Skrzynka pocztowaGenny PaganiniRegularnie sprawdzana, nieregularnie gubiona w domu — skrzyneczka Genny, poza odbieraniem listów, urozmaica dni zawieruszaniem się pomiędzy książkami, przez co czas odpowiedzi na wiadomość może wynosić od dwóch do pięciu dni roboczych. Rekompensata za zwłokę to elegancka, skroplona perfumami papeteria i drobny prezent, który signora Paganini wsuwa pomiędzy strony. |
14 maja, 1985 Szczerze ubolewam, że czas nie gra z nami na wspólnej połowie boiska (zupełnie nie znam się na sporcie, więc nie każ mi tłumaczyć tej subtelnej jak rugbista metafory; politycy jeżdżą tylko na mecze otwarcia i finały — na pierwszym ostatnio przecinałem wstęgę, na drugim dopiero w drugiej kwarcie zrozumiałem, że przez cały czas kibicowałem niewłaściwej drużynie). Ostatnio w piwniczce odkryłem wyborny rocznik Domaine Armand Rousseau Pere et Fils Chambertin Grand prosto z Côte de Nuits i od razu pomyślałem o Tobie; jesteś jedną z trzech osób w całym Hellridge, która potrafiłaby docenić delikatne, choć zdefiniowane, korzenno—kwiatowe aromaty klasycznego pinot noir. Na tym etapie mógłbym zapytać: spotkamy się z końcem miesiąca?, ale przyszłość to wielki znak zapytania, dźwigamy go wszyscy (powinnaś to zapisać na wypadek, gdyby prasa zrozumiała, że straciła dziennikarkę z klasą i najwyższej klasy). Prawdopodobnie dwudziestego ósmego maja będę mieć wolne popołudnie — Elio narzekał ostatnio, że dawno Was nie odwiedzałem, więc nabrałem ochoty, żeby dać mu kolejne dwa tygodnie powodów; niniejsze zaproszenie dotyczy tylko Ciebie. Ofertę podbijam o prywatny koncert; zagram Jeux d'eau — niedawno ćwiczyłem Ravela i nieskromnie przyznam, że wychodzi coraz lepiej. W sekrecie (osiągnęłaś istną wirtuozerię w ich dochowywaniu; paradoks Zwierciadła, jak mniemam) zdradzę Ci kolejną tajemnicę z życia jedynego w swoim gatunku Richiego Williamsona — odnalazłem w sobie głęboko ukryty talent do magii iluzji. Gdybyś po pinot noir uznała, że bardziej od Ravela interesuje Cię popis magiczny, oferuję swój ogród i krótki sparing; my, obarczeni świetnością odmienności i pozbawieni mocy innych dziedzin, powinniśmy wspierać się w nierównym starciu z niedogodnościami losu. |
16 maja, 1985 Byłbym wówczas dogłębnie rozczarowany samym sobą — kradzież tożsamości to nie powód do żartów (nie powiedział Richie Williamson nigdy w obecności asystenta). Gdybyś zapomniała, Harvard to nie Yale — ma eleganckie domy, nie ugrupowania, a sam jestem dumnym absolwentem Winthrop House, który — co za zbieg okoliczności — posiada najwyższy odsetek wykształcenia przyszłych prezydentów Stanów Zjednoczonych. Touché za pamięć; tamtego dnia dostałem trzydzieści dwie butelki wina i byłem o krok od uznania, że hrabstwo próbuje pozbawić mnie trzeźwości myślenia (rozmawiałem z bratem dwukrotnie w tym tygodniu i oto efekt). Jesteś gotowa przyznać, że tamte konkursy były ustawione i nasz historyczno—ustrojowy trud został wykorzystany w z góry przesądzonej batalii, w czego efekcie zostaliśmy obrabowani z należnego nam zwycięstwa? Uśmiechałem się sardonicznie do prowadzącego; nie potrafił wskazać diametralnej różnicy pomiędzy écrasons l’infâme i sapere aude. Właśnie tego typu dysput próbuję oszczędzić Elio — wiesz, że ostatnio zasnął, kiedy rozmawialiśmy o imperatywie kategorycznym? To wszystko z troski, klnę się na Waszyngtona. (Larry ostatnio zaczął nazywać go Eliotem; próbuję ignorować, jak zręcznie połączył imię z idiot). Trzecie Gymnopédie i sparing w ogrodzie; ostatnio miałem okazję obserwować przechodzenie iluzji do rzeczywistości i obiecuję, że dokładnie ten sam tym rozrywki zapewnię Tobie (zasłużyłaś ostatnim zdaniem, pozdrawiam). Wszak tylko do tego nadaje się to, które sam przyrządza |
16 maja, 1985 Nie ma za co — wiesz, że edukowanie młodzieży (niewyjaśniony splotem okoliczności wciąż jesteś przed trzydziestką i wszyscy Ci tego zazdrościmy) zawsze było bliskie memu sercu. W tym roku podnoszę oczekiwania co do ilości butelek do czterdziestu pięciu — od Elio i Ciebie będę wypatrywać dwóch. Pomówienia, kalumnie, skandaliczne zarzuty; nie ma dowodów na to, że Richard Williamson wiedział o własnym błędzie, który — nawet, jeśli został popełniony, a drogą analizy ustalono, że nie — w obliczu reszty nocy był zaledwie kamykiem w lawinie. Wydawało mi się, że Elio trzyma rękę poniżej poziomu blatu, żeby nie spaść; teraz wiem, że oparcie odnajdował w nodze, ale nie od stołu — dziękuję za wizualizację. (Jutro zabieram go do Monako, będzie załamany, jeśli nie poleci — więc rzuć dla pewności dwa). |
16 — V — 1985 Jeśli się nudzisz, znajdę Ci zajęcie — podobno mam mało obrazów na ścianie, mogłabyś poszukać czegoś, co nie zepsuje estetyki salonu. Kandydatura Kręgu zostanie zaakceptowana wyłącznie po pisemnym zrzeczeniu się prawa do roszczeń na wypadek urazu; w Twoim przypadku dorzucę klauzulę o nienasyłaniu męża ani żadnego z jego krewnych na winowajczynię ewentualnego uszkodzenia. Potrafię dotrzymywać sekretów — zwłaszcza, kiedy ktoś tak ładnie prosi. Do zobaczenia dwudziestego siódmego maja o godzinie 17:00. Spóźnisz się — nie wchodzisz. Pojawisz się wcześniej — nie docenię za nadgorliwość. Na miejscu dobrotliwie zaoferuję poczęstunek i opiekę medyczną, w trakcie kursu będę wymagał od Was odłożenia pentakli na bok; na magiczne wzmocnienia w trakcie pojedynków przyjdzie czas. |
9 — V — '85 Jesteś częścią la famiglia, więc czas na obowiązki; do zobaczenia 15 sierpnia o 21:00 pod Palazzo. |
7 — V — '85 Załatw to — niech skończy tak szybko, jak pozwala grafik. do wiadomości dołączono ten list |
9 — V — '85 Jeśli myślisz, że możesz mówić mi, co mam robić — pomyliłaś braci, amore. |
8 maja 1985 bardzo dziękuję za zrozumienie, niemniej jednak, czy w ramach porozumienia stron nie byłoby możliwości zakończenia współpracy w terminie wcześniejszym? Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale ze względu na stan zdrowia, mogę mieć problemy z odpowiednim dopełnieniem obowiązków. |
9 maja 1985 zaproponowany termin mi jak najbardziej pasuje. Stawię się jutro, aby podpisać niezbędne dokumenty. Dziękuję. |
