Thea! Myślę, że powinnyśmy się całkiem znać. Obydwie mamy w krwi śmierć, obydwie pochodzimy nie z tego regionu (moja rodzina jest z Meksyku, a że jestem zaściankową małomiasteczkową dziewczyną, mniemam, że też nie jesteś do końca stąd?), obydwie znamy Cecila i Lyrę. W szkółce dzielił nas cały rok, ale to nie aż tak dużo, jak mogłoby się dzieciakom wydawać. Pamiętasz, gdy zaczynałyśmy szkółkę i z okazji Nocy Duchów wystawiano przedstawienie? Byłyśmy ledwie dziećmi, ale ja i moja siostra bliźniaczka Stella (niech Lucyfer ma ją w swojej opiece) byłyśmy wręcz ZNIESMACZONE przedstawieniem umarłych w tej historii (przecież obydwie doskonale wiemy, że nie są to ludzie pomalowani białą farbą). Czy Ty też miałaś podobne myśli? Może siedziałyśmy wtedy obok siebie na tych małych krzesełkach i obgadywałyśmy każdą nieścisłość w dziecięcym teatrzyku?
Lubmy się!

Sierra Ignacio napisał:Thea! Myślę, że powinnyśmy się całkiem znać. Obydwie mamy w krwi śmierć, obydwie pochodzimy nie z tego regionu (moja rodzina jest z Meksyku, a że jestem zaściankową małomiasteczkową dziewczyną, mniemam, że też nie jesteś do końca stąd?), obydwie znamy Cecila i Lyrę. W szkółce dzielił nas cały rok, ale to nie aż tak dużo, jak mogłoby się dzieciakom wydawać. Pamiętasz, gdy zaczynałyśmy szkółkę i z okazji Nocy Duchów wystawiano przedstawienie? Byłyśmy ledwie dziećmi, ale ja i moja siostra bliźniaczka Stella (niech Lucyfer ma ją w swojej opiece) byłyśmy wręcz ZNIESMACZONE przedstawieniem umarłych w tej historii (przecież obydwie doskonale wiemy, że nie są to ludzie pomalowani białą farbą). Czy Ty też miałaś podobne myśli? Może siedziałyśmy wtedy obok siebie na tych małych krzesełkach i obgadywałyśmy każdą nieścisłość w dziecięcym teatrzyku?
Lubmy się!

Kopę lat, Sierra!
Aż dreszcz mnie przechodzi na wspomnienie tej okropnej sztuki (mam nadzieję, że wybiłaś z pamięci moje przerysowane miny obrzydzenia—od małego cierpię na przypadłość zwaną "nader ekspresyjną twarzą"), Lucyferowi będą dzięki, że nie poprzebierali jeszcze aktorów w białe prześcieradła z wyciętymi dziurami na oczy. Jedynym plusem tego cudacznego zjawiska było to, że mogłam podzielić swoje oburzenie z Tobą i Twoją siostrą. Nie wieszałam na nich psów zbyt głośno... Prawda? A propos szkolnych lat, mam szczerą nadzieję, że przedtem nie padłyście ofiarą moich dziecięcych wygłupów wspomaganych magią... Niestety nie pamiętam poszkodowanych moimi żartami zbyt dobrze, jednak jeśli i Ty w pewnym momencie nawinęłaś się na mój radar—byłabym wniebowzięta wynagrodzić Ci to kawą i ciastkiem! Ewentualnie budżetowym milkshake'm i burgerem. Ja stawiam!