Wskrzeszeńcy

Żywe trupy, zombie, nieumarli. W pewnym sensie wszystkie te określenia wpisują się w obraz wskrzeszeńca. Doniesienia o ludziach wstających z grobu pojawiały się we wszystkich kulturach na przestrzeni wieków, choć nie zawsze były one prawdziwe. Najbardziej znanym przypadkiem wskrzeszeńca jest potwór Frankensteina, choć prawda o tym człowieku była zgoła inna, niż przedstawiają ją obecnie niemagiczne media.

Wskrzeszeńcy to grupa osób przywróconych do życia z pomocą rytuału wskrzeszenia. Jest to jedna z najtrudniejszych magii, odrzucana i nieakceptowana przez społeczeństwo. Mówi się, że jeśli dusza odeszła już do świata umarłych — nie powinna ona wracać do świata ludzi. Przebieg rytuału jest bardzo trudny, a najważniejszym elementem przywrócenia życia, jest poświęcenie innego, przez co rzadko kto decyduje się na podobne praktyki. Aby dusza wróciła do ciała, powinno ono być w dobrym stanie. Oznacza to, że nie można wykonać rytuału na rozkładającym się trupie. Im szybszy jest czas wykonania rytuału, tym większa szansa jego powodzenia. Istnieje możliwość przywrócenia duszy zmarłego do innego ciała, jednak często dusza odrzuca je, jeśli odbiega znacząco od pierwotnego wyglądu. Dusza zmarłego najczęściej nie pamięta dokładnej drogi, jaką przebyła po śmierci, ale może mieć jej przebłyski w nieoczekiwanych sytuacjach.

Chociaż pozornie nie różnią się niczym od przeciętnych ludzi, ich organizmy tak naprawdę są martwe. Chociaż oddychają, poruszają się i mówią jak żywi — ich krew jest zgniła, a funkcje życiowe zaburzone. Wskrzeszeńcy nie potrzebują snu, ale często muszą dać ciału odpocząć. Choć pożywiają się jak inni — jedzenie nie ma dla nich smaku. Nie są w stanie się rozmnażać. Nie są także odporni na ból. Ich krew w przypadku jej dużej ilości może mieć nieprzyjemny gnijący zapach, ale na małej próbce raczej nie jest możliwa do rozpoznania.
Bycie wskrzeszeńcem nie jest zakazane przez społeczeństwo, ale takie osoby często są wykluczane z życia publicznego.

Uwaga! Stworzenie postaci wskrzeszeńca kosztuje 200 PD, które zostają odpisane z konta postaci. Oznacza to, że takie postacie mogą zacząć grę z długiem na koncie. Ponadto wskrzeszeńcem można zostać poprzez fabularną rozgrywkę dzięki rytuałowi wskrzeszenia, wykonywanego pod arbitrażem Mistrza Gry. Również w takim przypadku koszt wskrzeszenia postaci wyniesie 200 PD. Odmienność wskrzeszeńca nie zajmuje miejsca w limicie na jednego gracza.

MECHANIKA WSKRZESZEŃCÓW

Postać, która została wskrzeszeńcem fabularnie, zachowuje wszystkie swoje statystyki, ale otrzymuje modyfikator ujemny do punktów żywotności wynoszący -30. W przypadku wskrzeszeńców, którzy za życia posiadali inną odmienność, tamta jest wypierana i nie ma możliwości zachowania dwóch. W takim przypadku zwalnia to limit odmienności na jednego gracza.
Wskrzeszeńca można zabić jedynie poprzez przebicie jego serca sztyletem athame. Ciało, w którym się znajduje, podlega procesowi starzenia, a wkrótce rozkładowi. Ciało wskrzeszeńca można uszkodzić, wypędzając duszę z jego ciała, a ta błąka się po świecie. Ewentualna zmiana ciała jest możliwa, ale istnieje duże ryzyko, że dusza nie przyjmie kolejnego ciała. Z tego powodu w historii nie są znane przypadki wskrzeszeńca, który zmienił ciało więcej, niż dwa razy.

Wskrzeszeńcy naturalnie nie tolerują medium, które wyczuwają ich obecność, oraz słuchaczy, którzy przy odpowiednim skupieniu są w stanie odkryć historię ich śmierci. Dodatkowo wskrzeszeńcy, podobnie jak medium, widzą inne dusze, jednak nie mają możliwości komunikacji z nimi.

ODPORNOŚĆ DUSZY

Dusza wskrzeszeńca, z racji tego, że już raz próbowała przemierzyć drogę do Piekła, jest całkowicie odporna na próby opętania ich przez ducha, a także na zdolności telepatów. Naturalnie wykazują też wyższą odporność na czary z zakresu magii iluzji oraz rytuały wpływające na duszę i osobowość (niebezpośrednio na ciało). W przypadku czarów z dziedziny iluzji oraz rytuałów wpływających na duszę próg powodzenia wzrasta o 20.

Wskrzeszeńcy z racji swojej nienaturalnej formy duszy są niewykrywalni przez wszystkie rytuały działające na lokalizacje.

Dzięki swojej odporności otrzymują modyfikator do rzutów kością k100 na siłę woli wynoszący +10.

KRADZIEŻ MOCY

Wskrzeszeńcy jako postacie, których dusza opuściła Piekło i nie ma już do niego wstępu, często posiadają w sobie szczególną moc, która umożliwia wpływanie na czary rzucane w ich towarzystwie.

Wskrzeszeniec może zdublować moc innego czarownika, gdy dokonuje on rzutu kością k100 na zaklęcia. Natomiast jeśli zaklęcie rzucone przez oponenta przekroczy dedykowany sobie próg i będzie udane, wskrzeszeniec otrzymuje możliwość wykorzystania danego wyniku kością k100 w ciągu następnych 3 tur. Mechanicznie za poprawność takiej kradzieży mocy odpowiada rzut kością k6. Przejęcie mocy jest akcją i wskrzeszeniec musi skupić całą swoją wolę na dokonaniu jej, a następnie rzucić kością. Odczytując wynik, należy odnieść się do poniższej tabeli, w której wyszczególnione są poziomy siły woli wskrzeszeńca oraz dziedzin magicznych czaru.

Legenda

SW - poziom siły woli wskrzeszeńca
✓ - udana kradzież
- - nieudana kradzież

---