marzec 17, 1985

Ledwie moje palce wróciły do względnej sprawności, a lista eliksirów, które miałam wykonać rosła i rosła, ostatecznie sprawiając, że następne pozycje zapisywałam na marginesie. Dym z kociołka mógł równać się ze wszystkim, zwłaszcza jeśliby w to wliczyć zwiększoną potrzebę samotności. Wierciłam się z kąta do kąta, wspominając wczorajsze popołudnie, jakby to stało mi się przeznaczeniem... Rozmarzona Sierra — Sierra głupia, Sierra zła, Sierra niedobra. Wszystkie epitety należało schować w kieszeń.
Sok z mniszka czarownicy z szafki położyłam na desce. Mały szklany pojemniczek wystarczyłby co najwyżej na jedną porcję, ale przecież nie miałam wątpliwości, że tyle będzie aż dość. Do tego podarty tygrysi pazur, a na bazę sok z gumijagód. Pozwoliłam, by w złotym kociołku sok zaczął wrzeć, nim dorzuciłam do niego kolejne składniki, oczywiście wcześniej odpowiednio poszatkowane.

eliksir detoksykacyjny | st: 35
esencja: sok z mniszka czarownicy
baza eteryczna: sok z gumijagód
katalizator: podarty tygrysi pazur
harmonizer: -

ST: 35, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 37

Z powodzeniem patrzyłam, jak wywar dobrze się miesza, jak przyjmuje jednolity kolor. Porządna miedziana chochla już startowałaby przelać go do fiolki, przygotowanej specjalnie na tę okazję. Zębami odkorkowałam ją, przyglądając się jeszcze przez chwilę swoim palcom. Odstawiona na parapet do ostygnięcia musiała czekać na swoją kolej.

koniec na dzień 17 marca

kwiecień 5, 1985

Byłam bardziej niż podekscytowana na wypad do Afryki z Johanem. Co prawda niepewność ile się tam właściwie leci, spędzała mi sen z powiek, ale postanowiłam dać się zaskoczyć. Nie byłam też pewna, jak długo zostaniemy, bo na pewno miał tam bardzo ważne bardzo biznesowe sprawy do załatwienia. Postanowiłam więc poświęcić czas na warzenie eliksirów jeszcze przed wyjazdem. Tym razem zaopatrzona w piękny złoty kociołek, który kupiłam sobie za prezent (bo przecież nie zapłatę), jaką od niego dostałam. Miało iść na czynsz, ale Blair go opłaciła. Nie była taką złą współlokatorką, jak myślałam, że będzie.
W swoich zapasach miałam jeszcze odwłok żuka, który zaczęłam ciąć na desce do krojenia, obok niego kładąc pojemniczek ze skruszonym bluszczem. W kociołku do wrzenia dochodziła już woda z arktycznego lodowca (3 w cenie 2, była promocja). Wrzucone i wymieszane razem składniki miały dać oczekiwany efekt, gdy ja mieszałam chochlą, bo akurat w radio leciała Madonna.

eliksir udrożniający drogi oddechowe | st: 35
esencja: odwłok żuka
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
katalizator: skruszony bluszcz
harmonizer: -
zloty kociołek +5

ST: 35, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 80

Eliksir przelany do fiolki już stygł na parapecie, gdy ja gorącą wodą i szmatką próbowałam domyć resztki odwłoku żuka z dna kociołka. To był naprawdę doskonały zakup i od razu poczułam, że zwyczajnie mi się opłacało. Nawet jeśli dalej musiałam douczyć się trudniejszych eliksirów. I na nie przyjdzie przecież czas.
Tym razem do gotującej się wody z arktycznego lodowca (3 w cenie 2) dodałam ślinę słomka. Gęsta maź spadła kroplami w sam środek bazy, napełniając ją i zagęszczając. Mikrocząsteczki rzecznego ilu — w Afryce na pewno są jakieś rzeki, w końcu mają ocean — dosypane jedna po drugiej nadały kompostownikowi okropną mulistą woń, chociaż ta już za moment miała minąć. Mieszałam długo, modląc się do Lilith, by wszystko wyszło.

kompostownik | st: 75
esencja: ślina słomka
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
katalizator: mikrocząsteczki rzecznego ilu
harmonizer: -
zloty kociołek +5

ST: 35, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 87

Wyczyszczony kociołek to metafora — ostatnio wiele ich w moim życiu — pustego naczynia, do którego mam coś wlać. Pod nosem prychnęłam na przypomnienie sobie słów Orestesa o grzebieniu. Kto normalny odciąłby sobie ucho? Gdyby można było zrobić z tego maść, to co innego, ale tym razem miał mi wystarczyć śluz samotnika śmierdzącego. Niewielka ilość, gęsta i brzydka — niemal cuchnąca — dostałą się na dno kociołka. Złoto doskonale pasowało mi do skóry, a zakup był wyjątkowo dobrym pomysłem.
Kropla świerkowej rosy to tylko dodatek, który delikatnie mieszam długim patykiem, upewniając się, że ubijam przy tym wszystkie niepotrzebne grudki. Kropla świerkowej rosy pachnie ładnie, ale wiem, że maść będzie zwykła — żółtawa, brzydka. Dolałam jeszcze kilka kropelek wody z arktycznego lodowca, ale wszystko pochłonął śluz. Jeszcze trochę — oby się udało. Wystarczyło podgrzać — upewnić się, że wszystko dobrze się rozpuściło, a potem czekać.

maść na podrażnienia skóry | st: 60
esencja: śluz samotnika śmierdzącego
katalizator: kropla świerkowej rosy
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
harmonizer: -
zloty kociołek +5
ST: 60, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 9

Zamiast maści — grudki. Zamiast porządnej dawki porządnego eliksiru — gówno.
— Grrr — wypadło spomiędzy moich ust (miękkich i ładnych, tak mówił Johan).
Niewiele mogłam z tym zrobić, oprócz wyczyszczenia kociołka. Byłam przyzwyczajona, że nie wszystko mi się udaje, ale naprawdę zależało mi na tej porcji. Takie maści schodziły za bardzo ładne pieniądze, a ja potrzebowałam pieniędzy. Nie mogłam przecież być uzależniona od Deckena, nawet jeśli bardzo bym tego chciała (chyba już dawno się uzależniłam; chyba-).
Kolejna minuta to kolejna próba. Tym razem na deskę trafił śluz cochlea, który — dla pewności — jeszcze raz przecisnęłam przez praskę. Każda grudka to zabójstwo, a tym razem eliksir miał być dobrze rozwodniony. Trucizny miały w sobie miłego, a sok z górskiej róży przypominał mi o sobie samej. Nie byłam jeszcze pewna czy komukolwiek ja podam — być może sprzedam ją na czarnym rynku albo wcisnę któremuś znajomemu, twierdząc, że mu się to opłaci. Musiałam rozwinąć się w zdolnościach sprzedażowych. Do soku z górskiej róży i śluzu cochlea dolałam jeszcze wody z arktycznego lodowca. Miałam jej spory zapas i nie zamierzałam oszczędzać, sądząc, że jej zimno i tak rozpalił się w złotym kociołku.

kwas Mobiusa | st: 50
esencja: śluz cochlea
katalizator: sok z górskiej róży
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
harmonizer: -
zloty kociołek +5
ST: 60, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 28

To ewidentnie nie był mój dzień, ale nie zamierzałam przestać i już nie próbować. Westchnęłam głęboko, wylewając resztki syfu do odpływu. Wiem, że podobno nie można tak robić, ale gdzie miałam to wlać? Do łóżka Blair? W gruncie rzeczy nie byłaby to taka zła opcja.
Oczyszczony kociołek z powrotem trafił na palnik — tak sobie radzą czarownice w XX wieku, patrzcie i się uczcie. Wciąż miałam sporo składników, których nie wiedziałam, jak wykorzystać, ale miałam też łuskę złotej rybki — cudowny (cudowny!) i błyszczący specyfik, mający być antidotum (na truciznę która mi nie wyszła).
Tym razem do kociołka trafia najpierw skroplona zorza polarna. Zastanawiałam się czasem, czy to takie oszustwo — jak skroplić zorzę polarną? Postanowiłam, że zapytam o to kogoś, ale to później. Do zorzy — łuska złotej rybki. Jej kolor dobrze pasował do kociołka i oczywiście (bo czemu nie?) woda z arktycznego lodowca. Zamieszać — trzy razy w lewo, osiem w prawo, a potem jeszcze szesnaście razy dokładnie to samo.

płynne złoto | st: 70
esencja: łuska złotej rybki
katalizator: skroplona zorza polarna
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
harmonizer: -
zloty kociołek +5
ST: 60, magia powstania: 14

The member 'Sierra Ignacio' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 38

To nie była wina eliksirów. To nie była nawet wina trucizn. To tylko moja wina (moja wina, moja bardzo wielka wina). Niemal zrzuciłam kociołek z palnika, gdy odkryłam, że antidotum też nie wyszło. Płynne złoto — płynnie to śmiałyby się ze mnie dzieci w szkółce, ale przecież antidotum wcale nie było aż tak proste. Może gdybym była bardziej ambitna, poszłabym na Tajne Komplety i nauczyła się tego porządnie. Na szczęście nie byłam ambitna, tylko mądra.
Tym razem trzy razy wyczyściłam kociołek, szorując go, jakbym chciała zedrzeć to złoto. Nierzadko miałam wrażenie, że był wart znacznie więcej.
Miałam dwie porcje prochu, ale wcale nie planowałam dwóch porażek — dwie udane maści, o. Woda z arktycznego lodowca — całą fiolkę wlałam do środka, gotując ją aż do wrzenia, gdy para poszła w górę. Do tego skroplona zorza polarna — spytam o to Johana, na pewno zna się na zorzach polarnych, skoro zwiedził cały świat. Proch z łusek ałbasta wsypany do środka to tylko potwierdzenie, substancja miała wyjść gęsta.

maść na strupienie | st: 45
esencja: proch z łusek ałbasta
katalizator: skroplona zorza polarna
baza eteryczna: woda z arktycznego lodowca
harmonizer: -
zloty kociołek +5
ST: 35, magia powstania: 14