Skrzynka pocztowaDorian Bane-Park

28 maja 1985Drogi Dorianie
Mam nadzieję, że się nie przepracowujesz i nie tęsknisz za mną za bardzo. Daj znać, co u ciebie słychać. Ja zacznę — ostatnio miałem nieprzyjemność odwiedzin u jednego z moich wujków, który nieoczekiwanie zaczął obrastać w nadmiar włosów, przypominając Kuzyna Cosia. Od razu zaznaczam, że to nie moja sprawka. Nie przyłożyłem do tego ręki. Wziął mnie z zaskoczenia, gdybym wiedział, że bawimy się w Addamsów, to bym się tak nie śmiał.
Nevie
PS Ten ozdobny duszek zostawiony na blacie w twojej kuchni to moja robota — niedługo Summerween.
PS2 Czy nie chciałbyś zająć się Panem Ravencroftem na tydzień? Potrzebuję przerwy w tej toksycznej relacji, a ty możesz przekonać się, jak wygląda życie z kotem. To jedyna taka okazja...

30 maja 1985Drogi Dorianie
Nie jestem pewien, czy większy niepokój przyniosło mi oczekiwanie na twoją odpowiedź, czy wieści, że trafiłeś do szpitala jako pacjent. Jak prezentuje się obecnie twój stan zdrowia? Co się właściwie stało?
Uwierz mi, bycie hipisem nie pasuje zupełnie do jego wizerunku, to absolutny sztywniak. Znając jego wymuskany gust i styl bycia, to pewnie nie zrozumiał nawiązania do Rodziny Addamsów. Jak tak myślę, to może sprawka jego córki, której zaszczepiłem zamiłowanie do Halloween, ale nie mam na to żadnego namacalnego dowodu. Poza nadmiarowym porostem włosów, którego byłem świadkiem.
Nevie
PS2 Świetnie, podrzucę ci go późnym popołudniem i z pełną wyprawką. Stworzę ci nawet pełną instrukcję, jak się z nim obchodzić.
PS3 Cóż, mogę spróbować się tym zająć, ale nie obiecuję, że na koniec dnia nie będziesz potrzebował pomocy obcych rąk.

30 maja 1985Drogi Dorianie
Wieści o pożarze zupełnie mnie ominęły, nie miałem w rękach najnowszej gazety i na ulicy żaden z nagłówków też nie przykuł mojej należytej uwagi. Zapoznawszy się w końcówką pierwszego akapitu mogę odetchnąć w spokoju i mam nadzieję, że szybko wrócisz do pracy, ale musisz też o siebie należycie zadbać.
Ich rozwój to pewnie owoce twojej pracy i twojego przyuczenia — nieskromnie przypomnę, że sam jestem tego przykładem ze stypendium uczelni na koncie.
Niestety ten sam. Gwen to moje oczko w głowie, żeby tego było mało zaproponowałem jej chodzenie po Salem w Halloween. Gomez niestety okazuje się, że jest niedysponowany, ale kto wie — może się jeszcze pojawi, a to spektakl rozłożony na więcej niż jeden akt. Może jeszcze będę miał się z czego tam pośmiać.
Nevie
PS2 Pan Ravencroft jest diabłem. Jego nie da się nawet porzucić, bo zawsze wraca (tak, próbowałem tego i proszę mnie w miarę możliwości nie oceniać).

6 czerwca 1985
Dorianie,
Czuję się świetnie, a to wyłącznie twoja zasługa. Jeszcze raz dziękuję.

Nie zapytam dlaczego decydujesz się na takie drastyczne kroki, ale musisz wiedzieć jedno - nie przyłożę do tego ręki. Taką treść listu usiłuje mi podyktować zdrowy rozsądek, ale muszą go tym razem spławić, bo mam dług wdzięczności do spłacenia.
Znam kilka rytuałów, którą mogą pomóc uporać się z emocjonalnym problemem, ale obecnie tylko jeden znajduje się w zakresie moich nadal dość ubogich umiejętności. Od razu nadmienię, że, by utrzymać efekt, trzeba powtarzać go cyklicznie, raz na miesiąc.

Pisałem o zdrowym rozsądku, teraz ugryzę sprawę inaczej, z perspektywy własnych aspiracji - pomogę ci w drodze wyjątku, oczywiście w imię nauki i jedyne wynagrodzenie, jakie mogę w tym wypadku przyjąć, to dobra kawa.

Wyspałeś się w koncu?Arlo

6 czerwca 1985
Dorianie,
A ja się cieszę, że w końcu zatankowałeś drzemkobusa, ale gdybym wiedział, ze masz tyle czasu, podesłałbym ci kilka rebusów, na których mógłbyś połamać sobie zęby.
Jak wytrzymałeś tyle na zwolnieniu? Poważnie pytam, bo może znasz lekarstwo na pracoholizm.

Kiedy ostatnio byłeś na drinku? Nie chce wchodzić z butami w twoje życie, ale brzmisz jak ktoś, kto dawno nie był w barze.

Trzymam za słowo! Musisz wiedzieć, że w kwestii kawy jestem pamiętliwy, jak w żadnej innej. Jeśli do pakietu dołączysz dobre ciasto, daruje sobie zestaw pytań, który spisuję właśnie w swoim służbowym kajecie.

Zarezerwuj dla mnie wczesny, sobotni poranek. Wpadnę przed siódmą.

Jak twój kot reaguje na psy?Arlo

6 czerwca 1985
Dorianie,
Więc brzmi dokładnie tak, jak powinien, bo wymyśliłem go ponad dekadę temu. Nie pamiętam w jakich okolicznościach, ale od tamtej pory zagościł na dobre w moim słowniku.
Pod warunkiem, że po wszystkim, z ręką na sercu, powiesz, w skali od 1 do 10, jak bardzo ucierpiało twoje ego w starciu z nimi.

Wygląda na to, że obaj cierpimy na tę samą przypadłość - zespół nie-potrafię-siedzieć-z-założonymi-rękami. I w takim razie jesteśmy umówieni. Sobota za tydzień? Odśwież swoje umiejętności taneczne do tego czasu, jeśli nie chcesz paść ofiarą moich wygórowanych oczekiwań.  

Jesteś pewny? Lista stale się powiększa, zajmuje już trzy strony. Żadnej alergii nie stwierdzono. Do tej pory mój żołądek - poza  paskudną w smaku kawą, którą piłem dwa lata temu w Bostonie (nie polecam) - z godnością znosił każdą kuchenną rewolucje.

Do zobaczenia,Arlo

26 — V — 85Szanowany Panie Bane Park

Z przyjemnością pomogę w zadbaniu o to, żeby bliska Panu osoba została w pełni usatysfakcjonowana prezentem. Czy ma Pan konkretne preferencje odnośnie projektu? Jeśli tak — czekam na wskazówki i sporządzę według nich wstępne szkice. Jeśli nie, sam na pewno stworzę coś godnego uwagi.

Proszę nie kłopotać sobie głowy formalnym tonem ten przy odpowiedniej zapłacie nie ma większego znaczenia, ale jeśli w przyszłości wolałby Pan bardziej bezpośredni kontakt — zapraszam do galerii L'Orfevre.

Wykonanie zamówienia powinno zająć mi nie więcej, niż dziesięć dni roboczych.

PS. Naprawę i wzmocnienie zepsutego łańcuszka zlecę przy okazji.

Z poważaniem Philip Duer