First topic message reminder :

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 1

Może to pośpiech albo zbyt duża pewność siebie Judith sprawiła, że wypowiedziane zaklęcie, zamiast pomknąć wprost w stronę Daniela, wykonało dość duży łuk i z impetem uderzyło w ścianę tuż za plecami Carter. Wszystko działo się bardzo szybko — najpierw coś głośno huknęło i zanim kobieta zdążyła się zorientować, coś boleśnie uderzyło ją w ramię, po czym salę treningową wypełnił pył, brudzący wszystko na kolor szary.
-Co do kurwy?! - rozległ się męski okrzyk, dochodzący gdzieś zza zasłony z osiadającego kurzu. Powoli dało się zauważyć, że zaklęcie Judith przebiło ścianę, a w prześwicie stała osoba, trzymając w dłoni ucho od rozbitego kubka.
Jeremiah Purkiss — protektor i starszy oficer wpatrywał się z dezaprobatą w główną winowajczynię całego zamieszania.
-Carter?! No tego się po tobie nie spodziewałem...
Z Purkissem dobrze było żyć w zgodzie. Oprócz tego, że był naprawdę dobry w swoim fachu i znał mnóstwo przydatnych sztuczek, był osobą, która posiadała wiele znajomości i bliskich przyjaźni w bardzo niespodziewanych miejscach.
Widać było, że miał zamiar coś jeszcze dodać, jednak zrezygnował, cisnął resztkami ulubionego kubka na ziemię i wyszedł z pokoju. Dało się wyczuć, że pozostawienie sprawy samopas może sprowadzić wiele nieprzyjemnych konsekwencji.

|Ingerencja Mistrza Gry, związana z wyrzuceniem przez Judith krytycznej porażki.
Lecące odłamki ściany uderzyły w twoje ramię, zadając ci 10 obrażeń powierzchownych. Dodatkowo twoje zaklęcie, oprócz tego, że uszkodziło mienie Gwardii (w ścianie powstała około półmetrowa dziura), to zniszczyło ulubiony kubek twojego dość wpływowego kolegi. Jeśli pod koniec wątku nie pójdziesz go przeprosić, będzie do ciebie wrogo nastawiony. Możesz rozegrać tę sytuację dowolnie.
Uszkodzenie ściany zostało dodane do opisu lokacji.
Mistrz Gry nie kontynuuje rozgrywki.

Gdyby udało się jej go trafić, to byłby pewien, że oberwał w łeb i wydaje mu się, że kobieta z nim żartowała. Proszę bardzo; gwardzistka z poczuciem humoru. Tego nie przewidział. Sądził, że każdy tu jest tak samo smutny i nieszczęśliwy, jak Lucyfer przykazał.

— Chyba nam nie wolno? — zapytał na wydechu, obserwując cały czas postawę kobiety, gotowy na kolejny atak z jej strony. Chyba że jak gwardzista z gwardzistą to Lufycer przymyka oko, zapytałby na głos, gdyby nie—

Bardzo nieładnie, pani oficer.

Gdzie się człowiek śpieszy, tam się Diabeł cieszy. Radości Lucyfera było tu mało — chyba że jego planem była nowa dziura w ścianie. Zaklęcie zdemolowało nie tylko ścianę, ale i kubek, co okazało się chyba gorszym przewinieniem. Wyjawiło jednak Danielowi dość ważną informację.

— FBI, pani Carter — odpowiedział na wcześniejsze pytanie, kładąc wyjątkowy nacisk na nazwisko kobiety. Czy mógłby mieć chociaż jeden dzień wolnego od tych pierdolonych kręgowców? Powrócił wzrokiem w jej stronę i zdecydował.

Magipugnus, recytuje w pamięci, chociaż z ust nie wybrzmiewa żadne zaklęcie.

Chciała pokaz? Dostanie pokaz.

rzucam niewerbalnie magipugnus, st. 40 + 10
magia odpychania: 20
bonus: +10 (za III O, II SW)

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 70

Wiedział, że zaklęcie się udało. Wiedział też, że o ile kobieta nie jest jakimś wyjątkowym mózgiem z teorii magii lub nie ma sokolego wzroku, to nie będzie w stanie zareagować wystarczająco szybko.

Szybko, właśnie. Przydałoby się szybko.

Celermentis, również bezgłośnie, jednak tym razem na samego siebie.

rzucam niewerbalnie celermentis, st. 65 + 20
magia odpychania: 20
bonus: +10 (za III O, II SW)

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 70

Jaki z rodzajów żartów jest tym najgorszym?
Taki, który trzeba tłumaczyć.
— Ano nie wolno – nie pozostawiam więc złudzeń, że pierścionka zaręczynowego nie oczekiwałam, bo jeszcze mi brakowało, żeby wziął to sobie, biedny szeregowy, do serca.
Moje zaklęcie jest wyjątkowo nieudane – mogę to stwierdzić w chwili, w której zatacza łuk i przypierdala w ścianę za mną z siłą, jakiej się nie spodziewałam i jakiej żadne Magipugnus nie powinno nieść.
No chyba, że ściany w Kazamacie mamy wykonane z gównolitu. To Ameryka, nie zdziwiłabym się. Ale to też podziemia, dlatego jednak bym się zdziwiła.
Co gorsza – za ścianą, w objęciach pyłu, stoi pieprzony w dupę Purkiss z resztkami swojego ulubionego kubka. Purkiss i jego kubek są legendą Kazamaty, a ja już wiem, jak bardzo będę miała przesrane, jeśli tego nie naprawię. Kiepsko, jeśli liczyłam na awans. Odrobinę liczyłam. No nic, będę musiała uśmiechnąć się do jakiegoś Rzecznika, żeby mi pomógł.
Purkiss ciska kubek, ja nie komentuję sprawy, oddala się w aurze siwego dymu, a ja, odwrócona dotychczas plecami do Murphy’ego, bo moją uwagę skutecznie odwróciły wrzaski z moim nazwiskiem na czele, zamierzam teraz zwrócić się do niego przodem i uprzejmie przedstawić mu starszego oficera, kolejnego z przełożonych, którzy mogą być znaczącą cegiełką w jego karierze Gwardzisty. Już się odwracam, kiedy coś przypierdala mi serdecznie między łopatki, popychając o kilka kroków w stronę sznurów ogradzających ring, na którym jesteśmy.
Nie wierzę.
Po prostu, kurwa, nie wierzę.
Powiedzieć, że zabijam go wzrokiem, kiedy zbieram się po ciosie i na niego patrzę, to nic nie powiedzieć.
— Czy Cię, kurwa, popierdoliło, szeregowy? – pytam kulturalnie, a mogłabym krzyknąć. Moja kontrola nad sobą jest niesamowita. – Czy w FBI uczą bezmózgiego wpierdolu, czy Ci się łaskawie zapomniało, jak się zachowuje podczas treningu? – W zasadzie, gówno mnie to obchodzi. Ja wkurwiłam Perkissa, a Murphy wkurwił mnie. Ja mam problem z Perkissem, Murphy ma problem ze mną. – Wiesz, kiedy atak od tyłu i z zaskoczenia jest uzasadniony, szeregowy? – przekraczam ten dzielący nas dystans w kilku krokach, znajdując się za moment niemal twarzą w twarz przy nim. – Kiedy jesteś na polu bitwy i wiesz, że, kurwa, sam nie masz szans. Na polu walki, nie na sali treningowej!
W całym tym zamieszaniu zapominam zwrócić uwagę na to, w jaki sposób w ogóle to zaklęcie z siebie wydobył. Zrzucam to na karb tego, że po prostu nie usłyszałam formuły, bo mnie rozproszyły wrzaski Perkissa.
— Skoro naukę zachowania na treningu musisz poznawać od podstaw, będziesz walczył z workiem treningowym. – Obchodzę go i schyliwszy się, wychodzę spomiędzy ogradzających przestrzeń sznurów. – Ja sobie popatrzę, a potem zastanowię się, co napiszę Twoim przełożonym w raporcie na Twój temat.
Bo chyba nie myślał, że zaprosiłam go tutaj z czystej sympatii. Jego kroki w tym budynku są obserwowane już od momentu, w którym zgodził się przywdziać mundur i opowiadać za tą organizacją. I tak już będzie aż zdechnie, odejdzie stąd, albo go stąd wyrzucą.

Daniel miał — czas przeszły bolesny — dwie siostry. Miał dwie siostry, matkę oraz córkę, która miała za sobą już pierwsze, przedszkolne humorki. Daniel wiedział, że gdy kobieta się odpala, to on milczy.

Nawet jeśli w głowie myśli, że te dni, co, pani oficer?

Kiedy atak od tyłu jest uzasadniony? Gdy ktoś, podczas pojedynku, odwraca się do przeciwnika plecami. Nie wiedział, czego uczą w Gwardii — po to tu był, by się dowiedzieć — ale w FBI uczą, że gdy dostaniesz plastikową kulką w plecy, to jesteś tak samo martwy, co gdy dostaniesz stalową. Gdy zaczynał, dostał opierdol od agenta prowadzącego, że podczas ćwiczeń odwrócił się plecami do napastnika.

Miesiąc temu on podobnie opierdolił swojego agenta.

Koło życia.

— Nie — odpowiada spokojnie. — Uczą ciągłej czujności, ma'am.

Schodzi jednak zaraz za nią z ringu. Jeśli chce patrzeć, jak uderza w nieruchomo zawieszony na suficie worek treningowy, to proszę bardzo. Powiedziała mu jednak, że testuje go przed wzięciem w teren, więc tak też się zachowywał; jakby był w terenie.

Podszedł do worka zawieszonego półtora metra dalej.

To był test. Testy miały to do siebie, że należało je zdać. Skoro worek miał być jego celem, to będzie jego celem.

Stanął mocniej na nogach. Magia odpychania lubiła stabilność, więc gdy pierwsze zaklęcie wypowiedziane dzisiaj na głos, wyleciało z jego gardła, stał cały czas na miejscu, wzrok skupiając na celu.

— Lanceaarcana — jeśli się uda, magiczne włócznie powinny przebić "ofiarę na wylot". Ostrza w worki wchodziły znacznie łatwiej, niż w ludzi.

Potem czas na małą lekcję latania.

— Exigo.

Impet zaklęcia powinien bez problemu wyrwać worek z łańcucha, podrzucić do góry i uderzyć nim o ziemię z głośnym hukiem.

— Diruptio Magnus.

Czy Kościół fundował nowe worki? Jeśli zaklęcie wyszło, ten nie nadawałby się już do niczego.

— Ordinatio Procul.

By osłonić się przed ewentualnymi skutkami ubocznymi wybuchającego przedmiotu, wciąż twardo stojąc na nogach.

Z racji wyrzuconego wcześniej zaklęcia celermentis, mam dodatkową akcję na turę — wykonam wszystkie cztery od razu w jednym poście.

Lanceaarcana; st. 45
Exigo; st. 60
Diruptio Magnus; st. 70
Ordinatio Procul; st. 75

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27, 2, 55, 97

Krótkie spojrzenie posłane w jego stronę jest wystarczające. Udam, że nie usłyszałam odpowiedzi, dla dobra tej całej sytuacji, jeśli nie mam ochoty się wydzierać na szeregowego na środku sali treningowej. A nie mam.
Więcej nie pyskuje, idzie za mną i grzecznie staje przed workami treningowymi, co poniekąd łagodzi wymiar kary w postaci nagłego przypływu wkurwienia. Trzymam się z tyłu, krzyżując ramiona pod biustem i obserwując wypowiadane raz po raz czary.
Znam te inkantacje. Murphy posługuje się magią odpychania z całkiem dobrym skutkiem i efektownością. Worek treningowy jest przez niego maltretowany w sposób dość zabójczy, aż nie zostaje po nim praktycznie już nic przy Diruptio Magnus. Mogłabym westchnąć raz jeszcze z zastanowieniem, czy to był faktycznie dobry pomysł, żeby go stawiać naprzeciwko worka – ale trudno, stało się, ofiara została już poczyniona w postaci dziury w ścianie i zniszczonego worka treningowego.
— Wystarczy – mówię po udanej inkantacji osłaniającej przed efektami wybuchu. W głowie układam treść, którą mogłabym wpisać do raportu. Gdyby mnie nie wkurwił, ta brzmiałaby zachwycająco, bo prezentował się jako godny uwagi kandydat. Dobrze radził sobie w walce wręcz, sprawnie posługiwał się magią.
Minus był taki, że worek treningowy mu nie odda, a chociaż niewielu jest kretynów, którzy chcą walczyć z Czarną Gwardią, czasem i tacy się trafiają. Dlatego krótko go wymijam, żeby stanąć pod ścianą, pod którą wisiał rządek innych worków w jednym kawałku. Pojedynczy łańcuch dyndał za mną, pusty, ale nie miałam zamiaru mu się przyglądać, zwracałam się twarzą do Murphy’ego.
— Broń się. – Nie będę mu się tłumaczyć. – Lubricitas.
Wiem już, że potrafi atakować. Wiem, że ma refleks w walce wręcz, zobaczymy jak działa z przeciwnikiem magicznym.

Lubricitas | próg: 45 | magia natury: +5

The member 'Judith Carter' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42

Magia natury nie kojarzy mu się dobrze czy przyjemnie; to samo zaklęcie powędrowało w jego stronę, gdy w Little Poppy—

— Ordinatio — mówi, tak samo, jak wtedy.

Ordinatio; st. 60

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 38

Blisko; tarcza formuje się poprawnie, ale zaklęcie przeciska się przez niewielką szczelinę, przelatując prosto pod jego nogi. Chwila na próbę złapania równowagi, pędzące do przodu stopy i ręce, które próbują osiągnąć złoty środek. Upadek na dupę będzie bolał, więc—

Tańcz, Murphy.

rzut na zachowanie równowagi (akcja); st. 50 — 16 (sprawność)

The member 'Daniel Murphy' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91