Tysiące małych gwiazd, dziesiątki drobnych cieni — rozsmarowany nad Willowside wieczór miał barwę spranych jeansów. Ciemny granat wypłowiały pod blaskiem eleganckich lamp; kilka mil od świata maluczkich rozkwitała inna rzeczywistość — mikrokosmos wpływowych i bogatych uwięziony w schludnych aortach uliczek.
Casio na nadgarstku piknęło ostrzegawczo; minęła dwudziesta pierwsza, a razem z nią przedostatni bastion cierpliwości. Spóźnienia wpisane w genotyp — Orestes przyszedł dziesięć minut po czasie.
Percy zjawił się po kolejnym kwadransie.
Opustoszała uliczka zadrżała pod echem energicznych kroków; musiał biec albo bardzo szybko przebierać nogami — im bliżej ławki, nad którą dryfował samotny obłok siwego dymu, tym głośniejsze echo świszczącego w płucach oddechu. Zmierzwione loki domagały się ciachnięć; próba przypomnienia sobie, kiedy po raz ostatni skracał Percy'emu włosy, rozbiła się o skalisty brzeg zmian.
W styczniu, zanim skończył się świat, a za oknem dryfowały białe listki śniegu; od tamtego popołudnia zmieniło się wszystko. Rzeczywistość, świat, oni sami — Orestes postarzał się o tysiąc zastygłych w żywicy napięcia lat.
Percy o rok; z pozoru to niewiele, ale—
— Pamiętasz, kiedy twój tato zabierał nas tu czwartego lipca?
Piętnaście lat temu nadal mogli być dziećmi; Percy był o połowę niższy i dwukrotnie lżejszy — Orestes docierał do docelowego wzrostu, ale nadal miał w sobie kilogram niewinności.
— Na Patriot Street zawsze było zbyt tłoczno, ale w Willowside—
Uliczkę w święto niepodległości ozdabiano flagami i szarfami; kołysały się w nieznośnym ukropie lipcowego dnia, by po zapadnięciu zmroku rozbłysnąć światłem setek eksplozji. Fajerwerki nad ich głowami wybuchały z hukiem — żyli w czasach, gdy nikt nie martwił się niedolą dzikich zwierząt i strachem tych udomowionych; miało być pięknie, kolorowo, z rozmachem — po amerykańsku.
Wuj kupował im tego dnia popcorn, lody, zimne napoje; Orestes wiedział, że odkładał miesiącami, by przez jeden dzień mogli poczuć na policzkach ciepło amerykańskiego snu. Poczucie winy nie pomagało we wdzięczności — ostatni dzień niepodległości, pięć tygodni przed śmiercią wujka, spędził bez nich.
Od tamtego dnia miał dekadę, by zrozumieć, czym było prawdziwe poczucie winy.
— Usiądź, Percy — usiądź; tak będzie łatwiej udawać, że grunt nie osuwał się spod nóg, a strach nie wpadał między równo przystrzyżone trawniki. — Proszę. Sztorm jest coraz bliżej, kończy nam się czas.
Odwlekał tę rozmowę od ponad trzech tygodni; każdy dzień szeptał, że mogło być już za późno.[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Orestes Zafeiriou dnia Wto Lis 12 2024, 17:37, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Orestes Zafeiriou' has done the following action : Rzut kością

---

'(S) Kość zmroków' :

Bezszelestne tyknięcia sekundnika nie mogły przedrzeć się przez kurtynę ciężkiego oddechu; bieg od przystanku prosto w sidła elegancki elewacji budynków zbyt drogich, by zastanawiać się nad progiem podatkowym ich właścicieli, zagłuszał każde tik.
Tik—tak; spóźniony.
Akurat to Perseus wiedział bez spoglądania na nadgarstek; ciasno zapięty pasek zegarka zostawi na skórze trwały odcisk, któremu zaradzi dopiero łagodny dotyk palców Winnie. Wspomnienie wieczora, gdy zrobiła to po raz pierwszy — bez pytania, tak po prostu; w odruchu troski — ułożyło usta w łagodny łuk uśmiechu. Nie zniknął od razu; widok Orestesa tylko utrwalił fundament w kącikach warg.
Skreślony ręką kuzyna list rozniecał drobny płomyk niepokoju — w kilku oszczędnych słowach zastygło nieubrane w tusz napięcie, którego źródła Percy mógł się tylko domyślać. Tajemnice, szczególnie te krwawe, szybko się psuły; ostatni list od Valerio mógł być wskazówką.
Perseus wtedy nie zrozumiał, co Paganini miał na myśli ze swoim pozdrów kuzyna — teraz, wsłuchany w reminiscencję przeszłości, wie, że nie chciał rozumieć.
— Ciekawe, czy ta budka z lodami wciąż istnieje — tam, za zakrętem; tata kupował im tyle gałek, ile chcieli — Percy zawsze żądał czterech i chociaż każdy z nich wiedział, że zje niespełna jedną, czwartego lipca spełniały się każde życzenia. Może poza tym jednym, w rok po śmierci ojca; wróć do mnie.
Nie wie, kogo miał na myśli; martwego tatę czy kuzyna, którego każdego dnia zabierał alkohol?
— Niepokoisz mnie, Ores — wypchnięte z płuc powietrze zamaskowało nerwowy śmiech. — Ty i twoje wróżby.
Nadchodzi sztorm; problem z przepowiedniami Orestesa był taki, że prędzej czy później okazywały się prawdą.
— Jeśli chodzi o Winnie i mieszkanie, my—
Słowa — o tym, że będą szukać czegoś razem; że pieniądze nie są problemem; że Orestes powinien wrócić nad Archaios — na drobne strzępki porwało echo przekleństw. Na wprost ławki, tam, gdzie między domami powstała niewielka uliczka, rozgrywało się znacznie groźniejsze przedstawienie; aktorów było trzech, z czego dwaj nie pozostawiali złudzeń co do profesji swoich ról.
— Gwardia — długie płaszcze, zamiłowanie do czerni; Zafeiriou zbyt dobrze znali to spod własnego dachu. Różnica pomiędzy tymi gwardzistami, a tym oswojonym, polegała na tym, że Williamson nie doprowadzał pryszczatych nastolatków do płaczu — a chłopak, którego właśnie okrążono, wyglądał na przerażonego. Na sekundę ich spojrzenia — jego i Perseusa; ich dwóch w świecie, w którym okrucieństwo było sposobem na zaistnienie — splotły się z sobą.
Wystarczyło.
— Ej!
Co robisz, Percy?
Nie wie.
Ciało poruszyło się samo, a pochodzenie paliwa, które napędziło mechanizm mięśni, na zawsze pozostanie zagadką. Może to widok przerażonego chłopaka, niewiele młodszego od Perseusa, ubranego w koszulkę zespołu, za którym Percy nie przepadał, choć to bez znaczenia — jeszcze kilka lat temu był na jego miejscu.
Przerażony, sam po zmroku, bez szans na to, by ktokolwiek dobrowolnie mu pomógł.
Może poruszyła nim odwaga; po lutym obiecał sobie, że nie będzie się bał — pod koniec maja wciąż odczuwał strach, ale nie pozwalał, aby ten kierował jego decyzjami. Percy z początku roku mógłby się zawahać — Percy na niemal półmetku tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego piątego wiedział, że czas był względny nie tylko w teorii Einsteina.
Życie weryfikowało względność każdego dnia; dziś Zafeiriou rzucił mu wyzwanie.