnica Deadberry, w której toczy się społeczne życie czarodziejskiej części miasta.
Pomimo ciągle pędzącego do przodu świata, Hellridge zdaje się opierać zmianom, chociaż gdzieniegdzie widać przejawy nowoczesności takie jak salony gier video, nowoczesne pralnie, albo zakorkowane w godzinach szczytu ulice miasta.

MASSACHUSETTS, USA

Stan Massachusetts położony jest na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, w regionie znanym jako Nowa Anglia. Jego bezpośredni sąsiedzi to Vermont i New Hampshire na północy, Nowy Jork na zachodzie, oraz Rhode Island i Connecticut na południu. Wschodnie granice stanu wyznacza Ocean Atlantycki. Geografia Massachusetts jest urozmaicona i obejmuje zarówno plaże oceaniczne, jak i pagórkowate tereny centralnej części stanu, a także wyżyny w zachodniej części. Na tym obszarze dominuje klimat umiarkowany ciepły. Zimy są tam mroźne, z dużą ilością śniegu, szczególnie na obszarach wyżynnych, podczas gdy lato jest zwykle ciepłe i wilgotne. Przełom wiosny i lata oraz lata i jesieni to okresy, kiedy Massachusetts jest szczególnie malownicze, ze względu na barwną zmienność liści na drzewach.
Przełom lat 70. i 80. był dla Massachusetts okresem zmian. Znaczny wpływ na oblicze społeczne miały ruchy takie jak Women's Liberation, Gay Rights Movement czy Black Power. Zmieniały one zarówno politykę, jak i społeczność Massachusetts. Kultura stanu zaczęła być coraz bardziej pluralistyczna i różnorodna. Początek lat 80. to także czas, kiedy zaczęły się pojawiać subkultury. Punk rock, nowa fala, hip-hop, to wszystko zaczęło przenikać do głównego nurtu. Młodzież zaczęła ubierać się bardziej wyzywająco, niekonwencjonalnie, co było odzwierciedleniem buntu przeciwko ustanowionemu porządkowi. Co do polityki, Massachusetts zawsze było stanem o silnej tradycji demokratycznej. Politycy tego regionu są znani z postępowych poglądów na takie kwestie jak prawa obywatelskie, edukacja i ochrona zdrowia.
Massachusetts ma długą i bogatą historię przemysłową. Już w XIX wieku, stan był centrum rewolucji przemysłowej w Ameryce, szczególnie znane z przemysłu tekstylnego i obuwniczego. Gospodarka Massachusetts opierała się także na edukacji, z uniwersytetami takimi jak Harvard i MIT przyciągającymi studentów z całego świata.
Historia Massachusetts to bogata opowieść, która rozpoczęła się setki lat temu. Pierwsi Europejczycy, którzy osiedlili się w tym rejonie, byli pielgrzymami z Mayflower, którzy przybyli tu w 1620 roku. Założyli kolonię Plymouth, która stała się jednym z najważniejszych ośrodków osadnictwa w Nowej Anglii.
Jednakże Massachusetts jest być może najbardziej znane z epizodu, który miał miejsce w XVII wieku — procesów czarownic w Salem. W 1692 roku w Salem doszło do serii procesów, podczas których oskarżono wiele osób o uprawianie czarów, a następnie skazano na śmierć. Oficjalnie w niemagicznych mediach mówi się o 19 osobach, ale czarownicy wiedzą, że ta liczba była kilku- albo kilkunastokrotnie wyższa. Procesy zmusiły czarowników do ucieczek do Hellridge. Stały się one symbolem niesprawiedliwości i są przypominane jako jedna z najmroczniejszych kart w historii Massachusetts. Na przestrzeni kolejnych wieków, Massachusetts odegrało kluczową rolę w historii Stanów Zjednoczonych. Było jednym z ośrodków rewolucji amerykańskiej, z Bitwą o Bunker Hill i „herbatką bostońską” jako znaczącymi wydarzeniami. W XIX wieku stan stał się ośrodkiem abolicjonizmu i ruchu na rzecz praw kobiet.

BOSTON

Założony w 1630 roku przez angielskich osadników Boston od początku miał zaszczyt bycia jednym z najważniejszych miast w kolonialnej Ameryce. Osadnicy z Massachusetts Bay Colony, prowadzeni przez Johna Winthropa, przybyli do tego miejsca w poszukiwaniu wolności religijnej, nadając mu nazwę na cześć miasta w Anglii, skąd wielu z nich pochodziło. Rok 1770 to data, która wpisała się w historię miasta niezwykle krwawym akcentem – masakrą bostońską. To wydarzenie, podczas którego brytyjscy żołnierze otworzyli ogień do tłumu protestujących kolonistów, zapoczątkowało serię protestów, które ostatecznie doprowadziły do rewolucji amerykańskiej. Również „bostońska herbatka”, z 1773 roku, to jeden z najbardziej symbolicznych momentów w historii miasta, który przyczynił się do eskalacji konfliktu z Brytyjczykami. Przez lata Boston stał się centrum innowacji, edukacji i kultury, a społeczność miasta była w centrum wielu ważnych kwestii społecznych. W XIX wieku Boston był głównym ośrodkiem ruchu abolicjonistycznego, a potem, w XX wieku, przodującym miejscem w kwestiach praw obywatelskich. Przez wieki, gospodarka Bostonu była mocno związana z portem, który służył jako ważne miejsce dla handlu i rybołówstwa. W latach 80. XX wieku podobnie jak cały stan Massachusetts, Boston staje się centrum technologii, szczególnie w dziedzinie elektroniki i komputerów. Edukacja jest innym kluczowym elementem gospodarki Bostonu. Znane na całym świecie uniwersytety, takie jak Harvard i Massachusetts Institute of Technology (MIT), przyciągają studentów z całego świata, a szpitale związane z tymi instytucjami czynią z Bostonu przodujące miejsce w dziedzinie medycyny i badań biomedycznych.
Boston, nazywany „Miastem na Wzgórzu”, jest znany z charakterystycznej, nierównomiernej struktury ulic, których wzór powstał wieki temu i które sprawiają, że jest to jedno z najbardziej nietypowych dużych miast w Ameryce pod względem układu. W latach 80. architektura miasta jest mieszanką zabytkowych budynków, takich jak te z okresu kolonialnego, i nowoczesnych wieżowców.

SALEM

Salem leży zaledwie około 26 mil na północ od Bostonu i od początku istnienia były one mocno ze sobą powiązane. Salem i Boston były dwoma najważniejszymi miastami kolonialnej Nowej Anglii, a handel i przemysł morski były kluczowe dla obu miast. Założone w 1626 roku przez grupę osadników pod wodzą Rogera Conanta, Salem szybko stało się ważnym portem i centrum handlu w Nowej Anglii. Jednak prawdziwa sława – lub niesława – Salem pochodzi z serii procesów czarownic, które miały miejsce w 1692 roku. Oficjalne źródła mówią o 19 czarownicach skazanych na śmierć, jednak magiczna socjeta doskonale zdaje sobie sprawę, że ta liczba była znacznie wyższa. To zmusiło wielu z przedstawicieli magicznych do opuszczenia regionu. Kierowali się oni do Hellridge, kolebki całej piekielnej mocy, które stopniowo się zaludniało. Wiele osób zostało albo z braku innej możliwości, albo zwyczajnie ze strachu przed ucieczką.
Na początku XVIII wieku, bo już w 1730 roku, na wzór Deadberry, w Salem utworzono drugą tego typu na świecie magiczną dzielnicę i rozpoczęto budowę Katedry, która miała stać się głównym ośrodkiem spotkań wyznajacych wiarę w Piekło, ale także stanowić ważny element historyczny i kulturowy, mający symbolizować odbudowę i przetrwanie najmroczniejszej karty Salem i całego społeczeństwa czarowników. Na początku na dzielnicę składała się jedynie katedra i niewielki plac wydzielony tuż obok niej, jednak w miarę upływu czasu zaczęto dołączać do niej kolejne części miasta. W 1759 wybudowano Międzystanowy Magiczny Ratusz, w celu usprawnienia gospodarki, kwestii politycznych oraz ustrukturyzowania społeczeństwa magicznego w całych Stanach Zjednoczonych. Początkowo zastanawiano się nad zagospodarowaniem pod to przestrzeni w Hellridge, ale ostatecznie Salem zostało wybrane nie tylko ze względu na swoją bliskość z Katedrą Piekieł, ale też Bostonem i Nowym Jorkiem, który na przestrzeni lat był coraz liczniej zamieszkiwany przez czarownice. Dekadę później, bo w 1770 roku zadecydowano o wysiedleniu z Salem wszystkich niemagicznych. Zbiegło się to z masakrą bostońską, jednym z kluczowych wydarzeń w tym regionie, kiedy to brytyjscy żołnierze otworzyli ogień do tłumu demonstrujących. Ostatecznie oczy całego kraju skupione były na Bostonie i rozpoczynającej się właśnie Amerykańskiej Rewolucji, co tworzyło szereg powodów do wysiedleń, osadzeń niemagicznych niechętnych do współpracy z władzami Salem oraz zamieszania politycznego. Reprezentanci czarowników osiągnęli porozumienie z władzami kolonistów, pozwalające im na zajęcie całego miasta w zamian za pomoc w walce z Brytyjczykami. Od tamtej pory Salem jest jedynym tego typu miastem na terenie całych Stanów Zjednoczonych i służy za główny ośrodek polityczny i handlowy, a także siedzibę Kościoła Piekieł. Nierzadko mówi się, że władze Salem próbują maczać swoje palce w polityce Saint Fall. Hellridge, które pozostaje najbardziej historycznym, bogatym kulturowo i najważniejszym ośrodkiem religijnym, powoli poddaje się wpływom Salem.

NEW HAMPSHIRE, USA

New Hampshire, znany również jako „granitowy stan”, jest jednym z trzech stanów północno-wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Ten malowniczy stan graniczy z Maine na wschodzie, Massachusetts na południu, Vermont na zachodzie i prowincją kanadyjską Quebec na północy. Klimat New Hampshire jest typowo kontynentalny z wyraźnymi porami roku. Lata są ciepłe, a zimy są chłodne z obfitymi opadami śniegu. Średnia temperatura latem wynosi około 27 stopni Celsjusza, natomiast zima przynosi temperatury poniżej zera, często sięgające -12 stopni Celsjusza. W tym stanie jest zdecydowanie więcej dni słonecznych niż deszczowych, co czyni go atrakcyjnym miejscem dla miłośników outdooru. Stan ten miał znaczenie w amerykańskiej polityce jako gospodarz pierwszych prawyborów prezydenckich w kraju.
Przemysł w New Hampshire jest zróżnicowany, choć dominującą rolę odgrywa przemysł wytwórczy, a szczególnie produkcja elektroniki i maszyn. Stan jest również znany z produkcji wysokiej jakości mebli i wyrobów z granitu. Równie ważne dla gospodarki stanu są usługi, w tym finanse, ubezpieczenia i nieruchomości. Mimo że stan ten jest w dużej mierze homogeniczny pod względem rasowym, z dominującą białą populacją, różnorodność kulturalna była zauważalna, szczególnie w większych miastach.
New Hampshire, jako jeden z pierwotnych trzynastu stanów, ma bogatą i długą historię. Pierwsze osady europejskie powstały tutaj na początku XVII wieku, a stan stał się oficjalnie częścią Unii w 1788 roku. To tu, w Portsmouth, podpisano traktat kończący wojnę amerykańsko-japońską, co otworzyło drzwi do „nowej ery” w stosunkach międzynarodowych. W przeciwieństwie do sąsiedniego Massachusetts nie doszło do znanych procesów czarownic.