Skrzynka pocztowaJohnny Orlovsky

1 czerwca 1985Kochanie,
nie mogę przestać myśleć o smaku Twoich ust. Ich kształt i to jak je zaciskasz kiedy się złościsz sugerują, iż ich smak będzie niezapomniany. Nie mogę się doczekać, aż poczuję je na swoich wargach. Chcę ich posmakować. Muszę, inaczej zamkną mnie u Nostradamusów, bo postradam zmysły.
Złoto Twoich włosów prześladuje mnie nawet w snach i Święta Trójca mi świadkiem, że jest to mój ulubiony kolor świata. Chcę być blisko Ciebie, bo mam wrażenie, że bycie bez Ciebie to istny niebyt. Chwile, w których nie jesteś blisko, uświadamiają mi, jak bliska memu sercu jest Twoja obecność.
Odliczam sekundy, aż ta katorga rozłąki dobiegnie końca i znów się spotkamy.
B.

3 czerwca 1985Myszko,
Nie wiem, czy kiedykolwiek dane mi będzie, zapomnieć o Tobie. Obawiam się, że cały mój wszechświat już na wieczność będzie kręcił się wokół Ciebie. Jesteś złotowłosym słońcem, w którego blasku chcę grzać się, dopóki śmierć nie zdecyduje inaczej. Nie potrafię sobie wyobrazić przyszłości bez Ciebie, bez nas. Przeraża mnie skala mojego zaangażowania i mam szczerą nadzieję, że wybaczysz mi jego nadmiar.
Licze na to, że wrócisz przed jesienią. Nie wiem, czy to wiesz, ale jesienią Twoje piękno nie ma sobie równych. Będziesz najlepszym lekarstwem na nostalgię i pierwsze przymrozki. Tęsknię za ciepłem Twego ciała, nawet w najbardziej upalne dni.
Nie szukaj szczęścia gdzie indziej, skarbie. Myśl, że inne dłonie mogłyby Cię dotykać, jest mi obmierzłą i doprowadza mnie do wściekłości. Zazdrość łypie na mnie swoimi zielonymi tęczówkami, a oboje wiemy, że wolę tonąć w błękicie Twoich tęczówek.
Powiedz, że wrócisz, nim pierwsze liście spadną z drzew.
Na zawsze,
B.

5 czerwca 1985Upadły aniele,
Wróć już, bo chcę pisać wiersze na Twej skórze moimi ustami. Teraz moim nowym obowiązkiem jest odliczanie dzielących nas dni, tygodni, a nawet miesięcy, które oddzielają mnie od Twojego smaku i zapachu.
Wszystko jest lepsze z Tobą i jest lepsze od Twojego pojawienia się w moim życiu. Twój uśmiech jest moją pierwszą myślą o poranku i ostatnią przed snem.
Nie wiem, co chcesz wiedzieć o mojej pracy, bo jest ona tak samo nudna jak zwykle. Codzienność jest zlepkiem rutyn, które przełamują się, kiedy myślę o naszym ostatnim spotkaniu. Wtedy we wspomnieniach, znów tonę w błękicie Twoich tęczówek i słucham Twojego słodkiego głosu. Wiesz, że jest on błogosławieństwem od całej Świętej Trójcy? Świat pada przed Tobą na kolana w zachwycie, co napawa mnie dumą. Oni mogą Cię podziwiać z daleka, podczas gdy ja będę Cię smakować.
Już wkrótce.
Myślisz, że nie zapomnisz o mnie do jesieni?
B.

7 czerwca 1985Maleństwo,
Jesteś stałym elementem każdego mojego snu. To właśnie w snach znów mogę wypełnić nozdrza Twoim ziemistym zapachem, poczuć miękkość Twoich złotych włosów i nasycić się smakiem Twoich ust. To w snach mogę eksplorować fakturę Twojej skóry, słuchać jak wciągasz powietrze tuż przed spełnieniem, czuć jak ciągniesz mnie za włosy w ekstazie. Sny stały się ulubionym elementem mojej codzienności tak jak wiadomości od Ciebie.
Uwielbiam kiedy do mnie piszesz, bo mam wrażenie, że nadaje to sens mojej egzystencji. Kiedy widzę Twój charakter pisma, już wiem, że dzień nie został spisany na straty, a Ty wciąż o mnie pamiętasz. Ja mam już dość lata i samotności. Chcę ciepłej jesieni między Twoimi udami.
Gdzie spędzasz lato?

B.

29 maja 1985Panie Orlovsky,

zapraszam przed Carter's Wilderness Mastery w godzinach południowych 5 czerwca.

Judith Carter

9 czerwca 1985Dziubku,
Jest jakiś rodzaj magii kiedy nasze oczy się spotykają, a cisza między nami znaczy więcej niż najgłośniejsza rozmowa. Zdaję sobie sprawę, że moje serce znalazło swój dom przy Tobie, w ciepłym spojrzeniu Twoich błękitnych tęczówek, a moje myśli pochłania tylko idea, że to może trwać wiecznie.
Chcę, żeby było wiadome, że piosenki miłosne idealnie oddają to co do Ciebie czuję.
Chcę, żeby było wiadome, że swoje szczęście odnajduję w Twoim szczęściu.
Chcę, żeby było wiadome, że pomimo odległości wciąż czuję Twoją bliskość.
Musisz wiedzieć, że uważam, że to, co jest między nami, jest absolutnie wyjątkowe.
Potrzebuję z Tobą chwil zwykłych, więc proszę, powiedz mi, gdzie teraz jesteś. Powiedz który kawałek tego świata upiękniasz swoją osobą, a ja zrobię wszystko, co w swojej mocy, żeby się tam znaleźć.
Czuję, że nie wytrzymam samotnie tego lata.

B.

23 — V — 85Johnny

dla Ciebie znalazłbym nawet dwie chwile, bo i szalenie ciekaw jestem tego, ile prawdy było w brukowcach więc śmiało — czego sobie dokładnie życzysz? Domyślam się, że nie chodzi Ci po prostu o taki sygnet, jaki można dostać w każdym sklepie z sygnetami. Prześlij te materiały — zobaczę, co da się z nich zrobić.

Takiemu zaproszenie nie odmówię, a skoro dysponujesz teraz całym czasem świata to odezwę się do Ciebie, kiedy uda mi się wyrwać z terminarza wolną chwilę.

Tylko nie przepuść wszystkiego w karty — za Twój autograf już nie wyżywię rodziny.



Philip Duer