W centrum obserwatorium rozpościera się planetarium, świątynia niebios osadzona w realności. Mrok rozświetlają setki małych punktów światła, symulujące gwiazdy na nieskończonym firmamencie. Niebieskie i fioletowe refleksy tańczą po metalicznej powierzchni kopuły, oddając czar kosmosu. W miarę jak projekcje planet krążą wokół osi, malują łagodne orbity, ich kolory przenikają przestrzeń, od głębokiego niebieskiego do intensywnego czerwieni. Atmosfera wypełniona jest delikatnym świstem, symfonią przestrzeni, która otacza odwiedzających mglistą tajemnicą kosmosu.